Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος
Η Σημαία που αγαπώ, έχει έναν λευκό Σταυρό και θα την Υπηρετώ μέχρι να με βρουν
Νεκρό- Ε Λ Λ Α Σ
Πού θα ανάψουμε Κεριά ;
Στην Αγιά Σοφιά
Χτυπούν Λαλούν Καμπαναριά, θυμάμαι την Αγιά Σοφιά
και την Λιτή Γλυκιά Κυρά που την ελένε Ελευθεριά
Ελευθεριά θα 'ρθει ξανά!!!!
Νύν, εν παντί και πάντοτε και υπέρ πάντων ο αγών!
Ο ιδεασμός καθίσταται αρρήκτως συνυφασμένος με την Ελπίδα, η οποία αρύεται από την πορεία του Ελληνικού έθνους και από το αίμα το οποίο ιστορικά έχει εν γένει χυθεί αλλά ας πούμε χρονικά, αρχής γενομένης εκ της ιδρύσεως του Ελλαδικού Κράτους μέχρι σήμερον.
Το μείζον ζητούμενο είναι να συνειδητοποιήσει εναργώς κανείς τα, τρόπον τινά υλικά, εκ των οποίων οικοδομήθηκε η σημερινή πατρίδα μας, να υπεισέλθουμε έστω και νοερά, εις τον γενόμενο μόχθο των αγωνισαμένων, οι οποίοι ανιδιοτελώς θυσιάστηκαν με αυταπάρνηση προκειμένου να κατακτήσουμε ημείς οι επιγενόμενοι την ελευθερία μας.
Άρα η απότιση φόρου τιμής, η μνήμη συνιστούν δύο ιερές έννοιες, διότι με αυτές σεβόμαστε την μνήμη των προγόνων μας και τους αποδίδουμε προσηκόντως, τον δέοντα σεβασμό και καθιστάμεθα νομοτελειακά κληρονόμοι και θεματοφύλακες μία μεγάλης παρακαταθήκης.
Η Γενεαλογική μας ρίζα, υποδηλώνει την διαχρονική πορεία ενός έθνους ως οιονεί συλλογικού προσώπου, στο διάβα των αιώνων, διαρκούντων των οποίων, σφυρηλατείται η ταυτότητα ενός έθνους, δηλαδή τα συστατικά στοιχεία αυτά τα οποία συγκροτούν την δομή του και νοηματοδοτούν εσχάτως την διαφορετικότητά του όπου και εν τέλει το καθιστούν ανόμοιο, ανεπανάληπτο και μοναδικό εν σχέσει προς κάποιο έτερο έθνος.
Η διαφορετικότητα, η έννοια της ταυτότητας καθίσταται ιδιαίτατα σημαντική διότι αναφέρεται εις τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός λαού, (πολιτισμός, ιστορία, γλώσσα, παραδόσεις,) και ούτω καθ’ εξής.
Η ποινικοποίηση της εννοίας του έθνους σήμερον, καθώς πλέον και του Ορθόδοξου φρονήματος, παρά την ύπαρξη ιστορικών αλλά και νομικών απτών τεκμηρίων, σκοπεί εις το να πειθαναγκασθούν οι μάζες, προκειμένου να καταστούν έτι περαιτέρω υποτελείς προς τους επίδοξους ταγούς τους, οι οποίοι δια των προσφιλών πρακτικών της φαιάς προπαγάνδας και της προβοκάτσιας, επιδιώκουν να τις χειραγωγούν εσαεί (νοείται τις μάζες), ίνα διασφαλίσουν τα κεκτημένα τους και επ’ άπειρον, την εξουσία «ελέω Θεού»
Άρα λοιπόν η έννοια του έθνους συνιστά την ραχοκοκαλιά ενός λαού, ο οποίος αναπτύσσεται, διαμορφώνεται και εξελίσσεται προϊόντος του χρόνου.
Η έννοια του έθνους συγκεφαλαιώνει τον πολιτισμό, με όλες τις αντιφάσεις και τις αλληλοπεριχωρήσεις εις τον χρόνο, σφυρηλατώντας ούτως την ταυτότητά του.
Η ύπαρξη της εθνικής μας συνειδήσεως, σημαίνει η αυτεπίγνωση του ποιοί είμαστε, ποιά η ιστορική μας συνέχεια, το παρελθόν και το μέλλον μας, ούτως ώστε εξελισσόμαστε στον χρόνο διεκδικώντας την βελτίωσή μας, ως έθνος κράτους σε σχέση με τα άλλα έθνη τόσο μόνοι μας αλλά και ταυτόχρονα εις τα πλαίσια άλλων διεθνών οργανισμών.
Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση, ουδόλως συνεπάγεται την αυτοδικαίως κατάργηση της εθνικής μας οντότητας και υπόστασης, ουδαμώς απορροφόμεθα από μία υπερεθνική ταυτότητα, τουναντίον δε υφίσταται απλώς μία επάλληλη συναλληλία εθνών, υπό την άσκηση μίας κοινής οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, λαμβάνοντας εις πάσα περίπτωση και προσαρμόζοντας οιαδήποτε απόφαση εις τα διαφορετικά και ξεχωριστά χαρακτηριστικά γνωρίσματα των λαών.
Η έννοια της ελευθερίας καθίσταται προδήλως ασυμβίβαστη με την έννοια της υποτέλειας, διότι σε διαφορετική περίπτωση αν ένας λαός, απεμπολεί τα στοιχεία της δομής της ταυτότητά του, ουσιαστικά τελεί υπό την πολιτισμική κατοχή κάποιου άλλου λαού, μία κατάσταση η οποία όζει ολοκληρωτισμό και επουδενί αγαστή, ισότιμη συνύπαρξη και συνεργασία.
Επομένως λοιπόν είναι διακριτοί οι όροι συνεργασία ή συνύπαρξη, διαφορετικών εθνών κρατών, επί της βάση της διαφορετικότητας, η ενιαία χάραξη στρατηγικής αποσκοπεί εις την ισότιμη ανάπτυξη και ευημερία των λαών, λαμβάνοντας υπόψη τον πολιτισμό, την θρησκευτική παράδοση και την ιστορία ενός εκάστου.
Ως εκ τούτου λοιπόν η έννοια του έθνους, συνιστά για τους, της σήμερον, ψευδεπίγραφους προοδευτικούς μία επιλήψιμη έννοια, διότι την ταυτίζουν λίαν σκοπίμως με τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, όμως τούτο το πράττουν εσκεμμένα, ακριβώς δια να ευνουχίσουν πνευματικά τις μάζες, ενόψει του επιβληθησομένου ολοκληρωτισμό, ήτοι της εγκαθιδρυθησομένης παγκοσμιοποιήσεως η οποία δια να εδραιωθεί, όλα τα έθνη, δέον όπως είναι ισοπεδωμένα, οι πολίτες να στερούνται διανοητικής επάρκειας και συνειδήσεως της διαφορετικότητάς των, απλώς να συνιστούν άτομα, με σκοπούμενο αποτέλεσμα να καταστούν εχυερέστερα υποχείρια του συστήματος.
Η πτωχοποίηση της Ελλάδας και του κόσμου, αποτελεί ένα παίγνιο εις τας χείρας των κοσμοεξουσιαστών οι οποίοι δια να καθυποτάξουν τους λαούς και προκειμένου να τους καταπείσουν περί της αδηρίτου αναγκαιότητος μίας παγκόσμιας δικτατορίας, πρέπει να μην έχουν αντιστάσεις, να έχουν απωλέσει κάθε ψήγμα αντίδρασης και αμφισβήτησης, να έχουν εξουδετερώσει παντελώς την κριτική τους σκέψη.
Ο πολίτης να είναι απλώς ένα άβουλο όν, το οποίο θα πένεται και θα επιδίδεται επί καθημερινής βάσεως εις την βάσανο της επιβιώσεως, ικετεύοντας τις ελίτ να τον συντηρήσουν.
Η περιλάλητος παγκόσμια διακυβέρνηση υπό των εκπροσώπων της, εισέτι και εν Ελλάδι, όπου πλέον απεριφράστως διαμηνύουν και κατά την διάρκεια της υγειονομικής κρίσεως, προϋποθέτει, την ολοσχερή και άρδην κατακρήμνιση της μεσαίας τάξεως, την δημιουργία ενός α-εθνικού προλεταριάτου άνευ συνειδήσεως της διαφορετικότητας, το οποίο θα ζει με επιδόματα, ή με πενιχρούς μισθούς, θα ψυχαγωγείται από τα Μ.Μ.Ε και θα άγεται και θα φέρεται από την εκάστοτε ελίτ.
