Για παραβίαση του Συντάγματος, το οποίο κανονικά καλείται να υπηρετεί, κατηγορεί το Συμβούλιο Επικρατείας ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ με αφορμή την απόφαση για το τέμενος στο Βοτανικό. Αφου παραθέτει μια σειρά νομικών επιχειρημάτων, τονίζει πως η ψευδής θρησκεία του Κορανίου οδηγεί στους φόνους των τζιχαντιστών και τέλος σημειώνει πως η ελληνική γή ποτίστηκε από αίμα "για να μην είμαστε σήμερα η συνέχεια της Ευρωπαϊκής Τουρκίας"..
Αναλυτικά ολόκληρη η ανακοίνωση:
Η Ολομέλεια του ΣτΕ δικάζοντας την από 27/11/2011 αίτησή μας για την ακύρωση της υπ’ αριθμ. Πρωτ. ΕΥΔΕΚ/οικ/760/7.11.2011 κοινής Υπουργικής Αποφάσεως των Υπουργών Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού και Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, με την οποία προβλέπεται «η χρηματοδότηση των πάσης φύσεως δαπανών για την υλοποίηση του έργου της μετασκευής του πρώην Κεντρικού Συνεργείου Αυτοκινήτων Ναυτικού (Κ.Σ.Α.Ν.) σε χρήση τεμένους...» ερρειδομένης επί του Νόμου 3512/2006 «Ισλαμικό Τέμενος και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Α΄ 264/2006) απέρριψε κατά πλειοψηφία την αίτησή μας εκδίδοντας την υπ’ αριθμ. 2399/2014 Απόφασή της.
Επειδή όπως θυμόσοφα λέει ο λαός μας και οι κρίνοντες κρίνονται θα σχολιάσουμε την εκδοθείσα Απόφαση της Ολομελείας του ΣτΕ αποδεικνύοντας ότι εξεδόθη κατά πρόδηλη παράβαση των διατάξεων του Συντάγματος το οποίο θεσμικά οφείλει να υπερασπίζεται.
Ειδικώτερα απέρριψε τον λόγο ακυρώσεως ότι η ανωτέρω Υπουργική Απόφαση ήταν ακυρωτέα διότι η εγκατάσταση του Ισλαμικού τεμένους στο Βοτανικό εν όψει των επιπτώσεων που θα έχει η λειτουργία του (συγκέντρωση μεγάλου αριθμού Μουσουλμάνων για προσευχή, ηχητικές οχλήσεις, προβλήματα κυκλοφορίας) στην καθημερινή ζωή των περιοίκων, στο φυσικό πολιτιστικό και ανθρωπογενές περιβάλλον και στην αισθητική της πόλεως, αφ’ ενός προσβάλλει το δικαίωμα της ελεύθερης ανάπτυξης των κατοίκων και την αρχή της αναλογικότητας, αφ’ ετέρου δε στερείται της απαιτουμένης κατά τα άρθρα 24 και 26 του Συντάγματος και την Νομολογία του Δικαστηρίου της ΕΕ αιτιολογίας, εφ’ όσον δεν προκύπτει η ύπαρξη εξαιρετικών λόγων που να δικαιολογούν την συγκεκριμένη χωροθέτηση απ’ ευθείας με διάταξη Νόμου και δεν έχει προηγηθεί σχετική περιβαλλοντική εκτίμηση και δεν έχουν ερευνηθεί εναλλακτικές λύσεις ολιγώτερο επεχθείς για το περιβάλλον.
