Ζούμε τραγικές στιγμές. Η Ελλάδα σε αναβρασμό. Οι νέοι (και όχι μόνο) τραγουδούν ανοιχτά κατά ενός θεσμού, υβρίζοντας χυδαία το πρόσωπο, αλλά ταυτόχρονα και τον θεσμό.
Οι «δημόσιες» προπηλακίσεις έχουν εξελιχθεί σε άλλο επίπεδο. Ο σεβασμός, η ευπρέπεια έχουν χαθεί, όπως και η ντροπή. Εικόνες πόνου, θανάτου, εξαθλίωσης, μα και αναλγησίας περιέχει ο πίνακας της σύγχρονης Ελλάδας.
Από τον
Πέτρο Γ. Γώγου
Την ειδεχθή επέλαση των Μνημονίων που καταδυναστεύουν την ελληνική κοινωνία, με την ανεργία στα ύψη, την οικονομική εξαθλίωση χιλιάδων συνελλήνων, τις κλειστές επιχειρήσεις, την οικονομική μετανάστευση των νέων μας, με ταυτόχρονη την άλωση της χώρας από αλλοδαπούς, σε ένα τοπίο θολό, με το πέπλο του φόβου να σκεπάζει τα πάντα, με χιλιάδες καμένες εκτάσεις, με περιουσίες ολόκληρης ζωής κατεστραμμένες από την αδηφάγα φλόγα… και έπειτα από τις πλημμύρες, τους σεισμούς και πολλά άλλα, με αναπάντητες ερωτήσεις να αιωρούνται…
Χωρίς καμία «αιδώ» ο «καίσαρας» και οι πραιτοριανοί του επιδεικνύουν απρόκλητα τις χαλαρές στιγμές των διακοπών τους στα ΜΜΕ και στο διαδίκτυο, τις βεγγέρες με τα ποδήλατα και τα σκάφη, τα διάφορα τραπεζώματα και ό,τι άλλο, την ώρα που οι μη έχοντες βιοπορίζονται σε ένα κλίμα αβεβαιότητας, με αστάθεια και ανέχεια, με συνταξιούχους και εργαζομένους στο έλεος του εκάστοτε πρώην ανεπάγγελτου υπουργίσκου, έρμαια των νέων αξιών των υποτιθέμενων «αρίστων».
Καθημερινές πλέον οι αλληλοκατηγορίες για ολιγωρίες, καθυστερήσεις, ευθύνες ανευθυνοϋπεύθυνων. Η επίκληση της περιβόητης ατομικής ευθύνης από αυτούς που πρωτίστως εξασφαλίζουν το ακαταδίωκτο συνταγματικά, αποποιούμενοι τις όποιες νομικές – ποινικές τους ευθύνες, διατάζουν και εφαρμόζουν αποφάσεις οι οποίες πονηρεύουν και τον πιο αδαή. Ακόμα χειρότερα όταν το «πακέτο» της περίτεχνα ιδιότυπης ασυλίας τους συνοδεύεται με μια «επιλεγόμενη» επιχορήγηση εκατομμυρίων ευρώ, μια καλή θέση «εξουσίας», ενός συγγενικού βολέματος ή κάτι άλλο μελλοντικό (υποσχετική λέγεται), ενέργειες και έργα που, δυστυχώς, έχουμε ξαναδεί σε αυτόν τον δύσμοιρο τόπο.
Ως χώρα-έθνος που «διασκεδάζει» τα 200 χρόνια της Επαναστάσεως του 1821, έχουμε πολλές αφορμές για να νιώσουμε ελάχιστη ντροπή. Οι ταπεινώσεις του πρόσφατου παρελθόντος είναι πολλές. Κύπρος, Ιμια, Β. Ηπειρος, με τελική τη συμφωνία της Λίμνης (Πρεσπών), κατέδειξαν ότι από τη σύγχρονη Ελλάδα εκλείπουν οι ηγεσίες – ηγέτες με εθνικό ένστικτο (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων). Όλοι απλώς περιορίζονται στα καθήκοντα της πολιτικής «μαριονέτας». Οι ταπεινώσεις συνεχίζονται… η βία της εξουσίας εφαρμόζεται εν μία νυκτί με τραγικά ΦΕΚ. Βροχή τα χημικά στους διαμαρτυρομένους και δημοσιογράφους (Κοζάνη 16-11-21) και όπου αλλού κρίνεται απαραίτητο, η βία συνεχίζεται όπου τους «βολεύει». Σήμερα σπανίζουν οι ευπατρίδες πολιτικοί παλαιάς κοπής και νοοτροπίας, με ήθος και συνέπεια λόγων και πράξεων, η αλαζονεία της εξουσίας έχει αντικαταστήσει τη σωφροσύνη και την ευπρέπεια. Καμία συστολή από τους ομοτράπεζους των «ανήθικων», των μιαρών, των επίορκων. Καμία παραίτηση για λόγους ευθιξίας, μόνο κούφιες δηλώσεις συγκάλυψης.
