[Εικόνες]
Αν έχεις την εντύπωση ότι η Emine Erdoğan είναι μια άβουλη, υποταγμένη σύζυγος, στις υπηρεσίες του σουλτάνου Recep Tayyip Erdoğan, καιρός να αναθεωρήσεις.
Είναι η απόδειξη πως πίσω από ένα σκληροπυρηνικό άντρα, κρύβεται μια έξυπνη γυναίκα, που κινεί αριστοτεχνικά τα νήματα.
|της Κωνσταντίνας Γεωργίου| Ακόμα κι όταν πρέπει να τρέξει να ψωνίσει τις πανάκριβες, custom made, μαντίλες της. Και το εκπληκτικό που κυκλοφορεί τελευταία: Η Εμινέ είναι κρυπτοχριστιανή!!!
Τη μέρα που ο καλός της επικράτησε στις εκλογές του 2014, οι κάμερες ζούμαραν στα σεμνά σταυρωμένα χέρια της… τα οποία όμως ήταν φορτωμένα με πολύτιμα πετράδια. Η Emine Erdoğan, άλλωστε, δεν είναι αυτό που φαίνεται. Δηλαδή; Μια μονόχνωτη μουσουλμάνα – που περιορίζεται στις κουζίνες των τριών παλατιών της – και μια απροκάλυπτη νοσταλγός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των παραδόσεων.
Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή και το πραξικόπημα παρωδία, τα διεθνή ΜΜΕ έφτιαξαν το πορτρέτο μιας σπάταλης, επιπόλαιης και ρηχής γυναίκας, που έχει ως μόνη έγνοια τις μαντίλες από φίνα υφάσματα και τις κομψές γόβες. Είναι όμως όντως έτσι; Η Emine Erdoğan ξέρει πολύ καλά ποια είναι η θέση της. Μερικά βήματα πίσω από τον Τούρκο πρόεδρο. Αυτό ισχύει, όμως, όταν βρίσκονται στο μικροσκόπιο των πολιτών της χώρας, των πολιτικών του αντιπάλων και των ισχυρών αρχηγών του κόσμου. Γιατί όταν κλείνει η βαριά πόρτα του σπιτιού τους, η Emine μετατρέπεται στο μυστικό όπλο του Tayyip. Του δίνει συμβουλές και φιλοτεχνεί επιμελώς το δημόσιο προφίλ του. Εκείνη ξέρει πώς να ισορροπεί με δυναμισμό και χάρη σε επιχειρηματικές σχέσεις και κρίσιμα δείπνα και συνάμα να κρατά τα ηνία του νοικοκυριού, των ακινήτων και της «τερατώδους» περιουσίας τους. Είναι δε τόσο ικανή, που είναι ο συνδετικός κρίκος της οικογένειάς της, δηλαδή του άντρα της, των δυο γιων της –του Ahmet Burak και του Necmettin Bilal- και των δυο κόρων της –της Sümeyye και της Esra. Και μπορεί να τιμά το όνομά της, που σημαίνει έμπιστη, αλλά η Emine δεν είναι το φερέφωνο ενός σύγχρονου σουλτάνου. Είμαι μια δυναμική και συνάμα συναισθηματική γυναίκα, με πνευματώδες χιούμορ, που χαρακτηρίζεται για τη διπλωματία της και τις έξυπνες απαντήσεις που δίνει. Καθόλου τυχαία που ο Recep Tayyip Erdoğan, σπάνια, την αποχωρίζεται στις δημόσιες εμφανίσεις του.
• ΒΟΜΒΑ! Η γυναίκα του Ερντογάν είναι Χριστιανή Ορθόδοξη;
Σάλος είχε ξεσπάσει παλαιότερα όταν η σύζυγος του Τούρκου προέδρου είχε επισκεφτεί ελληνορθόδοξη εκκλησία και μάλιστα, όχι μόνο άναψε κερί, αλλά παρακολούθησε και τη θεία λειτουργία.
Τότε, υπήρχε η κατηγορία ότι πρόκειται για κρυπτοχριστιανή και φανταζόμαστε τι σκάνδαλο είχε προκύψει,, η σύζυγος του Ερντογάν να έχει άλλη θρησκεία.
Το γεγονός “θάφτηκε” γρήγορα αλλά τα αποτελέσματα του φάνηκαν, αφού πολλοί μουσουλμάνοι καταφεύγουν σε ελληνορθόδοξες εκκλησίες για να προσευχηθούν και να βρουν σωτηρία σε κάποιο πρόβλημα τους.
turkey-prayersΣύμφωνα με έρευνα που έκανε που πραγματοποιήθηκε, χιλιάδες Τούρκοι πηγαίνουν σε εκκλησίες της Κωνσταντινούπολης και ζητούν από τον Θεό να τους γιατρέψει ή να τους σώσει από τα βάσανα τους.
Χαρακτηριστικές είναι οι εικόνες από διάφορες εκκλησίες της περιοχής, όπου Τούρκοι στήνουν ουρά για να προσκυνήσουν και να κάνουν κάποιο τάμα.
