Η Ουκρανία είναι μια χώρα που έχει πολύ ισχυρούς συμμάχους και φίλους. Οι Ευρωπαίοι και ειδικά οι Γερμανοί την λατρεύουν. Οι ΗΠΑ κάνουν τα πάντα για να την βοηθήσουν.
Ακόμη και το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολη πίεσαν όσο μπορούσαν για να δοθεί αυτοκεφαλία στην ουκρανική εκκλησία.
Όλοι μαζί, “φίλοι και σύμμαχοι”, υποθέτουμε ότι θα είχαν διαβεβαιώσει την ακροδεξιά -και βάλε- κυβέρνηση της Ουκρανίας ότι δεν πρέπει να ανησυχεί για τίποτα… Γιατί οι “φίλοι και σύμμαχοι” , θα ΄ναι πάντα δίπλα της…
Προς το παρόν η Ουκρανία έχει χάσει την Κριμαία, δύο πολεμικά της πλοία και 24 ναύτες της που είναι στις φυλακές της Ρωσίας! Έχει χάσει βεβαίως και την αξιοπιστία της, γιατί οι εθνικιστές που την κυβερνούν απέδειξαν ότι στα λόγια είναι πολύ δυνατοί αλλά στις πράξεις “δεν το ΄χουν”.
Οι Ρώσοι πιο ισχυροί στρατιωτικά κάνουν επίδειξη ισχύος στην Ουκρανία, η οποία μάλλον μάταια αναμένει το …ιππικό. Πολλές δηλώσεις ,πολλά λόγια και γενικώς πολύ φλυαρία αλλά τίποτα άλλο δεν μπορούν να κάνουν οι “σύμμαχοι και φίλοι”. Πάει η Κριμαία , πάνε και τα πλοία. Ελπίζουμε οι ναύτες να επιστρέψουν γρήγορα σπίτια τους…
Καλό θα ΄ναι εδώ στην Αθήνα, να εξετάσουμε λίγο περισσότερο την περίπτωση της Ουκρανίας. Έχουμε πολλές διαφορές βεβαίως αλλά έχουμε κι αυτή την ομοιότητα που μας ανησυχεί: την πίστη ότι είναι αρκετές οι συμμαχίες που πράγματι έχουμε για να αναχαιτίσουμε την τουρκική επιθετικότητα. Δεν είναι αρκετές και θα πρέπει να το καταλάβουμε. Κανένας δεν θα ΄ρθει να “τραβήξει το αυτί” των Τούρκων όταν θα επιχειρήσουν να αμφισβητήσουν ευθέως και εμπράκτως κυριαρχικά μας δικαιώματα. Κανένας σύμμαχος και φίλος δεν πρόκειται να πάει να βυθίσει τουρκικό γεωτρύπανο που θα τοποθετηθεί στην ελληνική ή της κυπριακή ΑΟΖ. Θα είμαστε μόνοι μας, γιατί οι σύμμαχοι και φίλοι, όπως και στην Ουκρανία ,παίζουν τα δικά τους παιχνίδια και κάνουν τους δικούς τους υπολογισμούς.
Ο μοναδικός αποτελεσματικός τρόπος για να αντιμετωπίσουμε την όποια επιθετική κίνηση των Τούρκων είναι ένας: η Τουρκία πρέπει να εισπράττει κάθε μέρα το μήνυμα, ότι δεν θα περιμένουμε κανέναν να έρθει να την …μαλώσει επειδή …μας πειράζει. Θα πρέπει να γίνεται κάθε μέρα και πιο ξεκάθαρο ότι μέχρι να έρθουν οι “σύμμαχοι και φίλοι” για να παίξουν το ρόλο των “ειρηνοποιών”, εμείς θα ΄χουμε κάνει αυτά που πρέπει ,αυτά που προβλέπονται και τελικά αυτά που επιβάλλονται για την προστασία των απολύτως νόμιμων δικαιωμάτων μας.
Όχι δεν μιλάμε για πόλεμο όπως οι γραφικοί “εθνικιστές”, “πατριδοκάπηλοι” ή οι “φοβικοί” που πιστεύουν ότι οποιαδήποτε αντίδραση έναντι της Τουρκίας θα μας οδηγήσει αυτομάτως σε πολεμική αναμέτρηση… Πολλές φορές το να μην σβήνεις τις κόκκινες γραμμές που έχεις χαράξει αλλά και να είσαι έτοιμος να αντιδράσεις δυναμικά εξασφαλίζει πολύ καλύτερα την ηρεμία στην περιοχή σου.
Προσοχή λοιπόν να μην γίνουμε…Ουκρανία.
