Οι Ευρωπαίοι δεν έχουν αντιληφθεί το μέγεθος της δημογραφικού τους προβλήματος, λόγω της μεταναστεύσεως, της υψηλής γεννητικότητος του παρελθόντος και της πτώσεως των δεικτών θνησιμότητος.Το δημογραφικό πρόβλημα αφορά το σύνολο σχεδόν των ανεπτυγμένων περιοχών του πλανήτου και προκύπτει κυρίως από μείωση της γεννητικότητος και αύξηση του προσδοκίμου ορίου ζωής με συνέπεια στις περισσότερες των περιοχών αυτών να αυξάνεται σταθερά η μέση ηλικία, καθώς και το ποσοστό ηλικίας άνω των 65 επί του συνολικού πληθυσμού.
Εν τούτοις οι Η.Π.Α. αναμένεται ότι θα διατηρήσουν την αύξηση του πληθυσμού τους καθ’ όλο τον 21ο αιώνα, ενώ η Κίνα θα αυξάνει τον πληθυσμό της με επιβραδυνόμενο ρυθμό και από το έτος 2025 θα μεταβεί σε φάση μειώσεως του πληθυσμού της.
Οι γειτονικές περιοχές της Ευρώπης, Β. Αφρική και Μ. Ανατολή θα συνεχίσουν να αυξάνονται σημαντικά και να διατηρούν χαμηλό δείκτη μέσης ηλικίας που σήμερα είναι 20 έναντι 40.5 της Ευρώπης.
Στις περιοχές αυτές αναμένεται ότι τα 195 εκ. ενεργών οικονομικά κατοίκων, του 2000, μεταξύ των ηλικιών 15 – 64, θα φθάσουν τα 289 εκ. το 2025 και τα 365 εκ. το 2050). Μείωση αναμένεται στον πληθυσμό της Ρωσίας καθώς και άλλων ευρωπαϊκών χωρών της Κ.Α.Κ., αφού από συνολικό πληθυσμό 219 εκ. το 2005, αναμένεται ότι θα φθάσει στα 196 εκ. το 2025 και τα 164 εκ. το 2050. Ο Τουρκικός πληθυσμός πρόκειται να αυξηθεί από 73 εκ. το 2005, στα 90 εκ. το 2025 και στα 101 εκ. το 2050. Στά επόμενα 30 έτη η αναλογία εργαζομένων/συνταξιούχων στα βιομηχανικά κράτη, θα είναι 1.5/1 έναντι του 3/1 που είναι σήμερα.
Οι Ευρωπαίοι δεν έχουν αντιληφθεί το μέγεθος της δημογραφικού τους προβλήματος, λόγω της μεταναστεύσεως, της υψηλής γεννητικότητος του παρελθόντος και της πτώσεως των δεικτών θνησιμότητος.
Παρά την σχετική αύξηση του ευρωπαϊκού πληθυσμού (της Ευρώπης των 27), το ποσοστό αυτού επί του παγκοσμίου πληθυσμού έχει μειωθεί από το 13.5% το 1960 στο 7.5% το 2008. Κατά τις αρχές του 2009 ο συνολικός πληθυσμός της Ευρώπης (Ε.Ε. 27) ανήρχετο σχεδόν σε 500 εκ. κατοίκους με πολυπληθέστερες χώρες την Γερμανία (82.0), την Γαλλία (64.4), το Ηνωμένο Βασίλειο (61.6), την Ιταλία (60.0), την Ισπανία (45.8) και την Πολωνία (38.1).