Η 61χρονη Emine δεν κάνει τυχαίες δηλώσεις, όπως ούτε τυχαίες είναι οι εμφανίσεις της σε εκδηλώσεις μειονοτήτων και γυναικείες οργανώσεις. Όπως εύστοχα είχε παρατηρήσει η γαλλοτουρκικής καταγωγής κοινωνιολόγος Nilufer Gole, η κυρία Erdoğan παραμένει ένα βήμα πίσω από τον σύζυγό της, αλλά δεν είναι αόρατη. Είναι εκεί. Με τη μη λεκτική δυναμική της, μοιάζει να υπογραμμίζει τη συνεισφορά της σε ό,τι κατορθώνει ο σύζυγός της.
Η 61χρονη Emine δεν κάνει τυχαίες δηλώσεις, όπως ούτε τυχαίες είναι οι εμφανίσεις της σε εκδηλώσεις μειονοτήτων και γυναικείες οργανώσεις. Όπως εύστοχα είχε παρατηρήσει η γαλλοτουρκικής καταγωγής κοινωνιολόγος Nilufer Gole, η κυρία Erdoğan παραμένει ένα βήμα πίσω από τον σύζυγό της, αλλά δεν είναι αόρατη. Είναι εκεί. Με τη μη λεκτική δυναμική της, μοιάζει να υπογραμμίζει τη συνεισφορά της σε ό,τι κατορθώνει ο σύζυγός της.
Ο Recep Tayyip Erdoğan δεν ξεχνά ότι της χρωστά πολλά, γι’ αυτό και φροντίζει –εννοείται, χωρίς να είναι διακριτικός- να μην γράφεται τίποτα για εκείνην στον τουρκικό Τύπο. Και αν κανένας τολμήσει να γράψει έστω και μια λέξη, τη σβήνει μετά από μερικά λεπτά. Όπως τότε, που δημοσιεύτηκε το καταναλωτικό της «όργιο» στο Βέλγιο και το κυκλοφοριακό κομφούζιο που προκάλεσε με τις λιμουζίνες της συνοδείας της. Ωστόσο, δεν τα καταφέρνει πάντα. Πρόσφατα, οι δηλώσεις της αγαπημένης του πως τα χαρέμια είναι σχολεία, που προετοιμάζουν τις γυναίκες για τη ζωή, προκάλεσαν σωρεία αντιδράσεων από ακαδημαϊκούς κύκλους.
Και παρόλο που η Emine Erdoğan είναι φανατική υποστηρίκτρια της μαντίλας –στο παρελθόν είχαν παίξει μέχρι και ξύλο στο τουρκικό Κοινοβούλιο όταν μαθεύτηκε πως της απαγορεύτηκε η είσοδος σ’ ένα στρατιωτικό νοσοκομείο λόγω του χιτζάμπ – και υπερασπίζεται με πάθος κάθε ισλαμική αξία, δεν μεγάλωσε έτσι. Γεννημένη το 1955, σε μια πενταμελή οικογένεια, αραβικής μειονότητας, αγαπούσε τη γρήγορη οδήγηση, τα σπορ αμάξια και τα ωραία ρούχα –σε αυτό πάντως δεν έχει αλλάξει. Πού λόγος για μαντίλα. Όταν της την επέβαλλε ο κατά ένα χρόνο μεγαλύτερός της αδελφός, σκέφτηκε μέχρι και την αυτοκτονία. Ήταν ένα κορίτσι, μόλις 15 χρόνων, που της άρεσε να διαβάζει μυθιστορήματα και ποίηση, καθώς και να ακούει μοντέρνα μουσική. Αν ήθελε να συνεχίσει να μένει στο πατρικό της, όμως, δεν είχε άλλη επιλογή από το να υπακούσει. Από τότε, κάτι άλλαξε. Έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς της, έστω και αν μερικές φορές προσπαθεί ανεπιτυχώς να χωρέσει την πολυτελή της φιλαρέσκεια μέσα στη σεμνή εμφάνιση που επιτάσσει η θρησκεία της. Για χάρη του χιτζάμπ, αρνείται να παραστεί σε εκδηλώσεις που δεν επιτρέπεται λόγω του κρατικού πρωτοκόλλου, ενώ ήρθε σε ρήξη ακόμη και με την πεθερά της.
Η μαμά Erdoğan δυσκολευόταν να δεχθεί πως το καμάρι της θα παντρευόταν μια γυναίκα, τυλιγμένη από την κορφή μέχρι τα νύχια με την… παράδοση. Ο Recep Tayyip Erdoğan, όμως, ήταν αποφασισμένος να παντρευτεί αυτήν την όμορφη 22χρονη, που γνώρισε το 1977, σ’ ένα συνέδριο του κόμματός του. Εκείνος μιλούσε απ’ το έδρανο και εκείνη τον κοίταζε σαν μαγνητισμένη. Μόλις την πρόσεξε, άρχισε μεταξύ τους μια ιστορία αγάπης. Και για τα επόμενα 39 χρόνια, η Emine είναι πάντα εκεί. Και παρά τις φήμες που οργιάζουν για τις «ιδιωτικές» παρεμβάσεις της στα τεκταινόμενα στην Τουρκία, αλλά και για τη «σπάταλη» ζωή της, η ίδια ισχυρίζεται πως ζει μια «ταπεινή και σεμνή» ζωή υπό τις μουσουλμανικές αξίες και πως περνά το χρόνο της στο παλάτι, φτιάχνοντας ξίδι από μήλα.
