Τέσσερα δισεκατομμύρια δολλάρια μόνο για το 2011 και συνολικά 50 δισ. δολάρια θα δαπανήσει η Τουρκία για εξοπλισμούς μέχρι το 2020. Πρόκειται για το μεγαλύτερο δεκαετές εξοπλιστικό πρόγραμμα δυτικού κράτους, με εξαίρεση τις ΗΠΑ. Τα σχέδια της Άγκυρας για τον μεσοπρόθεσμο εξοπλιστικό σχεδιασμό 2011-2020, κονιορτοποιούν τους αφελείς ισχυρισμούς των Ελλήνων πολιτικών για “αμοιβαία μείωση εξοπλιστικών δαπανών”. Πλήττουν δε ευθέως την ελληνική ασφάλεια, από τον Έβρο έως την Κύπρο, με ”σαφείς” στόχους. Το ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α. αναδημοσιεύει τη χθεσινή ανάλυση του εξαιρετικά έγκυρου ”Defencenet”, προς ενημέρωση επί των πραγματικών προθέσεων της Άγκυρας.
Τέσσερα δισεκατομμύρια δολλάρια μόνο για το 2011 και συνολικά 50 δισ. δολάρια θα δαπανήσει η Τουρκία για εξοπλισμούς μέχρι το 2020. Όλα αυτά παρά την παγκόσμια οικονομικη κρίση και την σαφή έλλειψη ορατής απειελής στον γεωπολιτικό της περίγυρο.
Ενώ άλλες χώρες προχωρούν σε μείωση του αμυντικού τους προϋπολογισμού, όπως η Ελλάδα που αποτελεί σαφή και διακηρυγμένο στόχο της αναθεωρητικής πολιτικής της Τουρκίας,
οι προβλέψεις για τον αντίστοιχο της Τουρκίας, κυριολεκτικά εκτοξεύονται δημιουργώντας ερωτήματα ως προς την μελλοντική ικανότητα επιβίωσης της ελληνικής γεωπολιτικής παρουσίας, βάσει του σημερινού ρυθμού ενίσχυσης των ενόπλων δυνάμεων και του πολιτικού σχεδιασμού των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
οι προβλέψεις για τον αντίστοιχο της Τουρκίας, κυριολεκτικά εκτοξεύονται δημιουργώντας ερωτήματα ως προς την μελλοντική ικανότητα επιβίωσης της ελληνικής γεωπολιτικής παρουσίας, βάσει του σημερινού ρυθμού ενίσχυσης των ενόπλων δυνάμεων και του πολιτικού σχεδιασμού των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Ο προϋπολογισμός της γείτονος χώρας για το 2010 ανέρχεται στα $16 δισ., περίπου 1.8% του ΑΕΠ της. Από αυτά τα 16 δις, το ένα τέταρτο αφορά την προμήθεια νέων οπλικών συστημάτων ενώ το υπόλοιπο αμοιβές προσωπικού, τη διεξαγωγή επιχειρήσεων, τη λογιστική υποστήριξη και τη συντήρηση. Μικρό μέρος των προμηθειών (όσον αφορά το κόστος) κατευθύνεται σε εξοπλισμό που σκοπό έχει να επαυξήσει τις ικανότητες διεξαγωγής επιχειρήσεων κατά των Κούρδων ανταρτών στα νοτιοανατολικά της χώρας. Ειδικότερα, τα μη επανδρωμένα αεροχήματα και τα ανθεκτικά σε εκρηκτικά οχήματα ανήκουν σε αυτή την κατηγορία και αποτελούν υψίστη προτεραιότητα.
Το μεγαλύτερο τμήμα των $4 δισ. αφορά συμβατικό οπλισμό, όπως είναι τα μαχητικά αεροσκάφη, τα άρματα μάχης, τα σκάφη επιφανείας, τα υποβρύχια και τα επιθετικά ελικόπτερα. Εξοπλισμοί οι οποίοι έχουν καθαρά στόχο την ενίσχυση και την εφαρμογή της αναθεωρητικής πολιτικής της Άγκυρας έναντι της Ελλάδας. Η απάντηση ανώτερου αξιωματούχου του συστήματος προμηθειών κάνει λόγο για “ασταθή περιοχή στην οποία η Τουρκία βρίσκεται στο κέντρο, περικυκλωμένη. Για αυτό το λόγο, αναμένεται αύξηση του αμυντικού προϋπολογισμού της χώρας”.
Προχωρώντας περαιτέρω, ανέφερε πως τα όπλα έχουν αποτρεπτικό χαρακτήρα και ο σκοπός δεν είναι να χρησιμοποιηθούν στον πόλεμο αλλά να τον αποτρέψουν. Αυτή η τελευταία δήλωση, παράφραση της γνωστής ρωμαϊκής ρήσης “si vis pacem, para bellum”, καταδεικνύει την αναγκαιότητα διατήρησης ισχυρών ενόπλων δυνάμεων για την διατήρηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μιας χώρας που, στην ελληνική πραγματικότητα, ακόμη και προ μνημονίου, δεν βρίσκει εφαρμογή λόγω των κοντόφθαλμων πολιτικών που ακολουθούνται αλλά και για την επίτευξη των γεωπολιτικών της επιδιώξεων.
Πιο συγκεκριμένα, για τα αεροσκάφη προβλέπεται πως τα 100 F-35 που σκοπεύει να προμηθευτεί η Τουρκία θα κοστίσουν $13 δις με βάση τις τρέχουσες τιμές του προγράμματος. Στα άρματα μάχης, η Τουρκία προετοιμάζει την παραγωγή τεσσάρων πρωτοτύπων του “εγχωρίως” ανεπτυγμένου (με σημαντική βοήθεια από τη Ν. Κορέα) Altay με προϋπολογισμό $500 εκατ. Όταν αυτή φάση ολοκληρωθεί, περί το 2015, θα απονεμηθεί ένα πρώτο συμβόλαιο παραγωγής 250 αρμάτων με εκτιμώμενο κόστος μεταξύ $3-4 δις. Στα ελικόπτερα, η έναρξη παραδόσεων των 50 T-129 αναμένεται το 2015. Παράλληλα, η χώρα σχεδιάζει να προχωρήσει στην συμπαραγωγή με διεθνή εταίρο μεγάλο αριθμό ελικοπτέρων πολλαπλών χρήσεων, την παραγωγή σε συνεργασία με τη Γερμανία τεσσάρων υποβρυχίων U-214 καθώς και την εγχωρίως σχεδίαση, ανάπτυξη και παραγωγή φρεγατών (TF-2000) και κορβετών (MILGEM). Με βάση αυτό τον προγραμματισμό, η κορύφωση των αμυντικών δαπανών αναμένεται να συμβεί περί το 2015 και να διατηρηθεί εκεί έως το 2020.
Συνολικά υπολογίζεται μέχρι το 2020 δαπάνη για καθαρά εξοπλιστικά προγράμματα ποσού ύψους που προσεγγίζει τα 50 δισ. δολάρια. Συναφής στόχος: Η απόκτηση ικανότητας εγχώριας κατασκευής μέχρι και του 80% των συστημάτων που έχουν ανάγκη οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις. Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η, ουσιαστικά μονομερής και αφελής, πολιτική προσέγγισης από την Αθήνα και αμοιβαίας μείωσης των εξοπλισμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας έχει αποτύχει παταγωδώς.
Σταύρος Καρκαλέτσης
Ιστορικός καΙ Αμυντικός αναλυτής, Στέλεχος ΚΕΑ