Ο Ευρωπαϊκός πληθυσμός, εντός του 2005, αυξήθηκε κατά 2.1 εκ. κατοίκους με την επισήμανση όμως ότι εξ αυτών οι 300.000 ήταν γηγενείς και 1.8 εκ. προήρχετο από την διεθνή μετανάστευση (85%). Ο Ευρωπαϊκός δείκτης γεννητικότητος μειώνεται σταθερά από το 1960 και αφού κατήλθε υπό το επίπεδο αναπληρώσεως πληθυσμού (2.1) στα μέσα του 1970, φθάνει σήμερα το 1.4 περίπου (ο μικρότερος παγκοσμίως), ενώ παράλληλα η Ε.Ε. των 27, έχει το μεγαλύτερο παγκοσμίως προσδόκιμο όριο ζωής. Η Ευρώπη αντιμετωπίζει ήδη δραστική μείωση του ποσοστού ηλικιών καταλλήλων προς εργασία (εργατικό δυναμικό) με τάσεις επιδεινώσεως. Από το 2030 όλες ηλικιακές ομάδες ενηλίκων ευρωπαίων γηγενών κάτω των 65 θα συρρικνώνονται, ενώ αντιθέτως τα 80 εκ. άνω των 65 ετών θα γίνουν 107 εκ. το 2025 και 133 εκ. το 2050. Κατά το 2005 η ευρωπαϊκή αναλογία κατοίκων ηλικίας άνω των 65, ως προς τους ενεργούς οικονομικά κατοίκους (ηλικίες από 15 – 65), ήταν ¼, ενώ το 2050 η αναλογία αυτή θα έχει διαμορφωθεί σε ½.
Ο επικρατέστερος παράγων που καθορίζει το μέγεθος, τον ρυθμό μεταβολής και την σύνθεση του πληθυσμού των περισσοτέρων ευρωπαϊκών χωρών, είναι η διεθνής μετανάστευση και όχι η φυσική αύξηση (γεννήσεις έναντι θανάτων του γηγενούς πληθυσμού). Από τα 44 περίπου εκ. διεθνών μεταναστών στην Ευρώπη, περισσότερα από 30 εκ. προέρχονται από χώρες εκτός της Ε.Ε. των 27. Ο μεγάλος αριθμός των μεταναστών αυξάνει τον ευρωπαϊκό πληθυσμό τόσο με την φυσική του παρουσία όσο και με την αυξημένη του γεννητικότητα (μικρές ηλικίες, πολιτιστική και θρησκευτική κουλτούρα κ.λ.π.).
Η αύξηση των μεταναστών από χώρες εκτός της Ηπείρου και των απογόνων αυτών, δημιουργούν στην Ευρώπη πολυπολιτισμικές κοινωνίες από πλευράς φυλής (π.χ. Ασιάτες, Αφρικανοί, Άραβες κ.λ.π.), θρησκείας (κυρίως το Ισλάμ) και πολιτισμού. Επί παραδείγματι στην Αγγλία, το 2005, οι μη λευκές εθνικές ομάδες υπερέβαιναν το 10% του πληθυσμού.
Η μεταναστευτική ευρωπαϊκή πολιτική φαίνεται να είναι υποτυπώδης, αποσπασματική και σε κάθε περίπτωση να μην λαμβάνει υπ’ όψιν το γεγονός ότι η μετανάστευση στο μέλλον αναμένεται να διογκωθεί, δεδομένων των πληθυσμιακών αυξητικών τάσεων σε υπανάπτυκτες χώρες, της σταδιακής ελλείψεως βασικών διατροφικών πόρων και της οικολογικής επιβαρύνσεως πολλών περιοχών του πλανήτου η οποία θα επιδεινώσει την έλλειψη βασικών αγαθών και θα αυξήσει τις συγκρούσεις στις περιοχές αυτές.
Η ευρωπαϊκή προσπάθεια διατηρήσεως της αναλογίας ενεργού πληθυσμού και συνταξιούχων ανακόπτει την αποτελεσματική λήψη μέτρων κατά της αθρόας και μη ελεγχόμενης μεταναστεύσεως. Εκείνο όμως που αποτελεί ουσιαστικό εμπόδιο στην εκθετική διόγκωση των μεταναστών εντός της Ε.Ε. και την ενσωμάτωσή τους στις ευρωπαϊκές κοινωνίες είναι η επικρατούσα φιλελεύθερη αντίληψη των πραγμάτων, στην οποία πρυτανεύουν οι δημοκρατικές και ατομικές ελευθερίες, ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το δικαίωμα στην πολιτιστική διαφοροποίηση και η ανεξιθρησκεία. Οι αντίθετες φωνές είναι ασθενείς διότι στιγματίζονται άμεσα χαρακτηριζόμενες ως «ξενοφοβικές», «ρατσιστικές», «ακροδεξιές», «φασιστικές» κ.λ.π..