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ [ΒΟΜΒΑ! Η γυναίκα του Ερντογάν είναι Χριστιανή Ορθόδοξη;]
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr© www.rodospress.gr
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr© www.rodospress.gr
Εις τον Σουλτανικόν θρόνον ανέβησαν πολλοί χριστιανοί ορθόδοξοι και καθολικοί.
Μεταξύ των αναρίθμητων γυναικών αι όποιοι ωφέλησαν το...
έθνος και την Ορθοδοξίαν υπήρξαν η Μαρούλα σύζυγος του Μουράτ του Β’ 1375—1381, κόρη της Έλενος Ματθαίου Καντακουζηνού και Γεωρ. Βράγκοβιτς ηγεμόνος της Σερβίας εκπάγλου καλλονής η οποία είχε προταθή ως σύζυγος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, και η Λουΐζα, ανιψιά του Ναπολέοντος σύζυγος του Σελίμ του Γ’.
Ακόμη και πασάδες, Βεζίρηδες και στρατηγοί ενυμφεύσοντο χριστιανάς και τας εισήγαγαν εις τα σαράια των. Σουλτάνοι και επίσημοι Τούρκοι πολλοί οσάκις ελάμβαναν χριστιανός, εάν δεν ήσαν φανατικοί μουσουλμάνοι, δεν εβίαζον τας συζύγους των να τουρκέψουν. Τουναντίον τας άφηναν να τελώσι τα θρησκευτικά των καθήκοντά εκ του εμφανούς και αφόβως.
Ο ιστορικός Τούρκος Χατζηκάλφας αναφέρει ότι, όταν οι στρατηγοί Εβρενός, ο Ντιμουρτάς, ο Δελασασεχίν πασάδες του Μουράτ του Α’ 1375 κατέλαβαν μαζί με τας Μακεδονικάς πόλεις τα Μελένικον ο Ντιμουρτάς ηνάγκασε τον διοικητήν του Μελενίκου Μπαγανάν να τουρκέψη, όπως και έγινε. Έλαβε την σύζυγόν του διά γυναίκα. Επειδή ήτο χριστιανή, σεβόμενος την διαταγήν του Μωάμεθ του Α’ του ιδρυτού της Μουσουλμανικής θρησκείας, την άφησε κατά παράκλησις βέβαια, να τελή τα θρησκευτικά της καθήκοντα διατάξας μάλιστα να κτισθή και μία εκκλησία.
Το 1908 εις το Μελένικον όταν άνοιξαν τα θεμέλια να κτισθή το διοικητήριον, κάτωθεν ευρέθη ο ναός της κυρίας Μπαγανά, με πολλάς εικόνας και τοιχογραφίας. Ειρήσθω εν παρόδω ο Μωάμεθ, Α’ εσέβετο την θρησκείαν μας, εκφοβείτο την δύναμιν της προσευχής των οραματιστών μοναχών και εις την διαθήκην του παρήγγειλε ίνα, πας οπαδός του, λαμβάνων γυναίκα Χριστιανήν, να την σέβεται και να την αφήνει να τελεί τα θρησκευτικά της καθήκοντα. Τους μοναχούς, ιερείς και ιεροκήρυκας να αποδίδωσιν ιδιαίτερον σεβασμόν.
Εφοβείτο το ράσον ο Μωάμεθ, όταν ήκουε να διαμαρτύρεται. Ο Σουλτάνος εκείνος επρόσεχε τους ασκητάς και ερημίτας, οι όποιοι διά της προσευχής των ημπορούσαν να στρέφουν την οργήν του θεού κατ’ αυτών.
Ο ιστορικός Τούρκος Ελχάτζ Μουσταφάς είχε το όνομα και Κιατίπ Τσελεπής και κοινότερον Χατζηκάλφας, γνώστης της αραβικής, ιταλικής, περσικής, γαλλικής, περιηγηθεί πολλούς τόπους και διηγείται περί τα της Μερούλας Πριγκηπίσσης Σουλτάνας. Απέθανε το έτος Χιτζρέ, τον μήνα Ζελχιτζέ (1468).
Οι νεώτεροι ιστορικοί, ως ο Κρούσιος γράφας πατριαρχικήν ιστορίαν της Κωνσταντινουπόλεως, ο ιστορικός Φραντζής, ο Κριτόβουλος γράφοντες και αυτοί ιστορίαν της Κων/πόλεως τον 15ον μ. X. αιώνα ξεσηκώνουν τας πληροφορίας περί του θέματος τούτου από τον σοφόν ιστορικόν Χατζηκάλφαν. Αναφέρει δε ούτος ότι η μητέρα του Πορθητού ελέγετο Έλιμέ της όποιας ο τάφος εσώζετο εις την Κωνσταντινούπολιν πλησίον του Μωάμεθ Β’.Ο Μουράτ ο Β’ εξ άλλου, είχε και μίαν άλλην γυναίκα, κόρην του Ισφετιάρ, Ηγεμόνος της Σινώπης. Από ποιαν μητέρα ήτο ο Πορθητής άγνωστον.
