Γιατί οι ΗΠΑ φοβούνται τους ρωσικούς διηπειρωτικούς πυραύλους SS-18 «Satan»

Αποτελούν το απόλυτο όπλο του πυρηνικού Αρμαγεδδώνα. Κατασκευάστηκαν την εποχή του "ψυχρού πολέμου" αλλά παραμένουν το ισχυρότερο όπλο στο ρωσικό οπλοστάσιο.Οι πρόσφατες προσπάθειες, όμως, των Αμερικανών να «πλήξουν» τους SS-18 - αποτέλεσμα του παλιού φόβου των ΗΠΑ- συνιστούν μια επικίνδυνη κίνηση.

Σε ολόκληρη την ιστορία του ανθρώπινου γένους, δεν υπήρξε ποτέ ένα όπλο τόσο καταστροφικό όσο οι ρωσικοί διηπειρωτικοί βαλλιστικοί πύραυλοι SS-18 (ICBM). Για να αντιληφθούμε την πραγματική δύναμη αυτού του τρομακτικού όπλου, πρέπει να το συγκρίνουμε με την καταστροφή που επέφερε η πυρηνική βόμβα που έριξαν οι ΗΠΑ στη Χιροσίμα.Η βόμβα της Χιροσίμα είχε μια εκρηκτική απόδοση «μόνον» 15 κιλοτόνων (KT) ή 15.000 τόνων ισοδυνάμου TNT, και όμως σκότωσε 70.000 ανθρώπους. Ένας SS-18 φέρει μέχρι 10 πυρηνικές κεφαλές περίπου 750 KT η κάθε μία. Μερικοί πύραυλοι φέρουν τη γιγαντιαία κεφαλή των 20.000 KT.
Στα πρώτα χρόνια της πυραυλικής εποχής, οι Ηνωμένες Πολιτείες προηγούνταν της Ρωσίας και στην τεχνολογία και στους αριθμούς, αλλά από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, όταν το πυραυλικό σύστημα SS-18 ήταν έτοιμο για χρήση και μάλιστα σε μεγάλους αριθμούς, η Μόσχα είχε κλείσει πλέον το πυραυλικό χάσμα και τραβούσε μπροστά. Το 1990 είχε ένα απόθεμα περίπου 40.000 πυρηνικών κεφαλών (έναντι 28.000 των ΗΠΑ), αλλά χρησιμοποιώντας μόνο 3.000 κεφαλές, το σύστημα SS-18 θα μπορούσε να εξαφανίσει την ανθρώπινη ζωή στις Ηνωμένες Πολιτείες μέσα σε 30 λεπτά.

Το ΝΑΤΟ ήταν αυτό που έδωσε στο πυραυλικό σύστημα γιγαντιαίου βάρους 209.000 kg την κωδική ονομασία Satan. Ο υψηλής ακριβείας ρωσικός διηπειρωτικός βαλλιστικός πύραυλος μπορεί να διεισδύσει και να καταστρέψει τα αμερικανικά σιλό αντοχής 300 psi. Τα δικά του σιλό αντοχής 6000 psi, τον καθιστούν τουλάχιστον απρόσβλητο.

Περιέργως, ένας πύραυλος αυτού του βάρους και μήκους (102 πόδια) μπορεί να ελίσσεται (με κίνηση σε καμπύλη σχήματος S για να αποφεύγει την αντιπυραυλική άμυνα), ενώ τα μικρο-ηλεκτρονικά του λειτουργούν σε συνθήκες πυρηνικής επίθεσης.

Η τρομακτική του δύναμη είχε θορυβήσει τότε την αμερικανική ηγεσία, φέρνοντας εσπευσμένα την Ουάσιγκτον στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Οι συνομιλίες για τον Περιορισμό των Στρατηγικών Όπλων στις αρχές της δεκαετίας του 1970 είχαν ως αποτέλεσμα τη δραστική επιβράδυνση της μέχρι σήμερα ανεξέλεγκτης κούρσας των εξοπλισμών.

