Πού να κοιτάξεις και να μη σε πληγώνει... Κοιτάς παραέξω, δίπλα σου, γύρω στη γειτονιά μας, και οργίζεσαι. Θυμώνεις. Λες γιατί ρε γαμώτο... Τι καλύτερο έχουν από μας, και αυτοί κάνουν βήματα μπροστά...
Κι εμείς πίσω... Γιατί αυτοί που πεινούσαν όταν εμείς ήμασταν χορτάτοι, τώρα μας λυπούνται, μας κοιτάνε με οίκτο, κοίτα πώς καταντήσανε... Και απλώνουν το πόδι, να πατήσουν σε δικά μας κομμάτια, στον δικό μας κήπο... Να μην μπορούμε να τον προστατεύσουμε από τους καταπατητές... Που έχουν σχέδιο. Κυκλωτικό. Σε λίγο, δεν θα μπορούμε ούτε να αναπνεύσουμε... Να βγούμε έξω, να κάνουμε μια βόλτα στα χωράφια μας... Το βλέπεις. Αφουγκράζεσαι τα χνώτα τους... Και διερωτάσαι, αυτοί που κυβερνάνε σήμερα και κυβερνούσαν και χθες, αλλά και οι άλλοι, δεν παίρνουν χαμπάρι... Δεν βλέπουν έξω από τα Μέγαρα; Δεν ακούνε, δεν διαβάζουν, δεν ανοίγουν τηλεόραση; Την κλείνουν όταν τελειώσει η προβολή των ανδραγαθημάτων τους;
Δεν θέλουμε ούτε καν φευγαλέα να σκεφθούμε ότι δεν ξέρουν. Ξέρουν και αυτό είναι που τρομάζει περισσότερο. Δεν κάνουν τίποτα, ενώ γνωρίζουν...
Δεν μπορεί να αγωνιά ο Κώστας Χαρδαβέλλας με όσα συμβαίνουν στη Θράκη, και έμειναν άναυδοι όσοι παρακολουθούσαν την Τρίτη τα μεσάνυχτα την εκπομπή του, και δάκρυσαν, ακούγοντας την 94χρονη γιαγιά με δάκρυα να λέει ότι μείναμε μόνο τέσσερις χριστιανοί στο Μεγάλο Δέρειο, εκεί στην ελληνική εσχατιά, και οι μουσουλμάνοι να είναι δεκαπλάσιοι... Να λένε τα μικρά μουσουλμανόπαιδα του μειονοτικού σχολείου ότι εμείς είμαστε Τούρκοι, η Δυτική Θράκη είναι τουρκική, δεν αφήνουμε κανέναν να μας την πάρει. Να διακηρύσσουν από μπαλκόνια μουσουλμάνοι βουλευτές ότι επιτέλους τούρκοι βουλευτές υπάρχουν στην ελληνική Βουλή, και στην Αθήνα να μην ιδρώνει αυτί στο πρωθυπουργικό γραφείο, ακόμα και το Προεδρικό Μέγαρο να μην ανησυχεί...
Είναι δυνατόν να μην υπάρχει κανένας έλεγχος στα μειονοτικά σχολεία για το τι διδάσκονται έλληνες μαθητές; Πού είναι η διαπαιδαγώγηση στην ελληνική παιδεία που προβλέπει το Σύνταγμα, σʼ όλα τα ελληνόπουλα, ανεξαρτήτως θρησκεύματος, είτε είναι χριστιανοί είτε μουσουλμάνοι;
Δεν μπορεί να έχει αφεθεί η εκπαίδευση Ελλήνων στα χέρια πρακτόρων... δασκάλων της Τουρκίας και στους ψευτομουφτήδες που έχουν καταργήσει καθετί το ελληνικό... και το υπουργείο Παιδείας να αδιαφορεί...
Ανησυχούμε μʼ αυτά που συμβαίνουν στη Θράκη. Τʼ ακούγαμε, αλλά δεν πιστεύαμε ότι υπάρχουν σε τέτοια έκταση. Με την ελληνική ζώσα ταυτότητα να λιγοστεύει...
Μα περισσότερο ανησυχούμε από την ΠΑΝΤΕΛΗ ΑΠΟΥΣΙΑ του ελληνικού κράτους. Είναι ανύπαρκτο στη Θράκη. Και με τους κατέχοντες δημόσια αξιώματα χριστιανούς νομάρχες, δημάρχους, ακόμα και βουλευτές και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ να λειτουργούν με μία και μόνο σκέψη. Πώς θα πάρουν ψήφους μειονοτικές, πώς θα είναι «ευχάριστοι» στο τουρκικό προξενείο (άλλη εγκληματική εθνικά παρουσία που επέτρεψε ΑΝΟΗΤΩΣ το ελληνικό κράτος) για να έχουν τη στήριξή του!
Η Θράκη μας είναι ανυπεράσπιστη. Εγκαταλελειμμένη από την Αθήνα... Το ελληνικό κράτος πρέπει να κάνει ΙΣΧΥΡΗ την παρουσία του εκεί. Να ανοίξει τα μάτια του. Και ΟΛΟΙ μας, ο καθένας από την πλευρά του. Πέρα από κομματικές ταυτότητες... Αυτές έπονται. Προέχει η Ελλάδα.
Η Θράκη θέλει στήριξη ΤΩΡΑ. Ούτε δευτερόλεπτο δεν πρέπει να χαθεί... Αλλιώς.... Ήδη τα δάκρυα γεμίζουν το ρυτιδιασμένο πρόσωπο της 94χρονης γιαγιάς... Και η μόνη ελπίδα που της έχει απομείνει είναι ο Θεός, όπως λέει... Τόσο καλά τα καταφέραμε και εκεί...
ΥΓ.: Όλα αυτά δεν θα τα μαθαίναμε σʼ αυτήν την έκταση αν δεν υπήρχε η Χαρά Νικοπούλου, η θαρραλέα δασκαλίτσα μας. Της χρωστάμε πολλά, πάρα πολλά. Γιατί μας ξύπνησε. Τη λένε «ακραία» εκείνοι που τους χάλασε τον μακάριο ύπνο. Μακάρι να είχαμε και άλλες πολλές «Χαρές». Δεν θα είχαμε πέσει τόσο χαμηλά... Και τώρα όμως μπορούμε. Η Χαρά έδειξε στον καθένα μας τον δρόμο, αλλά και τις ευθύνες μας απέναντι στον τόπο μας.
