Όταν υπηρετούσα στις Ειδικές Δυνάμεις του Στρατού μας, κάτι για το οποίο είμαι υπερήφανος, όπως θα έπρεπε να είναι όλοι όσοι διαθέτουν ένα ελάχιστο κομμάτι ευαισθησίας για κάποια πράγματα σε αυτή την ζωή, κατά την διάρκεια της γυμναστικής, όταν τρέχαμε συνηθίζαμε να φωνάζουμε απαντώντας στην προτροπή του εκπαιδευτή : Ηθικόν-Ακμαιότατον. Ήταν μία ψυχική ώθηση, στο να αντέξουμε την υπόλοιπη εκπαίδευση, στο να αντέξουμε την πίεση. Άλλωστε το ηθικό ήταν και είναι βασικός παράγοντας, όχι μόνο για τις Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά για τον κάθε έναν, με ό,τι και αν ασχολείται. Σήμερα η κατάσταση στις Ένοπλες Δυνάμεις είναι αρκετά περίεργη, για να μην χρησιμοποιήσω άλλη έκφραση. Συνεχίζοντας το μεταπολιτευτικό σχέδιο όσον αφορά την απαξίωση του Στρατού σαν θεσμό, και η τωρινή νεοταξική κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να ευτελίσει τις Ένοπλες Δυνάμεις. Υπερβολές θα πουν κάποιοι. Και όμως...
Όταν ο ίδιος ο υπουργός Αμύνης εισηγείται την κατάργηση των στρατιωτικών σχολών και την μετατροπή τους σε πανεπιστημιακά ιδρύματα, αδιαφορώντας και μην υπολογίζοντας σοβαρές εισηγήσεις υπηρεσιακών παραγόντων.
Όταν οι εξοπλισμοί είτε δεν προχωρούν, ή αν προχωρούν αυτό γίνεται μόνο για την εξυπηρέτηση «μεσαζόντων» εταιρειών οπλικών συστημάτων, όταν οι μονάδες κλείνουν η μία μετά την άλλη, όταν όσον αφορά τους μισθούς των στελεχών, η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο, όταν παραχωρούνται εκτάσεις μονάδων Ενόπλων Δυνάμεων για να χτιστούν τζαμιά, όταν απαξιώνονται οι στρατιωτικοί από την ίδια τους την πολιτική ηγεσία, όταν απαγορεύεται πλέον να έχουν άποψη και γνώμη οι αξιωματικοί μας για κάθε τι, τότε καταλαβαίνει κανείς πως δεν είναι υπερβολικό το να μιλάμε για ευτελισμό του θεσμού των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ο στρατιωτικός δεν είναι δημόσιος υπάλληλος, όπως ο υπάλληλος της πολεοδομίας Αχαρνών, ή της ΔΟΥ Αγίων Αναργύρων. Δεν είναι εργατοπατέρας για να κατεβαίνει στο πεζοδρόμιο, αν και εδώ που έχουν έρθει τα πράγματα το είδαμε αυτό και από ό,τι φαίνεται θα το ξαναδούμε. Ο στρατιωτικός, επιτελεί έναν ρόλο πολύ σημαντικό: είναι υπεύθυνος για την ασφάλεια της πατρίδας. Άρα θα πρέπει να θωρακιστεί από όλες τις απόψεις, να είναι θεσμικά καλυμμένος για να μπορεί να ανταπεξέλθει στην δύσκολη αποστολή του. Όταν τα τούρκικα αεροπλάνα παραβιάζουν το F.I.R. Αθηνών, κάποιοι χειριστές F 16 θα σηκωθούν για να αντιμετωπίσουν την τουρκική απειλή. Τα γαλάζιο ελληνικό Αιγαίο ένας κυβερνήτης μιας κανονιοφόρoυ είναι αυτός που στην καθημερινότητα το υπερασπίζεται. Ένας αμφίβιος καταδρομέας βιώνει περισσότερο την έννοια της γης, της γης των πατέρων μας, γιατί αυτός περιφρουρεί τις βραχονησίδες μας.
Θέλουμε έναν Στρατό άριστα εκπαιδευμένο, και εξοπλισμένο. Έναν Στρατό σύγχρονο αλλά που να στηρίζεται ταυτόχρονα στις παρακαταθήκες και τις αξίες της Φυλής και του Έθνους μας. Θέλουμε στρατιωτικούς-πολεμιστές, αλλά ταυτόχρονα σκετπόμενους και με γνώμη. Θέλουμε έναν Στρατό αντάξιο των παραδόσεών μας. Η Τιμή της Στολής και ό,τι αυτή συμβολίζει, ήταν και θα είναι για όλους μας κάτι το υπέρτερο. Άσχετα αν κάποιοι, μαρξιστές αλλά και φιλελεύθεροι αυτό δεν το θέλουν και το πολεμούν. Κάποιος είχε πει πως το να είσαι στρατιωτικός σημαίνει πως επιτελείς το λειτούργημα της θυσίας. Δεν ξεχνούμε πως οι βασικοί ηγέτες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, φορούσαν μέχρι το τέλος την στολή τους. Κάποιοι από αυτούς έφυγαν φορώντας την, υπερήφανοι σαν στρατιωτικοί...
Τάσος Δημητρακόπουλος
