Χλιαροί, αδιάφοροι και γλυκανάλατοι σήμερα οι περισσότεροι Χριστιανοί...
Του Διονύση Μακρή
Είναι πολύ δύσκολο σήμερα σε καιρούς γενικής απιστίας και αμφισβήτησης της ευαγγελικής διδασκαλίας οι άνθρωποι να αποδεχτούν τα θαύματα! Προτιμούν να αναλίσκονται με την καθημερινότητα και να επιχειρούν να ερμηνεύουν τις θείες παρεμβάσεις μέσα από την επιστράτευση ψεύτικων και κατασκευασμένων επιστημονικών επιτευγμάτων. Έτσι είναι δεκτικοί στο ψεύδος που καλλιεργεί η προπαγάνδα των ακολούθων και εκφραστών του πονηρού ενώ ταυτόχρονα απορρίπτουν κάθε τι που αφορά την Εκκλησία του Χριστού. Αναλώνονται δηλαδή στον εφήμερο πλούτο και στην ασυδοσία που αυτός προξενεί και αγνοούν τον πλούτο τον ουράνιο. Αποτέλεσμα της συμπεριφοράς αυτής είναι οι Χριστιανοί σήμερα να παρουσιάζονται παντελώς αδιάφοροι, γλυκανάλατοι και χλιαροί.
Είναι ελάχιστοι λοιπόν αυτοί που θα λειτουργούσαν σαν την ηρωίδα αυτή μάννα που παραμέρισε τον βαρύτατο πόνο του θανάτου του παιδιού της για να γιορτάσει και να συμμετάσχει στην Ανάσταση του Χριστού και στην χαρά της Παναγίας μας. Είναι ελάχιστοι αυτοί που θα προτιμήσουν τον χλευασμό, την ειρωνεία, τη συκοφαντία και το μαρτύριο αποσκοπώντας στον ουράνιο μισθό και στην αιωνιότητα. Η αλήθεια είναι πως η πλειονότητα σήμερα των ανθρώπων είναι προσκολλημένη στα γήϊνα. Έχει πάψει να ατενίζει στον ουρανό. Αποφεύγει να συνοδεύσει τους αγγέλους στον αδιάλειπτο τριαδικό ύμνο προς τον Θεό. Είναι λοιπόν λογικό να αποσκοπούμε και να επιδιώκουμε τους μισθούς της γης και να θυμόμαστε τον Θεό μόνο σε περιπτώσεις προσωπικών δυσκολιών.
-Αυτά Μανώλη τα λες για μένα, από ότι υποθέτω;
- Όχι καλέ μου φίλε, τα ανωτέρω τα απευθύνω πρώτα στον εαυτό μου, προκειμένου να καταφέρει να συνειδητοποιήσει τον λάθος δρόμο που τραβά και να απεγκλωβιστεί από τις κάθε λογής βασανιστικές μέριμνες της ζωής. Γιατί αυτές οι μέριμνες μας αποσπούν από τη βασική ανθρώπινη ενασχόληση, από την πρωτεύουσα θα έλεγα προτεραιότητα μας να ευχαριστούμε, να υμνούμε και να δοξολογούμε τον Θεό. Γιατί όλα τα άλλα έπονται.
