Αντισυνταγματικές έκρινε τις νομοθετικές διατάξεις με τις οποίες επιτρέπεται στο ΣΔΟΕ όταν έχει ενδείξεις για φοροδιαφυγή ή λαθρεμπορία να δεσμεύει τραπεζικούς λογαριασμούς και θυρίδες, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας. Συγκεκριμένα, αφορμή υπήρξε η προσφυγή επιχειρηματία γεωργικών μηχανημάτων.
Με την απόφαση αυτή ξεμπλοκάρουν οι τραπεζικοί λογαριασμοί επιχειρηματία γεωργικών μηχανημάτων στη Θράκη οι οποίοι είχαν δεσμευτεί με απόφαση του ΣΔΟΕ το 2011
όταν κρίθηκε μετά από έλεγχο ότι υπάρχουν ενδείξεις φοροδιαφυγής και λαθρεμπορίας σε βάρος του.
Οι δικαστές έκαναν δεκτή την αίτηση του επιχειρηματία και ακύρωσε την επίμαχη πράξη του προϊσταμένου του ΣΔΟΕ κρίνοντας ότι η συγκεκριμένη πράξη «στερείται νομίμου ερείσματος γιατί εκδόθηκε βάση του άρθρου 30 παρ. 5 του Ν. 3296/2004 που κρίθηκε αντίθετο στα άρθρα 5,17 και 25 του Συντάγματος και στο πρώτο πρόσθετο πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ».
Οι δικαστές επισημαίνουν ότι «η δέσμευση αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος, ωστόσο αυτό δεν αρκεί για να καταστήσει συνταγματικά ανεκτή μια τόσο σοβαρή επέμβαση σε συνταγματικώς προστατευόμενα αγαθά του ελεγχόμενου». Το άρθρο 30, παρ. 5 του Ν. 3296/2004 προβλέπει ότι «Δεσμεύσεις, σε ειδικές περιπτώσεις διασφάλισης συμφερόντων του Δημοσίου ή περιπτώσεις οικονομικού εγκλήματος και λαθρεμπορίου, τραπεζικών λογαριασμών και περιουσιακών στοιχείων, γίνονται με έγγραφο του προϊσταμένου της αρμόδιας Περιφερειακής Διεύθυνσης της Υπηρεσίας Ειδικών Ελέγχων, ενημερώνοντας για την ενέργεια αυτή, εντός είκοσι τεσσάρων (24) ωρών, τον αρμόδιο εισαγγελέα».
Στην απόφαση επισημαίνεται ότι η διάταξη χρησιμοποιεί αόριστες έννοιες, αφήνοντας ευρύτατο περιθώριο διακριτικής ευχέρειας στη διοίκηση χωρίς να καθορίζει με τρόπο αρκούντως σαφή και συγκεκριμένο της προϋποθέσεις επιβολής του μέτρου. Δεν θέτει περιορισμό στην έκταση και στη διάρκεια της δέσμευσης και δεν ρυθμίζει τη διαδικασία επιβολής και άρσης της με πρόβλεψη διαδικαστικών εγγυήσεων ανάλογων προς τη σοβαρότητά της.
Μετά από αυτή την απόφαση αναμένονται σωρεία σχετικών προσφυγών πολιτών στο ΣτΕ.
Οι δικαστές επισημαίνουν ότι «η δέσμευση αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος, ωστόσο αυτό δεν αρκεί για να καταστήσει συνταγματικά ανεκτή μια τόσο σοβαρή επέμβαση σε συνταγματικώς προστατευόμενα αγαθά του ελεγχόμενου». Το άρθρο 30, παρ. 5 του Ν. 3296/2004 προβλέπει ότι «Δεσμεύσεις, σε ειδικές περιπτώσεις διασφάλισης συμφερόντων του Δημοσίου ή περιπτώσεις οικονομικού εγκλήματος και λαθρεμπορίου, τραπεζικών λογαριασμών και περιουσιακών στοιχείων, γίνονται με έγγραφο του προϊσταμένου της αρμόδιας Περιφερειακής Διεύθυνσης της Υπηρεσίας Ειδικών Ελέγχων, ενημερώνοντας για την ενέργεια αυτή, εντός είκοσι τεσσάρων (24) ωρών, τον αρμόδιο εισαγγελέα».
Στην απόφαση επισημαίνεται ότι η διάταξη χρησιμοποιεί αόριστες έννοιες, αφήνοντας ευρύτατο περιθώριο διακριτικής ευχέρειας στη διοίκηση χωρίς να καθορίζει με τρόπο αρκούντως σαφή και συγκεκριμένο της προϋποθέσεις επιβολής του μέτρου. Δεν θέτει περιορισμό στην έκταση και στη διάρκεια της δέσμευσης και δεν ρυθμίζει τη διαδικασία επιβολής και άρσης της με πρόβλεψη διαδικαστικών εγγυήσεων ανάλογων προς τη σοβαρότητά της.
Μετά από αυτή την απόφαση αναμένονται σωρεία σχετικών προσφυγών πολιτών στο ΣτΕ.
.jpg)