Επικίνδυνα παιχνίδια  

Ο βαλλιστικός πύραυλος SS-18 αποτέλεσε κομβικό θέμα στις συνομιλίες για τον περιορισμό των Στρατηγικών Όπλων μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων, όντας ζήτημα υπαρξιακής απειλής για τις Ηνωμένες Πολιτείες,. Οι Αμερικανοί πρότειναν την απομάκρυνση των στρατηγικών πυραύλων τους από τις βάσεις στην Ευρώπη, εάν οι Ρώσοι συμφωνούσαν σε βαθιές περικοπές των δικών τους πυραυλικών δυνάμεων. Το 1991 η Μόσχα βάσει της συνθήκης START I μείωσε το αριθμό των μονάδων εκτόξευσης από 308 σε 154.

Η συμφωνία START II προέβλεπε την εξάλειψη όλων των SS-18, αλλά δεν τέθηκε σε ισχύ και οι πύραυλοι παρέμειναν εν λειτουργία. Σύμφωνα με τη ρωσική πλευρά η καθυστέρηση δεν ήταν σκόπιμη. Αλλά την εποχή των στενών σχέσεων με τις ΗΠΑ, όταν το ΝΑΤΟ επεκτεινόταν φτάνοντας όλο και πιο κοντά στα σύνορα της Ρωσίας, η Μόσχα αποφάσισε να κρατήσει τα σούπερ όπλα της. Τώρα, που το ψεύτικο ειδύλλιο Ρωσίας-ΗΠΑ του 1991 είναι μια μακρινή ανάμνηση, είναι πλέον ξεκάθαρο για το Κρεμλίνο ότι, οι μονάδες εκτόξευσης ICBMs είναι απολύτως αναγκαίες για τη διατήρηση της αποτροπής.

 

Ολα τα' χαμε, οι πυρηνικές φιλοδοξίες της Ουκρανίας μας έλειπαν!

Η Ουκρανία θέλει να επανέι στη Λέσχη των πυρηνικών κρατών. Οι πολιτικοί που θεωρούν εαυτούς, ηγέτες της σημερινής «κυβέρνησης» της Ουκρανίας, θέλουν να αποκτήσουν επειγόντως τη δική τους «ατομική βόμβα». Αφελείς, αλλά όχι και τόσο ακίνδυνοι.

Έτσι ξαφνικά, ως έκλαμψη από το παρελθόν, οι SS-18 ήρθαν και πάλι στο προσκήνιο με αφορμή τον πόλεμο των κυρώσεων. Όταν η Μόσχα, ανακοίνωσε ότι θα διακόψει την πώληση των κινητήρων πυραύλων στις Ηνωμένες Πολιτείες, αν οι εν λόγω κινητήρες χρησιμοποιηθούν για στρατιωτικούς σκοπούς, μέλη του Κογκρέσου των ΗΠΑ πρότειναν μία επικίνδυνη κίνηση: Να ξεκινήσουν συνομιλίες μεταξύ αμερικανικής και ουκρανικής κυβέρνησης με στόχο τον τερματισμό της μακρόχρονης συνεργασίας Κιέβου- Μόσχας για τους SS-18.

Οι Αμερικανοί θα μπορούσαν να βρεθούν προ εκπλήξεως. Γιατί μπορεί ο πύραυλος να είναι προϊόν του στρατιωτικο- βιομηχανικού συμπλέγματος Yuzhnoye Design Bureau της Ουκρανίας, αλλά η Ομοσπονδία των Αμερικανών Επιστημόνων λέει ότι είναι «ρωσικές οι επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών συντήρησης των SS-18, που στην παρούσα φάση απογράφονται».

