Ότι το πολιτικό σύστημά «μας» νοσεί και καταρρέει είναι γεγονός. Διαπιστώνει τούτο, ακόμη και ο πλέον άσχετος περί τα πολιτικά, πολίτης. Ητοι, διαπιστώνει ότι πέραν της διαφθοράς που έδωσε και πήρε επρόκειτο περί σειράς εκ των ουκ άνευ τετριμμένων και, εις το βάθος τους, άνευ φιλοσοφικής βάσεως «αρχών» - αρχόντων, που διώκησαν τον Τόπο επί πολλά έτη χωρίς, ουσιαστικώς, τις βάσεις που πρέπει να διέπουν μια ηγεσία στην ανθρώπινη κοινωνία.
Όταν δεν ασχολείσαι, σοβαρώς, με την κοινωνία, όταν δεν αντιλαμβάνεσαι ότι ο πολίτης πρέπει να έχει ιδανικό πρότυπο, το οποίο πρέπει (τουλάχιστον) να μιμηθεί και να ενσωματώσει στην συνείδησί του ως πεμπτουσία κανόνος στην διαβίωσί του, μπορεί μεν να επιτύχης ΠΡΟΣΚΑΙΡΑ την καθοδήγησί του και την ποδηγεσία του, αλλά, τελικώς, θα αποτύχης.
Αυτό – τούτο συνέβη και εν προκειμένω: Ο Ελληνικός Λαός αντελήφθη ότι οι πολιτικοί του άρχοντες το μόνο που επιδιώκουν είναι κατά πρώτον η αρπαγή και ακολούθως η εκμετάλλευσις των δυνατοτήτων του, είτε στον επαγγελματικό, είτε στον κοινωνικό βίο του και εν ταυτώ ότι στόχο έχουν την εξουσία για την εξουσία. Πολύ απλά για το συμφέρον τους και μόνον γι’ αυτό να κυβερνούν. Αυτά, ο γράφων τα έχει περιγράψει και σε άλλο, προηγούμενο, κείμενό του, επισημαίνοντας ότι η κατάρρευσις του συστήματος έρχεται.
Και ότι μπροστά μας δεν υφίσταται απλά και μόνον η «αναθεώρησις» του πολιτικού συστήματος, αλλά η πλήρης αντικατάστασίς του. Από ένα πολιτικό σχήμα, από ένα κόμμα του οποίου η σύνθεσις και το ιδεολόγημα πρέπει να είναι εντελώς ριζοσπαστικού χαρακτήρα. Εάν θέλουμε, δηλαδή, να ομιλούμε πραγματικά για μια νέα αρχή.
Προϋπόθεσις βασική: Οσο άξια και αν είναι τα πρόσωπα που θα συνθέσουν αυτή την «νέα αρχή» των πραγμάτων του τόπου, όσο υγιή κι αν αυτά τα πρόσωπα θα είναι, απαιτείται ο άξιος ηγέτης! Χωρίς αυτόν τον άξιο ηγέτη, τονίζω ότι οποιαδήποτε προσπάθεια θα αποτύχη. Ανέκαθεν, αγαπητέ μου Αναγνώστη – έχει πολλαπλώς αποδειχθή τούτο – χωρίς τον ΑΞΙΟ ηγέτη το σύστημα που θα μας διακυβερνήση είναι καταδικασμένο να αποτύχη.
Και εδώ είναι η βασική διαφορά αντιλήψεως και προτάσεως που χαρακτηρίζει την δική μου πρότασι, από την σχετική άλλων διανοητών: Οι λαοί προκόβουν όταν των ικανών προσώπων που εκλέγουν ηγείται ο έχων το προτέρημα του διοικείν και εν ταυτώ του επιλέγειν την καλλιτέρα των λύσεων για τα προβλήματα που υφίστανται. Αυτονόητο είναι, εξάλλου, ότι το πνεύμα του Ηγέτου πρέπει να χαρακτηρίζεται από την προσήλωσί του στην αρχή Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια. Προσόντα ΑΓΝΩΣΤΑ στο σημερινό πολιτικό σκηνικό.
Ότι ο ΕΘΝΙΚΟΦΡΩΝ ηγέτης αυτός υπάρχει ανάμεσά μας είναι αδιαμφισβήτητο. Θα ανευρεθή. Αλλά θα του επιτρέψουν τα πολλαπλά εσωτερικά και εξωτερικά συμφέροντα να αναδειχθή; Ιδού το ερώτημα!…
Σωτήρης Ζαφειρακόπουλος
