Τα ξεπούλησαν όλα στους αμερικανοεβραίους! ΔΕΠΑ – ΔΕΣΦΑ και αγωγοί
παραδόθηκαν αμαχητί σε ένα υπόγειο πόλεμο Αμερικής, Ρωσίας. Το πάζλ της απάτης ανασυγκροτείται
με απογοήτευση στην αποτύπωση της πλήρους εικόνας. θα ερωτούσαν οι Ρώσοι... ‘κάνεις μνημόσυνο με ξένα
κόλλυβα…;’ Είναι δυνατόν η ρωσική εταιρεία Gazprom να αγόραζε τις παραπάνω εταιρίες
ενώ είχες δρομολογήσει την παράδοση του αγωγού TAP σε
αμερινοαζερικοεβραικά συμφέροντα;Έχουμε τους ρώσους για μ@λ.... ή εμείς προσπαθούμε να το παίξουμε ανώτεροι αυτών; Ξεκάθαρα πρακτορικά παιχνίδια με υπόγειες διαδικασίες, μακριά από τον απλό λαό και εις βαρος του ελληνικού έθνους, παρέδωσαν ΟΛΟ το εθνικό ΠΑΚΕΤΟ πλούτου σε συμφέροντα εκτός των συνόρων μας.
10 Ιουνίου 2013(ένα μήνα πρίν)!!!
Αυτή η χρονική διαφορά ανάμεσα στα γεγονότα εκτιμάται ότι μπορεί να κρίνει πολλά, αφού δεν είναι απλώς το οικονομίστικο τίμημα που κάνει τη διαφορά για την Ελλάδα, ειδικά αν συνυπολογισθεί ότι το Δημόσιο πουλά -υπό πίεση- σημαντικές υποδομές. Τίθενται πολλά, σοβαρά ερωτήματα, τα οποία εντάθηκαν με αφορμή τη διαδικασία, λόγω των συνεχών αιτημάτων και συναντήσεων που επέβαλε η ρωσική πλευρά, αξιοποιώντας στο έπακρον το γεγονός ότι προβάλλει ως ο πιο ισχυρός οικονομικά διεκδικητής της ΔΕΠΑ.
Δεν είναι μόνον το τίμημα ούτε καν το ζήτημα του φθηνότερου αερίου από τους Ρώσους ή τους Αζέρους, για το οποίο η κυβέρνηση εμφανίζεται να μην έχει εγγυήσεις από τους ενδιαφερομένους. Εδώ επισημαίνεται ότι δεν υπάρχουν εγγυήσεις από καμία πλευρά για την τιμολόγηση του αερίου που θα προμηθεύεται η χώρα. Σχετικά επισημαίνουν αναλυτές και επιχειρηματίες, πέραν των γνωστών δηλώσεων του Ευάγγελου Μυτιληναίου, που διεκδικεί με την κοινοπραξία Μ&Μ τη ΔΕΠΑ, ότι «η ΔΕΠΑ δεν είναι ΟΠΑΠ».
Στην πραγματικότητα, οι διεκδικητές της ΔΕΠΑ (Gazprom) και του ΔΕΣΦΑ (Socar, η κρατική εταιρεία του Αζερμπαϊτζάν) είναι αυτοί που θα ελέγξουν και τις αποφάσεις για τη δημιουργία αγωγών από τους οποίους θα περάσει το αέριο, ρωσικό και αζερικό αντίστοιχα, μέσα από τη χώρα.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις και φυσικά και η σημερινή δηλώνουν υπέρμαχοι της κατασκευής των αγωγών. Ειδικά για τον αγωγό ΤΑΡ, που θα μεταφέρει το αζερικό αέριο, πραγματοποιήθηκε αυτή την εβδομάδα σύσκεψη στο υπουργείο Οικονομικών με συμμετοχή των εκπροσώπων της κοινοπραξίας. Η κυβέρνηση επιδιώκει ένα μικρό ποσοστό της Ελλάδας στον ΤΑΡ, που -αν γίνει- θα περάσει από το έδαφός της
Οταν συμφωνούσε στη δημιουργία του αγωγού και υπέγραφε τη συμφωνία φέτος τον Φεβρουάριο, ο πρωθυπουργός έλεγε ότι «ο ΤΑΡ θα καταστήσει την Ελλάδα ισχυρό ενεργειακό κρίκο και χώρα ενεργειακού προορισμού». Από την πλευρά του ο υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Αβραμόπουλος δήλωνε ότι η κατασκευή του αγωγού θα δημιουργήσει άμεσα 2.000 θέσεις εργασίας και θα φέρει επενδύσεις πάνω από 1,5 δισ. ευρώ.
Ωστόσο, αν η δημιουργία του αγωγού είναι τόσο σημαντική, δεν έχει ακουστεί κουβέντα για εγγυήσεις που αφορούν τη δημιουργία του, σε συνδυασμό με τη σπουδή για ιδιωτικοποιήσεις των ΔΕΠΑ/ΔΕΣΦΑ. Αντίστοιχα ισχύουν και για τον αγωγό South Stream, που ουσιαστικά είναι ο αγωγός της Gazprom. Για την ώρα η Ελλάδα μένει εκτός των συσχετισμών, αν και το σενάριο για ένα παρακλάδι του αγωγού, που από τα Σκόπια θα στείλει το ρωσικό αέριο στην Ιταλία μέσω της Ελλάδας, παραμένει ανοιχτό.