Απέρριψε τον ανωτέρω λόγο ακυρώσεως χωρίς, κατά τη γνώμη μας, επαρκή αιτιολογία διότι η χωροθέτηση οποιουδήποτε έργου ως ατομική ρύθμιση χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού, τελεί κατά το άρθρο 24 του Συντάγματος υπό συγκεκριμένες ουσιαστικές και διαδικαστικές προϋποθέσεις (Ολομ. ΣτΕ 1970/2012, 3059/2009), όταν δε, κατ’ εξαίρεση καίτοι αποτελεί ατομική ρύθμιση, επιχειρείται από την Νομοθετική εξουσία πρέπει, εν όψει και των άρθρων 26 και 4 του Συντάγματος:
α. Να αιτολογείται από την άποψη της συνδρομής των εξαιρετικών προς τούτο λόγων, οι οποίοι πρέπει να προκύπτουν από τις προπαρασκευαστικές εργασίες του Νόμου και υπό την προϋπόθεση ότι με τις ρυθμίσεις αυτές δεν θίγονται ατομικά δικαιώματα και δεν παραβιάζονται άλλες συνταγματικές διατάξεις ή αρχές καθώς και σχετικοί ορισμοί του κοινοτικού δικαίου και
β. Να γίνεται κατόπιν εκτιμήσεως ειδικής επιστημονικής μελέτης (Ολομ. 1970/2012, 123/2007, 415/2011). Στην προκειμένη περίπτωση η προσβληθείσα πράξη αφορά σύμφωνα με την παρ. 5 του άρθρου 3 του Ν. 3512/2006 στην προβλεπομένη από την παρ. 2 του άρθρου αυτού Κρατική χρηματοδότηση της κατασκευής του Ισλαμικού τεμένους, πρόκριμα όμως και πρϋπόθεση της νομιμοτητός της είναι η επιλογή του συγκεκριμένου χώρου στον οποίο θα κατασκευαστεί το τέμενος (χωροθέτηση) και η εν ευρεία εννοία
νομιμότητα της επιλογής αυτής.
Ειδικώτερα δε η συνταγματικότητα της σχετικής ατομικής ρυθμίσεως του Νόμου, δεν υφίσταται για την εν λόγω χωροθέτηση, διότι η αναφερομένη στην αιτιολογική έκθεση του Νόμου 4014/2011 απόφαση από 26/9/2011 της Εκτελεστικής Επιτροπής του Οργανισμού Αθήνας, έχει ως μόνο αντικείμενο την συμπλήρωση των επιτρεπομένων χρήσεων της ευρύτερης περιοχής του Ελαιώνα και δεν στηρίζεται σε καμμιά αναλυτική μελέτη αλλά σε απλή εισήγηση της προισταμένης του εν λόγω Οργανισμού.
Απέρριψε επίσης η Ολομέλεια του ΣτΕ, χωρίς επαρκή αιτιολογία τον βάσιμο λόγο ακυρώσεως της κοινής Υπουργικής Αποφάσεως ότι οι διατάξεις του άρθρου 3 του Ν. 3512/2006 (Ισλαμικό Τέμενος) όπως έχουν αντικατασταθεί από τις διατάξεις του άρθρου 29 παρ. 5 στοιχείο ii του ν. 4014/2011 αντίκεινται στις αρχές της διακρίσεως των εξουσιών και της ισότητος (αρ. 26 και 4 του Συντάγματος) κατά το μέρος που με αυτές θεσπίζονται ατομικές ρυθμίσεις χωρίς η επιλογή της νομοθετικής οδού να αιτιολογείται ειδικώς ούτε καθ’ εαυτήν ούτε εν σχέσει προς τη μη τήρηση των διαδικασιών που προβλέπονται από την σύμφωνη με το Σύνταγμα Νομοθεσία περί ιδρύσεως και λειτουργίας λατρευτικών χώρων (αρθρ. 1 του αναγκ. Ν. 1363/1938 όπως τροποποιήθηκε με το αρθρ. 1 του αναγκ. Ν. 1672/1939, ΦΕΚ Α΄ 123) ενώ όπως συνάγεται από τον συνδυασμό των διατάξεων 4 παρ. 1, 20 παρ.1 και 26 του Συντάγματος δεν αποκλείεται μεν, κατ’ απόκλιση από την συνήθη διοικητική διαδικασία, που προβλέπεται από την κειμένη νομοθεσία, θέσπιση με τυπικό νόμο ατομικών ρυθμίσεων, υπό την προϋπόθεση όμως ότι με τις ρυθμίσεις αυτές δεν παραβιάζονται άλλες συνταγματικές διατάξεις ή αρχές.