Αν πιστεύσωμεν τον Δούκα ούτος ήτο νόθος υιός του Μουράτ Β’. Οι Γάλλοι διά να κολακεύσουν τούς Τούρκους εδημιούργησαν δήθεν φανταστικά μίαν ιστορίαν περί της Μάρως ή Μαρίας βασιλόπαιδος της Γαλλίας. Αύτη μεταβαίνουσα να νυμφευθή τον Ιωάν. Παλαιολόγον εις Κων/πολιν 1418, ο Σαριτζά πασάς συνέλαβε το πλοίον εις την Καλλίπολιν, ελήστευσε τους επιβάτας και ηχμαλώτισε τας γυναίκας διά να τας πωλήση. Μεταξύ αύτών ευρέθη η νεαρά Μαρία, καλλιπάρειος και σαγηνεύτρα. Διά να κολακεύση τον αφέντηv του, Μουράτ Β’ την έδωσε διά πεσκέσιον.
Θελχθείς ούτος από το κάλλος της Γαλλίδος πριγκηπίσσης την έκανε γυναίκα, εξ ης εγεννήθη ο Μωάμεθ Β’. Ίσως αυτό το γεγονός να έδωσε λαβήν, ώστε ο ιστορικός Δούκας να λέγη τον Πορθητήν νόθο. Εξ άλλου οι Γάλλοι εσεμνύοντο δι αυτό. Οι πρέσβεις Γάλλοι, είχον κάθε λόγον να διαδίδουν προς τον Μωάμεθ ταύτα.
Κάποτε ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής περί τας αρχάς του 16ου αι. μΧ εόρταζε την περιτομήν του υιού του. Προσεκάλεσε λοιπόν τους ξένους πρέσβεις, επισήμους και αξιωματούχους εις την εορτήν, καθ’ ην παρέθεσε γεύμα. Ο πρέσβης της Γαλλίας επήρε την θέσιν του πρέσβεως της Αυστρίας ως εσυνηθίζετο να προτιμάται η Αυστρία και προεκάθησε τούτου, και έλαβε θέσιν πλησίον του Σουλτάνου, προβάλλων την συγγένειαν της Γαλλίας με τον Σουλτανικόν θρόνον.
Εχομεν πολλά παραδείγματα συζύγων Σουλτάνων, Βεζυρών, Στρατηγών, αι οποίοι ανενοχλήτως ετέλουν τα της θρησκείας των, άλλα και εβοήθησαν το Έθνος.
Η Μάρω ήτο σύζυγος του Μουράτ του Β’, κόρη του Γεωργίου Βράγγοβιτς ηγεμόνος της Σερβίας. Μετά την κατάληψιν της Κων/πόλεως 1453, η Μάρω ή Μαρούλα, μητριά δηλαδή του Πορθητού, συνεκέντρωσε πολλάς εικόνας και κειμήλια, λείψανα, άμφια, σταυρούς κ.ά., και τα μετέφερε εις το διαμέρισμά της. Ο Μωάμεθ ο Β’ την εσέβετο και την ήκουε. Πάντοτε την έλεγε μητέρα.
Μεταξύ των εικόνων εφύλαξε και μίαν της Θεοτόκου, θαυματουργό, επίχρυση και γύρω με πολύτιμους λίθους. Την εικόνα αυτήν λέγουν οι Κώδικες των Σερρών, ότι την παρέδωσαν εις την ’Ορθόδοξον Κοινότητα. Οι Σερραίοι εις κάθε λιτανείαν, εορτή, η πανήγυριν, πρώτην αυτήν εβάσταζον. Μέχρι του 1912, λέγει ο Ευάγ. Στράτης (Ιστορία των Σερρών) ο καθηγητής της Γρηγοριάδος Σχολής ότι εσώζετο εις την Μητρόπολιν. Το 1913 την επήραν οι Βούλγαροι. Όταν ετελείωσεν ο πρόγονός της τας κατακτήσεις, η Μάρω τις είδε δια ποιους λόγους εζήτησε να φύγει από την πρωτεύουσα. Ο σουλτάνος εδέχθη την παράκληση της και της επέτρεψε να κατοικήσει εις την μητρόπολιν της Έζοβας το παλαιόν Ιάσοβον.
Σήμερον σώζεται ο πύργος, ο όποιος λέγεται Πύργος της Μάρως, νυν Δάφνη (1453—1489) . Της έδωσε το ανδρομοίριον και διαβιούσα εκεί, κουρασμένη ήδη, και θα ήταν ήσυχη διότι θα έπαυαν αι φιλονικείαι των κληρικών και κοσμικών, συνεπείς του Τραπεζουντίου, και του Ξυλοκαράβη Πατριαρχών, οι όποιοι δεν εποίμαναν καλώς την εκκλησίαν και θα ανελάμβανε να κυβέρνηση ο Διονύσιος ο Α’, όστις ήτο εξομολογητής της. Πράγματι με απαίτηση της, διωρίσθη αυτός Πατριάρχης από τον Σουλτάνον Μωάμεθ 1472—1492. Ο Ξυλοκαράβης εξεδιώχθη του θρόνου και διωρίσθη αρχιεπίσκοπος Αχριδών. Ο Τραπεζούντιος ηναγκάσθη εις παραίτησαν. Ο Διονύσιος ο Α είναι ο κτήτωρ της Μονής Εικοσιφοινίσσης του Παγγαίου. Ο λαμπρός εκείνος Πατριάρχης ήτο απόφοιτος της Σχολής Δημητσάνης της λεγομένης του Φιλοσόφου. Σώζεται η κάρα του Πατριάρχου τούτου εις την Μονήν.
