Νήπιοι κατά τον νου και χάσκοντες ακούσαμε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Πεταλωτή να μας περνάει τα πέταλα, όπως οι αλήστου μνήμης τσέτες Κούρδοι του Κεμάλ πετάλωναν ζωντανούς τους δύστυχους Ποντίους. Αν γίνεται ένας παραλληλισμός των Κούρδων με τις ελληνικές κυβερνήσεις (κι όχι μόνον αυτή του ΠΑΣΟΚ) αυτό οφείλεται στο ότι είμαστε από τις ελάχιστες χώρες του πλανήτη που οι κυβερνήσεις της είναι τόσο εχθρικές προς τον λαό, τον οποίον όμως αρμέγουν κανονικά. Δεν άντεξε ο πρωθυπουργός Παπανδρέου να ανακοινώσει ο ίδιος τα νέα μέτρα, όπως έκανε με την προαναγγελία τους κι έβαλε αντ' αυτού τον κυβερνητικό εκπρόσωπο.
Είναι καταφανές το αίσθημα αμηχανίας που διακατέχει τον πρωθυπουργό από το «υπάρχουν λεφτά» να φθάνει στην εξαγγελία απάνθρωπων μέτρων.
Είναι ακόμα καταφανές ότι ο ΓAΠ κορόιδευε τον ελληνικό προεκλογικά, προκειμένου να εξασφαλίσει την άνετη εκλογική νίκη του.
Είναι ακόμα καταφανές ότι ο ΓAΠ κορόιδευε τον ελληνικό προεκλογικά, προκειμένου να εξασφαλίσει την άνετη εκλογική νίκη του.
Φταίει ο γάιδαρος και κτυπούνε το σαμάρι
Από το 1985 ο ελληνικός λαός βιώνει μια συνεχή λιτότητα. Όλες οι μελέτες καταδεικνύουν ότι το βιοτικό επίπεδο του λαού είχε εκπέσει στην προ του 1984 περίοδο και με τα νέα μέτρα θα πέσει ακόμα πολύ πιο κάτω. Για την σημερινή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας η μοναδική ευθύνη του ελληνικού λαού είναι η ψήφος του προς τα δύο κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που οι κυβερνήσεις τους με την πολιτική τους ευθύνονται απόλυτα για την κατάντια της οικονομίας. Κάποιοι από τους έγκριτους δημοσιογράφους ψέγουν τον ελληνικό λαό ότι έζησε μια σπάταλη ζωή πέρα από τα εισοδήματά του και βρέθηκαν υπερχρεωμένα τα ελληνικά νοικοκυριά.
Όλοι αυτοί οι πολιτικοί φωστήρες αγνοούν ή θέλουν να αγνοούν ότι ο δανεισμός των νοικοκυριών συνέβη σε περιόδους που είχαμε ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από το 4%, δηλαδή παραγόταν πλούτος. Τώρα αν κυβερνήσεις μας τον πλούτο αυτό τον διαχειρίστηκαν επιεικώς λανθασμένα, ο λαός είναι αμέτοχος. Ότι στην πολιτική της αποβιομηχανοποίησης και την συρρίκνωση της βιομηχανικής παραγωγής και την αποδημία των ελληνικών επιχειρήσεων σε χώρες με φθηνότερο εργατικό δυναμικό ο λαός δεν είχε καμιά συμμετοχή.
