Η θλιβερή περιπέτεια συνταξιούχου συντοπίτη μας, που έπεσε θύμα ληστείας, από νεαρούς αλλοδαπούς μετανάστες, την ημέρα των εκλογών στο κέντρο της Αθήνας.
Γράφω αυτές τις λίγες γραμμές με την ευχή και την ελπίδα να μη συμβεί σε κανένα πατριώτη μας στο μέλλον, αυτό που συνέβη στην περίπτωσή μου στις 16-6-2012, ημέρα Σάββατο κοντά στην Ομόνοια Αθηνών και συγκεκριμένα στη συμβολή των οδών Ζήνωνος και Πειραιώς στις 5.30 το πρωί.
Είμαι κάτοικος Αθηνών, αλλά η ιδιαίτερη πατρίδα μου είναι η Μάκρη Αλεξανδρούπολης,
Όταν λοιπόν προέκυψε η ανάγκη να στηθούν οι κάλπες εκ νέου την 17η Ιουνίου, είπα ας ξαναπάω στην Αθήνα να ξαναψηφίσω στις 17 Ιουνίου. Διάλεξα ως μέσον το πούλμαν του ΚΤΕΛ Αλεξ/πολης.
Έτσι το απόγευμα στις 5μ.μ. της 15-6-2012 ξεκινήσαμε από Αλεξ/πολη και στις 5 το πρωί της 16-6-2012 φτάσαμε στο σταθμό των Αθηνών (στον Κηφισσό). Από εκεί εγώ και πολλοί άλλοι μπήκαμε στο αστικό λεωφορείο που θα μας πήγαινε στην Ομόνοια και που εγώ ήξερα θα τερμάτιζε στην Μενάνδρου.
Ο οδηγός ούτε μας είπε τέρμα όταν φθάσαμε, ούτε έσβησε τη μηχανή αλλά αντίθετα συνέχισε προς δυσμάς την κατηφόρα και φωνάζαμε εγώ και μια κυρία που μας πας; σταμάτησε τέλος, και κατεβήκαμε.
Την κυρία την παρέλαβε κάποιος δικός της άνθρωπος και έστριψαν δεξιά.
Εν τω μεταξύ είχα φθάσει στην Πειραιώς ανεβαίνοντας την Ζήνωνος όταν δέχθηκα επίθεση από (3) τρία νεαρά (αλλοδαπά) άτομα μετρίου αναστήματος.
Όρμησαν επάνω μου όπως ορμούν τα σκυλιά.
Ο ένας έφερε το χέρι του γύρω από το λαιμό μου και μου τον έσφιγγε κρατώντας μαχαίρι όπου δεν δίστασε να με σημαδέψει πίσω από το αυτί και άρχισε να τρέχει αίμα και οι άλλοι δύο άρχισαν το πλιάτσικο στις τσέπες μου.
Ο ένας από τους δύο μου τράβαγε την τσάντα μου. Εγώ κρατούσα την τσάντα αλλά κανείς δεν ερχόταν να με βοηθήσει από τους λιγοστούς διαβάτες που ζητούσα βοήθεια.
Όλοι τους ήταν βιαστικοί και αδιάφοροι – προφανώς και φοβόντουσαν....
Ένιωσα στα χέρια των ληστών να ψάχνουν στις τσέπες μου. Το κουμπί της κολοτσέπης το κόψανε.
Τελικά μου τα πήραν όλα στην Αθήνα, 420 ευρώ, κινητό, δύο αρμαθιές με κλειδιά, την κάρτα αναλήψεως χρημάτων από τράπεζα, δίπλωμα οδήγησης, κάρτες σούπερ μάρκετ, ταυτότητα, τα φάρμακά μου, ένα χρυσό κόσμημα (παναγίτσα με αλυσίδα).
Όταν τους είδα να φεύγουν τρέχοντας να κρυφτούν είπα: “πως κατάντησες Αθήνα!”
Αυτοί οι μετανάστες φαίνεται πως έφεραν τα ήθη και έθιμα της πατρίδας τους (της ζούγκλας) στην Αθήνα.
Εγώ από το 1966 έως το 1993 ήμουνα στην Αθήνα εργαζόμενος, ποτέ τέτοιο πρόβλημα (ληστείας) δεν αντιμετώπισα. Τώρα πως να ειδοποιήσω την Αστυνομία, αφού κινητό δεν είχα; ευτυχώς κάποιος πονετικός άνθρωπος ειδοποίησε, ήρθε η Αστυνομία βέβαια όπως λέμε “κατόπιν εορτής”.
Στο γραφείο τους που πήγα εκάθηντο τρεις νεαροί και τρεις νεαρές, αλλά στο δρόμο που κινδύνευσα εγώ και υπέστην όσα υπέστην, ΚΑΝΕΙΣ.
Αφού έκανα την κατάθεσή μου ρώτησα: “Υπάρχει ελπίδα να βρεθεί κάτι από αυτά που μου πήραν; Όχι μου απάντησε ψυχρά.
Πώς να πάρω ταξί, αφού δεν είχα λεφτά ή έστω εισιτήριο για λεωφορείο;
Σε χωροφύλακα που του ζήτησα να με πάει έως τη στάση υπεραστικού, κάπου 2 χιλιόμετρα (Οφθαλμιατρείο), μου είπε πως είχε άλλη προτεραιότητα.
Δεν είχα κλειδιά να μπω στο σπίτι μου, ούτε κλειδιά για το αυτοκίνητό μου να το κυκλοφορήσω, ούτε ταυτότητα, ούτε δίπλωμα οδήγησης, ούτε τα φάρμακά μου!
Αθήνα ωραία ήσουν κάποτε που γέννησες την φιλοσοφία, καλλιέργησες τα γράμματα και τις τέχνες και προ παντώς τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ως πολίτευμα “καθιέρωσες”.
Σήμερα κινδυνεύει η σωματική σου ακεραιότητα όταν πορεύεσαι γύρω από την Ομόνοια.
Μήπως πρέπει τα ΚΤΕΛ να τηλεφωνούν στην Αστυνομία της Ομόνοιας, εάν είναι η άφιξη πρωινή ας πούμε από Φλώρινα, ή Καστοριά, ή Κομοτηνή, ή Αλεξανδρούπολη, ώστε για λίγη ώρα να αστυνομεύεται η περιοχή όπου καταλήγουν τα Αστικά εκεί, γύρω στην Μένανδρου, ώστε οι ταλαίπωροι επαρχιώτες, αφού κάνουν τόσο μακρινό και κοπιαστικό ταξίδι να φθάνουν τελικά στον προορισμό τους;
Όταν είναι πρωινή ή βραδυνή η άφιξή τους στην Αθήνα που λίγοι άνθρωποι κινούνται στους δρόμους τότε συνήθως δρουν οι ληστές, ε τότε χρειάζεται η αστυνόμευση του χώρου.
Εάν ο αστυνομικός πάει χωρίς σχέδιο και στόχο τότε ομοιάζει με κάποιον κυνηγό θα έλεγα, που πάει εκδρομή παίρνοντας μάλιστα και κανέναν σκύλο παρέα του.
Αυτοί γλυκάθηκαν και σίγουρα θα ξαναχτυπήσουν.
Τις πρωινές ώρες που κινούνται λίγοι άνθρωποι στους δρόμους, ας κάθεται παρακαλώ κάποιος χωροφύλακας εκεί στη Μενάνδρου για να προλάβουμε επανάληψη.
Ευχαριστώ
