Τα άλαλα και τα μπάλαλα
Τι σημαίνει η λέξη «Παποκαισαρισμός»;Η λέξη είναι σύνθετη, από τη λέξη Πάπας και από τη λέξη Καίσαρας, πού σημαίνει αυτοκράτορας, βασιλιάς. Ο Επίσκοπος, λοιπόν, της Ρώμης, πού έφερε και τον τιμητικό τίτλο του Πάπα, ζήλωσε και τη δόξα τού κοσμικού άρχοντα. θέλησε να συνδυάσει δυο διαφορετικά πράγματα. Επισκοπική εξουσία και αυτοκρατορική, Βασιλική εξουσία.Και το πέτυχε; Δυστυχώς το πέτυχε. Πώς; Να πώς. Το έτος 754 μ.Χ. ο Πάπας της Ρώμης Στέφανος ήθελε στρατιωτική βοήθεια από τούς Φράγκους, πού ήταν Γερμανικά φύλα και κατοικούσαν κοντά στο Ρήνο ποταμό, στην περιοχή Ρηνανίας. Για να ανταποκριθούν θετικά οι ηγεμόνες των Φράγκων και να τού στείλουν τη στρατιωτική βοήθεια, έφτασε στο σημείο να ισχυρισθεί ο Πάπας, ότι έλαβε αυτόγραφη επιστολή από τον απ. Πέτρο, γραμμένη από τον ίδιο τον Απόστολο, και με την επιστολή αύτη ο απ. Πέτρος παράγγειλε στους Φράγκους ηγεμόνες να σπεύσουν σε βοήθεια τού Πάπα.
'Έτσι ενήργησε ο Πάπας Στέφανος. Με αυτό τον τρόπο! Μπορούσαν, λοιπόν, να αρνηθούν οι Φράγκοι τη στρατιωτική βοήθεια προς τον Πάπα; Ασφαλώς όχιΚαι τι έγινε τότε; Ο Φράγκος ηγεμόνας Πιπίνος, αφού χρίστηκε αυτοκράτορας από τον Πάπα Στέφανο, εισέβαλε στην Ιταλία, κατέλυσε το Βυζαντινό Εξαρχάτο και το δώρισε στον Πάπα. Και από τότε, λοιπόν, ο Πάπας της Ρώμης απέκτησε και δεύτερο αξίωμα. 'Έγινε και κοσμικός άρχοντας. Και Επίσκοπος και αυτοκράτορας. Παποκαίσαρας!
Δεν ανέφερα την ψευδο – Κωνστάντεια δωρεά, πού είναι η μεγαλύτερη πλαστογραφία της ιστορίας και κατά την όποια δήθεν ο Μ. Κωνσταντίνος τον Δ' αιώνα χάρισε τη Ρώμη στον επίσκοπό της, όταν μετέφερε την πρωτεύουσα στο Βυζάντιο, και σημείωσα αυτό πού ανέφερα παραπάνω και το όποιο έχει ιστορική βάση, εκτός βέβαια από την αυτόγραφη επιστολή τού απ. Πέτρου! Αλλά η συνύπαρξη της κοσμικής εξουσίας με την ιερατική, επισκοπική, εξουσία, είναι κάτι το ασυμβίβαστο. Και όμως οι Πάπες της Ρώμης, από το 754 και εδώ, ασκούν ταυτόχρονα κοσμική και ιερατική εξουσία, κάτι το όποιο είναι ξένο προς το πνεύμα τού Ευαγγελίου, τούς Κανόνες Συνόδων και την εν γένει παράδοση της Ορθοδοξίας, όπως θα το δούμε στο τέλος. Ποια, λοιπόν, ήταν τα αποτελέσματα από την τερατώδη αύτη σύζευξη; Και ρωτάτε ποια; Πολλά. Με ένα λόγο: εκκοσμίκευση της Εκκλησίας.Η ιστορία αναφέρει καταστροφές, ερείπια, εξευτελισμούς. Αναφέρει την «Ιερά εξέταση» με αναρίθμητα θύματα. Αναφέρει τις θλιβερές Σταυροφορίες, πού άρχισαν το 1095.