Όμως αυτή η πολιτική είχε σαν αποτέλεσμα, όχι μόνο να εξαχθούν κεφάλαια αναγκαία για την δική μας ανάπτυξη, αλλά έφεραν κι ένα κύμα ανεργίας. Οι πολιτικοί όμως μην θέλοντας να είναι δυσάρεστοι, προκειμένου να κυβερνούν και να έχουν πρόσβαση στο βάζο με το μέλι των μιζών, διόγκωσαν υπέρμετρα τον δημόσιο τομέα, του οποίου βελτίωσαν τις αμοιβές. Σήμερα μιλάμε για ένα εκατομμύριο δημοσίους υπαλλήλους. Δεν διόρισαν οι ίδιοι τους εαυτούς τους. Δεν έχουν καμιά ευθύνη που σε πολλές υπηρεσίες δεν υπάρχουν ούτε καρέκλες να κάτσουν οι εργαζόμενοι. Σήμερα καλούνται όμως αυτοί οι ανεύθυνοι να πληρώσουν τον λογαριασμό για τον οποίο άλλοι είναι υπεύθυνοι. Όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι κανόνισαν την ζωή τους με βάση τις αποδοχές που είχαν.
Δανείστηκαν ή νοίκιασαν ένα σπίτι, αγόρασαν αυτοκίνητο ή έκαναν κάποιες άλλες δαπάνες, ανάλογα με τα έσοδά τους. Η μείωση των αποδοχών τους ανατρέπει εκ βάθρων την καθημερινότητά τους. Δεν χωρεί αμφιβολία ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα τα έχουν τα νοικοκυριά, που και ο σύζυγος και η σύζυγος είναι δημόσιοι υπάλληλοι και μείωση των αποδοχών τους θα είναι πιο δραματική. Αλλά το κυριότερο είναι ότι, όπως συνήθως γίνεται, τον δημόσιο τομέα ακολουθεί ο ιδιωτικός κι εκεί θ' αρχίσουν τα δύσκολα. Οι αμοιβές στον ιδιωτικό τομέα υπολείπονται αυτών του δημοσίου. Έτσι και η ελάχιστη μείωση των αμοιβών του ιδιωτικού τομέα θα επιφέρει μεγαλύτερη κοινωνική αναστάτωση.
Παραδώσαμε τα κλειδιά του καταστήματος
Όταν ο Παπανδρέου εξιστορούσε με διάγγελμα την δεινή θέση της οικονομίας της χώρας μας, είπε ότι εκχωρήσαμε μέρος της εθνικής κυριαρχίας. Από σεμνότητα μάλλον δεν είπε ότι το μαγαζί κατέβασε ρολά και τα κλειδιά του παραδόθηκαν στον επίτροπο Όλι Ρεν, που είχε διακριθεί για τις ανθελληνικές θέσεις του, όπως και η κυβέρνηση της πατρίδος του Φιλανδίας, όταν ήταν επίτροπος διεύρυνσης. Η ελληνική κυβέρνηση ακολούθησε κατά γράμμα τις υποδείξεις του Όλι Ρεν μετά από τις εισηγήσεις των στελεχών της Κομισιόν, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Αλλά δεν έφθασε φαίνεται μόνον αυτό. Ο σεβαστός αφέντης προανάγγειλε ότι το 2011 και το 2012 θα ληφθούν κι άλλα μέτρα. Δηλαδή η λιτότητα όχι μόνον θα συνεχιστεί, αλλά θα γίνει και πιο άγρια.
Κι αυτό δεν το αποφάσισε η υπεύθυνη ελληνική κυβέρνηση, αλλά ένας υπάλληλος της ΕΕ, έστω και υψηλόβαθμος. Σ' αυτό το σημείο κατάντιας έφθασε η εθνική κυριαρχία μας. Αλλά πώς να μην φθάσει, όταν ο πρωθυπουργός της χώρας πρόκειται να υποβάλλει τα σέβη του κατά σειρά στην Γερμανίδα καγκελάριο Άγγελα Μέρκελ, τον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί και τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα;
Φυσικά πιο σοβαρές θα είναι συνομιλίες με τον Αμερικανό πρόεδρο που εκτός από τα οικονομικά θα συζητηθούν κυρίως τα εθνικά μας θέματα. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδήμων στις πολιτικές αναλύσεις, για να έχει υπ' όψη του ότι χώρες με κατεστραμμένες οικονομίες δεν μπορούν να διεκδικήσουν τα συμφέροντά τους. Ούτε όμως και τα οικονομικά συμφέροντα εξασφαλίζονται. Δεν είναι δυνατό να ζητούν θυσίες από τον ελληνικό λαό να κάνει οικονομίες και από την άλλη να φροντίζουν τα κέρδη των τραπεζών τους από τον δανεισμό ή την πώληση οπλικών συστημάτων, αντί να αποδέχονται τα ελληνικά σύνορα σαν σύνορα της ΕΕ, που η ίδια η ένωση έχει υποχρέωση να υπερασπίσει.
