Το ρολόι στην εκκλησιά του χωριού σταμάτησε στις 2.43. Οι κάννες από τα γερμανικά πολυβόλα που ήταν στημένα περιμετρικά στη τοποθεσία Ράχη του Καππή, ακόμη κάπνιζαν.
Κάποιοι λοχίες μαζί με 2-3 αξιωματικούς και μερικούς στρατιώτες, πατούσαν ανάμεσα στα εκατοντάδες άψυχα κορμιά, και έψαχναν για κάποιο σημάδι ζωής. Έβριζαν στα γερμανικά επειδή λέρωναν τις καλογυαλισμένες αρβύλες τους όπως περπατούσαν μέσα σε ποτάμια ζεστού ακόμη αίματος.
Όταν εντόπιζαν κάτι να κινείται, να αργοσαλεύει, να σφαδάζει από τον πόνο, πήγαιναν από πάνω του και το εκτελούσαν. Μια ριπή, η χαριστική βολή για να μη γλυτώσει κανείς. Για να είναι σίγουροι ότι όλοι οι Καλαβρυτινοί άνδρες θα πεθάνουν...
Εξάλλου πολλοί λένε ότι ήταν απόφαση κατευθείαν από την Καγκελαρία. “Για κάθε έναν νεκρό Γερμανό στρατιώτη θα εκτελούνται 50 άμαχοι”
Βόρειοδυτική Πελοπόννησος 13 Δεκεμβρίου 1943 ημέρα Δευτέρα. Η επιχείρηση της Βέρμαχτ με την κωδική ονομασία ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ (Unternehmen Kalawrita) ,μόλις έχει τελειώσει. Και έχει στεφθεί με άκρα επιτυχία για το γερμανικό στρατό. Οι Ορεινοί κυνηγοί και το 68ο σώμα στρατού θα πρέπει να ένιωθαν ευτυχισμένοι. Μπορεί να μην είχαν συλλάβει κανένα αντάρτη η Εγγλέζο, αλλά τουλάχιστον έκαψαν από τα θεμέλια όλα τα χωριά του Χελμού που τους βοηθούσαν...
Καλάβρυτα σήμερα. Ένας λόφος γεμάτος δάκρυα. Ένας λόφος που σε πονά και μόνο να γυρίσεις το κεφάλι σου να τον δεις. Ένας πέτρινος σταυρός, και το άγαλμα μιας μητέρας που πενθεί τον άνδρα και τα παιδιά της, Μιας μητέρας που η ψυχή της έχει πετρώσει...
Το Onalert σας παρουσιάζει σήμερα τι απέγιναν οι Γερμανοί ναζί αξιωματικοί που δολοφόνησαν εν ψυχρώ περισσότερους από 700 άνδρες, ηλικίας 14 ετών και άνω. Που κατέσφαξαν, όλα τα αρσενικά του χωριού των Καλαβρύτων. Από όλο το χωριό γλύτωσαν μόνο 15 άνδρες πού είχαν την τύχη, στην αρχή να θαφτούν κάτω από δεκάδες πτώματα κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης, και αργότερα την ψυχραιμία να κρατηθούν ακίνητοι, όταν οι Γερμανοί περνούσαν από πάνω τους και άδειαζαν τους γεμιστήρες σε ότι κουνιόταν.
Κανένας Γερμανός αξιωματικός της Unternehmen Kalawrita δεν λογοδότησε ποτέ σε κανένα διεθνές δικαστήριο σε καμία δίκη. Και η ανώτερη ποινή που επιβλήθηκε ήταν εκείνη των 3 χρόνων. Τρία χρόνια για 1000 ψυχές...
Νταίνερτ (Döhnert) και όχι Τένερ ονομαζόταν ο μεταφραστής των Γερμανών κατά την διάρκεια της επιχείρησης. Πρόκειται για το πρόσωπο που περισσότερο εντυπώθηκε στην μνήμη όσων επέζησαν, ήταν όμως ένας απλός Δεκανέας, ανήκε δε στον λόχο Σόμπερ. Για να αποδώσουμε τα Καίσαρος Κάισαρι η ιεραρχία εκείνη την αποφράδα ημέρα είχε ως εξής:
-
Στγος Χέλμουτ Φέλμυ, διοικητής του 68ου Σώματος Στρατού (General der Flieger Hellmuth Felmy)
-
Υπγος Καρλ φον λε Σουίρ, διοικητής της 117ης Μεραρχίας Κυνηγών [Ορεινού Πεζικού] (Generalmajor Karl von le Suire)
-
Ανχης Γιούλιους Βαίλφινγκερ, διοικητής του 749 Συντάγματος (Oberstleutnant Julius Wölfinger)
-
Τχης Χανς Εμπερσμπέργκερ, διοικητής του Ι/749 Τάγματος (Major Hans Ebersberger)
-
Υπγός Βίλλιμπαλντ Ακαμπχούμπερ (Oberleutnant Willibald Akamphuber)
-
Δνέας Κόνραντ Νταίνερτ (Obergefreiter Konrad Döhnert) .Ο Φέλμυ καταδικάστηκε στην Νυρεμβέργη, στην λεγόμενη δίκη των στρατηγών της ΝΑ Ευρώπης, και εξέτισε τρία χρόνια στην φυλακή για μια πράξη που in concreto δεν διέταξε και δεν γνώριζε, είχε όμως διατάξει γενικώς παρόμοια «μέτρα εξιλασμού». Ο Λε Σουίρ πέθανε αιχμάλωτος των Σοβιετικών το 1955 και κηδεύτηκε στην γενέτειρά του στην Βαυαρία με πλήρεις στρατιωτικές τιμές. Ο Εμπερσμπέργκερ πέθανε στο Ανατολικό Μέτωπο. Ο Ακαμπχούμπερ πέθανε στην Αυστρία το 1972 σε ηλικία 67 ετών. Ο Νταίνερτ πέθανε στην Αυστρία το 1979 σε ηλικία 64 ετών. Κανείς τους δεν λογοδότησε ενώπιον της Δικαιοσύνης.
68 χρόνια μετά καμία γερμανική τράπεζα η γερμανική κυβέρνηση πέρα από κάποια συγνώμη δεν έχει αποζημιώσει κανένα θύμα γερμανικής θηριωδίας και εγκλήματος πολέμου στην Ελλάδα.
onalert.gr
