Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος
Το άβατο της «πίστης» του Αρχι-τέκτονα της Κερκόπορτας
Οι έκγονοι του «Ιούδα» είναι οι αρχι-τέκτονες της Κερκόπορτας
Η κατάστασις καθίσταται λίαν κρίσιμος, μολονότι συρόμεθα, όντες έρμαια των ραγδαίων και ιλιγγιωδών βιούμενων εξελίξεων, αναφορικώς προς την ερμηνεία των γεγονότων,
ήδη μετά από 2 περίπου μήνες, υποχρεωτικού εγκλεισμού μας και βαθμιαίας επανεκκίνησης μας, συνειδητοποιούμε ότι εκόντες άκοντες, ζούμε έναν ανθυγιεινό τρόπο ζωής, από πάσης απόψεως.
Ανέκαθεν άλλα ιδίως τώρα η κατάσταση επιτείνεται και υφιστάμεθα μία μορφή τρίτου παγκοσμίου πολέμου και ουδείς αντιδρά συντεταγμένα πέραν από μεμονωμένες φωνές, ενώσεις προσώπων, σωματεία, οργανισμούς, όμως η φωνή τους αθροιστικά καίτοι στεντόρεια καταπνίγεται εν τη γεννέσει της, από τα εξωνημένα «ημέτερα» αργυρώνητα μέσα μαζικής εξαπατήσεως, τα οποία συντεταγμένα δια των ακροβολισμένων έμμισθων φερέφωνων του συστήματος, τα οποία προσπαθούν να παραποιήσουν εξαμβλωματικώς την πραγματικότητα, παρασιωπώντας επιμελώς την αλήθεια.
Άρα εναπόκειται εις την ατομική ευθύνη του καθεκάστου πολίτη το να αντισταθεί, να αφυπνισθεί προς την κατεύθυνση αυτή, διότι ως γνωστό το σύστημα επιθυμεί πολίτες αδρανοποιημένους, αφιονισμένους και κατ’ επέκταση, ευχερώς χειραγωγήσιμους.
Η λυσσώδης επίθεση κατά των δομικών στοιχείων της ταυτότητάς μας ως έθνος, μαίνεται με αμείωτους ρυθμούς, εκ του βαθέους συστήματος, υπό την καθοδήγηση των περιλάλητων θιασωτών της παγκοσμιοποιήσεως, η οποία, έχει θέσει εις το στόχαστρο το Ιερό και Άχραντο Ιερόν Μυστήριον της Θείας Κοινωνίας, το οποίο συνιστά τον πυρήνα και την πεμπτουσία της Θείας Ευχαριστίας.
Μετά την ολομέτωπη επίθεση της Εκκλησίας διαρκούσης της Μεγάλης Εβδομάδας, της Αναστάσεως και του Άγιου Πάσχα, οι ανθελληνικοί μηχανισμοί αποδόμησης κατατείνουν ευθέως προς την κατασυκοφάντηση της Θείας κοινωνίας, προβάλλοντας δήθεν σε αντιπαράθεση την επιστήμη έναντι της παρωχημένης και μη ορθολογιστικά ερμηνευμένης δήθεν πίστης.
Η μεθόδευσή τους, δια της προπαγάνδας αυτής έγκειται εις το να πειθαναγκάσουν τον κόσμο, με υποβολιμαία, πλην επιστημονικώς ψευδεπίγραφα επιχειρήματα, ότι λόγω της υφιστάμενης φρενίτιδας με τον ιό, ελλοχεύει κίνδυνος δια της Θείας Κοινωνίας.
Η πρόθεσή τους είναι να δημιουργήσουν οξεία αντιπαράθεση, επιβουλευόμενοι δολίως τον εν μέρει δικαιολογημένο φόβο του πληθυσμού, μεταξύ επιστήμης και «Θρησκείας», τούτο δεν συντελείται απεριφράστως και ακωλύτως, υπό την παντελή ανοχή της Διοικούσης Εκκλησίας, η οποία συνεπεία της ανεκδιήγητης συνεργία της εις το «σφράγισμα» των Εκκλησιών, φέρεται ότι συμβάλλει προς την κατεύθυνση αυτή.
Είναι πρόδηλο ότι η εκκωφαντική σιωπή της Εκκλησίας και η παντελής ανοχή εις τις ύπουλες επιθέσεις προς τα Όσια και Ιερά της Ορθοδόξου παραδόσεως μας, δεν τιμάνε την ίδια την Διοικούσα Εκκλησία, παρεκτός εάν συμβαίνει παρασκηνιακά κάτι το οποίο ημείς ενδεχομένως να αγνοούμε, πλην όμως ουδόλως, σε κάθε περίπτωση δικαιολογεί ή αμνηστεύει την απαράδεκτη στάση του νυν Αρχιεπισκόπου.