Τότε, στη σύνοδο τού Νοεμβρίου 1095, την όποια συγκάλεσε ο Πάπας Ουρβανός, ο Πάπας ζήτησε τη διοργάνωση Παπικού στρατού, τού όποιο υ σύμβολο ήταν ο σταυρός και ηγέτης ο Παπικός αντιπρόσωπος! Οκτώ σταυροφορίες! Τελευταία η ογδόη, το 1270. Οι σταυροφορίες αυτές κατέστρεψαν ουσιαστικά το Βυζάντιο και το παρέδωσαν μισοπεθαμένο στο Μωάμεθ το 1453! Γιατί επί δυο περίπου αιώνες το Βυζάντιο ήταν, σχεδόν, στα χέρια τού Παπικού στρατού. Και μόλις το 1261 η Κωνσταντινούπολη ανακαταλήφθηκε από τούς Βυζαντινούς.
Με πρόσχημα την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων από τούς Άραβες, ο Παπικός στρατός στόχευε στη διάλυση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Οι Βυζαντινοί πλέον έδειξαν μεγάλη αποστροφή προς τον Πάπα, τούς Λατίνους, σε βαθμό πού προτιμούσαν την υποταγή στους Οθωμανούς Τούρκους, παρά την υποταγή στον Πάπα Ρώμης, με τις ενωτικές, κατά καιρούς, προσπάθειες!Τον 11ο αιώνα ο Πάπας Γρηγόριος Ζ' καθόρισε ότι υπάρχουν δύο εξουσίες. Η Παπική και η Βασιλική. Η πρώτη είναι ο ήλιος. Η δεύτερη είναι η σελήνη. Σαν ανώτερη η Εκκλησία, αύτη έχει το δικαίωμα να δίνει το στέμμα στο Βασιλιά. Ό Πάπας ανέβαζε και κατέβαζε βασιλείς από τούς θρόνους τους. Στον καιρό μάλιστα πού οι σταυροφόροι του κυρίεψαν την Κωνσταντινούπολη, το 1204, ο Πάπας έγινε κοσμοκράτορας Ανατολής και Δύσεως.
Έτσι ο Πάπας έγινε αυτό τον καιρό η ανωτάτη εξουσία στον κόσμο, ώστε οι κοσμικοί άρχοντες να πληρώνουν φόρους σ' αυτόν. Για να υπερασπίζει μάλιστα την εξουσία του, σαν όπλα είχε τον αφορισμό, την εκθρόνιση και την απαγόρευση.
Σήμερα, στις ημέρες μας, ο Πάπας έχει σαν έδρα το Βατικανό, με έκταση γης, μέσα στην καρδιά της Ρώμης, 440 στρέμματα. Αριθμεί πληθυσμό 1.000 περίπου κατοίκους. Διαθέτει πολλά κτίρια με 11 .000 δωμάτια. Κέντρο τού Βατικανού ο Ναός τού Αγίου Πέτρου, πού δίνει την εντύπωση μάλλον ειδωλολατρικού Ναού, με τις χιλιάδες τεραστίων αγαλμάτων, παρά χριστιανικού Ναού.Σαν κράτος το Βατικανό έχει δική του σημαία, δική του Αστυνομία, δικό του νόμισμα, δική του ταχυδρομική Υπηρεσία και κυβερνάται από Κυβέρνηση, πού όλα τα μέλη της είναι κληρικοί, ανώτεροι αξιωματούχοι τού Παπισμού. Εξέχων υπουργός είναι ο υπουργός των Εξωτερικών, πού είναι το πιο επίσημο πρόσωπο μετά από τον Πάπα. Με τον υπουργό των Εξωτερικών έρχονται σε επαφή στην Αγία Έδρα οι διορισμένοι πρεσβευτές των κρατών πού αναγνωρίζουν το Βατικανό σαν κράτος.