Επανέρχομαι εις την προστάτιδά του Μάρω. Δεν γνωρίζομεν πόσον καιρόν ακριβώς έμειναν εις τα κτήματα της Μονής Εζιόβας. Ούτε που απέθανεν και πότε. Εκείνο το όποιον μας ενδιαφέρει είναι ότι ήτο άφθαστος ο ενθουσιασμός της και η ευλάβεια της, προς τας εικόνας και συνεχής και αδιάκοπος αφοσίωσης της προς την ’Εκκλησία. Μεταξύ των κειμηλίων και εικόνων, τα όποια συγκέντρωνε εις τα διαμερίσματά της ήσαν και τα δώρα των Περσών Μάγων τα όποια έφεραν και προσέφεραν εις τον Χριστών κατά την γέννηση του. Δηλαδή τον χρυσόν, τον λίβανο και σμύρνα. Τον χρυσόν προσέφεραν ως βασιλέα, τον λίβανο ως Θεό και την σμύρνα ως άνθρωπο.
Απεφάσισεν η Μαρούλα να ξεκινήσει διά το Άγιο Όρος και με την απόφαση να προσκύνηση και αφιέρωση τα τίμια δώρα εις την Μονήν του Αγ. Παύλου, την όποιαν ο πατήρ της Γεώργιος Βράγγοβιτς, ηγεμών της Σερβίας είχε κτίσει και εφοδιάσει με δώρα και είχε κατοχυρώσει με προνόμια. Με την συνοδείαν της λοιπόν εξεκίνησε και έφθασεν εις Δάφνην και κατόπιν προχώρησαν προς την Μονήν. Απαγορεύετε να εισέρχονται γυναίκες εις το Αγ. Ορ. πολύ πριν από τον καιρόν του Βασιλείου του Μακεδόνος, Πριν φθάση εις τον τόπον ηκούσθη φωνή, η όποια έλεγεν ότι να μη προχώρηση, διότι ό τόπος είναι άγιος και απαγορευμένος διά τας γυναίκας και αν επιμένη θέλει σκληρά παιδευθή. Αμέσως εσταμάτησεν. Επεσεν πρηνηδόν και ήρξατο προσευχομένη.
Έκπληκτοι όλοι οι καλόγεροι, οι όποιοι την προϋπάντησαν και ή συνοδεία της διά το γεγονός, έπεσαν και αυτοί κάτω να προσκυνήσουν. Μετ’ ολίγον ηγέρθη ή βασιλομήτωρ και όλοι ομού έκαμαν μεταβολήν να επιστρέψουν οπίσω εις την Εζιοβα. Άφησε τα τίμια δώρα εις τους καλογέρους της Μονής και διέταξε να μη τοποθετηθούν ταύτα εντός του καθολικού της, ει μη να κτισθή μοναστήριον με ιδικήν της επιχορήγησιν και να φυλαχθώσιν εκεί. Πράγματι μετά την επιστροφήν της βασιλομήτορος, οι καλόγεροι επί του αποκρήμνου βράχου πλησίον της Μονής του ‘Αγίου Παύλου, έκτισαν ναΐδριον, εντός του όποιου εζωγράφισαν θέματα αναφερόμενα εις το έξιστορηθέν γεγονός. Παρέστησαν φέρ’ ειπείν την προσωπογραφίαν της Μαρούλας πίπτουσαν επί τού εδάφους τεταραγμένην και προσκυνούσαν, με την συνοδείαν της γύρω, παραδίδουσαν τα δώρα των τριών Μάγων, τα όποια έφύλαττεν τις οίδε πόσον καιρόν εις το ιδιαίτερόν της δωμάτιον, και τέλος των εν έπισήμω τελετή κατερχομένων καλογήρων, εις προϋπάντησίν της.
Αυτή είναι η Σουλτάνα Μαρούλα, εκ της όποιας πολλά ώφελήθη η Εκκλησία και το Έθνος κατά τούς αγέλαστους εκείνους χρόνους. Ενίσχυσε και την συνήθειαν τρόπον τινα των Σουλτάνων και επισήμων να ύπανδρεύωνται χριστιανός άλλα και να τηρούν άπαρεγκλίτως την εντολή του Προφήτου Μωάμεθ περί σεβασμού των Χριστιανών γυναικών, ού μην άλλα και να έπεμβαίνωσι πολλάκις εις το εσωτερικό του κράτους έξουδετερώνουσαι θλιβερά και καταστρεπτικό δια τό Γένος διατάγματα, φετφάδες καί φιρμάνια.