Εις τα προηγούμενα άρθρα επισήμανα μετ’ εμφάσεως της μεροληπτική μεταχείριση των πιστών του Ισλάμ, εις βάρος των Ορθοδόξων, υπέβαλα κιόλας, ως προς τούτο μηνυτήρια αναφορά, όμως αυτά τα πρωτόφαντα τα οποία βιώνουμε, συνιστούν απλώς εκφάνσεις ενός βαθιά ριζωμένου αποστήματος, το οποίο υπηρετεί μία μερίδα συμβιβασμένων Δεσποτάδων, Καθηγητών Θεολογίας, οι οποίοι ενεργούν περισσότερο καιροσκοπικά παρά ουσιαστικά προς περιφρούρηση της Πίστεώς μας αλλά κα των Αξιών μας.
Ο εθνομηδενισμός έχει αλώσει πάμπολλους Ιερείς, οι οποίοι ενεργούν ως εφησυχασμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, δίχως ρήγμα επαναστατικότητας ή άλλοι Μητροπολίτες ως Βουλευτές, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα αφ’ υψηλού, από καθέδρας και εξ άμβωνος.
Τρανή απόδειξη τούτου, μεσούσης της εκρήξεως της υγειονομικής κρίσεως όπου ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος έθεσε εκτός κοινωνίας το σώμα της Εκκλησίας, το εξοβέλισε από την τρέχουσα ζωή, ωσάν δηλαδή ο λόγος του Ευαγγελίου και η Χριστιανική διδασκαλία να μην έχει κομίσει, να εισφέρει κάτι καινοφανές προς την λυσιτελή αντιμετώπιση της σύγχρονης κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας.
Ο βαθμός της αλλοτριώσεως καθίσταται υπέρμετρος αλλά και ο θυμός των πιστών υπερεκχειλίζων, εξ αυτού του λόγου και σοβεί εις τους κόλπους της κοινωνίας ένα βαθύ ρήγμα ανάμεσα εις τον αγνό σκοπό των προθέσεων και της προαίρεσεωςτ του Χριστεπώνυμου πληρώματος, έναντι της Διοικούσης Εκκλησίας η οποία έχει απεμπολήσει το αυτοδιοίκητο και υπάγεται στενά εις την μέγγενη της εκάστοτε πολιτειακής εξουσίας.
Ο ψευδεπίγραφα προοδευτικός λόγος ορισμένων Μητροπολιτών, ξενίζουν τους Ορθοδόξους και τους απομακρύνουν διότι ο λόγος τους προσιδιάζει με λόγο πολιτικού ανδρός και όχι οιονεί εκπροσώπου του Θεού, ποιμενάρχη και πνευματικού πατέρα.
Ο λαός, ή καλύτερα μία μερίδα αυτού, ενδεχομένως να μην έχει ειδικές γνώσεις επιστημονικής ερμηνείας των γεγονότων, πλην όμως κατέχει το αδιάψευστο κριτήριο περί του τι μέλλει γενέσθαι.
Ο κόσμο γρηγορεί στρεφόμενος κατά της καθευδούσης Διοικούσης Εκκλησίας, διότι έχει ιχνηλατήσει τους εγχώριους και εξω-εθνικούς βυσσοδόμους προς την πατρίδα μας, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αυτά τα οποία βιώνουμε δεν είναι τυχαία, συγκυριακά και συμπτωματικά γεγονότα αλλά ασκήσεις επί χάρτου για το θα επακολουθήσει εις το μέλλον.
Ο Μακαριστός Χριστόδουλος τα είχε προβλέψει όλα και προϊόντος του χρόνου, πραγματοποιούνται όλα απολύτως λεπτομερώς, η μεθόδευσή τους είναι η εκρίζωση της Εκκλησίας με ό, τι τούτο συνεπάγεται, εξ αυτού του λόγου, η μονομερής και αδιάλειπτη επίθεση ως προς όλες τις κατευθύνσεις, ακόμη και εις το μάθημα των Θρησκευτικών, όπου παρά το γεγονός ότι υπάρχουν αποφάσεις από το Σ.Τ.Ε, η κυβέρνηση κωφεύει.
