Κάτι προς «διαμοιρασμό των –εναπομεινάντων– ιματίων» μάς φέρνει στον νου αυτή η ιδιόμορφη «σκυταλοδρομία» μεταξύ του πλανητάρχη Μπ. Ομπάμα και της γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ για το... ποιος θα συναντήσει πρώτος τον Γ. Παπανδρέου.
Πρώτος ο Ομπάμα έστειλε πρόσκληση για τις 9 Μάρτη. Ασθμαίνουσα η Μέρκελ έκανε «ρελάνς» με δικιά της πρόσκληση και η συνάντηση Μέρκελ - Παπανδρέου θα γίνει τέσσερις μέρες νωρίτερα, στις 5 Μάρτη.
Τι έγινε λοιπόν και ο έλληνας πρωθυπουργός από «μαύρο πρόβατο» έγινε ξαφνικά... περιζήτητος;
Όχι, δεν προέκυψε κάποιος «ξαφνικός έρωτας». Απλά, πολύ απλά, παίζονται τεράστια συμφέροντα πάνω σε μια χώρα που υφίσταται μια σκληρότατη δοκιμασία εξαιτίας της βαθιάς οικονομικής της κρίσης και ζητά απεγνωσμένα βοήθεια, στήριξη, εγγυήσεις.
Συμφέροντα και πολιτικά και οικονομικά.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία αν η Ελλάδα θα προσφύγει στην ΕΕ προκειμένου να δανειστεί τα υπέρογκα ποσά που χρειάζεται άμεσα και έναντι ποίων ανταλλαγμάτων ή αν –αντίθετα– θα προσφύγει στο ΔΝΤ, με ό,τι αυτό σημαίνει για την ίδια τη συνοχή της Ευρωζώνης (ορισμένοι θεωρούν βόμβα στα θεμέλια της Ευρωζώνης τυχόν ελληνική προσφυγή στο ΔΝΤ).
Την προσφυγή στο ΔΝΤ προφανώς επιθυμεί η αμερικανική πλευρά, για ευνόητους λόγους. Και σʼ αυτήν την κατεύθυνση πρόκειται να «σπρώξει» ο αμερικανός Πρόεδρος τον έλληνα πρωθυπουργό, προσφέροντάς του πολιτική στήριξη, έναντι φυσικά ανταλλαγμάτων.
Αυτό το ενδεχόμενο θα επιχειρήσει να μπλοκάρει, να αποτρέψει η Μέρκελ, «προσφέροντας» τη ζητούμενη απʼ την Ελλάδα στήριξη για τον δανεισμό της με ευρωπαϊκά κεφάλαια, φυσικά και αυτή έναντι ανταλλαγμάτων. Και πάνω απʼ όλα (βλ. και σχετικά ρεπορτάζ) την άμεση λήψη μέτρων ακόμα μεγαλύτερης λιτότητας, μέτρα τα οποία άλλωστε προανήγγειλε την Παρασκευή ο Γ. Παπανδρέου (αύξηση ΦΠΑ, περικοπή του 14ου μισθού, ακόμα μεγαλύτερες περικοπές επιδομάτων, νέα αύξηση του φόρου στα καύσιμα, ακόμα μεγαλύτερη φοροεπιδρομή).
Σʼ αυτή λοιπόν την ιδιόμορφη σκυταλοδρομία εντάσσονται οι προσκλήσεις στον Γ. Παπανδρέου να επισκεφτεί το Βερολίνο και την Ουάσινγκτον και όχι σε κάποιο... ξαφνικό έρωτα που έκανε τον Γιώργο περιζήτητο...Από Αιγαίο μέχρι... Αφγανιστάν!
Φυσικά, πέραν των τεράστιων οικονομικών συμφερόντων που παίζονται και διακυβεύονται, ρόλο –και μάλιστα μεγάλο– στην πρόσκληση του Γ. Παπανδρέου ειδικά στην Ουάσινγκτον παίζουν και οι εξελίξεις στα εθνικά μας θέματα.
Εξελίξεις που διαχρονικά ενδιαφέρουν τις ΗΠΑ, αυτό είναι αυτονόητο.
Εξελίξεις όμως που η Ουάσινγκτον επείγεται να «τρέξουν» με γοργούς μάλιστα ρυθμούς στο επόμενο διάστημα.
Εξελίξεις τέλος για τις οποίες επικρατεί η αίσθηση ότι ο Γιώργος είναι έτοιμος, ώριμος να τις «τρέξει» επίσης, οπότε η συνάντηση με τον Ομπάμα αποκτά ένα επιπρόσθετο μεγάλο ενδιαφέρον!
Σε αυτό το σημείο έχουμε δύο συγκλίνουσες πραγματικότητες:
— Ο μεν Ομπάμα είναι έτοιμος να συνεισφέρει με «ιδέες» τόσο για το Κυπριακό, όσο και για τα –κατά ΗΠΑ και Τουρκία– ανοιχτά ζητήματα του Αιγαίου, αλλά και για το Σκοπιανό.
