Κατά τον 28ο Ιερόν Κανόνα της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου, προεβλέπετο σαφώς το πολύκροτο (ιδίως στις μέρες μας) Πρωτείο (μόνον δια τον «Πρώτο μεταξύ ίσων») και ισχύον μόνο κατά τη διάρκεια της Συνόδου, άνευ περαιτέρω διοικητικής εξουσίας για τον Πάπα Ρώμης.
Έκτοτε τα διάφορα τεχνάσματα των Λατίνων της Δύσεως είτε μέσω καλοστημένου σχίσματος του 1054μ.Χ., μέχρι τις δογματικές κατοχυρώσεις (κατ’ αυτούς) με τις διάφορες Α΄ και Β΄ Βατικανές Συνόδους, επιμένουν για δικαίωμα Πρωτείου καί όχι μόνο Αρχηγίας της Εκκλησίας του Χριστού, αλλά και το μερίδιο Κυριάρχου στον Πλανήτη.
Εάν λοιπόν δεν υπογράψει το έτερον ήμισυ, το παλαίφατον και παραδοσιακόν (οικουμενιστικόν σήμερα) κομμάτι της Ορθοδοξίας ως Εκκλησίας της Ανατολής του Χριστού, κάτι που μέχρι τώρα δεν έχει αναγνωρίσει ως την κρυφή τους εξουσία που οι Καθολικοί υπονοούν, δεν θα είχαν καμμία τύχη, έστω κι αν υπογράψουν όλες οι αιρέσεις του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών που τόσο καλά σκηνοθέτησαν.
Ωστόσον εξακολουθούν και στήνουν....., εφ όσον η «εφιαλτική» Κρατούσα Εκκλησία αδυνατεί να συγκρατηθεί κατά τα Πάτρια δεδομένα, στις παγίδες μέσα από τις οποίες θα αναγνωριστεί κάποτε (;) ένα δομικό στοιχείο του Παπισμού, μεταξύ πολλών ανέφικτων σκανδάλων όπως είναι το Πρωτείο. Αυτό το Πρωτείο δεν ανταποκρίθηκε ποτέ στην ενότητα της Εκκλησίας, αντίθετα δημιούργησε σχισματικές τάσεις μια των οποίων εξώθησε την έκπτωση του Παπισμού από την Εκκλησία το 1054 μ.Χ.
Τρείς φορές επιχείρησε η Παπική αίρεση, με πλάγια μέσα να κερδίσει το ψήφισμα, μια 8-16/10/2007 στην σύνοδο της Ραβέννας, μία 7 – 14/10/2009 στην Σύνοδο της Κύπρου και εφέτος 15-18/9/10 στη σύνοδο της Βιέννης.
Οι πονηροί λατίνοι διαχρονικά για πολλούς αιώνες έχουν εγκλωβίσει τον κόσμο και ταλαιπωρήσει συγχρόνως, περιεργαζόμενοι δολίως όπως ανέκαθεν έπραξαν ώστε να αναγκαστούν οι ¨Ορθόδοξοι¨ (όπως κατάντησαν σήμερα οι ¨Ορθόδοξοι¨) να αναγνωρίσουν για λόγους επικρατείας και κυριαρχίας και όχι βεβαίως για λόγους πνευματικούς το περίφημο Πρωτείο.
1) Τόλμησαν κυριαρχικώς να δημιουργήσουν τη πρώτη σύνοδο της Ραβέννας 8-16/10/2007, τη απουσία του μακαριστού Χριστοδούλου ο οποίος είχε αποδεχθεί μεν την πρόσκληση αλλά τον πρόλαβε ο θάνατος 2 μήνες πριν, ώστε να τον εκπροσωπήσει τελικά ο Ιγνάτιος Βόλου και Αλμυρού.
2)Τόλμησαν επίσης δια δευτέραν απαίτησιν από τη Σύνοδο της Κύπρου 7 – 14/10/2009 ( παρουσία του δικεράτου τέρατος, αυτού του ιδίου αντιχρίστου Πάπα), παρά τις αντιδράσεις του κόσμου και της μεταφερομένης «Ομολογίας Πίστεως» όλων των Ελλήνων πλην των συμμετεχόντων Δωροθέου Σύρου, Ιγνατίου Βόλου, Χρυσοστόμου Μεσσηνίας. Δυστυχώς, ο νυν Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος δεν κατάλαβε τίποτε από το ασύμβατο των αιρετικών πράξεών του, στο αιματοβαμμένο νησί των Κυπρίων Ηρώων και Αγιοβάδιστο συγχρόνως των Αγίων Λαζάρου, Ανδρέου και Βαρνάβα. Εξέφρασε το λατινόφρον ήθος του και κακόδοξον ως δήθεν Ορθόδοξος, πρόδωσε την Πίστιν του τολμών δια δευτέραν φοράν να ψηφίσει το «Πρωτείον» του Πάπα οίκαδε.
Είχε το θράσος μετά τον μακαριστό Χριστόδουλο να καλέσει με τιμές αρχηγού κράτους τον Πάπα Ρώμης, τον υποθάλποντα την Ουνία και τον Οικουμενισμό απαιτώντας από Λατινόφρονες Ιεράρχες το περιπόθητο Πρωτείο το οποίο προφανώς δεν κατέχει ή απώλεσεν... (άρα ιστορικά δεν του ανήκει, αλλιώς γιατί να το διεκδικεί) και το κυριότερο απαιτεί τούτον χωρίς να αρνείται τις κακοδοξίες του.
Έχουμε λοιπόν τρείς Συνοδικές αναγνωρίσεις του ήδη υπερψηφισμένου Πρωτείου του Πάπα Ρώμης. Είναι πλέον ολοφάνερο ότι ίσως δεν θα χρειαστεί άλλη Σύνοδος παρά μόνον ο επί πάσιν και υπέρ πάντων ενθρονισμός του Πάπα, επισήμως ή μη, όχι φυσικά για το θεαθήναι ούτε για την ιστορική τυπικότητα αλλά για την καλοστημένη παγίδα του αρχηγού, «της επί γης Εκκλησίας του Χριστού», ως «Αγιώτατος Πρώτος», εξ’ ου και πρωτόθρονος για κάθε επερχομένη νεοεποχίτικη Οικουμενική Σύνοδο που σαν πρώτη πράξη θα αναιρούσε (ίσως με το βαμβάκι..) όλες τις Άγιες Προηγούμενες Οικουμενικές Συνόδους.
Ο Θεός να φυλάξει την κληρονομίαν Του !
Αθανάσιος Παπαγεωργίου
Ιατρός-Χειρουργός,
Διδάκτωρ του Παν/μιου Αθηνών
Πρόεδρος του Συλλόγου
«Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος»,
ΠαιανίαςΠΗΓΗ
.jpg)
