Έλεος! Δεν είναι δυνατόν να καίγεται ο πισινός μας και ο κόσμος να ασχολείται με τα βυζιά της Αντζελίνα Τζολί. Δε γίνεται να είμαστε τόσο μ@λάκες και να δεχόμαστε να συζητάμε ένα καθαρά επιστημονικό θέμα με όρους διαφωνίας για το αν το Gardhu ή το Chivas είναι καλύτερο ουίσκι.
Δε γίνεται η βιομηχανία της ιατρικής να λειτουργεί με τόσο σιχαμερούς κανόνες μάρκετινγκ και εμείς να ψαρώνουμε. Ο όρος «ζούμε στην κοσμάρα μας» δεν αρκεί για να περιγράψει την πραγματικότητα. Έχουμε ξεφύγει εντελώς. Όποιο site και ν’ ανοίξω πέφτω πάνω στα βυζιά της Τζολί.
(υποτίθεται) Σοβαροί άνθρωποι βγαίνουν και παίρνουν θέση για μία πρακτική που συμβαίνει εδώ και χρόνια, μόνο και μόνο επειδή επρόκειτο για τα βυζιά της Τζολί και θέλησαν να πάρουν κι αυτοί λίγο φως από τη λάμψη της.
Δε μπορώ να σκεφτώ ότι είναι αληθινή η είδηση πως «Με αφορμή την απόφαση της διάσημης ηθοποιού Αντζελίνα Τζολί για προληπτική αμφοτερόπλευρη μαστεκτομή, και το θόρυβο που εκδηλώθηκε, οι επιστήμονες του «Δημόκριτου», σε συνέντευξη Τύπου, επισήμαναν….».
Τους κατανοώ εν μέρει, επειδή δήλωσαν ότι με το που έσκασε η είδηση «υπήρξε στο εργαστήριο του “Δημόκριτου” καταιγισμός τηλεφωνημάτων σχετικά με τις εξειδικευμένες εξετάσεις που πραγματοποιούνται στο εργαστήριο Μοριακής Διαγνωστικής». Δεν τους κατανοώ, επειδή δήλωσαν ότι «Το κόστος του γενετικού τεστ καρκίνου μαστού ωοθηκών κυμαίνεται από 150 έως 800 ευρώ» καθώς και ότι «είναι εξωφρενικά τα ποσά που ακούγονται για 2.000 και 3.000 ευρώ». Το ότι αυτά τα 150 έως 800 ευρώ ΔΕΝ καλύπτονται από τα ασφαλιστικά Ταμεία είναι ακόμη πιο εξωφρενικό, όμως.
Όπως, επίσης, εξοργιστικό είναι ότι στην είδηση αναφέρεται πως «Στην Ελλάδα εκτός από τον “Δημόκριτο” υπάρχουν άλλα δύο αξιόπιστα εργαστήρια και αρκετά άλλα επικίνδυνα, σύμφωνα με τον Διευθυντή Ερευνών του Εργαστηρίου Μοριακής Διαγνωστικής, τα οποία έχουν δώσει απαράδεκτα αποτελέσματα σε ανθρώπους κατά το παρελθόν». Όμως δεν λέμε ποια είναι τα καλά και ποια τα κακά εργαστήρια, οπότε ελάτε σ’ εμάς να είστε σίγουρες.
Όλα μάρκετινγκ και τα fashion victims της βιομηχανίας της Υγείας θα τρέξουν να πληρώσουν για να κάνουν τα τεστ. Κι ύστερα θα πάνε να κόψουν τα βυζιά τους για να γίνουν «όπως η Τζολί». Τριτοκοσμική showbiz για ένα θέμα που θα έπρεπε να αγγίζεται με προσοχή και σεβασμό. Όμως εδώ είναι φαντεζί. Με τόνους κομφετί από τα ΜΜΕ. Κανονικό πάρτυ. Ακόμη και η μαστεκτομή γίνεται αξεσουάρ.
Και τι έγινε που το 80% του καρκίνου του μαστού δεν οφείλεται σε γονιδιακή βλάβη; Έτσι κι αλλιώς όλη η κοσμική Αθήνα ανήκει στο 20%. Και τι έγινε που ο μοριακός έλεγχος κρίνεται απαραίτητο να γίνεται σε γυναίκες που εμφάνισαν καρκίνο κάτω των 45 ετών και όσες έχουν ιστορικό με δύο τουλάχιστον συγγενείς ασθενείς κάτω των 60 ετών; Ποιος γαμεί τις προϋποθέσεις; Άλλωστε, όπως είπαν κι από τον “Δημόκριτο”, «μόνο το 50% των γυναικών απευθύνεται στο “Δημόκριτο” για το τεστ μετά από συμβουλή γιατρού και το υπόλοιπο 50% αυθόρμητα». Αυθόρμητα! Έτσι!
