ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΑΡΜΑΤΙΚΗΣ ΤΑΦΡΟΥ.
Η παράδοση του πρώτου AZMIM (Amfibi Zırhlı Muharebe İş Makinasι: Αμφίβιο Θωρακισμένο Όχημα Μηχανικού) από την κατασκευάστρια FNSS Savunma Sistemleri στη Διοίκηση Λογιστικής Υποστήριξης των Τουρκικών Χερσαίων Δυνάμεων έγινε στις 11 Ιανουαρίου.
Η σχετική επίσημη τελετή έγινε στις εγκαταστάσεις της FNSS παρουσία του Τούρκου υπουργού Άμυνας Ismet Yilmaz, του διοικητή της Διοίκησης Λογιστικής Υποστήριξης των Τουρκικών Χερσαίων Δυνάμεων αντιστράτηγου Adem Huduti,
του επικεφαλής της γενικής γραμματείας αμυντικής βιομηχανίας (SSM) Murad Bayar και πολλών άλλων στρατιωτικών και πολιτικών αξιωματούχων του τουρκικού υπουργείου άμυνας και της κυβέρνησης γενικότερα.
Η υψηλού επιπέδου παρουσία στην τελετή προφανώς αιτιολογείται από το γεγονός ότι το AZMIM (σημείωση 1) αποτελεί προίον αποκλειστικά τουρκικής σχεδίασης και παραγωγής, και μάλιστα αποτελεί το δεύτερο κατά σειρά μετά την αυτοκινούμενη αμφίβια γέφυρα εφόδου (SYHK: Seyyar Yüzücü Hücum Köprüsü – SAMUR).
Στους επόμενους μήνες αλλά 11 οχήματα του τύπου, που αποτελούν την πρώτη παρτίδα, αναμένεται να παραδοθούν στις μονάδες μηχανικού μάχης της 1ης Τουρκικής Στρατιάς, προσδίδοντας πρωτόγνωρες για αυτές επιχειρησιακές δυνατότητες ζεύξης κωλυμάτων, και ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΑΡΜΑΤΙΚΗΣ ΤΑΦΡΟΥ. Σημειώνεται ότι η συνολική απαίτηση των Τουρκικών Χερσαίων Δυνάμεων ανέρχεται σε 36 οχήματα AZMIM.
Υπενθυμίζεται ότι μέχρι το καλοκαίρι του 2010 στην ελληνο-τουρκική μεθόριο υπήρχε μια μικρή αντιαρματική τάφρος, μήκους μόλις 12 χλμ, πλάτους 20 περίπου μέτρων και βάθους 4-5 μέτρων. Αυτή είχε κατασκευαστεί τα μέσα της δεκαετίας του 1970 και εκτεινόταν κατά μήκος των χερσαίων συνόρων Ελλάδας – Τουρκίας, στο προγεφύρωμα του Κάραγατς, βορείως της πόλης της Ορεστιάδας. Μερικές εκατοντάδες μέτρα μπροστά από και σχεδόν παράλληλα μ’ αυτήν, επί της ορίου γραμμής, κατασκευάστηκε ο περιβόητος «φράκτης» για τους λαθρομετάναστες.
Όμως από το καλοκαίρι του 2010, ο Ελληνικός Στρατός, «προς απάντησιν» των τουρκικών εξοπλιστικών προγραμμάτων και ειδικότερα της προμήθειας νέων γεφυροφόρων αρμάτων LEGUAN, δυνατότητας γεφύρωσης ανοίγματος 24 μέτρων, ξεκίνησε την επέκταση, διαπλάτυνση και εκβάθυνση της υφιστάμενης τάφρου, δίνοντάς της μέσο πλάτος 30 – 35 μέτρων και μέσο βάθος επτά μέτρων.
Από τις σελίδες του «defence-point.gr» έχουμε αναφερθεί επανειλημμένα τόσο στην ελληνική αντιαρματική τάφρο όσο και στον ΕΠΙΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΙΚΟ τουρκικό σχεδιασμό για την εξουδετέρωση της. Ο λόγος είναι προφανής: η ελληνική τάφρος αποτελεί εμπόδιο στον τουρκικό επιχειρησιακό σχεδιασμό, ο οποίος είναι ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ και για αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί, δηλαδή να καταστεί δυνατή η ΥΠΕΡΒΑΣΗ της. Η ΥΠΕΡΚΕΡΑΣΗ είναι μία επιλογή και η ΔΙΑΣΠΑΣΗ η βασική και λαμβανομένων των γεωγραφικών δεδομένων η ΕΦΙΚΤΗ.