Ο Ν. 3612/2006 (Ισλαμικό Τέμενος) με το άρθρο 3 όπως αντικαταστάθηκε από τις διατάξεις του άρθρου 29 παρ. 5 στοιχείο ii του ν. 4014/2011 προβλέπει την εγκατάσταση του Ισλαμικού Τεμένους σε κτήμα του Ελληνικού δημοσίου, την κρατική χρηματοδότηση της μελέτης για την εγκατάστασή του και της κατασκευής του και την δωρεάν επ’ αόριστο παραχώρηση από το Δημόσιο της χρήσεως του εν λόγω Τεμένους στο ΝΠΙΔ του Ν. 3512/2006, το οποίο αποτελεί απλώς το φορέα διοικήσης και διαχειρίσης δηλ. το νομικό «περίβλημα» του Τεμένους.
Γιά καμμία όμως από τις παραπάνω ατομικές ρυθμίσεις δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις των άρθρων 20 παρ. 1, 26, 28 και 4 του Συντάγματος διότι α. ούτε για την λειτουργία του συγκεκριμένου Τεμένους, ούτε για την χωροθέτησή του, ούτε για την δωρεάν παραχώρηση δημόσιας εκτάσεως για την ανέγερσή του, ούτε για την κρατική χρηματοδότηση της κατασκευής του, προκύπτει από τις προπαρασκευαστικές εργασίες του Ν.3512/2006 ή του Ν. 4014/2011 η συνδρομή εξαιρετικών περιστάσεων που να δικαιολογούν την θέσπιση των ανωτέρω ατομικών ρυθμίσεων με νόμο, αντιθέτως για τις εν λόγω ρυθμίσεις δεν συντρέχει λόγος δημοσίου εθνικού ή γενιότερου κοινωνικού συμφέροντος, αφού με αυτές εξυπηρετείται αποκλειστικά το συμφέρον συγκεκριμένης ομάδας (θρησκευτικής κοινότητας, η οποία κατά τα κοινώς γνωστά δεν απαρτίζεται κατά πλειοψηφία από Έλληνες πολίτες) και β. με τις ανωτέρω ρυθμίσεις παραβιάζονται το αρ. 24 παρ. 1 και 2 του Συντάγματος διότι η χωροθέτηση του Τεμένους έγινε χωρίς να προηγηθεί ειδική επιστημονική μελέτη για τις περιβαντολλογικές του επιπτώσεις (Ολομ. ΣτΕ 3500/2009) και γ. το άρθρο 13 του Συντάγματος τόσον αυτοτελώς όσο και με την αρχή της ισότητος αρ. 4 παρ. 1 του Συντάγματος, αφού η διάταξη που καθιερώνει το κανονικό δικαίωμα της ανεμπόδιστης υπό την προστασία των Νόμων λατρείας, εκλαμβάνεται εσφαλμένως από το Ν. 3512/2006 (Ισλαμικό Τέμενος) ως δημιουργούσα για την Πολιτεία δήθεν υποχρέωση κατασκευής και λειτουργίας με κρατική χρηματοδότηση λατρευτικού χώρου σε συγκεκριμένη θρησκευτική κοινότητα (Μουσουλμάνους), μη ανήκουσα στην κατά το άρθρο 3 του Συντάγματος επικρατούσα θρησκεία.
Απερρίφθη ωσαύτως ο βάσιμος λόγος ακυρώσεως ότι ενώ η ανέγερση και λειτουργία λατρευτικού χώρου οποιουδήποτε δόγματος και θρησκείας, πλην της επικρατούσης κατ’ άρθρο 3 του Συντάγματος χωρεί σύμφωνα με την σχετική πάγια Νομοθεσία (αρθρ. 1 του αναγκ. Ν. 1363/1938 όπως τροποποιήθηκε με το αρθρ. 1 του αναγκ. Ν. 1672/1939, ΦΕΚ Α΄ 123) κατόπιν διοικητικής αδείας, η οποία χορηγείται κατόπιν αιτήσεως των μελών της οικείας θρησκευτικής κοινότητος τα οποία και αναλαμβάνουν την σχετική δαπάνη. Η Ελληνική Πολιτεία ειδικώς για την θρησκευτική κοινότητα των Μουσουλμάνων της Αττικής, παρακάμπτοντας την ως άνω πάγιας γενικής εφαρμογής διαδικασία, προβαίνει στην ίδρυση του συγκεκριμένου Τεμένους και του διοικούντος αυτό ΝΠΙΔ με νόμο, αναλαμβάνοντας μάλιστα η ίδια και την δαπάνη κατασκευής και λειτουργίας του με προφανές αποτέλεσμα οι ενέργειες αυτές να συνιστούν προνομιακή μεταχείριση της Μουσουλμανικής θρησκευτικής κοινότητος που αντίκειται σαφώς και προδήλως στα άρθρα 13 παρ. 2 και 4 του Συντάγματος.