— Ο δε Γ. Παπανδρέου είναι, όπως προαναφέραμε, «ώριμος» να επιστρέψει η χώρα μας σε μια λογική διαλόγου και συνδιαλλαγής, μετά την πενταετία Καραμανλή. Το ζήτημα είναι αν αυτή η λογική θα μας πάει μέχρι και σε συμβιβασμούς και σε ποιους!
Σʼ αυτό το σημείο να υπογραμμίσουμε ότι έμπειροι πολιτικοί-διπλωματικοί παράγοντες υπογραμμίζουν το εξής εξαιρετικά ενδιαφέρον:
• Στην πραγματικότητα η πρόσκληση στον Παπανδρέου να επισκεφτεί τον Λευκό Οίκο όχι μόνο δεν αποτελεί μια κάποια «έκπληξη», αλλά επί της ουσίας είχε προαναγγελθεί μετά την απαντητική επιστολή του πρωθυπουργού στον Ερντογάν, με την οποία επέστρεφε στο «πνεύμα του Ελσίνκι»!
Για τα επικίνδυνα μονοπάτια που προέκυπταν από εκείνη την επιστολή-απάντηση του Γ. Παπανδρέου στον Τ. Ερντογάν είχαμε γράψει εκτενώς στο «ΠΑΡΟΝ».
Στην ουσία ο Γιώργος αποδεχόταν εμμέσως πλην σαφώς την απαίτηση Ερντογάν για διάλογο με την Τουρκία ακόμα και για τα ζητήματα εκείνα τα οποία αποτελούν τουρκικές διεκδικήσεις, όπως άλλωστε προβλεπόταν και απʼ το Ελσίνκι με το «συνοριακές και άλλες διαφορές» των Σημίτη - Γ. Παπανδρέου!
Μάλιστα έγκυρες πληροφορίες του «Π» αναφέρουν (αφού το περιεχόμενο των επιστολών παραμένει άγνωστο στους... ιθαγενείς!) πως ο τούρκος πρωθυπουργός με την επιστολή του έβαζε και «προθεσμία» ενάμισι έτους για την ολοκλήρωση των σχετικών συζητήσεων, κάτι που επί της ουσίας αποδέχτηκε ο Γ. Παπανδρέου με την απαντητική του επιστολή! Η αίσθηση, μάλλον η βεβαιότητα πως ο Γιώργος είναι «έτοιμος» για «λύσεις» και στο Κυπριακό (κάτι που επείγει ιδιαίτερα την Ουάσινγκτον...) και στο Αιγαίο και στο Σκοπιανό, είναι διάχυτη και στο περιβάλλον του αρχηγού της ΝΔ Αντ. Σαμαρά και στον διεθνή παράγοντα...
Να υπενθυμίσουμε ακόμα ότι την επομένη της δημοσιοποίησης σημείων της απαντητικής επιστολής του Γιώργου στον Ερντογάν, ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών Α. Νταβούτογλου καλούσε τον αναπληρωτή ΥΠΕΞ Δημ. Δρούτσα να... επιστρέψουν αντάμα στις ωραίες εποχές του «πνεύματος του Ελσίνκι» (προφανώς ξεπερνώντας την «άγονη» περίοδο Καραμανλή - Μολυβιάτη...)!
Αλλά –και αυτό έχει τη δική του, ξεχωριστή σημασία– σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες μας, πέραν των ανοιχτών εθνικών μας θεμάτων οι Αμερικανοί έχουν και μια άλλη πρεμούρα:
• Θα ζητήσουν να πάει στο Αφγανιστάν ελληνικό στρατιωτικό τμήμα και μάλιστα σε μάχιμη θέση, εννοείται με έξοδα της ελληνικής κυβέρνησης!
Κι αυτό επειδή εντός του 2010 αποχωρούν απʼ το Αφγανιστάν μάχιμες μονάδες της Ισπανίας, της Ολλανδίας (μάλιστα για το θέμα αυτό δημιουργήθηκε μείζων πολιτική κρίση στην Ολλανδία, που οδήγησε σε παραίτηση της κυβέρνησης) και του Καναδά.
Μάλιστα πληροφορίες αναφέρουν ότι το ζήτημα αυτό είχε καθυστερήσει την πολυπόθητη πρόσκληση Ομπάμα στον Παπανδρέου, επειδή στη συνάντηση Χίλαρι - Δρούτσα ο αναπληρωτής ΥΠΕΞ δεν είχε δεσμευτεί ότι η Ελλάδα συναινούσε σε αυτή την αμερικανική απαίτηση.
Οπότε η επίσκεψη Παπανδρέου στην Ουάσινγκτον, η συνάντησή του με τον πλανητάρχη, αποδεικνύονται εξαιρετικά κρίσιμες, αλλά όχι για τους λόγους που επικαλείται η κυβέρνηση, που λίγο έλειψε να μας καλέσει να... πανηγυρίσουμε!
http://www.paron.gr/
