Η χαλαρότητα ο εχθρός της Ορθοδόξου πορείας.
Η αυξανόμενη τάση εκκοσμίκευσης και οι μεθοδευμένες κινήσεις για την κατάργηση τουάβατου λογίζονται ως «πυρηνικές βόμβες» ανατροπής της μακραίωνης μοναχικής παράδοσης. Δυό μεγάλους κινδύνους διατρέχει σήμερα το Άγιον Όρος. Ο πρώτος έχει να κάνει με την αυξανόμενη τάση εκκοσμίκευσης που παρατηρείται και ο δεύτερος με τη συνεχώςδιογκούμενη στις Βρυξέλες απειλή περί της κατάργησης τουάβατου για τις γυναίκες. Αποτελεί μάλιστα κοινή πεποίθηση ότι η Αγιορείτικη Κοινότητα
επιδεικνύουσα έναν απαράδεκτο εφησυχασμό δεν έχει ασχοληθείμέχρι σήμερα ούτε έχει αναζητήσει διακαώς τον τρόποαντιμετώπισης των ανωτέρω κινδύνων, οι οποίοι στην ουσία λογίζονται ως «πυρηνικές βόμβες» ανατροπής της αδιάκοπης μοναχικής παράδοσης τόσων αιώνων.
Σύμφωνα με πληροφορίες συγκεκριμένοι κύκλοι της ανομίας υποκινούν φεμινιστικούς κυρίωςσυλλόγους και ελεγχόμενα εκ του τεκτονισμού γυναικεία σωματεία και όχι μόνον προκειμένου να διατυπώσουν επισήμως στο όνομα δήθεν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αίτημα κατάργησης του αβάτου για τις γυναίκες στην Αθωνική Πολιτεία. Ως προπομπό μάλιστα της αξίωσής τους θέτουν τα ευρωπαϊκά κονδύλια που εισρέουν τα τελευταία έτη στο «Περιβόλι της Παναγίας» και διατίθενται για την ανακαίνιση των Μονών, τον καθαρισμό των αγιογραφιών, τη συντήρηση και διασφάλιση των σημαντικών κειμηλίων. Μέσα στο πλαίσιο αυτό δεν αποκλείεται να υπάρξουν τους προσεχείς μήνες ακόμη και προσφυγές προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Όλες αυτές, ωστόσο, οι απαράδεκτες προσπάθειες που δεικνύουν ασέβεια σε ένα μοναχικό οικοδόμημα αιώνων είναι βέβαιο πως προσκρούουν στο νομικά κατοχυρωμένο ειδικό καθεστώς της Αγιώνυμης Πολιτείας που το διασφαλίζει το υπ. αριθμ. άρθρο 4 «Περί του Αγίου Όρους» στη Συνθήκη Προσχώρησης της Ελλάδας στην ΕΟΚ, το οποίο επαναλήφθηκε στο παράρτημα της τελικής Πράξης της Συνθήκης του Άμστερνταμ αλλά και με επιμέρους συμφωνίες μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των Βρυξελών. Ως εκ τούτου, η διασφάλιση του νομικού καθεστώτος, ίσως ερμηνεύει κατά κάποιον τρόπο και την εφησυχαστική στάση της Αθωνικής Πολιτείας έναντι του όλου προβλήματος.
Αυτό, όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να επιδεικνύεται αδιαφορία των Αγιορειτών έναντι της εγέρσεως ακόμη και στην Ελλάδα από ορισμένους κύκλους θέματος κατάργησης του αβάτου. Γιατί δυστυχώς και στην Ελλάδα, η χαλαρότητα στους δεσμούς του σύγχρονου Έλληνα με την Ορθόδοξη Παράδοση και ζωή έχει προκαλέσει μία σειρά αμφισβητήσεων που διατυπώνονται ακόμη και από επίσημα πολιτικά πρόσωπα και εκπροσώπους κομμάτων.