- Δηλαδή, πρέπει να αφήσουμε τις δουλειές μας και να πέσουμε με τα μούτρα στις μετάνοιες; Μας προτρέπεις να γίνουμε μοναχοί και μοναχές;
- Κάθε άλλο καλή μου Σοφία. Κάθε άλλο! Ο Απόστολος Παύλος στην Α’ Επιστολή του προς Κορινθίους μας προτρέπει ότι και να κάνουμε είτε τρώμε, είτε εργαζόμαστε, είτε πίνουμε οφείλουμε να ευχαριστούμε και να δοξολογούμε τον Θεό. Με τον τρόπο αυτό άλλωστε συνειδητοποιούμε ότι είμαστε απλοί εργάτες στον Αμπελώνα του, που καλείται πλανήτης γη. Έτσι κατανοούμε την εμπιστοσύνη που Εκείνος έδειξε και δείχνει σε μας τους κατ’ εξοχήν αχάριστους να μας εμπιστευθεί την καλλιέργεια του Αμπελώνα Του. Άραγε εμείς έχουμε αναρωτηθεί τι κάνουμε; Απλά τρώμε από τα έτοιμα αρνούμενοι να εργαστούμε για την καρποφορία του Αμπελώνα Του! Και έτοιμα είναι αυτά που λάβαμε ως δώρο από την καρποφορία των προγόνων μας! Χάρη στις δικές τους θυσίες μπορούμε σήμερα να απολαμβάνουμε ελεύθεροι τα αγαθά... Και επιπλέον αν και φιλοξενούμενοι στο πανδοχείο του Θεού επιδιώκουμε να οικειοποιηθούμε και να λεηλατήσουμε την ξένη περιουσία, αρνούμενοι να αποδεχτούμε ότι είμαστε απλοί διαχειριστές αυτής. Ποιος άλλωστε Σοφία αναχώρησε από τον κόσμο τούτο παίρνοντας μαζί του και την περιουσία του; Κανένας! Όλοι έφυγαν γυμνοί, όπως και ήρθαν. Άρα που ανήκουν όλα αυτά που βλέπουμε γύρω μας; Στον Θεό. Και γι’ αυτό ορθά λέγει ο Χριστός μας τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο αν κερδίσει τον κόσμο όλο και χάσει την ψυχή του;
- Προσωπικά δεν κατάλαβα τίποτε από όσα είπες. Άρχισες να μιλάς πολύ θεολογικά και με έχεις μπερδέψει. Δεν μπορώ για παράδειγμα να καταλάβω πώς μπορώ εγώ ο άνεργος να εργαστώ για την καρποφορία του Αμπελώνα του Θεού; Ακαταλαβίστικα πράγματα θα έλεγα που δεν μπορούν να αγγίξουν σήμερα τον κόσμο.
- Καλέ μου Αναστάση, ο κόσμος βαδίζει στραβά και αρνείται να τα κατανοήσει. Για παράδειγμα η ανεργία είναι ανθρώπινη εφεύρεση και δεν έχει να κάνει με τον καλό Θεό. Οι λειτουργικοί κανόνες που έχει ορίσει ο Χριστός για τον Αμπελώνα του, δηλαδή τον πλανήτη γη οδηγούν στην καρποφορία! Ουσιαστικά σήμερα παραβιάζονται ασύστολα αφού αρνούμαστε συστηματικά να τους ακολουθήσουμε! Και τους κανόνες αυτούς τους γνωρίζει κάθε άνθρωπος, αφού γράφονται με ανεξίτηλα γράμματα στην ψυχή του. Όλοι για παράδειγμα γνωρίζουν ότι ο φόνος απαγορεύεται είναι δηλαδή εκτός του κανόνα του Θεού, το ψεύδος το ίδιο κ.ο.κ. Η τήρηση του λειτουργικού κανόνα του Θεού από τον άνθρωπο οδηγεί στο αποτέλεσμα της καρποφορίας. Τώρα που είσαι όπως λες άνεργος έχει πάψει ο Θεός να σε φροντίζει, να σε ταΐζει, να σε ντύνει; Όχι φυσικά! Σου έστειλε μόνο μία σκληρή δοκιμασία, την ανεργία για να σε βοηθήσει να ενταχθείς και πάλι στο λειτουργικό πλαίσιο που Εκείνος έχει ορίσει. Γιατί κατ’ Αυτόν είχες παρεκκλίνει. Σε μένα έστειλε άλλη δοκιμασία, στη Σοφία άλλη κ.ο.κ. Όσο πιο σύντομα καταφέρεις να ενταχθείς στο λειτουργικό πλαίσιο του Θεού, τόσο πιο σύντομα θα λυθούν και τα προβλήματά σου. Και τότε όλα θα διορθωθούν και στοιχηματίζω που λένε ότι θα βρεις καλύτερη δουλειά απ’ αυτή που είχες ακόμη και τώρα εν μέσω της κρίσης. Ανάλογα με τη δύναμη και το κουράγιο κάθε ανθρώπου ο Θεός δίδει και την ανάλογη άσκηση ή δοκιμασία. Μία νεαρή λοιπόν κοπέλα, η Αγγελική αεροσυνοδός στο επάγγελμα δοκιμάστηκε με μία σκληρή ασθένεια, τον καρκίνο. Η δοκιμασία της αποτέλεσε και τη βάση για να καταστεί η ίδια δέντρο πλήρους καρποφορίας ευαρεστώντας το Θεό και προκαλώντας δοξολογικά πανηγύρια στους αγγέλους από τις συνεχείς αθλητικές εν Χριστώ επιδόσεις της.