Πολλοί διάβασαν τη συνέντευξη της Τζολί. Ακόμη περισσότεροι διάβασαν μόνο τα «βασικά». Πόσοι όμως στάθηκαν στο σημείο όπου η ηθοποιός λέει «Η δική μου διαδικασία ξεκίνησε στις 2 Φεβρουαρίου με μια διαδικασία που λέγεται «nipple delay» και η οποία είναι επώδυνη αλλά ενισχύει τις πιθανότητες να σώσεις τη θηλή (…). Δύο εβδομάδες μετά έκανα τη μεγάλη επέμβαση στην οποία αφαιρέθηκε ο ιστός του στήθους και μπήκαν προσωρινά ενθέματα στη θέση τους (…). Αλλά μερικές μέρες μετά την επέμβαση επανήλθα κανονικά στη ζωή μου. Εννιά εβδομάδες αργότερα, ολοκληρώθηκε η ανακατασκευή του στήθους μου με μια νέα εγχείρηση τοποθέτησης εμφυτευμάτων».
Ούτε διαφήμιση του Jumbo να ήταν. Μια εγχείρηση ζωής μετατράπηκε σε προϊόν. Οι κατασκευαστές εμφυτευμάτων σιλικόνης πανηγυρίζουν. Οι πλαστικοί χειρουργοί έκαναν την Τζολί εικόνισμα. Τα ιδιωτικά νοσοκομεία ετοιμάζονται να βαφτίσουν τις νέες τους πτέρυγες με το όνομα της άδολης Αντζελίνας.
Δεκάδες χιλιάδες ευρώ κοστίζει στην Ελλάδα όλη αυτή η διαδικασία. Οι προληπτικές μαστεκτομές δεν ήταν κάποιο ταμπού. Είναι ιατρική πράξη εδώ και χρόνια. Αίφνης μετετράπησαν σε θέμα συζήτησης σε club και restaurant. Σε «να πάω κι εγώ». Σε «πάμε αύριο για ψώνια κι ένα τεστ;». Είμαστε εντελώς τρελοί πια;
Αν οι γυναίκες που πάσχουν από καρκίνο του μαστού και ψάχνουν εναγωνίως τα 3,4 ή 5 χιλιάρικα ευρώ για να χειρουργηθούν, είχαν τη μισή δημοσιότητα της Τζολί, τότε ίσως μαθαίναμε πόσο κερδοφόρος είναι ο καρκίνος. Αν οι γυναίκες που παλεύουν να κλείσουν για μήνες ραντεβού σ’ ένα δημόσιο νοσοκομείο για μαστογραφία ή υπέρηχο μαστών είχαν τη μισή δημοσιότητα των βυζιών της Τζολί, ίσως κατανοούσαμε την πραγματική αγωνία τους και αντιλαμβανόμασταν την ανυπαρξία του δημόσιου συστήματος υγείας.
Και μόλις ολοκληρωθεί η «επικοινωνιακή πολιτική» για την προώθηση της προληπτικής μαστεκτομής και της ανακατασκευής του στήθους με τοποθέτηση εμφυτευμάτων σιλικόνης, θα σκάσει πάλι κάποια είδηση όπως η περσινή που μιλούσε για τα εμφυτεύματα σιλικόνης μεγάλης γαλλικής εταιρείας που περιείχαν ακόμη και παράγωγα πετρελαίου, κάνοντας πιθανή την πρόκληση δηλητηριάσεων μέχρι κακοηθειών. Οπότε, κάποιο νέο υλικό θα έχει να μας παρουσιάσει η άδολη Τζολί.
Ελπίζω να μην προλάβει. Ελπίζω να σταματήσει αυτή η σχιζοφρένεια και να επικρατήσει η λογική, η σοβαρότητα, η υπευθυνότητα, η σωστή ενημέρωση. Σιχαίνομαι την Τζολί κι όλο αυτό το πανηγύρι γύρω της, κυρίως επειδή έγραψε «Μπορώ να πω στα παιδιά μου ότι δεν χρειάζεται πια να φοβούνται ότι θα με χάσουν εξαιτίας ενός καρκίνου του μαστού», την ώρα που εκατομμύρια γυναίκες στον κόσμο που νοσούν από καρκίνο του μαστού, δίνουν μάχη για να νικήσουν. Κι έρχεται το σούργελο να θεωρήσει την εμφάνιση του καρκίνου στο μαστό ως «τετέλεσται».
Η αλήθεια δε μπορεί να κρυφτεί κάτω από καμία εμπορευματοποίηση της Υγείας. Η αλήθεια είναι ότι «Ο καρκίνος του μαστού είναι μία νόσος που μπορεί να νικηθεί, αρκεί να διαγνωσθεί έγκαιρα και σε αυτό μπορεί η ίδια η γυναίκα να βοηθήσει τον εαυτό της». Λίγη υπευθυνότητα ρε γαμώτο! Μόνο λίγη. Και μεγάλος σεβασμός στις γυναίκες που παλεύουν να νικήσουν τον καρκίνο του μαστού. Και θα τον νικήσουν!
http://kartesios.com/?cat=28freepen.gr