Απέναντι στις πανίσχυρες στρατιές και τούς στόλους, πού διέθετε άλλοτε το Βατικανό, τώρα, σήμερα, απέμεινε ένας μόνο λόχος οπλοφόρων Ελβετών!Οι διπλωματικοί αντιπρόσωποι, πρέσβεις, του Πάπα στα κράτη με τα οποία διατηρεί διπλωματικές σχέσεις το Κράτος τού Βατικανού, λέγονται νόρντσιοι. Οι διοικητές Επαρχιών, πού ανήκουν στο Κράτος τού Πάπα, λέγονται λεγάτοι. Είναι και τα Κονκορδάτα, με τα οποία το Κράτος τού Πάπα αποκτά ορισμένα πλεονεκτήματα θρησκευτικής δράσεως μέσα στα κράτη με τα οποία ο Πάπας έχει συνάψει Κονκορδάτα (=ειδικές συμφωνίες), όπως δυστυχώς και στην Ορθόδοξη Ελλάδα.
Οι Πάπες και σήμερα ακόμα, δυστυχώς, εμμένουν αμετανόητοι στην Παποκαισαρική πλάνη τους. Πώς το λέμε αυτό;Το λέμε γιατί, όπως προαναφέραμε, η πλάνη τους είναι ολοφάνερη με βάση το Ευαγγέλιο και τις Τοπικές και Οικουμενικές Συνόδους. Σημειώνουμε σχετικά χωρία και περικοπές:* «Η βασιλεία η εμή ουκ εστίν εκ τού κόσμου τούτου' ει εκ τού κόσμου τούτου ην η βασιλεία η εμή, οι υπηρέται αν οι εμοί ηγωνίζοντο, ίνα μη παραδοθή τοις Ιουδαίοις νύν δε η βασιλεία η εμή ουκ εστίν εντεύθεν» (Ιωάν. ιη, 36). Και η ερμηνεία τού στίχου: Η βασιλεία μου δεν προέρχεται από τον κόσμο αυτό. Αν ήταν από τον κόσμο αυτό η βασιλεία μου, οι στρατιώτες μου θα αναλάμβαναν αγώνα, για να μη παραδοθώ στους Ιουδαίους. Αλλά η δική μου βασιλεία δεν προέρχεται από τούτον εδώ τον κόσμο, ούτε στηρίζεται στη δύναμη των όπλων. Αυτό το λόγο είπε ο Ιησούς στον Πόντιο Πιλάτο, το Ρωμαίο ηγεμόνα. Τι δε λέγει ο Πάπας;«Ιησούς ουν γνούς οτι μέλλουσιν έρχεσθαι και άρπάζειν αύτον ίνα ποιήσωσιν αυτόν βασιλέα, ανεχώρησε πάλιν εις το Όρος αυτός μόνος» (Ιωάν. στ, 15). Η ερμηνεία: Ο Ιησούς, λοιπόν, επειδή αντελήφθηκε καθαρότατα ότι οι άνθρωποι εκείνοι, πάνω στον ενθουσιασμό τους, επρόκειτο να έλθουν να τον αρπάξουν, για να τον ανακηρύξουν βασιλιά, έφυγε πάλι μόνος του στο όρος. Ο Πάπας σε ποιο όρος της Ιταλίας θα κρυβόταν, αν ποτέ οι άνθρωποι ήθελαν, έκτος από επίσκοπο, να τον κάνουν και βασιλιά;* «Ο δε Ιησούς προσκαλεσάμενος αυτούς λέγει αυτοίς, οίδατε ότι οι δοκούντες άρχειν των εθνών κατακυριεύουσιν αυτών και οι μεγάλοι αυτών κατεξουσιάζουσιν αυτών.