- Έχω διαβάσει προσφάτως την ιστορία της σε βιβλίο που φέρει τίτλο «Μάχη Ζωής». Σ’ αυτήν δεν αναφέρεσαι;
-Ναι, Σοφία, σ’ αυτήν αναφέρομαι. Η κοπέλα αυτή έφθασε πάρα πολύ ψηλά, λαμβάνοντας τη δοκιμασία της, ως ευκαιρία ενός διαρκούς αγώνα! Κατάφερε τελικά με τις επιδόσεις της να στεφανωθεί από τον ίδιο τον Κύριο και να απολαμβάνει σήμερα τον «παχυλό» μόνιμο μισθό της στην αιωνιότητα και τον παράδεισο!
- Μου επιτρέπεται να ρωτήσω το ύψος του μισθού για να καταλάβω για πόσα ευρώ μιλάτε;
-Αχ βρε αδελφούλι μου αναρωτιέμαι πόσο φτωχό μυαλό έχεις και δεν κατάλαβες ότι μιλάμε για άλλο μισθό και όχι για ευρώ.
-Μη με αποπαίρνεις Σοφία, δεν έχω διαβάσει το βιβλίο όπως εσύ. Νόμιζα πως η κοπέλα βολεύτηκε κάπου σταθερά και αμείβεται καλά.
-Καλά τα είπες Αναστάση. Και σταθερά βολεύτηκε και πολύ καλά αμείβεται εκείνη. Εμείς να δούμε τι θα κάνουμε, είπε χαμογελώντας ο Μανώλης.
-Τι εννοείς; Κάν’ το λιανά για να το κατανοήσω.
- Εννοώ πως τώρα ζει σε ουράνιο παλάτι και έχει το προνόμιο να συναναστρέφεται, να ζει και να συνομιλεί με μεγάλους μάρτυρες και αγίους της Εκκλησίας μας, με τους βασιλιάδες ουράνιων βασιλείων. Δεν είναι και λίγο πράγμα αυτό; Ταυτόχρονα αμοιβή της και μισθός είναι μεταξύ άλλων η μεγάλη παρρησία που έχει προς τον Μονογενή Υιό του Θεού, τον Σωτήρα Χριστό και συνδημιουργό του Αμπελώνα τούτου, δηλαδή του κόσμου. Το να συμμετέχεις αιωνίως στο άρμα της αγάπης του Θεού είναι πολύ μεγάλος μισθός, δεν νομίζεις;
- Αν κατάλαβα από όσα είπες η κοπέλα αυτή έχει πεθάνει;
- Όχι Αναστάση μου, αυτή δεν πέθανε απλά κοιμήθηκε. Δεν πέθανε γιατί νίκησε τον θάνατο. Αυτοί που ακολουθούν συνειδητά τον Χριστό δεν γνωρίζουν θάνατο, γιατί γεύονται συνεχώς την ανάσταση, ζουν διαρκώς στην αναστάσιμη χαρά. Εκείνη είναι ζωντανή. Εμείς παλεύουμε με το θάνατο...
-Πέθανε ή δεν πέθανε τελικά η κοπέλα; Πες μου γιατί θα με τρελάνεις.
- Κατά κόσμον πέθανε, κατά Θεό ζει στην αιωνιότητα.
- Μανώλη, πολύ αμφιβάλλω αν ο αδελφός μου εκμεταλλευθεί τη δοκιμασία της ανεργίας που του έδωσε ο Θεός και μέσω αυτής αλλάξει νοοτροπία και σκέψη.
- Πάντα έχεις την τάση να με υποβαθμίζεις αδελφούλα!
- Ε! Δεν είναι ώρα για καυγάδες. Άκουσε καλά Σοφία. Το γεγονός ότι ο Αναστάσης εκλήθη κατά έναν θαυμαστό τρόπο από τον γέροντα για μένα σημαίνει πολλά. Επιπροσθέτως το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή συνταξιδεύουμε προς τ’ Άγραφα για να συναντήσουμε τον ταπεινό γέροντα λευίτη, κάτι δεν λέει; Να μην αμφιβάλλεις! Έχει ο Θεός το σχέδιό του και για τον Αναστάση και για εμάς. Ας προσπαθήσουμε να αντλήσουμε με τη βοήθεια του Θεού οφέλη από αυτό το αμιγώς πνευματικό ταξίδι.
