Ένα χρόνο πρίν...να απαλλαγούμε από το φοβικό σύνδρομο, που μας διακατέχει και να οριοθετήσουμε την ΑΟΖ
Ήρθε η μεγάλη ώρα των οριοθετήσεων των ΑΟΖ της Ελλάδας, της Κύπρου και της Αιγύπτου
Διάβασα αυτές τις γραμμές του φίλου μου Κρεσέντσιο Σαντζίλιο και σκέφτηκα ότι ή ήρθε η ώρα να ασχοληθώ για εκατοστή (και δεν υπερβάλω) φορά στο θέμα της οριοθέτησης της ταλαιπωρημένης ελληνικής ΑΟΖ:
Γράφει ο Θεόδωρος Καρυώτης
«Για την Ελλάδα ασφαλώς η σύνδεση ΑΟΖ με την Αίγυπτο είναι εκ των ουκ άνευ! Να προχωρήσει λοιπόν! Να μη κοιτάξει κανένα στα μάτια, και να την κάνει! Ακριβώς όπως έκανε ο Τάσος Παπαδόπουλος και η Κύπρος έγινε οικονομικο-πολιτικός παίχτης στην Μεσόγειο (άσχετα κι αν οι μετέπειτα Πρόεδροι πρόδωσαν και προδίδουν). Δεν μπορείς, κύριε, να κυβερνήσεις τη χώρα σου και να πραγματοποιήσεις τα ζωτικά της συμφέροντα (λέμε τώρα, γιατί δεν βλέπουμε κάτι τέτοιο) και για το δίκιο σου να συγκρουστείς ακόμη και με τους άλλους, αν τρέμεις από φόβο μη σου κάνουν αυτοί νταντά και καταλήγεις πάντα σε άσκοπα μπλαμπλά και σε «φιγούρες» ουσιαστικής κενότητας! Με μια συμπεριφορά σαν κι αυτή εσύ ο ίδιος ξεπέφτεις στα μάτια εκείνων που κάθονται αντίκρυ σου και απ’ την αρχή είσαι κιόλας απαξιωμένος διότι δείχνεις να μην έχεις προσωπικότητα που επιβάλλεται. Έτσι, τελικά, όταν η Αθήνα μας παραμυθιάζει για καθορισμό της ΑΟΖ και μας λέει πως γι’ αυτό συνέχεια συζητάει με τους τρεις άλλους, αλλά μετά δεν γίνεται ακριβώς τίποτα – αυτό πώς λέγεται;! Και πώς λέγεται το να έχεις με το μέρος σου το Δίκαιο της Θάλασσας που ισχύει για όλον τον πλανήτη(!) και να μη κάνεις τίποτα για να το εφαρμόσεις;! Θα μας κάνει πόλεμο ο Ερντογάν; Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση, γιατί αλλιώς θα πάρει φωτιά ολόκληρη η Μέση Ανατολή. Δεν το θέλει ο Ομπάμα και μας απειλεί γιατί δεν θέλει να δυσαρεστήσει τον Ερντογάν και θέλει να μας πουλήσει το πανάκριβο φυσικό αέριο του από σχιστόλιθο ή να μας κρατάει όμηρούς του; Εδώ σε θέλω! Οργάνωσε μια καμπάνια ενημέρωσης του λαού, πρόταξε την ελληνική ΑΟΖ ως βασικό και αναγκαίο μέσο επιβίωσης της Ελλάδας (γιατί όντως είναι!), κάνε ψηφοφορία στην Βουλή και έχε την υποστήριξή της: με τον λαό και την Βουλή μαζί σου έχεις όλη τη δύναμη για να συγκρουστείς για τα ζωτικά συμφέροντα της χώρας σου! Έλεος πια! Η Ελλάδα τίποτα άλλο δεν κάνει παρά τα συμφέροντα των ΗΠΑ εις βάρος των δικών της συμφερόντων.»