Ακόμη και αν οι Ουκρανοί διατηρούσαν ορισμένους ρωσικούς στρατηγικούς πυραύλους, οι ΗΠΑ δεν μπορούν να ασκήσουν επιρροή. Ο Βίκτωρ Γεσίν, πρώην επικεφαλής προσωπικού της Διοίκησης Στρατηγικών Πυραυλικών Δυνάμεων, δήλωσε στην εφημερίδα Nezavisimaya Gazeta ότι η ουκρανική επιχείρηση «υπάρχει κυρίως λόγω της χρηματοδότησης της Ρωσίας, παρέχοντας εγγύηση εποπτείας του αντιπυραυλικού συστήματος. Αυτοί οι οικονομικοί δεσμοί είναι πολύτιμοι, ανεξάρτητα από το ποιος έρχεται στην εξουσία, στην Ουκρανία! …Δεν προβλέπω ανάκληση της διακυβερνητικής συμφωνίας».

Σε κάθε περίπτωση, η προσπάθεια ανατροπής της στρατηγικής αντιπυραυλικής άμυνας της Ρωσίας, είναι ένα καλό παράδειγμα για το πώς γίνεται ένα πολιτισμένο χαρακίρι. Οι Ηνωμένες Πολιτείες παίζουν πυρηνική ρουλέτα, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τη δυνατότητα του Κρεμλίνου να προβεί σε αντίποινα. 

Αβάσιμοι φόβοι  

Φαίνεται ότι η επιθετική εκστρατεία της Ουάσιγκτον κατά των SS-18, γίνεται κυρίως λόγω του αταβιστικού φόβου των Αμερικανών απέναντι στο απόλυτα καταστροφικό όπλο, το οποίο, δυστυχώς, δεν βρίσκεται υπό τον έλεγχό τους, αλλά στην κατοχή του αντιπάλου τους.

Αλλά στον 21ο αιώνα, όταν η Ρωσία δεν είναι πλέον ένας θανάσιμος εχθρός, οι φόβοι αυτοί είναι αβάσιμοι. Η έκθεση (DOD) του Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ για τις ρωσικές πυρηνικές δυνάμεις, που διεξήχθη σε συνεργασία με τον διευθυντή της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, λέει ότι ακόμη και στην χειρότερη περίπτωση – εάν υπάρξει ένα πρώτο ρωσικό χτύπημα- αυτό θα επηρεάσει «πολύ λίγο έως καθόλου» τη δυνατότητα των ΗΠΑ να προβούν σε αντίποινα.

Η έκθεση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «η Ρωσία δεν θα είναι σε θέση να επιτύχει κάποιο σημαντικό στρατιωτικό πλεονέκτημα από οποιαδήποτε εύλογη επέκταση των στρατηγικών πυρηνικών δυνάμεων, ακόμη και αν παραβλέψει τη νέα συνθήκη START».

Τα μέλη του Κογκρέσου των ΗΠΑ όμως εντείνουν τη ρητορική, επειδή ακριβώς είναι αδαείς και κακά πληροφορημένοι.

O «Satan» παραμένει ισχυρός

Εν τω μεταξύ, 50 χρόνια μετά την πρώτη ανάπτυξή του, ο SS-18 παραμένει σε πλήρη ετοιμότητα. Κι ενώ, μέσα σε 10 χρόνια οι στρατηγικές πυραυλικές δυνάμεις της Ρωσίας, θα εκσυγχρονιστούν με περισσότερους από 400 νέους πυραύλους, ο «Satan», μετά από αναβαθμίσεις, φαίνεται πως θα επιβιώσει εύκολα μέχρι το 2040.

Συγκριμένα, στην ιστοσελίδα Strategy Page αναφέρεται: «Οι περισσότερες βολές δοκιμής τα τελευταία δέκα χρόνια ήταν επιτυχείς, ενώ και οι δοκιμές ελέγχου ποιότητας αποδείχτηκαν θετικές. Παρά την μεταψυχροπολεμική κατάρρευση του ρωσικού στρατού, δεν υπήρξε διακοπή χρηματοδότησης ούτε πτώση της ποιότητας του προσωπικού των πυραυλικών δυνάμεων, οι οποίες αποτελούν και την τελική άμυνα του μεγαλύτερου έθνους στον πλανήτη». 

Η Ρωσία Τώρα

infognomonpolitics.blogspot.gr