Εν προκειμένω, είναι άξιο μνείας, ότι ήδη η ατζέντα επιβολής ενός ουδετερόθρησκου και ουδετεροεθνούς κράτους, κατατείνει εις το να ενοχοποιηθούν αυτές οι έννοιες (έθνους και Ορθοδοξίας), ως δήθεν «ακραίες», οι οποίες όμως κατ’ ουσίαν αποτελούν την βάση μίας πολιτείας, προκειμένου να καταργηθούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ενός λαού, να υποβαθμιστεί η γλώσσα, ο πολιτισμός απλώς και μόνο σε πρόσφορα και ικανά λυσιτελή μέσα επικοινωνίας και εν συνεχεία όπως εποικισθεί η Ελλάδα από αλλοδαπούς.
Δηλαδή, η προπαγάνδα κατά του έθνους και της Εκκλησίας επιστρατεύεται επιμελώς και στοχευμένα, δια να αφιονίσουν την μάζα, να δεχθεί ασμένως και αδιαμαρτήρητα τα στίφη των μεταναστών, οι οποίοι θα συνενωθούν με τους Έλληνες αδιακρίτως, έχοντας απολύτως τα ίδια δικαιώματα επί ποινή φυλακίσεως και θα αποτελούν συλλήβδην, ένα εργατικό προλεταριάτο, άνευ ουδεμίας διαφοράς, εάν είσαι έλληνας, εις την Ελλάδα, ή αλλοδαπός εις την Ελλάδα.
Η νοοτροπία αυτή καλλιεργείται εσαεί τόσο από την κατάπτυστη προδοτική αριστερά όσο και από την φιλελεύθερη ανθελληνική κεντροδεξιά, κατά συνέπεια η πόλις Εάλω.
Ακώντες άκοντες είμεθα πειραματόζωα των παγκοσμίων ελίτ, και αγόμαστε και φερόμαστε, από το πανίσχυρο παγκόσμιο σύστημα εξουσίας, από τα διευθυντήρια τα οποία επιδιώκουν να μας καταστήσουν εργάτες της συντριπτικής μειοψηφίας της παγκόσμιας ελίτ.
Μετά την οικονομικής μας συντριβή, επί 10 έτη μνημονιακές συμβάσεις, υφιστάμεθα μία απρόσμενη και συντεταγμένη επίθεση εις τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες, μολονότι είναι ρητώς και ασφαλώς κατοχυρωμένα ως αγαθά και αξίες εις την Ελληνική Συνταγματική έννομη τάξη.
Το πρόσχημα είναι δήθεν η δημόσια υγεία, εξ αυτού του λόγου η άσκηση φορτικότητας και πειθούς δια των Μ.Μ.Ε τα οποία εισέπραξαν πακτωλούς χρημάτων δια μας παραπείσουν και το λέγω τούτο, αποδεικνύοντας εις τα προηγούμενα άρθρα τις κραυγαλέες αντιφάσεις της κυβερνήσεως ως προς την εφαρμογή των δύο μέτρων και των δύο σταθμών, ανά περίπτωση, αλλά και την εύλογη απορία μου, την οποία ως εικός θέτω ρητορικώς και δημοσίως :
πώς είναι δυνατόν η κυβέρνηση η οποία, μας απομυζεί οικονομικά, υπηρετεί τις τράπεζες, προχωράει ράγδην του πλειστηριασμούς, εποικίζει την Ελλάδα, σχεδιάζει συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, υπογράφει εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας με τα μνημόνια αλλά και με την κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών, δεν οικοδομεί ένα σύγχρονο δημόσιο σύστημα υγείας, δεν δίδει οικονομικά κίνητρα εις νέες οικογένειες, πώς λοιπόν είναι δυνατόν να μας αγάπησε αίφνης και κόπτεται, πασχίζουσα νυχθημερόν δια την προάσπιση της υγείας μας;
Υπάρχουν οι δύο όψεις του νομίσματος, το «είναι» και το «φαίνεσθαι», σήμερον ευρισκόμεθα εις «το φαίνεσθαι», μετά την πάροδο των γεγονότων θα γνωρίζουμε εκ βάθρων, την γενεσιουργό αιτία της υφιστάμενης πραγματικότητας την οποία ζούμε.
Εν κατακλείδι, δεν είμεθα μόνοι μας η καταφυγή μας καθίσταται ο Κύριος μας και η αγκαλιά της Εκκλησίας μας σε καθημερινή βάση, όπου ο καθείς εξ ημών ,υπό το ιδικό του μετερίζι δίδει ευπροσώπως και εντίμως το προσωπικό του αγώνα, δια την καθολική αναγέννηση και εξ ανάσταση του γένους μας, Είμεθα πολλοί, υπομονή, επιμονή, αντίσταση, πάλαι τε και επ’ εσχάτων.
Χριστός Ανέστη