Παρά τον ατελείωτο κατάλογο αιτημάτων της Gazprom, τα οποία μάλιστα έγιναν δεκτά, στην ατζέντα των διαβουλεύσεων με το ΤΑΙΠΕΔ δεν φαίνεται να μπήκε ποτέ αυτή η πιθανότητα ούτε και να ζητήθηκαν εγγυήσεις. Παρά τον εκπεφρασμένο πόθο όλων των κυβερνήσεων και ειδικά της σημερινής τρικομματικής κυβέρνησης να «σηκώσει» τα ενεργειακά θέματα και να μετατρέψει την Ελλάδα σε ενεργειακό κόμβο, προκαλώντας επενδύσεις και μεγεθύνοντας την οικονομική και γεωπολιτική αξία της χώρας.
Δεν είναι μόνον το τίμημα ούτε καν το ζήτημα του φθηνότερου αερίου από τους Ρώσους ή τους Αζέρους, για το οποίο η κυβέρνηση εμφανίζεται να μην έχει εγγυήσεις από τους ενδιαφερομένους. Εδώ επισημαίνεται ότι δεν υπάρχουν εγγυήσεις από καμία πλευρά για την τιμολόγηση του αερίου που θα προμηθεύεται η χώρα. Σχετικά επισημαίνουν αναλυτές και επιχειρηματίες, πέραν των γνωστών δηλώσεων του Ευάγγελου Μυτιληναίου, που διεκδικεί με την κοινοπραξία Μ&Μ τη ΔΕΠΑ, ότι «η ΔΕΠΑ δεν είναι ΟΠΑΠ».
Στην πραγματικότητα, οι διεκδικητές της ΔΕΠΑ (Gazprom) και του ΔΕΣΦΑ (Socar, η κρατική εταιρεία του Αζερμπαϊτζάν) είναι αυτοί που θα ελέγξουν και τις αποφάσεις για τη δημιουργία αγωγών από τους οποίους θα περάσει το αέριο, ρωσικό και αζερικό αντίστοιχα, μέσα από τη χώρα.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις και φυσικά και η σημερινή δηλώνουν υπέρμαχοι της κατασκευής των αγωγών. Ειδικά για τον αγωγό ΤΑΡ, που θα μεταφέρει το αζερικό αέριο, πραγματοποιήθηκε αυτή την εβδομάδα σύσκεψη στο υπουργείο Οικονομικών με συμμετοχή των εκπροσώπων της κοινοπραξίας. Η κυβέρνηση επιδιώκει ένα μικρό ποσοστό της Ελλάδας στον ΤΑΡ, που -αν γίνει- θα περάσει από το έδαφός της
Οταν συμφωνούσε στη δημιουργία του αγωγού και υπέγραφε τη συμφωνία φέτος τον Φεβρουάριο, ο πρωθυπουργός έλεγε ότι «ο ΤΑΡ θα καταστήσει την Ελλάδα ισχυρό ενεργειακό κρίκο και χώρα ενεργειακού προορισμού». Από την πλευρά του ο υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Αβραμόπουλος δήλωνε ότι η κατασκευή του αγωγού θα δημιουργήσει άμεσα 2.000 θέσεις εργασίας και θα φέρει επενδύσεις πάνω από 1,5 δισ. ευρώ.
Ωστόσο, αν η δημιουργία του αγωγού είναι τόσο σημαντική, δεν έχει ακουστεί κουβέντα για εγγυήσεις που αφορούν τη δημιουργία του, σε συνδυασμό με τη σπουδή για ιδιωτικοποιήσεις των ΔΕΠΑ/ΔΕΣΦΑ. Αντίστοιχα ισχύουν και για τον αγωγό South Stream, που ουσιαστικά είναι ο αγωγός της Gazprom. Για την ώρα η Ελλάδα μένει εκτός των συσχετισμών, αν και το σενάριο για ένα παρακλάδι του αγωγού, που από τα Σκόπια θα στείλει το ρωσικό αέριο στην Ιταλία μέσω της Ελλάδας, παραμένει ανοιχτό.
Παρά τον ατελείωτο κατάλογο αιτημάτων της Gazprom, τα οποία μάλιστα έγιναν δεκτά, στην ατζέντα των διαβουλεύσεων με το ΤΑΙΠΕΔ δεν φαίνεται να μπήκε ποτέ αυτή η πιθανότητα ούτε και να ζητήθηκαν εγγυήσεις. Παρά τον εκπεφρασμένο πόθο όλων των κυβερνήσεων και ειδικά της σημερινής τρικομματικής κυβέρνησης να «σηκώσει» τα ενεργειακά θέματα και να μετατρέψει την Ελλάδα σε ενεργειακό κόμβο, προκαλώντας επενδύσεις και μεγεθύνοντας την οικονομική και γεωπολιτική αξία της χώρας.
