Γαλλικο, Ροϊτερς, Ασοσιεϊτεντ, Το πόρισμα έρευνας για βία σε εκκλησιαστικά ιδρύματα .ΔΟΥΒΛΙΝΟ. Καθολικοί ιερείς και μοναχοί κακοποιούσαν και βίαζαν επί δεκαετίες μικρά παιδιά σε ορφανοτροφεία, σχολεία, αναμορφωτήρια και εν γένει ιδρύματα υπό τον έλεγχο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας της Ιρλανδίας, τα οποία είχαν μετατραπεί σε τόπους φόβου, εγκατάλειψης και ενδημικής σεξουαλικής κακοποίησης.
Το πόρισμα της επιτροπής, που συνέστησε το 2000 ο τότε πρωθυπουργός Μπέρνι Αχερν, προκειμένου να διερευνήσει σε βάθος χρόνου καταγγελίες για περιστατικά βίας σε εκκλησιαστικά ιδρύματα, ισοδυναμεί με κόλαφο για τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία της Ιρλανδίας, ενώ παράλληλα αποδίδει ευθύνες στο αρμόδιο υπουργείο Παιδείας, το οποίο επέτρεπε να συμβαίνουν τα όσα αποκαλύφθηκαν, επί δεκαετίες.
«Ενα κλίμα βίας που είχε δημιουργηθεί από τις συνεχείς, ακραίες και δεσποτικές τιμωρίες διαπότιζε τα περισσότερα ιδρύματα και όλα όσα φιλοξενούσαν αγόρια», αναφέρει η έκθεση, η οποία δόθηκε χθες στη δημοσιότητα.
Προκειμένου να καταλήξει στα συμπεράσματά της, η επιτροπή συνομίλησε με 2.500 άνδρες και γυναίκες που φιλοξενήθηκαν σε 216 εκκλησιαστικά ιδρύματα, μεταξύ των οποίων ορφανοτροφεία, νοσοκομεία και σχολεία, στο μεγαλύτερο κομμάτι του 20ού αιώνα.
Προκειμένου να καταλήξει στα συμπεράσματά της, η επιτροπή συνομίλησε με 2.500 άνδρες και γυναίκες που φιλοξενήθηκαν σε 216 εκκλησιαστικά ιδρύματα, μεταξύ των οποίων ορφανοτροφεία, νοσοκομεία και σχολεία, στο μεγαλύτερο κομμάτι του 20ού αιώνα.
Πολλά από τα παιδιά, που στέλνονταν σ’ αυτά τα ιδρύματα ήταν παιδιά διαλυμένων οικογενειών, είχαν κάνει σκασιαρχείο, είχαν διαπράξει μικροεγκλήματα, ήταν ανύπανδρες μητέρες, ή παιδιά τέτοιων μητέρων.
Οπως αναφέρει η έκθεση, οι διευθυντές των ιδρυμάτων δεν λάμβαναν κανένα μέτρο για να προστατέψουν τα μικρά θύματα. «Δεν υπήρχε κάποιου είδους διαδικασία ή καθοδήγηση, που θα μπορούσε να προστατέψει τα παιδιά από την αυταρχική συμπεριφορά», αναφέρεται χαρακτηριστικά. Η διεύθυνση, επισημαίνει η έκθεση, είτε δεν άκουγε είτε δεν πίστευε όταν τα παιδιά παραπονιούνταν για τις πράξεις εκείνων, οι οποίοι είχαν την ευθύνη της φροντίδας τους. Στην καλύτερη περίπτωση, ο δράστης απομακρυνόταν, χωρίς ωστόσο να ληφθεί κάποιου είδους μέριμνα για το πλήγμα που είχε υποστεί το παιδί. Στη χειρότερη, κατηγορούνταν το ίδιο το παιδί και εθεωρείτο εκείνο σεξουαλικώς διεφθαρμένο, γι’ αυτό και τιμωρούνταν αυστηρά.
Η καθολική Ιρλανδία είναι σοκαρισμένη από τις συνεχείς αποκαλύψεις για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών από κληρικούς. Πολλά θύματα είχαν καταγγείλει τους δράστες όταν ήταν παιδιά αλλά δεν τα πίστεψαν. «Η σεξουαλική κακοποίηση ήταν ενδημική σε ιδρύματα αρρένων», αναφέρεται στο πόρισμα της επιτροπής. «Οι θρησκευτικές αρχές γνώριζαν ότι η σεξουαλική κακοποίηση ήταν μόνιμο πρόβλημα στα ιδρύματα αρρένων». Η εκστρατεία που άρχισαν ορισμένα θύματα και μια σειρά τηλεοπτικών ντοκιμαντέρ και αστυνομικών ερευνών στη δεκαετία του ’90 κατέληξαν στη σύσταση της επιτροπής, το 2000.
Το 1999, ο Μπέρτι Αχερν προέβη σε μια άνευ προηγουμένου κίνηση, καθώς ζήτησε δημοσίως συγγνώμη από τα θύματα, επειδή το επίσημο κράτος «απέτυχε να παρέμβει, να εντοπίσει τον πόνο τους και εν τέλει να τους απαλλάξει απ’ αυτόν», όπως είπε.
Δυσαρεστημένοι και απογοητευμένοι από την έρευνα δήλωσαν χθες οι εκπρόσωποι της ένωσης κακοποιημένων παιδιών (SOCA), καθώς εκτιμούν πως δεν αποδίδεται δικαιοσύνη, ενώ οι πληγές παραμένουν ανοιχτές για τα θύματα. «Το κράτος δεν θέλει να μάθει ο κόσμος... ότι αμέλησε τις ευθύνες του», είπε χαρακτηριστικά εκπρόσωπός τους.
news.kathimerini.gr