Η Ελλάδα διαθέτει θαλάσσια σύνορα με έξη κράτη: την Τουρκία, την Κύπρο, την Αίγυπτο, την Λιβύη, την Ιταλία και την Αλβανία και έτσι χρειάζεται να κάνει οριοθέτηση της ΑΟΖ της και με τα έξη αυτά κράτη. Όμως την περίοδο αυτή, όταν παίζονται τόσα γεωπολιτικά παιχνίδια στην Ανατολική Μεσόγειο, πρέπει να αναλάβουμε μια θαρραλέα πρωτοβουλία να απαλλαγούμε από το φοβικό σύνδρομο, που μας διακατέχει και να οριοθετήσουμε την ΑΟΖ μας με αυτές της Αιγύπτου και της Κύπρου, γιατί υπάρχουν τεράστια κοιτάσματα υδρογονονθράκων στο θαλάσσια σύνορα ανάμεσα στην Αίγυπτο, την Κύπρο και την Ελλάδα. Βέβαια, η Κύπρος και η Αίγυπτος δεν κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου και ασχολούνται σοβαρά με τις έρευνες για τους υδρογονάνθρακες στην ΑΟΖ τους. Εμείς απλώς παρακολουθούμε τις εξελίξεις και μας αρέσει να διοργανώνουμε τριεθνείς διασκέψεις με αυτά τα κράτη και να βγάζουμε φωτογραφίες και πομπώδη συμπεράσματα αυτών των «σημαντικών» διασκέψεων.
Τα τρία κράτη έχουν, μέχρι σήμερα, συναντηθεί τρεις φορές. Η πρώτη συνάντηση πραγματοποιήθηκε στο Κάιρο τον Νοέμβριο του 2014 με την υπογραφή της Διακήρυξης του Καϊρου . Ακολούθησε η δεύτερη στην Λευκωσία τον Απρίλιο του 2015 με τη Διακήρυξη της Λευκωσίας. Στην τρίτη συνάντηση, τα τρία κράτη υπέγραψαν την Διακήρυξη των Αθηνών και επανέλαβαν ακριβώς τα ίδια , που είχαν κάνει και τις δύο προηγούμενες φορές. Επρόκειτο για μια καταθλιπτική εικόνα, για μια «Ισπανική υποχώρηση», αφού η Ελλάδα συνεχίζει να πάσχει από το φοβικό σύνδρομο και δεν τολμά να οριοθετήσει τις ΑΟΖ της.
Συνεχίζουν πάντως να μας κοροϊδεύουν, όταν αναφέρονται στις συναντήσεις των εμπειρογνωμόνων τους , που πρέπει να αποφασίσουν για τις γεωγραφικές συντεταγμένες των ΑΟΖ τους. Είναι κοινό μυστικό ότι αυτές οι γεωγραφικές συντεταγμένες έχουν ήδη καθοριστεί. Επομένως, όλα είναι έτοιμα για την οριοθέτηση και το μόνο που απομένει είναι η πολιτική βούληση να οριοθετήσουν την ΑΟΖ τους, χωρίς να κοιτάζουν κρυφά προς την πλευρά της Τουρκίας.
Οριοθέτηση με Αίγυπτο
Άμεση προτεραιότητα της κυβέρνησης της Ελλάδας πρέπει να είναι όχι πόσα τηλεοπτικά κανάλια εθνικής εμβέλειας πρέπει να έχει η πατρίδα μας, αλλά πόσες χιλιάδες τετραγωνικά μίλια θα καταλαμβάνει η ΑΟΖ της σε σχέση με την Αίγυπτο, γιατί η εμβέλεια των πλουτοπαραγωγικών πηγών μας είναι μεγαλύτερης σημασίας από τον αριθμό των καναλιών που, μέχρι στιγμής, φαίνεται να θαλασσοπνίγονται.
Η οριοθέτηση με την Αίγυπτο ξεκίνησε στραβά από την αρχή, όταν η ελληνική κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή αποφάσισε να αρχίσει συζητήσεις με την κυβέρνηση της Αιγύπτου, που είχε μια απόλυτα φιλοτουρκική πολιτική, το 2009. Η Ελλάδα έκανε ένα τραγικό λάθος, διότι άρχισε τις συνομιλίες της με την Αίγυπτο χωρίς να εξασφαλίσει κάποια ρητή και σαφή διαβεβαίωση από αυτήν ότι θα δοθούν πλήρη δικαιώματα στο Καστελόριζο και στην Στρογγύλη. Η Ελλάδα δέχθηκε ένα χαστούκι από τους Αιγυπτίους, όταν αυτοί ενημέρωσαν την ελληνική πλευρά ότι θα αρχίσουν συνομιλίες για οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών με τη Τουρκία τη στιγμή που η Αίγυπτος δεν διαθέτει θαλάσσια σύνορα με τη Τουρκία! Η Αίγυπτος θα μπορούσε να διαθέτει θαλάσσια σύνορα με τη Τουρκία μόνο αν δεν αναγνωρισθούν τα δικαιώματα του Καστελόριζου και της Στρογγύλης. Ο νοών νοήτω.
