Οι λέξεις «επ’ αόριστον» (indefinitely) που εκστόμισε ο Άντονι Μπλίνκεν, ήταν ίσως η μοναδική στιγμή αλήθειας που προέκυψε από τις δηλώσεις των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας – ΗΠΑ λίγα λεπτά πριν από την υπογραφή της νέας Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA).
Διαβάζοντας λίγο αργότερα αποσπάσματα του κειμένου, μπορούσε κανείς να καταλάβει ότι η συμφωνία θύμιζε τα ψιλά γράμματα των συνδρομών που κατά καιρούς υπογράφουμε σε κάποια υπηρεσία του ίντερνετ, χωρίς να συνειδητοποιούμε πόσο δύσκολο θα είναι να διακόψουμε τη «συνεργασία». H συμφωνία Ελλάδας-ΗΠΑ είναι κατ’ όνομα «πενταετής» καθώς όπως αναφέρεται «θα παραμείνει σε ισχύ στη συνέχεια, εκτός εάν τερματιστεί από κάποιο από τα Μέρη με γραπτή ειδοποίηση προς το άλλο Μέρος δυο χρόνια πριν, δια της διπλωματικής οδού».
Όπως είχε γίνει ήδη γνωστό μέσω διαρροών, η συμφωνία περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την επέκταση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας σε τουλάχιστον τέσσερις περιοχές: Στρατόπεδο Γεωργούλα (Βόλο), πεδίο βολής Λιτόχωρου, στρατόπεδο Γιαννούλη (Αλεξανδρούπολη) και τη ναυτική βάση της Σούδας.
Η ουσία βέβαια της υπογραφής δεν προκύπτει από αυτά που ειπώθηκαν και δημοσιοποιήθηκαν αλλά από τον τόνο γεωπολιτικής υποτέλειας που μπορούσε κανείς να αφουγκραστεί στις δηλώσεις του Έλληνα υπουργού. Επαναλαμβάνοντας όσα είχε πει και σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Το Βήμα», ο Ν. Δένδιας ουσιαστικά ευχαρίστησε την Ουάσινγκτον γιατί ενώ απομακρύνει τις δυνάμεις της από την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή για να στραφεί προς τον Ινδικό-Ειρηνικό Ωκεανό, έχει την «ευγενή καλοσύνη» να αφήσει στην Ελλάδα όσο «σιδερικό» της περισσεύει. Αρκετά ελληνικά ΜΜΕ έσπευσαν να χαρακτηρίσουν αυτή τη χειρονομία «επένδυση» (;) ενώ ο ίδιος ο Δένδιας μας είχε προειδοποιήσει ότι άλλες χώρες «είναι πλέον διατεθειμένες να πληρώσουν προκειμένου να διατηρηθεί η αμερικανική παρουσία στο έδαφός τους». O Έλληνας υπουργός ίσως να είχε στο μυαλό του χώρες σαν την Ιαπωνία (όπου η στρατιωτική συνεργασία καθορίστηκε την περίοδο της αμερικανικής κατοχής της χώρας μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο) ή τη Νότια Κορέα, όπου οι ΗΠΑ αφού πρώτα υποδαυλίζουν την ένταση με τη Βόρεια Κορέα στη συνέχεια πουλάνε «προστασία» σαν τους νονούς της νύχτας.
Αν και ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών προτίμησε να μιλά περί ανέμων και υδάτων, τουλάχιστον κατά τη διάρκεια της υπογραφής της συμφωνίας, άλλες αμερικανικές πηγές και μέσα ενημέρωσης που ελέγχονται απευθείας από το Πεντάγωνο είχαν φροντίσει να δώσουν εδώ και μήνες το πραγματικό στίγμα της συμφωνίας.
H εφημερίδα Stars and Stripes, την οποία εκδίδει το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας, συνέδεε πρόσφατα τη συμφωνία με τη «συνεχώς αυξανόμενη επιρροή της Κίνας στην περιοχή, η οποία περιλαμβάνει τον έλεγχο του λιμανιού του Πειραιά». Στο ίδιο κείμενο διαβάζαμε ότι «η Διοίκηση Ευρώπης του Πενταγώνου, έχει αυξήσει τις επιχειρήσεις της σε ολόκληρη την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, εγκαθιδρύοντας σταθερότερη παρουσία… ως απάντηση στη Ρωσία». Ενώ δηλαδή η ελληνική κυβέρνηση επιχειρεί να παρουσιάσει την ανανέωση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας σαν ασπίδα απέναντι στην επιθετικότητας της Τουρκίας, το ίδιο το Πεντάγωνο εξηγεί ότι μετατρέπει τη χώρα μας σε ένα ακόμη πιόνι στον εντεινόμενο ψυχρό πόλεμο της Ουάσιγκτον με τη Μόσχα. Ουσιαστικά, οι αμερικανικές βάσεις δεν έχουν ως στόχο να προστατεύσουν την Αθήνα από την Άγκυρα, όπως διαλαλούν τα ελληνικά ΜΜΕ, αλλά να αποκλείσουν την πρόσβαση των αντιπάλων της Ουάσινγκτον στην Ευρώπη.
Παρενθετικά θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δημιουργεί ένα επικίνδυνο πολιτικό μοτίβο προσπαθώντας να δικαιολογήσει όσα συμβαίνουν εντός και εκτός της χώρας με αναφορές στην τουρκική επιθετικότητα: Από τις πολεμικές συμφωνίες με Γαλλία και ΗΠΑ, που θα στοιχίσουν δισεκατομμύρια στους φορολογούμενους εν μέσω πανδημίας και εκτόξευσης του τιμάριθμου, μέχρι τα εγκλήματα που, όπως καταγγέλλουν διεθνείς οργανισμοί, πραγματοποιούνται εναντίον προσφύγων εντός της ελληνικής επικράτειας και στα σύνορά της. Η πρακτική αυτή όμως ανατροφοδοτεί την ένταση στο Αιγαίο. Ο Μητσοτάκης, όπως και ο Ερντογάν, χρειάζονται όλο και υψηλότερα επίπεδα έντασης για να καλύψουν τις αποτυχίες τους σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, όπως ένας τοξικοεξαρτημένος χρειάζεται περισσότερα ναρκωτικά για να διατηρήσει μια ψεύτικη εικόνα κανονικότητας.
Όπως είχαμε σημειώσει από αυτή τη στήλη με την ανανέωση της συμφωνίας για τις αμερικανικές βάσεις η Ελλάδα καταφέρνει να εμπλακεί σε μια αντιπαράθεση που μόνο πολιτική, εμπορική και περιβαλλοντική ζημιά μπορεί να της προκαλέσει χωρίς κανένα ουσιαστικό αντάλλαγμα. Η άποψη του Υπουργείου Εξωτερικών ότι θα πρέπει να πούμε και ευχαριστώ που δεν τους πληρώνουμε για να φιλοξενούμε τα όπλα τους (αν και στην ουσία το κάνουμε και αυτό μέσω φοροαπαλλαγών και άλλων οικονομικών διευκολύνσεων) είναι η σύγχρονη εκδοχή της διαβόητης φράσης υποτέλειας: «Στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας».