Υπενθυμίζεται ότι ο προαναφερόμενος σχεδιασμός, περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την προμήθεια ακτόδρομων (σημείωση 2), των εν λόγω τεθωρακισμένων αμφίβιων προωθητών και των αυτοκινούμενων πλωτών γεφυρών εφόδου SYHK – SAMUR.
Κύριο χαρακτηριστικό των δύο τελευταίων συστημάτων είναι η ανάπτυξη τους από την τουρκική αμυντική βιομηχανία ΕΠΙ ΤΟΥΤΟΥ, δηλαδή ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΑΠΟΜΕΙΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΑΦΡΟΥ. Για αυτό ακριβώς τον λόγο αντί να στραφούν στη διεθνή αγορά (η παραγωγή σειράς 36 AZMIM συμπεριλαμβανομένου και του οχήματος που χρησιμοπιοιήθηκε για τις δοκιμές και την πιστοποίηση με κάθε κριτήριο μπορεί να θεωρηθεί μικρή), επέλεξαν να κινητοποιήσουν το ερευνητικό και βιομηχανικό δυναμικό της χώρας ώστε να σχεδιάσουν, αναπτύξουν και παράγουν συστήματα ΑΠΟΛΥΤΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΜΕΝΟ ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ.
Η επίσημη παράδοση του πρώτου AZMIM αποτελεί επίσης πρώτης τάξης ευκαιρία για την ελληνική πλευρά να «μετρήσει» τόσο σε οικονομικό όσο και σε επιχειρησιακό επίπεδο το αποτέλεσμα της συγκεκριμένης δράσης της, δηλαδή της κατασκευής της τάφρου, σε σχέση με το κόστος της αντίδρασης, δηλαδή της πρόσκτησης των αναγκαίων επιχειρησιακών συστημάτων για τη διάσπαση – υπέρβαση της, που επιβλήθηκε στον αντίπαλο.
Αυτή ακριβώς η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ των εξοπλισμών αποτελεί ένα από τα όπλα της ελληνικής πλευράς στον ελληνο-τουρκικό ανταγωνισμό στρατιωτικής ισχύος, και θα πρέπει να αξιοποιηθεί στο έπακρο με αντικειμενικό σκοπό να επιβάλλει στον αντίπαλο ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ ώστε να αντισταθμίσει – εξισορροπήσει – εξουδετερώσει σε επιχειρησιακό επίπεδο ελληνικές έξυπνες επιλογές.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ 1: ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ AZMIM
Στις 10 Μαρτίου του 2009, το τουρκικό Υφυπουργείο Αμυντικής Βιομηχανίας (SSM) υπέγραψε μια ακόμη σύμβαση μετά από διαπραγματεύσεις, με την τουρκική FNSS για την ανάπτυξη ενός ειδικού μέσου μηχανικού και την παράδοση της πρώτης παρτίδας. Η FNSS ήταν η μόνη που κατέθεσε σχετική προσφορά τον Δεκέμβριο του 2008, ανταποκρινόμενη σε σχετικό αίτηση κατάθεσης προσφορών. H πρόταση της FNSS έφερε το όνομα AZMİM (Amfibi Zırhlı Muharebe İş Makinasι: Αμφίβιο Θωρακισμένο Όχημα Μηχανικού).