Έχει διαπιστωθεί στατιστικά ότι οι θρησκευόμενες οικογένειες (και κυρίως οι θρησκευόμενες γυναίκες) έχουν την τάση να γεννούν περισσότερα τέκνα. Δεδομένου ότι η θρησκευτική επίδραση στους Ευρωπαϊκούς πληθυσμούς είναι πλέον μικρή ενώ στους μουσουλμάνους κυρίως μετανάστες ισχυρή, δίχως εμφανείς τάσεις αμβλύνσεως αυτής, εύκολα συμπεραίνεται ότι η μεγάλη διαφορά γεννητικότητος, μεταξύ των δύο αυτών πληθυσμιακών ομάδων θα διατηρηθεί, με ότι αυτό συνεπάγεται. Εξ άλλου έχει παρατηρηθεί ότι μεταναστευτικές μειονότητες οι οποίες είτε θεωρούν ότι απειλούνται πολιτιστικά, είτε διαπνέονται από δογματικές αντιλήψεις, αντιδρούν με μεγιστοποίηση του δημογραφικού δυναμικού τους για λόγους επιβιώσεως.
Η δομή των ηλικιών στην Ευρώπη έχει μεταβληθεί δραματικά λόγω της πτώσεως του ρυθμού γεννήσεων και της αυξήσεως του προσδοκίμου ορίου ζωής. Η μέση ηλικία του πληθυσμού στην Ε.Ε. των 27, αναμένεται να ανέλθει από τα 40.4 έτη το 2008, στα 48 έτη το 2060. Το ποσοστό του πληθυσμού άνω των 65 ετών έχει αυξηθεί από 14% το 1990 στο 17% το 2007. Καθώς το φαινόμενο αυτό επιδεινώνεται δημιουργούνται πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις κοινωνικών παροχών (π.χ. υγεία, συντάξεις, υποδομές κ.λ.π.) στον ενεργό πληθυσμό που διαρκώς μειώνεται. Η διατήρηση σταθερού ενεργού πληθυσμού στην Ευρώπη απαιτεί την είσοδο εκατομμυρίων μεταναστών ετησίως και δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι και οι μετανάστες κάποτε γεράζουν και εισέρχονται με την σειρά τους στις προς κοινωνική υποστήριξη κατηγορίες του πληθυσμού.
Η χρονική πρόβλεψη της μελλοντικής συνθέσεως του ευρωπαϊκού πληθυσμού, ως ποσοστό γηγενών πολιτών και πολιτών ξένης προελεύσεως είναι δυσχερής και συγκεχυμένη, δεδομένου ότι συνήθως λογίζονται ως πολίτες ξένης προελεύσεως, μέχρι και η δεύτερη γενεά ξένων βάσει της υποθέσεως ότι η τρίτη γενεά ενσωματώνεται στην τοπική κοινωνία. Τυχόν κατάρρευση της υποθέσεως περί ενσωματώσεως των επερχομένων μίας ή δύο γενεών ξένων στην Ευρώπη (πράγμα πιθανόν με τα μέχρι στιγμής δείγματα), εκτοξεύει για το μέλλον εκθετικώς αντί γραμμικώς το ποσοστό αυτών στην ευρωπαϊκή Ήπειρο, δίχως καν να ληφθεί υπ’ όψιν και η παράμετρος των πολιτών μικτής προελεύσεως (γάμοι γηγενών με μετανάστες). Συνολικά θεωρείται βέβαιον ότι αναμένεται δραστική αύξηση της συνολικού πληθυσμιακού ποσοστού ξένης προελεύσεως στην Ευρώπη κατά τα επερχόμενα έτη.