Τρανό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση της πρώην ευρωβουλευτού του ΠΑΣΟΚ Άννας Καραμάνου, ιδρυτικού στελέχους σε πολλά κινήματα γυναικών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με τον πλέον επίσημο τρόπο, η κ. Καραμάνου ψήφισε στο Ευρωκοινοβούλιο την κατάργηση του αβάτου, ρίχνοντας αυτή πρώτη το λίθο του αναθέματος κατά της σωτηριώδους για το Έθνος μας μακραίωνης Αγιορειτικής παράδοσης. Στην ουσία η κίνησή της αυτή απέβλεπε στη δημιουργία κλίματος, κάτι που φαίνεται πως έχει καταφέρει σε ένα μεγάλο ποσοστό. Στην προσπάθειά της αυτή επιστράτευσε «φιλίες» που είχε αποκτήσει κατά τη θητεία της στις Βρυξέλες, ενώ το άσχημο είναι ότι παρά την παταγώδη αποτυχία και την κατακραυγή που ακολούθησε ακόμη και από γυναίκες που έχουν συνειδητοποιήσει θέματα πίστεως και βίωσης ορθόδοξης παράδοσης συνεχίζει να επιμένει
επιδεικνύουσα έναν απαράδεκτο εφησυχασμό δεν έχει ασχοληθείμέχρι σήμερα ούτε έχει αναζητήσει διακαώς τον τρόποαντιμετώπισης των ανωτέρω κινδύνων, οι οποίοι στην ουσία λογίζονται ως «πυρηνικές βόμβες» ανατροπής της αδιάκοπης μοναχικής παράδοσης τόσων αιώνων.
Σύμφωνα με πληροφορίες συγκεκριμένοι κύκλοι της ανομίας υποκινούν φεμινιστικούς κυρίωςσυλλόγους και ελεγχόμενα εκ του τεκτονισμού γυναικεία σωματεία και όχι μόνον προκειμένου να διατυπώσουν επισήμως στο όνομα δήθεν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αίτημα κατάργησης του αβάτου για τις γυναίκες στην Αθωνική Πολιτεία. Ως προπομπό μάλιστα της αξίωσής τους θέτουν τα ευρωπαϊκά κονδύλια που εισρέουν τα τελευταία έτη στο «Περιβόλι της Παναγίας» και διατίθενται για την ανακαίνιση των Μονών, τον καθαρισμό των αγιογραφιών, τη συντήρηση και διασφάλιση των σημαντικών κειμηλίων. Μέσα στο πλαίσιο αυτό δεν αποκλείεται να υπάρξουν τους προσεχείς μήνες ακόμη και προσφυγές προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Όλες αυτές, ωστόσο, οι απαράδεκτες προσπάθειες που δεικνύουν ασέβεια σε ένα μοναχικό οικοδόμημα αιώνων είναι βέβαιο πως προσκρούουν στο νομικά κατοχυρωμένο ειδικό καθεστώς της Αγιώνυμης Πολιτείας που το διασφαλίζει το υπ. αριθμ. άρθρο 4 «Περί του Αγίου Όρους» στη Συνθήκη Προσχώρησης της Ελλάδας στην ΕΟΚ, το οποίο επαναλήφθηκε στο παράρτημα της τελικής Πράξης της Συνθήκης του Άμστερνταμ αλλά και με επιμέρους συμφωνίες μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των Βρυξελών. Ως εκ τούτου, η διασφάλιση του νομικού καθεστώτος, ίσως ερμηνεύει κατά κάποιον τρόπο και την εφησυχαστική στάση της Αθωνικής Πολιτείας έναντι του όλου προβλήματος.
Αυτό, όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να επιδεικνύεται αδιαφορία των Αγιορειτών έναντι της εγέρσεως ακόμη και στην Ελλάδα από ορισμένους κύκλους θέματος κατάργησης του αβάτου. Γιατί δυστυχώς και στην Ελλάδα, η χαλαρότητα στους δεσμούς του σύγχρονου Έλληνα με την Ορθόδοξη Παράδοση και ζωή έχει προκαλέσει μία σειρά αμφισβητήσεων που διατυπώνονται ακόμη και από επίσημα πολιτικά πρόσωπα και εκπροσώπους κομμάτων.
Τρανό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση της πρώην ευρωβουλευτού του ΠΑΣΟΚ Άννας Καραμάνου, ιδρυτικού στελέχους σε πολλά κινήματα γυναικών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με τον πλέον επίσημο τρόπο, η κ. Καραμάνου ψήφισε στο Ευρωκοινοβούλιο την κατάργηση του αβάτου, ρίχνοντας αυτή πρώτη το λίθο του αναθέματος κατά της σωτηριώδους για το Έθνος μας μακραίωνης Αγιορειτικής παράδοσης. Στην ουσία η κίνησή της αυτή απέβλεπε στη δημιουργία κλίματος, κάτι που φαίνεται πως έχει καταφέρει σε ένα μεγάλο ποσοστό. Στην προσπάθειά της αυτή επιστράτευσε «φιλίες» που είχε αποκτήσει κατά τη θητεία της στις Βρυξέλες, ενώ το άσχημο είναι ότι παρά την παταγώδη αποτυχία και την κατακραυγή που ακολούθησε ακόμη και από γυναίκες που έχουν συνειδητοποιήσει θέματα πίστεως και βίωσης ορθόδοξης παράδοσης συνεχίζει να επιμένει