Πρόκειται για έναν ερπυστριοφόρο τεθωρακισμένο – αμφίβιο προωθητή γαιών (bull dozer) που βασίζεται στο ήδη υφιστάμενο όχημα τύπου Μ9 ACE (Armor Combat Earthmover: Τεθωρακισμένος Προωθητής Μάχης) της αμερικανικής BAE (πρώην BMY). Η τελευταία κατέχει το 49% των μετοχών της FNSS. Σύμφωνα με τη σύμβαση, η FNSS πρέπει να αναπτύξει το πρωτότυπο σε 42 μήνες και να παραδώσει μέχρι το 2013, 12 οχήματα του τύπου. Οι συνολικές ανάγκες του Τουρκικού στρατού έχουν προσδιοριστεί σε 36 οχήματα. Τα υπόλοιπα 24, πέραν το 12 πρώτων, εκτιμάται ότι θα συμβολαιοποιηθούν μετά τη παράδοση τις πρώτης παρτίδας.
Ο γαιοπροωθητής ΑΖΜΙΜ, έχει βάρος περί τους 17 τόνους και διαθέτει θωράκιση από κράματα αλουμινίου που του παρέχει προστασία από θραύσματα πυροβολικού και όλμων καθώς και από πυρά όπλων ευθυτενούς τροχιάς διαμετρήματος μέχρι και 14,5 χλστ. Η μέγιστη ταχύτητά του ανέρχεται σε 48 χλμ. ανά ώρα, η δε αυτονομία κίνησής του, φτάνει τα 370 χλμ. Αυτή δε είναι και η διαφορά του από τους συμβατικούς γαιοπροωθητές, εμπορικού τύπου, που μέχρι σήμερα χρησιμοποιεί ο τουρκικός αλλά και ο Ελληνικός Στρατός. Τα συμβατικά μηχανήματα κινούνται με πολύ χαμηλές ταχύτητες, διαθέτουν ολομεταλλικές ερπύστριες που καταστρέφουν τα οδικά δίκτυα και συνεπώς δεν μπορούν να κινηθούν αυτόνομα, εντασσόμενα σε φάλαγγες τεθωρακισμένων σχηματισμών.
Αντίθετα οι ειδικοί προωθητές όπως ο AZMIM, διαθέτουν ερπύστριες με ελαστικά πέλματα, αναπτύσσουν ταχύτητα ανάλογη με των υπολοίπων τεθωρακισμένων μέσων (άρματα, ΤΟΜΠ, ΤΟΜΑ, αυτοκινούμενα πυροβόλα κλπ), είναι αμφίβιοι και μπορούν να «εργαστούν» υπό τα πυρά του εχθρού, λόγω της προστασίας θώρακα που διαθέτουν. Οι επιδόσεις τους σε χωματουργικές εργασίες είναι υποδεέστερες σε σύγκριση με τις αντίστοιχες των μεγάλων εμπορικών μηχανημάτων, αλλά αυτές έχουν σκόπιμα «θυσιαστεί» υπέρ των άλλων χαρακτηριστικών τους (ευκινησία, προστασία θώρακα κλπ).
Το ΑΖΜΙΜ αποτελεί βελτιωμένο τεχνολογικό αντίγραφο του αμερικανικού Μ9 ACE. Διαθέτει μεταλλικό πτύο στο εμπρόσθιο μέρος, το οποίο ανυψούμενο αποκαλύπτει ανοικτή δεξαμενή, χωρητικότητας 6,7 κυβικών μέτρων χώματος. Σκοπός της τελευταίας είναι η πρόσκτηση επιπλέον βάρους, με τη πλήρωση της με αδρανή υλικά (χώμα ή μπάζα), προκειμένου να βαραίνει το όχημα και να βελτιώνονται οι δυνατότητές του ώθησης και εκσκαφής. Το μέγιστο συνολικό βάρος δεν πρέπει να ξεπερνά τους 25 τόνους. Οι δύο χειριστές του, οδηγός και αρχηγός πληρώματος βρίσκονται προστατευμένοι στο διαμέρισμα τους που κλείνει με δύο θυρίδες οροφής και δύναται να εργαστούν, παρατηρώντας μέσα από γυάλινα περισκόπια, συμπεριλαμβανομένων και συστημάτων νυκτερινής όρασης ώστε να μπορεί να επιχειρήσει και κατά τη διάρκεια της νύκτας. Οι θέσεις τους βρίσκονται στο πίσω μέρος του οχήματος, γεγονός που τους παρέχει σημαντικά αυξημένη παθητική προστασία σε περίπτωση προσβολής του εμπρόσθιου μέρους του οχήματος.