Αντίστοιχη σπουδή κατά της Εκκλησίας, δεν υφίσταται σε άλλα εν Ελλάδι θρησκεύματα και το ερώτημα το οποίο αναφύεται ευλόγως είναι ότι σε ένα ανεξάρτητο Ελλαδικό Κράτος, όπου ο χριστιανικός και δη Ορθόδοξος χαρακτήρας του Συντάγματος είναι ρητώς και σαφώς κατοχυρωμένος αρχής γενομένης εκ του προιμίου και εξικνείται προς όλες τις διατάξεις της Συνταγματικής εννόμου τάξεως και παρά ταύτα, αντί να υπακούουν οι Υπουργοί το τι αναγράφει η Ιστορία και η Συνταγματική μας παράδοση, δρουν ενάντια εις το έθνος, την Ορθοδοξία, άρα μήπως οι ίδιοι δεν είναι έλληνες και απλώς υπάρχουν με παραποιημένα ονόματα ασκώντας ως εντολοδόχοι του όποιου συστήματος των κοσμο-εξουσιαστών;
Συνεπώς πώς γίνεται να υπηρετούν το Ελληνικό έθνος και να λαμβάνουν αποφάσεις οι οποίες παραβιάζουν κατάφωρα το Σύνταγμα , πλήττουν την Δημοκρατία παραβλάπτουν τα συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών, άρα λοιπόν, η απλή λογική μας αγάγει εις το αναπόδραστο συμπέρασμα ότι πιστεύουν σε άλλο «Θεό» και ο νοών νοείται, και λειτουργούν ως άνωθεν τοποτηρητές, εκτελώντας έξωθεν ρητές εντολές, τελούντες απλώς σε διατεταγμένη υπηρεσία, άνευ ουδεμίας αυτονομίας, αυτοβουλίας αλλά και δεσμού με την καθημαγμένη αυτή Πατρίδα.
Άρα λοιπόν, η Διοίκηση της Εκκλησίας συνεργεί άμεσα προς την επίθεση κατά της Ορθοδόξου παρδόσεως δια της στάσης της διότι γνωρίζει εκ βάθρων την ατζέντα της Νέας Τάξης πραγμάτων και ουχί μόνον, πλην όμως δεν αντιδρά, τουναντίον δε, διευκολύνει την «ακόλαστη» ενέργεια της πολιτείας κατά το σώμα του Χριστιανισμού.
Ο αποχριστιανισμός της Ελλάδας αποτελεί μέρος του δρομολογούμενου σχεδιασμού της Πολιτείας, ήδη κείται προς αυτήν την κατεύθυνση με τα ως άνω γεγονότα, την υποτίμηση του πνευματικού χαρακτήρα της Εκκλησίας και δη του Προσώπου του Θεανθρώπου, του Ιησού Χριστού, οι ανερμάτιστες δήθεν θεωρίες περί Οικουμενισμού, ο διαχωρισμός Εκκλησίας και πολιτείας, η απαξίωση της συμβολής της Εκκλησίας στον πολιτισμό της Ελλάδας, η παραχάραξη της Ιστορίας.
Ωσαύτως ήδη βιώνουμε την αποδόμηση των συστατικών στοιχείων της ταυτότητας μας ως έθνους και ως πολιτισμού, καταλύονται εκ βάθρων τα στοιχεία της σαρξ εκ της σαρκός μας, ενόψει και του εορτασμού 200 χρόνων από την επανάσταση, άνευ του Σταυρού εις το σήμα του εορτασμού, με ανθελληνικές αναλύσεις περί του δικτάτορος κυβερνήτου Καποδίστρια όπως και του παρωχημένου ενδυματολογικού κώδικα της φουστανέλας…
Φρονώ ότι όλα αυτά δεν είναι τυχαία, ουδείς εξ αυτών διακωμώδησε τα Ιερά και τα Όσια άλλων πολιτισμών λ.χ των μεταναστών ή των μουσουλμάνων, ουδείς εξ αυτών των μίσθαρνων οργάνων δεν τόλμησε να μιλήσει για την θέση της γυναίκας εις το Ισλάμ αλλά και την μανδήλα, ξέρουν όμως να θίγουν τα περί της κατάργησης του αβάτου υπό το πρόσχημα της ισότητας των ανδρών με τις γυναίκες.
Όταν η ίδια η πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν δείχνει να σέβεται τα Ιερά Σύμβολα του Έθνους και να τιμάει το αίμα των προγόνων μας, τούτο φαίνεται από τα διαγγέλματά της ωσάν να μην νιώθει υπερήφανη που είναι Ελληνίδα και υπηρετεί το ύπατο τιμητικό αξίωμα.
Εν κατακλείδι, οι καιροί καθίστανται χαλεποί δια να εξάγουμε τα γόνιμα συμπεράσματά μας, η πόλις η Εάλω η Κερκόπορτα έχει καταστεί η κεντρική θύρα κατάληψης της Ελλάδας από εκγόνους του Ιούδα οι οποίοι υπηρετούν άλλο Θεό, το δυστύχημα δε είναι όμως ότι η Διοικούσα Εκκλησία τα γνωρίζει εκ των ενόντων και με ποιους άραγε τάσσεται; Ας ελπίσουμε ενόψει των εξελίξεων οσονούπω όπου θα τεθεί ζήτημα αφαιρέσεως του Σταυρού εκ της Σημαίας, η Εκκλησία να μην διοικείται όπως σήμερα προς το συμφέρον όλων μας.
Χριστός Ανέστη