Από τον υπό έκδοση Ε’ τόμον «Τα. Ιστορικά του Παγγαίου» Λαογραφική ιστορική μελέτη
Πηγή
http://newsone.gr/paraxena/1630776-is-to-perithorion-tis-istorias-christianes-ginaikes-nomimes-sizigi-soultanon
έθνος και την Ορθοδοξίαν υπήρξαν η Μαρούλα σύζυγος του Μουράτ του Β’ 1375—1381, κόρη της Έλενος Ματθαίου Καντακουζηνού και Γεωρ. Βράγκοβιτς ηγεμόνος της Σερβίας εκπάγλου καλλονής η οποία είχε προταθή ως σύζυγος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, και η Λουΐζα, ανιψιά του Ναπολέοντος σύζυγος του Σελίμ του Γ’.
Ακόμη και πασάδες, Βεζίρηδες και στρατηγοί ενυμφεύσοντο χριστιανάς και τας εισήγαγαν εις τα σαράια των. Σουλτάνοι και επίσημοι Τούρκοι πολλοί οσάκις ελάμβαναν χριστιανός, εάν δεν ήσαν φανατικοί μουσουλμάνοι, δεν εβίαζον τας συζύγους των να τουρκέψουν. Τουναντίον τας άφηναν να τελώσι τα θρησκευτικά των καθήκοντά εκ του εμφανούς και αφόβως.
Ο ιστορικός Τούρκος Χατζηκάλφας αναφέρει ότι, όταν οι στρατηγοί Εβρενός, ο Ντιμουρτάς, ο Δελασασεχίν πασάδες του Μουράτ του Α’ 1375 κατέλαβαν μαζί με τας Μακεδονικάς πόλεις τα Μελένικον ο Ντιμουρτάς ηνάγκασε τον διοικητήν του Μελενίκου Μπαγανάν να τουρκέψη, όπως και έγινε. Έλαβε την σύζυγόν του διά γυναίκα. Επειδή ήτο χριστιανή, σεβόμενος την διαταγήν του Μωάμεθ του Α’ του ιδρυτού της Μουσουλμανικής θρησκείας, την άφησε κατά παράκλησις βέβαια, να τελή τα θρησκευτικά της καθήκοντα διατάξας μάλιστα να κτισθή και μία εκκλησία.
Το 1908 εις το Μελένικον όταν άνοιξαν τα θεμέλια να κτισθή το διοικητήριον, κάτωθεν ευρέθη ο ναός της κυρίας Μπαγανά, με πολλάς εικόνας και τοιχογραφίας. Ειρήσθω εν παρόδω ο Μωάμεθ, Α’ εσέβετο την θρησκείαν μας, εκφοβείτο την δύναμιν της προσευχής των οραματιστών μοναχών και εις την διαθήκην του παρήγγειλε ίνα, πας οπαδός του, λαμβάνων γυναίκα Χριστιανήν, να την σέβεται και να την αφήνει να τελεί τα θρησκευτικά της καθήκοντα. Τους μοναχούς, ιερείς και ιεροκήρυκας να αποδίδωσιν ιδιαίτερον σεβασμόν.
Εφοβείτο το ράσον ο Μωάμεθ, όταν ήκουε να διαμαρτύρεται. Ο Σουλτάνος εκείνος επρόσεχε τους ασκητάς και ερημίτας, οι όποιοι διά της προσευχής των ημπορούσαν να στρέφουν την οργήν του θεού κατ’ αυτών.
Ο ιστορικός Τούρκος Ελχάτζ Μουσταφάς είχε το όνομα και Κιατίπ Τσελεπής και κοινότερον Χατζηκάλφας, γνώστης της αραβικής, ιταλικής, περσικής, γαλλικής, περιηγηθεί πολλούς τόπους και διηγείται περί τα της Μερούλας Πριγκηπίσσης Σουλτάνας. Απέθανε το έτος Χιτζρέ, τον μήνα Ζελχιτζέ (1468).
Οι νεώτεροι ιστορικοί, ως ο Κρούσιος γράφας πατριαρχικήν ιστορίαν της Κωνσταντινουπόλεως, ο ιστορικός Φραντζής, ο Κριτόβουλος γράφοντες και αυτοί ιστορίαν της Κων/πόλεως τον 15ον μ. X. αιώνα ξεσηκώνουν τας πληροφορίας περί του θέματος τούτου από τον σοφόν ιστορικόν Χατζηκάλφαν. Αναφέρει δε ούτος ότι η μητέρα του Πορθητού ελέγετο Έλιμέ της όποιας ο τάφος εσώζετο εις την Κωνσταντινούπολιν πλησίον του Μωάμεθ Β’.Ο Μουράτ ο Β’ εξ άλλου, είχε και μίαν άλλην γυναίκα, κόρην του Ισφετιάρ, Ηγεμόνος της Σινώπης. Από ποιαν μητέρα ήτο ο Πορθητής άγνωστον.