Έτσι, η Αίγυπτος ενημέρωσε την ελληνική πλευρά ότι θα διεξήγαγε συνομιλίες μαζί της στο Κάιρο στις 20 Ιουνίου του 2009 και αμέσως μετά στις 22 Ιουνίου 2009 με τη τουρκική πλευρά! Η τότε Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, Ντόρα Μπακογιάννη, αντί να προβεί σε έντονη διαμαρτυρία για αυτή την αιγυπτιακή θέση, που παραβιάζει ξεκάθαρα το Δίκαιο της Θάλασσας, προσήλθε στη συνάντηση στις 20 Ιουνίου γνωρίζοντας ότι δυο μέρες αργότερα Αιγύπτιοι και Τούρκοι θα κάθονταν στο ίδιο τραπέζι.
Φαίνεται με την αλλαγή καθεστώτος στην Αίγυπτο έχει ανοίξει ένας νέος δρόμος , που κάνει την Ελλάδα αισιόδοξη για μια οριοθέτηση που θα είναι χρήσιμη και για τα δύο κράτη. Ένας άλλος λόγος που πρέπει να βιαστούμε είναι ότι ο Ερντογάν έχει αρχίσει, με τις ευλογίες των Αμερικανών, να ερωτοτροπεί με τον Σίσι.
Οριοθέτηση με Κύπρο
Από την εποχή της ανακήρυξης της κυπριακής ΑΟΖ από τον Τάσσο Παπαδόπουλο, όλες οι κυπριακές κυβερνήσεις ζήτησαν από τις ελληνικές κυβερνήσεις να γίνει η οριοθέτηση των ΑΟΖ των δύο κρατών. Για 12 χρόνια τώρα η Ελλάδα δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον για να συμβεί κάτι τέτοιο, δέσμια του φοβικού συνδρόμου, που μας διακατέχει για πολλές δεκαετίες. Είναι γνωστή η αδικαιολόγητη αντίδραση της Ντόρας Μπακογιάννη, όταν έμαθε ότι ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος θα ανακήρυσσε ΑΟΖ και θυμωμένη του είπε ότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε πόλεμο την Ελλάδα με την Τουρκία. Όπως έχω γράψει πολλές φορές, η Κύπρος διαθέτοντας 4 τανκς και 2 ελικόπτερα δεν φοβήθηκε και δεν συνέβη απολύτως τίποτε.
Για πρώτη φορά η Ελλάδα ασχολήθηκε με την κυπριακή ΑΟΖ το 2003, όταν η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ζήτησε από την Κύπρο να μη κάνει την σωστή οριοθέτηση με την Αίγυπτο, γιατί θα φανούν τα δικαιώματα του συμπλέγματος του Καστελόριζου. Συγκεκριμένα ο Πρωθυπουργός Κ. Σημίτης και ο Υπουργός Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου ζήτησαν από την Κύπρο να οριοθετήσει την ΑΟΖ της με την Αίγυπτο 8 ν.μ. πριν την σωστή οριοθέτηση , ώστε να μη δώσουν πλήρη επήρεια στο Καστελόριζο και δημιουργηθεί πρόβλημα με την Τουρκία!
Συγκεκριμένα η ελληνική κυβέρνηση διεμήνυσε στον τότε Υπουργό της Κύπρου Νίκο Ρολάνδη τα ακόλουθα:
“Εάν δεχθούμε την ελλαδική θέση ότι το Καστελόριζο έχει πλήρη επήρεια στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας τότε η μέση γραμμή θα είναι εδώ. Εάν δεχθούμε την τουρκική θέση ότι το Καστελόριζο δεν έχει επήρεια, τότε η γραμμή είναι αλλού. Για αποφυγή των προβλημάτων αυτών προτρέπουμε την κυπριακή πλευρά όπως διορθωθούν οι συντεταγμένες και τα σύνορα δυτικά να σταματήσουν μέχρι 8 ν.μ. πιο μέσα από εκεί που έχουν συμφωνηθεί , ούτως ώστε να αποφευχθούν οι οποιεσδήποτε επιπλοκές με γείτονες χώρες.»