Αρκετοί Ευρωπαίοι διαπράττουν το σφάλμα να κρίνουν τον ισλαμισμό σύμφωνα με το δικό τους σύστημα αξιών και να τον κατατάσσουν απλώς στις υφιστάμενες θρησκείες, υποβαθμίζοντας το γεγονός ότι πρόκειται για ιδεολογία με αλληλένδετες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές προεκτάσεις. Το Ισλάμ ως πολιτική ιδεολογία προωθείται διαρκώς στους Διεθνείς Οργανισμούς και το διεθνές εμπόριο, κερδίζει οπαδούς στον Αραβικό κόσμο, σε κράτη της Ασίας καθώς και σε μετανάστες του Δυτικού κόσμου. Στις χώρες που επικρατεί, οι πολιτικές ελευθερίες, η ισότης έναντι του νόμου (για τις θρησκευτικές και εθνικές μειονότητες), η ελευθερία σκέψεως και εκφράσεως, καθώς και η θρησκευτική ελευθερία σταματούν. Οι παραβάτες υφίστανται εκφοβισμό ο οποίος απειλεί ανά πάσα στιγμή ακόμη και την ζωή τους, όπου και αν ευρίσκονται.
Σήμερα και μετά από την πικρή εμπειρία πολλαπλών πολύνεκρων βομβιστικών επιθέσεων εντός της Ε.Ε. και μετά από επισταμένες έρευνες, η Ευρώπη γνωρίζει ότι το ακραίο Ισλάμ διατηρεί στενή επαφή με Ευρωπαίους μουσουλμάνους, τους οποίους στρατολογεί, οργανώνει, χρηματοδοτεί και εκπαιδεύει. Επιπλέον το ακραίο Ισλάμ ελέγχει την συμπεριφορά των μετριοπαθών Ευρωπαίων Μουσουλμάνων και τους ασκεί πιέσεις, ενώ οι γηγενείς Ευρωπαίοι πολίτες διστάζουν πλέον να συμπεριφερθούν σύμφωνα με τα δημοκρατικά τους κεκτημένα δικαιώματα, φοβούμενοι την ισλαμική αντεκδίκηση (π.χ. σκίτσα Μωάμεθ). Την ίδια στιγμή ισλαμικά κράτη εκμεταλλευόμενα εθνικοθρησκευτικές τους μειονότητες εντός της Ε.Ε., επιχειρούν να αποκομίσουν πολιτικά και εμπορικά οφέλη (π.χ. ένταξη Τουρκίας στην Ε.Ε.) ή απειλούν ευθέως τους Ευρωπαίους (π.χ. Ιράν, Λιβύη).
Οι αλματωδώς αυξανόμενοι μουσουλμανικοί πληθυσμοί της Ευρώπης, εκμεταλλευόμενοι τα αγαθά της Δυτικής Δημοκρατίας, διεκδικούν δυναμικά και επιτυχώς την πολιτιστική και θρησκευτική τους διαφοροποίηση (ενδυμασία, μόρφωση, κοινωνική συμπεριφορά, τζαμιά κ.λ.π.). Την ίδια στιγμή παραμένει ανενεργή η βασική διεθνής πρακτική της αμοιβαιότητος, αφού αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο το γεγονός ότι στα Ισλαμικά κράτη (ή κράτη με ισλαμική πλειοψηφία), οι χριστιανικοί πληθυσμοί και οι εκκλησίες διώκονται έως εξαλείψεως, ενώ οι Δυτικοί επισκέπτες υποχρεούνται σε αυστηρότατη τήρηση των τοπικών πολιτιστικών εθίμων (π.χ. αλκοόλ σε δημόσιους χώρους, ενδυμασία κυρίως των γυναικών, συμπεριφορά όπως το δημόσιο φιλί κ.λ.π.), με τους παραβάτες να υφίστανται σκληρές κυρώσεις.
ΠΗΓΗ: ''ΑΝΤΙΒΑΡΟ''hellasontheweb.org