Το ατομικό δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας που κατοχυρώνεται με το άρθρο 13 του Συντάγματος περιλαμβάνει την ελευθερία της συνειδήσεως (παρ. 1) και την ελευθερία της εκδηλώσεως των θρησκευτικών πεποιθήσεων με ρητή αναφορά στην ανεμπόδιστη άσκηση της λατρείας κάθε γνωστής θρησκείας (παρ. 2). Από την τελευταία ειδικότερη έκφανση του εν λόγω ατομικού δικαιώματος απορρέει για το κράτος κατά την ρητή διατύπωση της παρ. 2 η υποχρέωση αφ’ ενός μεν, να μην παρακωλύει την άσκηση της λατρείας, αφ’ ετέρου δε να την προστατεύει με Νόμους (βλ. άρθρα 200 και 374α ΠΚ).
Περαιτέρω από τα άρθρα 13 παρ. 1 του Συντάγματος και 9 παρ. 1 της ΕΣΔΑ που κατοχυρώνουν την ελευθερία της θρησκευτικής συνειδήσεως κατοχυρώνεται και η αρχή της θρησκευτικής ισότητος, ενώ από τις διατάξεις των άρθρων 13 παρ. 2 του Συντάγματος και 9 παρ. 2 της ΕΣΔΑ συνάγεται η υποχρέωση του Κράτους στο πλαίσιο του συμφύτου σε μια δημοκρατική Πολιτεία θρησκευτικού πλουραλισμού να τηρεί ουδέτερη και αμερόληπτη στάση έναντι όλων των θρησκευτικών κοινοτήτων (ΕΔΔΑ Hassan et Tchaouch κατά Βουλγαρίας, 26/10/2000 σκ.60,62, Eglise metropolitaine de Bessarabie κατά Μολδαβίας, 13/12/2001, σκ.113, Mirolubovs κατά Λεττονίας, 15/9/2009 σκ.80).
Εξάλλου αντίκειται στην καθιερωμένη από το Σύνταγμα αρχή της ισότητος, (άρθρο 4) σε συνδυασμό προς τις διατάξεις του άρθρου 13, η βάση θρησκευτικού αποκλειστικώς κριτηρίου προνομιακή μεταχείριση υπέρ ορισμένων πολιτών (Ολομ. ΣτΕ 1016/1963), πολύ δε περισσότερο υπέρ αλλοδαπών. Περαιτέρω σύμφωνα με τις διατάξεις που προαναφέρθηκαν η ανέγερση ή λειτουργία Ναού, οιουδήποτε δόγματος ή θρησκείας πλην της επικρατούσης κατ’ άρθρον 3 του Συντάγματος, χωρεί κατόπιν αδείας της Διοικήσεως που χορηγείται κατόπιν αιτήσεως των μελών της οικείας θρησκευτικής κοινότητος και είναι σύμφωνος με το άρθρο 13 του Συντάγματος (Ολομ. ΣτΕ 4202/2012) και από αυτές προκύπτει ότι η Πολιτεία μετά την έκδοση της ανωτέρω αδείας και ενδεχομένως της σχετικής οικοδομικής αδείας δεν υποχρεούται να προβεί σε οιαδήποτε άλλη ενέργεια π.χ χρηματοδότηση προς εκτέλεση των αδειών αυτών, η οποία εκτέλεση απόκειται στα μέλη της θρησκευτικής κοινότητος που υπέβαλαν τα σχετικά αιτήματα.