Ο χάρτης που ακολουθεί δείχνει το πρόβλημα αυτής της οριοθέτησης. Στο οικόπεδο 4 της κυπριακής ΑΟΖ υπάρχει στα αριστερά του ένα τρίγωνο που θα έπρεπε να είναι μέρος του οικοπέδου 4, αλλά η οριοθέτησε αγνόησε αυτό το τρίγωνο, γιατί θα έδειχνε, ξεκάθαρα, ότι τα 14 χιλιόμετρα που δεν μετρήθηκαν έδιναν δικαιώματα ΑΟΖ στο σύμπλεγμα του Καστελόριζου και έτσι η Ελλάδα έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο και δεν έχει η Τουρκία με την Αίγυπτο. Αυτό τον χάρτη ο υπεύθυνος της κυπριακής ΑΟΖ, Σόλων Κασίνης, το χαρακτήρισε «χάρτη της ντροπής». Η άρνηση της ελληνικής κυβέρνησης να οριοθετήσει την δική της ΑΟΖ με αυτή της Κύπρου είναι μία πράξη μεγάλης απερισκεψίας.
Πρέπει εδώ να τονίσουμε ότι το κλειδί για την οριοθέτηση ανάμεσα στην Κύπρο και την Ελλάδα είναι η νήσος Στρογγύλη. Με βάση την αρχή της ίσης απόστασης (μέσης γραμμής) προκύπτουν θαλάσσια σύνορα Ελλάδας-Κύπρου μήκους 27 ν.μ. Χωρίς την επίδραση της Στρογγύλης, δεν έχουμε κοινά σύνορα ΑΟΖ με την Κύπρο , με πολύ αρνητικές συνέπειες από γεωστρατηγικής άποψης για την Ελλάδα και την Κύπρο.
Η Τουρκία, τα τελευταία χρόνια, παριστάνει την Κίνα και παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της κυπριακής ΑΟΖ, που απορρέουν από το UNCLOS III. Η Κύπρος και η Ελλάδα αντέδρασαν σωστά, με τα περιορισμένα μέσα που διαθέτουν. Υπήρξε μια χλιαρή παρέμβαση της ΕΕ και μια άλλη χλιαρή προτροπή του Γ.Γ. του ΟΗΕ κ. Μπαν Κι Μουν ζητώντας να ξαναρχίσουν οι ενδοκοινοτικές διαπραγματεύσεις. Η ΕΕ θα μπορούσε να είναι πολύ αυστηρή με την Τουρκία. Δεν δέχτηκε να λάβει αυστηρά μέτρα κατά ενός κράτους που παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα ενός κράτους-μέλους της ΕΕ. ενώ έλαβε αυστηρά μέτρα κατά της Ρωσίας για παραβιάσεις στην Ουκρανία, που δεν είναι κράτος-μέλος της.
Μετά την πρώτη παραβίαση της Κυπριακής ΑΟΖ, ο πρέσβης Ανδρέας Ιακωβίδης, σε μια συνέντευξή του στην εφημερίδα Φιλελεύθερος της Κύπρου, δήλωσε ότι:
«O φυσικός πλούτος μια χώρας ανήκει στη διεθνώς αναγνωρισμένη Κυβέρνηση της χώρας και αυτό συμβαίνει παντού στον κόσμο. Δεν εγείρεται θέμα να ανήκει σε «κοινότητες» μόνο στην Κύπρο. Η ΑΟΖ ανήκει σε κράτη, με Κυβέρνηση που τυγχάνει διεθνούς αναγνώρισης ως η Κυπριακή Δημοκρατία. Δεν είμαι ενήμερος για κανένα προηγούμενο άλλου κράτους όπου οι θαλάσσιες ζώνες δικαιοδοσίας (τα χωρικά ύδατα, ή συνορεύουσα ζώνη, ή ΑΟΖ, ή ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα) ανήκουν σε εθνότητες ή κοινότητες ή μειονότητες. Παράδειγμα οι γειτονικές μας χώρες όπως η Αίγυπτος, ο Λίβανος, το Ισραήλ, ή μακρινές χώρες όπως η Ινδία, όλες έχουν μειονότητες και όμως δεν εγείρεται θέμα να μην ανήκουν οι ζώνες θαλάσσιας δικαιοδοσίας στο κράτος και την Κυβέρνησή του.»
Από την άλλη πλευρά και ο Αμερικανός Αντιπρόεδρος κ. Μπάϊντεν που θεωρείται μεγάλος φιλέλληνας, σίγησε. Πολύ σωστά γράφτηκε ότι:
“Αυτή η σιωπή από πλευράς ΗΠΑ δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι «έχουν ανάγκη» την Τουρκία, παρά τα προβλήματα που τους δημιουργεί στην περιοχή, αλλά και επειδή γνωρίζουν ότι οι Έλληνες σε Ελλάδα, Κύπρο και Ομογένεια αρκούνται σε δημόσιους χαριεντισμούς, αλληλολιβανίσματα και ευχολόγια. Αυτό είναι το μόνιμο πρόβλημα του Ελληνισμού. Δεν υπάρχει ενιαία, σταθερή, διεκδικητική και συνολική στρατηγική.”