Τα πρωτότυπα του αμερικανικού Μ9, άρχισαν να κατασκευάζονται το 1975. Το 1979, μετά από εκτεταμένες αλλά επιτυχείς δοκιμές, τέθηκε η πρώτη παραγγελία για 15 προωθητές, οι οποίοι και παραδόθηκαν στα τέλη του 1984. Έκτοτε ακολούθησαν και άλλες παραγγελίες, η παραγωγή των οποίων ολοκληρώθηκε το 1992. Το σύνολο των οχημάτων που παρήχθησαν για τον Αμερικανικό Στρατό, ανήλθε σε 434 οχήματα. Τη δεκαετία του 90 ακολούθησαν και πρόσθετες παραγγελίες για τους Αμερικανούς πεζοναύτες και την αμερικανική εθνοφρουρά. Το Μ9 διαθέτει υπερτροφοδοτούμενο, 8κύλινδρο, πετρελαιοκινητήρα, τύπου Cummins V903C, ισχύος 295 ίππων. Σημαντική διαφορά του αμερικανικού Μ9 σε σχέση με τον τουρκικό ΑΖΜΙΜ, είναι ο αριθμός των χειριστών. Το Μ9 διαθέτει μόνο διαμέρισμα οδηγού και έναν χειριστή, ενώ το τουρκικό ΑΖΜΙΜ διαθέτει δύο θέσεις εργασίας η μία πίσω από την άλλη, με τον οδηγό εμπρός και τον αρχηγό πληρώματος πίσω του.
Τα αμερικανικά Μ9 χρησιμοποιήθηκαν εντατικά και στις δύο πολεμικές επιχειρήσεις στο Περσικό Κόλπο, εναντίον του Ιράκ τόσο το 1991 όσο και το 2003. Οι τεθωρακισμένοι προωθητές Μ9, χρησιμοποιούνται, εκτός από τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις και από τους στρατούς των Ταϊβάν και Κορέας. Τα οχήματα της τελευταίας παρήχθησαν, κατόπιν αδείας, από την τοπική βιομηχανία Samsung. Η Τουρκία θα αποτελέσει τον μόλις τέταρτο χρήστη του μέσου, παγκοσμίως.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ 2. ΑΚΤΟΔΡΟΜΟΙ
Το 2008 οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις προχώρησαν σε ανάθεση σύμβασης στη βρετανική FAUN Municipal Vehicle ltd, θυγατρική του γερμανικού ομίλου FAUN, ύψους 19,5 εκατ. ευρώ, για τη προμήθεια 40 συστημάτων βαρέων ακτοδρόμων τύπου HGMS (Heavy Ground Mobility Systems: Βαρέα Συστήματα [Αποκατάστασης της] Κινητικότητας επί Εδάφους).
Τα νέα αυτά συστήματα, είναι μηχανικά αναπτυσσόμενα και φέρονται επί οχημάτων IVECO Trakker 8X8. Καθένα από τα συγκεκριμένα μέσα απλώνει μηχανικά ακτόδρομο, κράματος αλουμινίου, υψηλής αντοχής, κλάσης 80 τόνων, μήκους 50 μέτρων και πλάτους 4,57 μέτρων. Οι ακτόδρομοι χρησιμοποιούνται για να αποκαταστήσουν τη δυνατότητα διέλευσης τροχοφόρων και ερπυστριοφόρων από λασπώδη, ελώδη, αμμώδη ή χιονισμένα εδάφη.
Τα νέα μέσα παρελήφθησαν όλα μαζί, το 2011, η δε εκπαίδευση των χειριστών τους, από τη κατασκευάστρια εταιρεία, έλαβε χώρα στις Σαράντα Εκκλησίες (Kirkareli) της Ανατολικής Θράκης.
Μερικά από τα νέα συστήματα παρατηρήθηκαν το Μάιο του 2012, να συμμετέχουν σε εκπαιδευτικές δραστηριότητες, στο κέντρο εκπαίδευσης πλωτών μέσων στη περιοχή της γέφυρας Μπόσνας, απέναντι από το προγεφύρωμα του Κάραγατς, πολύ κοντά στα ελληνοτουρκικά σύνορα.
defence-point.gr