Περαιτέρω, στην αιτιολογική έκθεση του ν. 3512/2006 (Ισλαμικό Τέμενος) αναφέρονται τα εξής: «δεν είχε υποβληθεί έως σήμερα από τις ίδιες τις μουσουλμανικές κοινότητες, επίσημο αίτημα προς το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων ... για τη χορήγηση σχετικών αδειών ... Κατόπιν αυτών η Κυβέρνηση αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να δημιουργήσει ένα τέμενος στην Αθήνα, αντιμετωπίζοντας έτσι τη χρόνια ανάγκη των μουσουλμάνων να έχουν έναν επίσημο, σύγχρονο και αξιοπρεπή χώρο λατρείας». Εξ άλλου, όπως ανέφερε η Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων στη Βουλή κατά την ψήφιση του εν λόγω νόμου (πρακτικά Βουλής 7.11.2006, σελ. 895), το περιεχόμενο αυτού «δεν έχει καμία σχέση με τις εξωτερικές σχέσεις της χώρας» και «δεν αποτελεί υποδομή που θα γίνει μετά από διαπραγματεύσεις ή συζητήσεις με άλλες χώρες. Αποτελεί υποχρέωση του Ελληνικού Κράτους προς μουσουλμάνους που κατοικούν στην Ελλάδα, ανεξαρτήτως αν έχουν η δεν έχουν την ελληνική υπηκοότητα».
Περαιτέρω δε, ο Αναπληρωτής Υπουργός Περιβάλλοντος ανέφερε ότι «στην Αττική λειτουργούν 120 παράνομα τζαμιά» (πρακτικά Βουλής 6.9.2011, σελ.16303 ). Τέλος, στο από 24.9.2012 έγγραφυ του Υπουργείου Παιδείας, Δία Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων προς το ΣτΕ αναφέρεται ότι, στο παρελθόν δεν έχει χρηματοδοτηθεί από το κράτος η κατασκευή χώρων λατρείας άλλων θρησκειών η δογμάτων.
Από τα ανωτέρω στοιχεία συνάγεται
α) ότι οι μουσουλμάνοι της Αττικής δεν έχουν εμποδισθεί στην άσκηση των θρησκευτικών τους καθηκόντων, αλλά, αντιθέτως, καλύπτουν τις θρησκευτικές τους ανάγκες με την ανοχή από την Πολιτεία της λειτουργίας 120 χώρων λατρείας, οι οποίοι, καίτοι στερούνται της κατά το άρθρο 1 του αν. ν.1363/1938 αδείας, δεν έχουν, παρά την σχετική υποχρέωση της Διοικήσεως, σφραγισθεί και
β) ότι δεν έχει προβληθεί από την ίδια τη θρησκευτική κοινότητα των μουσουλμάνων της Αττικής, με την υποβολή σχετικής αιτήσεως, η ανάγκη καλύψεως των θρησκευτικών τους αναγκών (προφανώς λόγω της ως άνω λειτουργίας των 120 χώρων λατρείας). Εν όψει των πραγματικών τούτων δεδομένων που προκύπτουν ευθέως από τις προπαρασκευαστικές εργασίες θεσπίσεως των επίμαχων διατάξεων, δεν στοιχειοθετείται καν, ως προς την πραγματική του βάση, ο λόγος τον οποίο επικαλείται ο νομοθέτης (η ανάγκη δηλαδή καλύψεως των θρησκευτικών αναγκών) για να δικαιολογήσει την παρέμβασή του προς θέσπιση των εν λόγω ατομικών ρυθμίσεων (κεντρικό σημείο των οποίων, κατά τα εκτεθέντα , δεν είναι η σύσταση νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου, αλλά η κατασκευή και λειτουργία ισλαμικού τεμένους).
Η ύπαρξη δε μεγάλου αριθμού μουσουλμάνων στην Αττική- η οποία δεν αμφισβητείται - ή η απουσία συνολικής και ενιαίας έκφρασης της μουσουλμανικής κοινότητος δεν συγκροτούν, εν όψει των ανωτέρω πραγματικών δεδομένων (της λειτουργίας 120 χώρων λατρείας και της μη υποβολής σχετικών αιτημάτων), την, κατά την ως άνω εισηγητική έκθεση, ύπαρξη ανάγκης καλύψεως των θρησκευτικών αναγκών των μουσουλμάνων, την οποία, άλλωστε, ο ίδιος ο νομοθέτης δεν χαρακτηρίζει ως λόγο δημοσίου συμφέροντος. Απλώς, στις επίμαχες ρυθμίσεις προβαίνει ο νομοθέτης με την, εσφαλμένη, εν όψει του εκτεθέντος περιεχομένου του άρθρου 13 παράγραφος 2 του Συντάγματος, αντίληψη ότι στις υποχρεώσεις της Πολιτείας περιλαμβάνεται και η ίδρυση, κατασκευή, οργάνωση, λειτουργία και χρηματοδότηση λατρευτικών χώρων (ακόμη και θρησκείας άλλης, εκτός της, κατά το Σύνταγμα, επικρατούσης). Τέλος, η κατασκευή του συγκεκριμένου Τεμένους δεν αποτελεί, κατά τα εκτεθέντα, ζήτημα συνδεόμενο με τις διεθνείς σχέσεις της χώρας.