Όπως έχω γράψει πολλές φορές η ΑΟΖ ήταν και είναι ο εφιάλτης της Τουρκίας, γιατί από γεωστρατηγικής άποψης η θάλασσα και όχι η ηπειρωτική επικράτεια είναι αυτή που εξασφαλίζει τη μεγάλη επιρροή. Έχει απόλυτο δίκιο ο Χρήστος Ιακώβου, Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών, όταν εξηγεί:
«Θεμελιακής σημασίας για την κατανόηση της γεωπολιτικής σκέψης του Νταβούτογλου και κατ’ επέκταση της σημερινής Τουρκικής διπλωματίας είναι η έμφαση την οποία αποδίδει στη θεωρία της ναυτικής ισχύος, σύμφωνα με την οποία η θαλάσσια δύναμη εξασφαλίζει το μέγιστο βαθμό ελέγχου με τον ελάχιστο βαθμό επιβολής. Η ουσία αυτής της γεωστρατηγικής προσέγγισης βρίσκεται στην αντίληψη ότι ο έλεγχος επί των ηπειρωτικών περιοχών απαιτεί πλήρη επιβολή στους τοπικούς πληθυσμούς. Ενώ, αντιθέτως, η κυριαρχία στους θαλασσίους χώρους απαιτεί όχι πλήρη έλεγχο και συνεχή στρατιωτική παρουσία, όπως στις ηπειρωτικές περιοχές, αλλά αποτελεσματικό έλεγχο επί των θαλασσίων χώρων και οδών.”
Τέλος, ο δημοσιογράφος Κώστας Βενιζέλος, σ’ ένα άρθρο του σχετικά με την παραβίαση της κυπριακής ΑΟΖ εξηγεί:
“Είναι σαφές πως η Άγκυρα είναι διατεθειμένη να χοντρύνει το παιχνίδι αξιοποιώντας τις εξελίξεις στην περιοχή, θεωρώντας πως αποτελεί ευκαιρία για να δημιουργήσει τετελεσμένα στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου. Σύμφωνα με πληροφορίες, η επιδίωξη της τουρκικής πλευράς είναι ο διαμοιρασμός του φυσικού αερίου είτε με λύση του Κυπριακού είτε χωρίς. Τούτο θα επιτευχθεί, αναφέρουν ενημερωμένες πηγές, επιστρατεύοντας ένα πιεστικό δίλημμα, το οποίο θα θέσουν οι Τούρκοι προσεχώς προς τη Λευκωσία: Είτε θα τα χάσετε όλα είτε θα πάρετε τα μισά (έμφαση δική μου).”
Στην οριοθέτηση μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου αντιδρά η Τουρκία που ισχυρίζεται ότι έχει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο. Και τέλος στην προσπάθεια να συμπληρωθεί η ολοκλήρωση της οριοθέτησης της ΑΟΖ της Κύπρου και Αιγύπτου αντιδρά και πάλι η Τουρκία αρνούμενη να δώσει πλήρη δικαιώματα στο σύμπλεγμα του Καστελόριζου. Η Λεκάνη του Ηροδότου, που βρίσκεται στο κρίσιμο τρίγωνο ανάμεσα στην Αίγυπτο, την Ελλάδα και την Κύπρο, αποτελεί το κλειδί στα θέματα ενέργειας της Ανατολικής Μεσογείου, γιατί εκεί βρίσκονται τα μεγαλύτερα κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Οι Αμερικανοί βέβαια γνωρίζουν πολύ καλά την περιοχή, γιατί την έχουν ήδη εξερευνήσει. Αυτός είναι ο λόγος που δεν επιθυμούν την τριεθνή οριοθέτηση, γιατί είναι η περιοχή που εποφθαλμιούν οι Τούρκοι, οι οποίοι συνεχίζουν, προκλητικά, να υποστηρίζουν ότι έχουν θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο, αποκόπτοντας έτσι την Ελλάδα από την Κύπρο.