Αν πιστεύσωμεν τον Δούκα ούτος ήτο νόθος υιός του Μουράτ Β’. Οι Γάλλοι διά να κολακεύσουν τούς Τούρκους εδημιούργησαν δήθεν φανταστικά μίαν ιστορίαν περί της Μάρως ή Μαρίας βασιλόπαιδος της Γαλλίας. Αύτη μεταβαίνουσα να νυμφευθή τον Ιωάν. Παλαιολόγον εις Κων/πολιν 1418, ο Σαριτζά πασάς συνέλαβε το πλοίον εις την Καλλίπολιν, ελήστευσε τους επιβάτας και ηχμαλώτισε τας γυναίκας διά να τας πωλήση. Μεταξύ αύτών ευρέθη η νεαρά Μαρία, καλλιπάρειος και σαγηνεύτρα. Διά να κολακεύση τον αφέντηv του, Μουράτ Β’ την έδωσε διά πεσκέσιον.
Θελχθείς ούτος από το κάλλος της Γαλλίδος πριγκηπίσσης την έκανε γυναίκα, εξ ης εγεννήθη ο Μωάμεθ Β’. Ίσως αυτό το γεγονός να έδωσε λαβήν, ώστε ο ιστορικός Δούκας να λέγη τον Πορθητήν νόθο. Εξ άλλου οι Γάλλοι εσεμνύοντο δι αυτό. Οι πρέσβεις Γάλλοι, είχον κάθε λόγον να διαδίδουν προς τον Μωάμεθ ταύτα.
Κάποτε ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής περί τας αρχάς του 16ου αι. μΧ εόρταζε την περιτομήν του υιού του. Προσεκάλεσε λοιπόν τους ξένους πρέσβεις, επισήμους και αξιωματούχους εις την εορτήν, καθ’ ην παρέθεσε γεύμα. Ο πρέσβης της Γαλλίας επήρε την θέσιν του πρέσβεως της Αυστρίας ως εσυνηθίζετο να προτιμάται η Αυστρία και προεκάθησε τούτου, και έλαβε θέσιν πλησίον του Σουλτάνου, προβάλλων την συγγένειαν της Γαλλίας με τον Σουλτανικόν θρόνον.
Εχομεν πολλά παραδείγματα συζύγων Σουλτάνων, Βεζυρών, Στρατηγών, αι οποίοι ανενοχλήτως ετέλουν τα της θρησκείας των, άλλα και εβοήθησαν το Έθνος.
Η Μάρω ήτο σύζυγος του Μουράτ του Β’, κόρη του Γεωργίου Βράγγοβιτς ηγεμόνος της Σερβίας. Μετά την κατάληψιν της Κων/πόλεως 1453, η Μάρω ή Μαρούλα, μητριά δηλαδή του Πορθητού, συνεκέντρωσε πολλάς εικόνας και κειμήλια, λείψανα, άμφια, σταυρούς κ.ά., και τα μετέφερε εις το διαμέρισμά της. Ο Μωάμεθ ο Β’ την εσέβετο και την ήκουε. Πάντοτε την έλεγε μητέρα.
Μεταξύ των εικόνων εφύλαξε και μίαν της Θεοτόκου, θαυματουργό, επίχρυση και γύρω με πολύτιμους λίθους. Την εικόνα αυτήν λέγουν οι Κώδικες των Σερρών, ότι την παρέδωσαν εις την ’Ορθόδοξον Κοινότητα. Οι Σερραίοι εις κάθε λιτανείαν, εορτή, η πανήγυριν, πρώτην αυτήν εβάσταζον. Μέχρι του 1912, λέγει ο Ευάγ. Στράτης (Ιστορία των Σερρών) ο καθηγητής της Γρηγοριάδος Σχολής ότι εσώζετο εις την Μητρόπολιν. Το 1913 την επήραν οι Βούλγαροι. Όταν ετελείωσεν ο πρόγονός της τας κατακτήσεις, η Μάρω τις είδε δια ποιους λόγους εζήτησε να φύγει από την πρωτεύουσα. Ο σουλτάνος εδέχθη την παράκληση της και της επέτρεψε να κατοικήσει εις την μητρόπολιν της Έζοβας το παλαιόν Ιάσοβον.
Σήμερον σώζεται ο πύργος, ο όποιος λέγεται Πύργος της Μάρως, νυν Δάφνη (1453—1489) . Της έδωσε το ανδρομοίριον και διαβιούσα εκεί, κουρασμένη ήδη, και θα ήταν ήσυχη διότι θα έπαυαν αι φιλονικείαι των κληρικών και κοσμικών, συνεπείς του Τραπεζουντίου, και του Ξυλοκαράβη Πατριαρχών, οι όποιοι δεν εποίμαναν καλώς την εκκλησίαν και θα ανελάμβανε να κυβέρνηση ο Διονύσιος ο Α’, όστις ήτο εξομολογητής της. Πράγματι με απαίτηση της, διωρίσθη αυτός Πατριάρχης από τον Σουλτάνον Μωάμεθ 1472—1492. Ο Ξυλοκαράβης εξεδιώχθη του θρόνου και διωρίσθη αρχιεπίσκοπος Αχριδών. Ο Τραπεζούντιος ηναγκάσθη εις παραίτησαν. Ο Διονύσιος ο Α είναι ο κτήτωρ της Μονής Εικοσιφοινίσσης του Παγγαίου. Ο λαμπρός εκείνος Πατριάρχης ήτο απόφοιτος της Σχολής Δημητσάνης της λεγομένης του Φιλοσόφου. Σώζεται η κάρα του Πατριάρχου τούτου εις την Μονήν.
