Τα πράγματα σοβαρεύουν. Λίγο ο ζαμανφουτισμός μας, λίγο το νεοελληνικό δεν βαριέσαι, λίγο τα μπάνια και οι διακοπές, λίγο ο έντεχνος αντιπερισπασμός με την απαγόρευση του καπνίσματος, και τις εσωκομματικές κόντρες ενόψει δημοτικών εκλογών, λίγο το ένα και λίγο το άλλο… το αποτέλεσμα που βολεύει την τρόικα και τους ντόπιους γκαουλάϊτερ της είναι πως δεν πολυπήραμε στα σοβαρά το τι ακριβώς συμβαίνει. Αυτό όμως που συμβαίνει, και που μας έρχεται με βήμα ταχύ, είναι κάτι περισσότερο από σφαλιάρα. Σε αυτές άλλωστε συνηθίσαμε. Εδώ μιλάμε για μια νέα ελληνική τραγωδία. Έναν νέο εμφύλιο. Με θύματα όλους εμάς τους επαναπαυμένους. Γαλάζιους, πράσινους, κόκκινους, λαχανί, και ριγέ. Όλους μας δηλαδή. Και δεν το λέω εγώ. Το λέει ο Γερμανός οικονομολόγος Dr. Hans-Werner Sinn, επικεφαλής του έγκυρου ινστιτούτου IFO του Μονάχου.
«Η ελληνική τραγωδία δεν έχει λύση…η πολιτική της υποχρεωτικής εσωτερικής υποτίμησης, του αποπληθωρισμού, και της ύφεσης, μπορεί να οδηγήσουν την Ελλάδα σε εμφύλιο πόλεμο…», λέει ο δόκτορας, μιλώντας από το βήμα του forum European House Ambrosetti, που διεξάγεται αυτές τις μέρες στη λίμνη Κόμο. «Δεν είναι δυνατόν να κόβεις τους μισθούς και να ανεβάζεις τις τιμές κατά 30%, χωρίς να έχεις μαζικές εξεγέρσεις…».
Έτσι ακριβώς. Όπως τα λέει. Την ίδια ώρα που οι κυβερνώντες μας αυτοχειροκροτούνται, δεχόμενοι λέει τα συγχαρητήρια των ξένων ειδικών, διότι ως Έλληνες, «για μια ακόμη φορά αποδεικνύουμε ότι τα καταφέρνουμε….μπλα μπλα μπλα». Και από κάτω, δώστου να χειροκροτούν οι κομματικοί κλακαδόροι, έμπλεοι περηφάνιας. Περήφανοι για τις σφαλιάρες που τρώνε (και τρώμε). Δεν πάμε καθόλου καλά.
Όλες οι διαθέσιμες επιλογές της Ελλάδας είναι καταστροφικές. Η λιγότερο όμως καταστροφική επιλογή, είναι η έξοδος της χώρας από την ευρωζώνη. Ακόμη και αν αυτό διαλύσει τις ελληνικές τράπεζες. Αυτά υποστηρίζει ο επιφανής Werner Sinn, που διευκρινίζει ότι δεν πρέπει να συγκρίνουμε την Ελλάδα με την Ισπανία και τη Πορτογαλία. Τα δημόσια χρέη αυτών των χωρών, λέει, είναι διαχειρίσιμα, τα δημοσιονομικά τους μπορούν να επανακάμψουν με λίγη παραπάνω φορολόγηση. Η Ελλάδα όμως είναι καμένο χαρτί. Έτσι ακριβώς. Η ελληνική κοινωνία έχει μέχρι στιγμής δείξει αυτοσυγκράτηση, παρά τις λίγες διαδηλώσεις και απεργίες στους πρώτους μήνες της κρίσης. Όμως, με την ανεργία να καλπάζει, και τα μέτρα λιτότητας να εντείνονται, το μέλλον της χώρας φαντάζει θολό. «Βρισκόμαστε στην αρχή της δεύτερης ελληνικής κρίσης…», σημειώνει ο Dr Sinn.
Το ΔΝΤ επέβαλε ένα αυστηρό πακέτο λιτότητας, χωρίς όμως να εφαρμόσει παράλληλα αυτά που συνήθως συνοδεύουν τα «διασωστικά» πακέτα του: Αναδιάρθρωση χρεών, και υποτίμηση του νομίσματος. Αυτά, είναι εκ των ων ουκ άνευ, για μια χώρα με αστρονομικό δημόσιο χρέος, και χρόνια καθίζηση της ανταγωνιστικότητας της.
Το ΔΝΤ παραδέχεται πως το ελληνικό χρέος θα αυξηθεί στο 150% μεταξύ 2013-2014, ακόμη και αν η ελληνική κυβέρνηση συμμορφωθεί πλήρως προς τις υποχρεώσεις που ανέλαβε. Κάποιοι όμως οικονομολόγοι, ακόμη και πρώην υψηλόβαθμα στελέχη του ΔΝΤ, υποστηρίζουν πως η ήττα αυτής της στρατηγικής που ακολουθεί η χώρα μας, είναι αναπόφευκτη. Υπάρχει μάλιστα η «υποψία» (για κάποιους «γνώση»), πως πίσω από την όλη προσπάθεια της διάσωσης της Ελλάδας, το βασικό σκεπτικό ήταν και είναι, να διασωθούν πρωτίστως οι βορειοευρωπαϊκές τράπεζες που κρατάνε στα χέρια τους τα χρέη των νοτιοευρωπαϊκών κρατών, δηλαδή βασικά της εξής μίας: της Ελλάδας. Και όχι να διασωθεί η Ελλάδα, που ούτως ή άλλως, πακέτο ξεπακέτο, πάει κατά διαόλου.
Έτσι λοιπόν έχει η κατάσταση. Όχι μόνο δεν υπάρχει φως στο τούνελ, αλλά μπορεί να δούμε και … άρματα μάχης στους δρόμους. Πάμε για νέα Δεκεμβριανά. Θα μας τα πει άραγε αυτά στην ομιλία του στη ΔΕΘ ο πρωθυπουργός; Ή θα πρέπει να στραφούμε αποκλειστικά στη σύγχρονη ντόϊτσε βέλλε, που είναι το διαδίκτυο; Ευτυχώς που οι σταφίδες παραμένουν φτηνές. Για το κονιάκ δεν ξέρω.
Καλό χειμώνα σύντροφοι, και καλή αντάμωση… στα γουναράδικα.
.jpg)