Επομένως προκύπτει ότι με τις διατάξεις των άρθρων 1-4 του ν. 3512/2006 (όπως ισχύουν), χωρίς να υπηρετείται κανένας δημόσιος σκοπός, εισάγεται ένα σύνολο αλληλεξαρτώμενων ατομικών ρυθμίσεων ειδικών (ως αφορωσών στην κατασκευή και λειτουργία του συγκεκριμένου λατρευτικού χώρου), εξαιρετικών (εφ' όσον χωρούν κατά παρέκκλιση της υφισταμένης παγίας σχετικής νομοθεσίας) και ευνοικών -κυρίως καθ' ο μέρος προβλέπουν τη δωρεάν παραχώρηση επ' αόριστον κρατικής περιουσίας και την κρατική χρηματοδότηση της κατασκευής και λειτουργίας του Τεμένους- για συγκεκριμένη κατηγορία προσώπων (μάλιστα δε, κατά πλειοψηφία, όχι Ελλήνων πολιτών), με μόνο κοινό χαρακτηριστικό την ένταξή τους σε συγκεκριμένη θρησκεία (που δεν είναι, πάντως, η κατά το Σύνταγμα επικρατούσα).
Πρόκειται, συνεπώς, για μία αδικαιολογήτως ευνοική (προνομιακή) μεταχείριση υπέρ της ως άνω κατηγορίας προσώπων με αποκλειστικό κριτήριο τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Οι διατάξεις, επομένως, αυτές, κατ' εξοχήν δε η πρόβλεψη περί κρατικής χρηματοδοτήσεως της κατασκευής του εν λόγω Τεμένους (στην οποία, ειδικότερα, αναφέρεται η προσβαλλόμενη πράξη) υπό συνθήκες, μάλιστα, δυσμενέστατης δημοσιονομικής συγκυρίας, παραβιάζουν τις προεκτεθείσες αρχές της θρησκευτικής ισότητος και ουδετερότητος του Κράτους που απορρέουν από τα άρθρα 13 και 4 του Συντάγματος και 9 της ΕΣΔΑ.
Κατόπιν των ανωτέρω που κονιορτοποιούν την Απόφαση της Ολομελείας του ΣτΕ η Ελληνική Πολιτεία, θα προχωρήσει απρόσκοπτα στην ανέγερση του Μουσουλμανικού Τεμένους όταν η γειτονική Τουρκία προ ολίγων ημερών μετέτρεψε τον 9ο κατά σειρά ιστορικό Ναό της Αγίας Σοφίας Ηρακλείας (Ερεσλί) του Δ. Πόντου σε τέμενος με την ονομασία Ορχάν Τζαμί που θα ξαναλειτουργήση με πανηγυρικό τρόπο στην μουσουλμανική εορτή του Κουρμπάν Μπαιράμ.
Ο πολύ αξιόλογος διανοητής και σχολιαστής Τάκης Θεοδωρόπουλος στην «Καθημερινή» της Κυριακής 28/9/2014 έγραψε για τους 50.000 μαχητές του χαλιφάτου στο Ιράκ και τη Συρία: «Είναι εναντίον της Δημοκρατίας, είναι εναντίον της εκκοσμικευμένης γνώσης και σκέψης, άρα εναντίον της ελευθερίας της σκέψης, είναι εναντίον του Διαφωτισμού, εναντίον των αρχαίων αγαλμάτων. Είναι με δύο λόγια εναντίον του πολιτισμού μας».