Επανέρχομαι εις την προστάτιδά του Μάρω. Δεν γνωρίζομεν πόσον καιρόν ακριβώς έμειναν εις τα κτήματα της Μονής Εζιόβας. Ούτε που απέθανεν και πότε. Εκείνο το όποιον μας ενδιαφέρει είναι ότι ήτο άφθαστος ο ενθουσιασμός της και η ευλάβεια της, προς τας εικόνας και συνεχής και αδιάκοπος αφοσίωσης της προς την ’Εκκλησία. Μεταξύ των κειμηλίων και εικόνων, τα όποια συγκέντρωνε εις τα διαμερίσματά της ήσαν και τα δώρα των Περσών Μάγων τα όποια έφεραν και προσέφεραν εις τον Χριστών κατά την γέννηση του. Δηλαδή τον χρυσόν, τον λίβανο και σμύρνα. Τον χρυσόν προσέφεραν ως βασιλέα, τον λίβανο ως Θεό και την σμύρνα ως άνθρωπο.
Απεφάσισεν η Μαρούλα να ξεκινήσει διά το Άγιο Όρος και με την απόφαση να προσκύνηση και αφιέρωση τα τίμια δώρα εις την Μονήν του Αγ. Παύλου, την όποιαν ο πατήρ της Γεώργιος Βράγγοβιτς, ηγεμών της Σερβίας είχε κτίσει και εφοδιάσει με δώρα και είχε κατοχυρώσει με προνόμια. Με την συνοδείαν της λοιπόν εξεκίνησε και έφθασεν εις Δάφνην και κατόπιν προχώρησαν προς την Μονήν. Απαγορεύετε να εισέρχονται γυναίκες εις το Αγ. Ορ. πολύ πριν από τον καιρόν του Βασιλείου του Μακεδόνος, Πριν φθάση εις τον τόπον ηκούσθη φωνή, η όποια έλεγεν ότι να μη προχώρηση, διότι ό τόπος είναι άγιος και απαγορευμένος διά τας γυναίκας και αν επιμένη θέλει σκληρά παιδευθή. Αμέσως εσταμάτησεν. Επεσεν πρηνηδόν και ήρξατο προσευχομένη.
Έκπληκτοι όλοι οι καλόγεροι, οι όποιοι την προϋπάντησαν και ή συνοδεία της διά το γεγονός, έπεσαν και αυτοί κάτω να προσκυνήσουν. Μετ’ ολίγον ηγέρθη ή βασιλομήτωρ και όλοι ομού έκαμαν μεταβολήν να επιστρέψουν οπίσω εις την Εζιοβα. Άφησε τα τίμια δώρα εις τους καλογέρους της Μονής και διέταξε να μη τοποθετηθούν ταύτα εντός του καθολικού της, ει μη να κτισθή μοναστήριον με ιδικήν της επιχορήγησιν και να φυλαχθώσιν εκεί. Πράγματι μετά την επιστροφήν της βασιλομήτορος, οι καλόγεροι επί του αποκρήμνου βράχου πλησίον της Μονής του ‘Αγίου Παύλου, έκτισαν ναΐδριον, εντός του όποιου εζωγράφισαν θέματα αναφερόμενα εις το έξιστορηθέν γεγονός. Παρέστησαν φέρ’ ειπείν την προσωπογραφίαν της Μαρούλας πίπτουσαν επί τού εδάφους τεταραγμένην και προσκυνούσαν, με την συνοδείαν της γύρω, παραδίδουσαν τα δώρα των τριών Μάγων, τα όποια έφύλαττεν τις οίδε πόσον καιρόν εις το ιδιαίτερόν της δωμάτιον, και τέλος των εν έπισήμω τελετή κατερχομένων καλογήρων, εις προϋπάντησίν της.
Αυτή είναι η Σουλτάνα Μαρούλα, εκ της όποιας πολλά ώφελήθη η Εκκλησία και το Έθνος κατά τούς αγέλαστους εκείνους χρόνους. Ενίσχυσε και την συνήθειαν τρόπον τινα των Σουλτάνων και επισήμων να ύπανδρεύωνται χριστιανός άλλα και να τηρούν άπαρεγκλίτως την εντολή του Προφήτου Μωάμεθ περί σεβασμού των Χριστιανών γυναικών, ού μην άλλα και να έπεμβαίνωσι πολλάκις εις το εσωτερικό του κράτους έξουδετερώνουσαι θλιβερά και καταστρεπτικό δια τό Γένος διατάγματα, φετφάδες καί φιρμάνια.
Από τον υπό έκδοση Ε’ τόμον «Τα. Ιστορικά του Παγγαίου» Λαογραφική ιστορική μελέτη
Πηγή
http://newsone.gr/paraxena/1630776-is-to-perithorion-tis-istorias-christianes-ginaikes-nomimes-sizigi-soultanon