Η Τουρκία με επιθετικότητα και ασύστολο θράσος συνεχίζει για 40 χρόνια τώρα μια επιθετική και επεκτατική πολιτική στο Αιγαίο, στην οποία τα τελευταία χρόνια έχει συμπεριλάβει και το σύμπλεγμα του Καστελόριζου, προβάλλοντας συνεχώς αβάσιμες διεκδικήσεις και παραβιάζοντας όλους τους κανόνες του διεθνούς δικαίου. Όπως είχε προειδοποιήσει ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Οικονομίδης, που ήταν ο νομικός σύμβουλος του ΥΠΕΞ:
«Η επεκτατική συμπεριφορά της Τουρκίας, η οποία εμφανώς δεν συνάδει με την σύγχρονη εποχή, στηρίζεται κυρίως σε τρεις παράγοντες: στην ισχύ έναντι της χώρας μας, στην αδυναμία του διεθνούς συστήματος να επιβάλει την εφαρμογή των διεθνών κανόνων και στην αδιαφορία των Μεγάλων Δυνάμεων, οι οποίες εξακολουθούν πάντοτε να τοποθετούν το ατομικό τους συμφέρον υπεράνω του γενικού συμφέροντος της διεθνούς κοινότητας ως συνόλου. Από την άλλη πλευρά, η χώρα μας, χωρίς σχέδιο και προγραμματισμό, δεν μπορεί παρά να ακολουθεί αμυντική πολιτική, πολλές φορές πυροσβεστικού χαρακτήρα. Μόνιμο χαρακτηριστικό της είναι η ατολμία, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ασκήσει νόμιμα δικαιώματα που της παρέχει το διεθνές δίκαιο και μερικές φορές και η υποχωρητικότητα.»
Σήμερα, αυτόν τον πυροσβεστικό χαρακτήρα προσπαθεί να συνεχίσει ο σημερινός ΥΠΕΞ της Ελλάδας, Νίκος Κοτζιάς, που είχε πρόσφατα μια συνάντηση με τον Τούρκο ομόλογό του Μεβλούτ Τσαβούσογλου στην Κρήτη. Όπως ανέφεραν οι ίδιοι τους δόθηκε μια εποικοδομητική ευκαιρία να συζητήσουν τόσο για την εμβάθυνση των διμερών σχέσεων των δύο χωρών και την ενίσχυση του διαλόγου όσο και για τα μεγάλα προβλήματα που απασχολούν την περιοχή μας. Εκείνο που ο κ. Κοτζιάς ξέχασε να αναφέρει ήταν ότι δεν συζήτησε καθόλου το θέμα της ΑΟΖ με τον κ. Τσαβούσογλου, γιατί αυτή είναι η επιθυμία της Τουρκίας, για χρόνια τώρα. Δυστυχώς, στην συνέντευξη που ακολούθησε δεν βρέθηκε ούτε ένας Έλληνας δημοσιογράφος να κάνει μια ερώτηση για το θέμα της ΑΟΖ.
Τέλος, θα προσθέσω εδώ τις σκέψεις του Δημήτρη Σκουτέρη σχετικά με την πρωτοβουλία του Αλέξη Τσίπρα για μια σύνοδο του Νότου της ΕΕ. Είναι μια σημαντική πρωτοβουλία και πιστεύω να την ακολουθήσει η σημερινή κυβέρνηση:
Η Γαλάζια Ανάπτυξη αποτελεί σήμερα μια πολύ μεγάλη υπόσχεση και ελπίδα για τις χώρες του Νότου, αλλά και για την ήπειρό μας. Απαιτείται, όμως, η διαμόρφωση μιας συνεκτικής πολιτικής απέναντι σε όλες τις προκλήσεις καθώς και η χρήση δοκιμασμένων αλλά και νέων εργαλείων. Στη Σύνοδο της Αθήνας, θα μπορούσαν οι Ηγέτες των κρατών του Νότου να πετύχουν ένα μίνιμουμ συμφωνίας αναφορικά με:
-τη Μεσογειακή ΑΟΖ
-τη στρατηγική για την ασφάλεια της θάλασσας της Μεσογείου
-Το Θαλάσσιο Χωροταξικό σχεδιασμό, δεδομένου ότι είναι κομβικής σημασίας για την προώθηση και την οικοδόμηση της Γαλάζιας Ανάπτυξης. Βέβαια, κάτω από τις σημερινές συνθήκες, η αναγκαιότητα της οριοθέτησης της ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα, την Αίγυπτο και την Κύπρο αποτελεί ύψιστο εθνικό στόχο, που θα πρέπει να τεθεί στην κορυφή των προτεραιοτήτων της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
.jpg)