Το θέμα όμως που αποσιωπάται από όλους, είναι ότι την ευθύνη για τα φρικώδη και τρομακτικά εγκλήματα του ιερού πολέμου (!) Τζιχάντ δεν την έχουν ασφαλώς τα αξιοθρήνητα θύματα και θύτες εν ταυτώ του Χαλιφάτου ή «Αποκεφαλιστάν» αλλά η ψευδής και ασύμβατη με κάθε έννοια δημοκρατίας, ελευθερίας, ανεξιθρησκείας και αληθείας, θρησκεία του Κορανίου, η οποία στο Κεφ. 47 παραγρ. 4 εντέλλεται !!! «όταν συναντάτε τους απίστους φονεύετε και κατασφάζετε, συγκρατούντες στερεά τα δεσμά του αιχμαλώτου (Κορ. κεφ. 47,4), στο δε Κεφ. 8, παραγρ. 68 διακηρύσσει «Κανείς από τους προφήτες δεν μπόρεσε να αποκτήση στη γη οπαδούς χωρίς σφαγές» και στο Κεφ. 8 παραγρ.
40 συνεχίζει τις εντολές του θανάτου «πολεμείτε αυτούς μέχρις ότου δεν θα υπάρχει πλέον πειρασμός, μέχρις ότου δεν θα υπάρχει άλλη θρησκεία παρά του μόνου Θεού» και ολοκληρώνει το τελετουργικό των στυγνών δολοφονιών και τον «εξαγιασμό» !!! τους με την διαβεβαίωση στο Κεφ. 8 παραγρ. 17 «Δεν φονεύετε εσείς αυτούς αλλά ο Θεός. Όταν ακοντίζεις δεν είσαι εσύ που ακοντίζεις, είναι αυτός ο Θεός για να δοκιμάσει τους πιστούς διά λαμπράς δοκιμασίας. Ο Κύριος ακούει και γνωρίζει τα πάντα» και στο Κεφ. 9 στιχ. 29 «Πολεμείται εναντίον του μη πιστεύοντος τον Θεό, ούτε στην εσχάτη ημέρα και μη θεωρούντος αθέμιτο ο,τι ο Θεός και ο απόστολος Αυτού απηγόρευσαν, πολεμείτε δε επίσης εναντίον των Εβραίων και των Χριστιανών οι οποίοι δεν πιστεύουν την πίστη της αληθείας».
Αυτή είναι η «θεολογική» βάση του Ισλάμ που δεν διακρίνεται σε ριζοσπαστικό και σε δήθεν μετριοπαθές. Μιάς ανθρωποπαθούς θρησκείας που εδράζεται στο τρομακτικό ιδεολόγημα ότι δήθεν ένθεος είσαι εάν σφάζεις, βιάζεις, λεηλατείς και επιβάλλεσαι στο συνάνθρωπό σου. Βέβαια ο ψευδοθεός Αλάχ δεν είναι άλλος από τον ψευδοθεό του αραβικού πολυθειστικού και ειδωλολατρικού συστήματος και επομένως ως δαιμόνιο αρέσκεται στις ανθρωποθυσίες και το αίμα, ο δε δήθεν Προφήτης ενυμφεύθη ως έβδομη γυναίκα του την σύζυγο του υιού του Ζαίντ και ως ένατη την επταετή κορασίδα Αισά.
Το ερώτημα που τίθεται είναι πόσο ανόητοι μπορεί να είναι οι υπεύθυνοι των πολιτειών της Δύσεως, ώστε να παραβλέπουν τα ανωτέρω και να δηλώνουν παγκόσμια σαν τον Αμερικανό Πρόεδρο ότι δήθεν «υποτιμήσαμε» το θέμα.
Όσον αφορά για τους εν Ελλάδι κρατούντας πολλαπλασιάζεται η ευθύνη τους γιατί σε αυτήν την αιματοπότιστη χώρα το Γένος μάτωσε και τα ιερά σφάγια της πίστεως και της ελευθερίας μας πότισαν με το αίμα τους, σπιθαμή προς σπιθαμή, αυτή την μαρτυρική γη, για να μην αποτελούμε σήμερα το υπόλοιπο της Ευρωπαικής Τουρκίας.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