- Μα δεν καταλαβαίνει τίποτε από πνευματική ζωή. Παραμένει τούβλο και ξύλο απελέκητο.
- Με προκαλείς να σε κατεβάσω κάτω για να θαυμάσεις από κοντά την ομορφιά της λίμνης Πλαστήρα.
- Μια τέτοια πράξη θα προκαλούσε Αναστάση σ’ όλους μας πόνο. Η Σοφία πάντως να ξέρεις νοιάζεται πολύ και για σένα και για την Κατερίνα (σύζυγος του Αναστάση).
- Το ξέρω, αλλά έχει τον τρόπο από μικρά παιδιά ακόμη που είμαστε να με φθάνει στα όρια μου και να τσακώνεται μαζί μου. Παρ’ όλα αυτά την αγαπώ πολύ κι αυτή και προπαντός τα ανιψάκια μου.
-Κι εγώ σ’ αγαπώ! Προσεύχομαι όχι να βρεις δουλειά αλλά να βρεις τον Χριστό. Γιατί έχω διαπιστώσει ότι όποιος καταφέρει και ανακαλύψει τον Χριστό και αγκαλιάσει τη διδασκαλία του τότε εισέρχεται στην σφαίρα της ευτυχίας. Ξεφεύγει από τις προσκολλήσεις του κόσμου!
- Ναι Σοφία! Όποιος δώσει το χωραφάκι της ψυχής του, τη μοναδική περιουσία που ορίζει ο άνθρωπος στον Χριστό, τότε Εκείνος φροντίζει ως διαχειριστής αυτής για την καρποφορία του.
- Δεν κατάλαβα, ο Χριστός είναι Θεός ή γεωργός;
Η τελευταία φράση του Αναστάση προκάλεσε ξεκαρδιστικά γέλια τόσο στον Μανώλη, όσο και στη Σοφία.
Εκείνος απορημένος τους κοιτούσε προσπαθώντας να κατανοήσει το λόγο που γελούν.
-Εσύ Μανώλη δεν είπες ότι ο Χριστός αναλαμβάνει να καλλιεργήσει το χωράφι της ψυχής μας; Εφόσον ασχολείται με το χωράφι αυτό δεν είναι γεωργός; Δεν καταλαβαίνω λοιπόν γιατί χαχανίζετε και οι δύο σας.
-Πολύ σωστά το έθεσες Αναστάση. Ο Χριστός είναι ο καλός Σπορέας. Και ο σπόρος που έριξε είναι το Ευαγγέλιο και εν γένει η διδασκαλία Του. Οι δοκιμασίες όπως η ανεργία είναι το άροτρο που οργώνει το χωράφι της ψυχής μας, λέγει ένας σύγχρονος γέροντας. Όσο πιο βαθιά χωθεί το άροτρο, τόσο πιο αφράτο γίνεται το χώμα της ψυχής, πιο γόνιμο δηλαδή. Και εν συνεχεία πέφτει ο σπόρος του ευαγγελίου και λαμβάνουμε την πνευματική καρποφορία, η οποία καταλήγει μετά από διαρκή επίπονο αγώνα στον παχυλό μισθό, σαν κι αυτό που έλαβε η Αγγελική. Ο καρκίνος, η ασθένεια αποτέλεσε γι’ αυτήν το υνί (η άκρη του αρότρου) που ανανέωσε το χωράφι, απομάκρυνε τις βατσινιές (αμαρτίες) και τα αγκάθια (παραπτώματα) που το έπνιγαν και το μετέτρεπαν σε άγονο και σκληρό έδαφος. Στο χωράφι αυτό έπεσε εν συνεχεία ο σπόρος του ευαγγελίου και αναζωογονήθηκε από το ύδωρ το ζων (τον Ιησού Χριστό). Έτσι, καρποφόρησε. Και οι καρποί του όχι μόνο ήταν πολλοί αλλά και γλυκύτατοι για τον ουρανό και τη γη...
(συνεχίζεται)
ΠΗΓΗ www.orthodoxia.gr
Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013