Η σειρά και του υπολοίπου νότου
Αφού η οι αφέντες ευχαριστήθηκαν με την υπακοή της Ελλάδας (με εξαιρετικά θετικά σχόλια υποδέχθηκαν την εξαγγελία των μέτρων), έστρεψαν τα βέλη τους προς την οικονομία της Πορτογαλίας, την οποία θεωρούν μετά την χώρα μας αχίλλειο πτέρνα της ζώνης του ευρώ. Ενώ έχουν γραφτεί σχόλια σε ανύποπτο χρόνο ότι ο πραγματικός κίνδυνος για το ευρώ είναι η οικονομία της Ισπανίας, που θα συμπαρασύρει όλη την ζώνη της νομισματικής ένωσης.
Με άλλα λόγια οι φτωχότερες χώρες του νότου θα πρέπει να εξαθλιώσουν ακόμα περισσότερο τους πολίτες τους, να τους βάζουν να δουλεύουν για περισσότερο χρόνο, νε αμείβονται με μικρότερους μισθούς, για να κάνουν οι φτωχές χώρες μεγαλύτερες οικονομίες και να είναι σε θέση να εισάγουν τα προϊόντα των αναπτυγμένων αφεντάδων. Δεν τους ενδιαφέρει η ανάπτυξη των φτωχών χωρών κι αυτό γίνεται φανερό ότι τα μέτρα δεν παρουσιάζουν ίχνος αναπτυξιακού προγράμματος. Αλλά και τι νόημα έχει η αύξηση της ανταγωνιστικότητας της χώρας μας. Να εξάγουμε τι; Δεν παράγουμε απολύτως τίποτα. Η καθήλωση των εισοδημάτων ή και η μείωσή τους ακόμα δεν πρόκειται να βελτιώσει την θέση της οικονομίας. Είναι ενδεικτικό ότι στα νέα μέτρα δεν περιλαμβάνονται μέτρα προστασίας του τουρισμού, του μοναδικού τομέα που μπορεί να συμβάλλει στην ανάπτυξη. Αλλά μήπως οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν λάβει κάποια μέριμνα για την ανάπτυξή του; Κανένα απολύτως.
Όπως δεν έχουν λάβει και κανένα μέτρο για την ανάπτυξη της γεωργίας, του μοναδικού τομέα που μπορεί ν' αυξήσει τις εξαγωγές μας. Αναλώνουμε και διασκορπίζουμε εκατομμύρια ευρώ ή σε έργα που θ' αναλάβουν τα «δικά» μας παιδιά με το αζημίωτο ή σε έργα βιτρίνας, επικοινωνιακά, που θα εξασφαλίσουν την εκπροσώπησή μας στο Κοινοβούλιο και την συμμετοχή στην λοβιτούρα. Δεν ακούσαμε πουθενά κανένα μέτρο που θα ελέγχει τις δηλώσεις εισοδήματος των πολιτικών ένα χρόνο πριν την πρώτη είσοδό τους στην Βουλή κα θα την συγκρίνει με την τελευταία. Απλά συνεχίζεται το καθεστώς άλλοι να περιδρομιάζουν κι άλλοι να πληρώνουν τον λογαριασμό, για να μην κάνουμε χρήση της πιο βαριάς ανάλογης λαϊκής έκφρασης.