Ουχούτω δε εσταί εν υμίν, άλλ' ος εάν θέλη γενέσθαι μέγας εν υμίν, εσταί υμών διάκονος. Και ος εάν θέλη υμών γενέσθαι πρώτος, έσται πάντων δούλος» (Μάρκ. ι, 42 - 44). Και τώρα η ερμηνεία: Ο δε Ιησούς κάλεσε κοντά του όλους τούς απόστολους και τούς είπε: Γνωρίζετε ότι αυτοί πού προβάλλονται σαν άρχοντες των εθνών, συμπεριφέρονται προς τούς λαούς σαν να ήταν απόλυτοι κύριοι αυτών. Και εκείνοι πού κατέχουν μεγάλα αξιώματα ανάμεσα στους ανθρώπους, κάνουν κακή χρήση της εξουσίας τους και τούς καταδυναστεύουν. Δεν πρέπει όμως να παρατηρείται μεταξύ σας τέτοια εγωιστική τάση και συμπεριφορά. Άλλά όποιος θέλει να αναδειχθεί μεγάλος μεταξύ σας, πρέπει να γίνει υπηρέτης σας, πού να σας εξυπηρετεί με αγάπη. Και όποιος από σας θέλει να γίνει πρώτος, πρέπει να γίνει δούλος όλων και να συμπεριφέρεται με την ταπεινοφροσύνη και την υπομονή και την υπακοή τού δούλου.*«Επίσκοπος η πρεσβύτερος η Διάκονος κοσμικάς φροντίδας μη αναλαμβανέτω. Είδεμη καθαιρείσθω» (Στ' Αποστολικός Κανόνας). Δηλαδή: Δεν πρέπει οι ιερωμένοι να εμπλέκονται σε πράγματα κοσμικά. Και ο Πάπας, πού είναι και Καίσαρας στο Κράτος του, με Τράπεζες και επιχειρήσεις; Δεν πρέπει να καθαιρεθεί;*«Τούς άπαξ εν Κλήρω τεταγμένους και μοναστάς, ωρίσαμεν μήτε επί στρατείαν, μήτε επί αξίαν κοσμικήν έρχεσθαι. Η τούτο τολμώντας, και μη μεταμελουμένους, ώστε επιστρέψαι επί τούτο, ο διά θεόν πρότερον είλοντο, αναθεματίζεσθαι» (Ζ' Κανόνας Δ' Οικουμενικής Συνόδου).
Οι Κληρικοί, λοιπόν, και οι Μοναχοί ούτε στρατιώτες να γίνονται, ούτε κοσμικές αξίες να αναλαμβάνουν. Όσοι τολμούν αυτά και δεν μετανοούν, ώστε να επιστρέφουν πάλι στον πρότερο τρόπο της ζωής τους, τον οποίο μόνοι τους διάλεξαν για το θεό, αυτοί να αναθεματίζονται. Και ο Πάπας, πού έχει και κοσμική εξουσία και δεν μετανοεί γι' αυτό, ώστε να επιστρέψει στα επισκοπικά του καθήκοντα, δεν πρέπει να αναθεματιστεί;
Αδελφοί,Γιατί να μακρύνουμε το λόγο; Ποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι ο επίσκοπος δεν πρέπει να είναι και κοσμικός άρχοντας; Ποτέ και με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να γίνει αυτό. Κάτι τέτοιο είναι, όπως παρατηρεί ο Άγιος Νικόδημος, «Μίξις άμικτος και τέρας αλλόκοτον». Μία μίξη άμικτη. Και από άμικτη μίξη προέρχεται «τέρας αλλόκοτον». Συνεπώς σε κάθε πειρασμό πού μάς υπόσχεται «τάς βασιλείας του κόσμου και την δοξαν αύτών» μια και μόνο είναι η απόκριση μας: «Ύπαγε οπίσω μου, σατανά» (Ματθ. δ, 8 - 10).
_(06%2525).jpg)