Η Δημοκρατία μας εξελίσσεται σε μια δημοσκοπική, μιντιακή και ταυτόχρονα επιλεκτική διαχειριστική Αρχή μιας καθοδηγούμενης φοβικής κοινωνίας, μέσα σε ένα καθεστώς τρομολαγνείας, με αποκορύφωμα την ανθρωποφαγία των άλλων… όλων αυτών που έχουν διαφορετική άποψη. Σε αυτό το κλίμα, το αντίθετο των «επι-ταγών» είναι αιρετικό, καταδικαστέο ή ό,τι άλλο. Σήμερα, δυστυχώς, εφαρμόζεται μια ιησουίτικη νοοτροπία, όπου κυριαρχούν ο εγωισμός και ο ναρκισσισμός, περισσεύουν οι νεοταξίτες μεγαλομανείς γόνοι πολιτικών φατριών, οι τηλεμαϊντανοί, τα υπό μετεγγραφή παλαιοκομματικά στελέχη, οι απόγονοι του Γκρούεζα.
Σήμερα το χρήμα κινεί τα πάντα, αφού όλοι εξαρτώνται από αυτό, δίχως ντροπή. Αλγεινή εντύπωση προξενεί το γεγονός ότι κατά το τελευταίο διάστημα έχει ξεσπάσει ένας ιδιότυπος «εμφύλιος» όπου οι «απέναντι» συστηματικά στοχοποιούνται. Με ιδιαίτερο, δε, μένος λοιδορείται χυδαία η ορθόδοξη πίστη του λαού, στηλιτεύονται ο εκκλησιασμός και ο πατριωτισμός, ενώ ταυτόχρονα προκλητικά εφαρμόζεται «ομερτά» για τους αλλόδοξους και τις «ιδιαίτερες ομάδες». Οι δυνάμεις καταστολής για άλλη μια φορά κομπάρσοι.
Η Δημοκρατία απαιτεί διαφάνεια σε όλα! Στις παραχωρήσεις εδαφών, στις εκποιήσεις της δημόσιας περιουσίας (Νερά, Ενέργεια, Γη), στις αναθέσεις έργων, στις αναθέσεις θέσεων, στις προσλήψεις, στις απολύσεις, στα νομοσχέδια (της νύχτας), στη διαχείριση μιας υγειονομικής (ιδιαίτερα, δε, της σημερινής) κρίσης, όπως και στη διαχείριση όλων των κρίσεων.
Η δημοκρατία, για να σταθεί, χρειάζεται καθαρή αλήθεια και διάλογο χωρίς όρια, με ευπρέπεια και ορθό πολιτικό λόγο που σέβεται την ελευθερία του ατόμου, χωρίς αποκλεισμούς, αναστολές και άλλα τερτίπια. Κάθε άλλη περίπτωση ορίζεται ως δημαγωγία, που οδηγεί στην ολιγαρχία. Η ιστορία επίσης μας διδάσκει ότι οι ανά την υφήλιο δυνάστες είχαν ατιμωτικό τέλος, το ίδιο και τα τσιράκια τους. Οι εθισμένοι στη νιρβάνα της εξουσίας μοιραία εθελοτυφλούν! Οφείλουν όμως να θυμούνται τη ρήση: «Ρόδα είναι και γυρίζει» και ότι όλοι κάποτε λογοδοτούν είτε σε εκλογές είτε στη Δικαιοσύνη. Ο λαός έχει θυμικό, και αργά ή γρήγορα επιζητεί δικαίωση, ανάταση. Η δημοκρατία μπορεί να εφησυχάζει, αλλά όταν ξυπνά, με καθαρό μυαλό, βλέπει την αλήθεια. Τότε θέλει να ξεπλύνει την ντροπή, τιμωρεί την αλαζονεία και τους οπαδούς της!
https://www.newsbreak.gr/ellada/277542/via-tis-exoysias-me-tragika-fek/
