Ειδικού συνεργάτη
Αν ο Ρώσος πρέσβης στην Ουάσιγκτον, στο Παρίσι ή στο Πεκίνο ζητήσει να δει έναν κυβερνητικό αξιωματούχο θα τον δει, λογικά, μέσα σε μερικές μέρες. Υπάρχει όμως μια χώρα στον κόσμο που αυτό δεν γίνεται: η Ελλάδα. Επί τρεις μήνες προσπαθούσε το περασμένο φθινόπωρο ο και φιλέλλην Ρώσος πρέσβης να μιλήσει με κορυφαίο Υπουργό της κυβέρνησης για μεγάλο πρόγραμμα διμερούς συνεργασίας και δεν το κατάφερνε! Η απερχόμενη ελληνική κυβέρνηση κατάφερε το ακατόρθωτο: και να προκαλέσει την μήνι της Ουάσιγκτον με τη ρωσική πολιτική της εισπράττοντας το σχετικό κόστος και να μην την προχωρήσει με τη δέουσα συνέπεια (αλλά και να την εκμεταλλευθεί πολιτικά στο εσωτερικό όσο θα μπορούσε).
‘Ενας νέος Πρέσβης της Ρωσίας τοποθετήθηκε στις αρχές του χρόνου στην Αθήνα. ‘Οπως ήταν φυσικό ζήτησε να συναντηθεί με τους πολιτικούς παράγοντες της χώρας, περιλαμβανομένου του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πιθανού αυριανού πρωθυπουργού. Πέρασαν πολλοί μήνες χωρίς να το καταφέρει! Ο Πρέσβης της Βουλγαρίας ζήτησε κι αυτός να συναντηθεί με τον κ. Παπανδρέου. Τον είδε ο κ. Δρούτσας, διευθυντής του διπλωματικού του γραφείου.
“Πήρα το πολιτικό κόστος γιατί υποστήριξα ευθέως το σχέδιο Ανάν”, περηφανεύτηκε στο ντιμπέιτ με τον κ. Καραμανλή ο κ. Παπανδρέου. Ακριβές. Δεν μας είπε όμως αν έκανε καλά που το υπερασπίστηκε. Αυτό ενδιαφέρει τον ελληνικό λαό, όχι το εκλογικό ή πολιτικό κόστος του α΄ ή β΄ πολιτικού. Σε μια άλλη (και πολύ ελαφρότερη) περίπτωση ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πει στη Βουλή “mea culpa” (λάθος μου) για το Νταβός... Ποιά είναι σήμερα η θέση του ΠΑΣΟΚ για το σχέδιο Ανάν, ή μια ανάλογου περιεχομένου λύση; Αν την ξέρετε πείτε την και σε μας να τη μάθοιυμε.
‘Ολο πάντως το προσωπικό που εργάσθηκε τότε, δίπλα στον κ. Παπανδρέου, για το σχέδιο αυτό βρίσκεται και σήμερα στη θέση του, όχι μόνο απολαμβάνοντας της πλήρους εμπιστοσύνης του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, αλλά και μονοπολώντας όπως μαθαίνουμε την επιρροή στα κρίσιμα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Λέγεται ότι ακόμα και ο διαβόητος ‘Αλεξ Ρόντος βρίσκεται στο «περιβάλλον», αν και σε διακριτική «απόσταση μη ορατότητας». Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν κρύβει τις απόψεις του. ‘Οταν ο κόσμος ολόκληρος είχε ξεσηκωθεί με την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ και τα όσα ακολούθησαν ο κ. Παπανδρέου, μιλώντας στο Συνέδριο του κόιμματός του, είπε ότι «δεν πρέπει να δαιμονοποιούμε τις ΗΠΑ». Και πιο πρόσφατα τάβαλε με τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη που, ανεξαρτήτως των όποιων αρετών ή προβλημάτων του, είναι μια στρατηγική κίνηση για την υπεράσπιση της Ελλάδας γενικά και της Θράκης ειδικά. Μα αν δεν έχει καλές σχέσεις με τη Ρωσία και άλλους «εναλλακτικούς» παίκτες, αν αντιμετωπίζει με αντιπάθεια τους Γάλλους, αν έχει σχέσεις μόνο με τους ανθρώπους των ΗΠΑ στον αραβικό κόσμο, πως θα μπορέσει η Αθήνα να αντισταθεί στη συνδυασμένη πίεση ‘Αγκυρας και Ουάσιγκτον; Εκτός αν δεν θέλει να αντισταθεί.
Ο κ. Ρόντος έγινε πρέσβης εκ προσωπικοτήτων όταν ήταν ΥΠΕΞ ο κ. Παπανδρέου. Τορπίλισε επιτυχώς τις προσπάθειες ρωσικής μεσολάβησης στην περίοδο της πτώσης Μιλόσεβιτς στη Γιουγκοσλαβία – παρόλο όμως που ο κ. Κουστούνιτσα ωφελήθηκε από τη δράση του, δεν ήθελε στη συνέχεια να τον δει ούτε ζωγραφιστό. Χρησιμοποιώντας το όνομα «Παπανδρέου» άνοιξε ουκ ολίγες πόρτες στη Μέση Ανατολή που δεν θα άνοιγαν ποτέ στους Αμερικανούς. Συνέγραψε μετά του κ. Μπρεζίνσκι και άλλων τινών λίβελλο σε μεγάλες εφημερίδες αμφισβητώντας τη σημασία της σοβιετικής συμμετοχής στη νίκη κατά των ναζί το 1945. Μετά έγινε σύμβουλος του Γεωργιανού ηγέτη κ. Σαακασβίλι και, τρεις μήνες πριν ξεσπάσουν οι εχθροπραξίες στον Καύκασο έγραψε άρθρο στην Ινετρνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν, «προβλέποντας» τα γεγονότα...
Δείξε μου τους φίλους μου να σου πω ποιός είσαι, λέει ο λαός... Αυτή τη χώρα όμως ποιός θα την υπερασπιστεί;
ΥΓ. 1. Ο Καραμανλής δεν πέφτει γιατί ο ελληνικός λαός αποδοκιμάζει την εξωτερική πολιτική του, για την οποία άλλωστε κέρδισε οριακά τις εκλογές του 2007 και την οποία μισοεγκατέλειψε κι ι ίδιος στη συνέχεια. Πέφτει γιατί επί των ημερών του διαλύθηκε η Ελλάδα εσωτερικά (και φυσικά αυτό το εκμεταλλεύθηκαν όσοι τον εχθρεύονταν για την εξωτερική του πολιτική). Το τέλος του κ. Παπανδρέου μπορεί να είναι απείρως τραγικότερο, αν επί των ημερών του διαλυθεί η Ελλάδα εξωτερικά. Ας ελπίσουμε ότι ξέρει γιατί τον υποστηρίζουν και τι περιμένουν από αυτόν οι υπερατλαντικοί «φίλοι» κι ότι έρχεται στην εξουσία ωριμότερος απότι στο παρελθόν
2. Τι σχέση μπορούν να έχουν με το ΠΑΣΟΚ Μάνος, Κοντογιαννόπουλος, Ανδρουλάκης και Δαμανάκη, διερωτήθηκαν πολλοί το 2004. ‘Ετσι και τώρα διερωτώνται πόθεν η τόση εμπιστοσύνη του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ στον κ. Γερουλάνο, που μάλιστα τυγχάνει και γιος του αυλάρχη του Βασιλέως Παύλου, του κατεξοχήν εχθρού της οικογένειας Παπανδρέου, και του Γεωργίου και του Ανδρέα Παπανδρέου;
infognomonpolitics.blogspot.com
