Καθώς άκουγα τους εισηγητές να μιλούν περί της βδελυρής, επικίνδυνης, αμιγώς ιδιοτελούς, διαβρωτικής και αιρετικής -ναι αιρετικής χριστιανοί μου- μεταπατερικής λεγομένης διδασκαλίας ορισμένων ψευτο- εκσυγχρονιστών «ορθοδόξων» Ιεραρχών και θεολόγων σε πρόσφατη ημερίδα που διοργάνωσε η Μητρόπολη Πειραιώς στις 15 Φεβρουαρίου ήρθαν στο νου μου τα λόγια του γέροντα Παϊσίου, όταν για πρώτη φορά τον επισκέφθηκα στο κελί του στο Άγιο Όρος τα Χριστούγεννα του 1992. Ουδέποτε όμως, μπορούσα να φανταστώ πως οι θέσεις που τότε υπό τη μορφή διηγήσεως διατύπωσε ο γέροντας Παΐσιος θα σηματοδοτούσαν προφητικά την κακοδοξία φιλόδοξων και πλήρως εκκοσμικευμένων, τύποις, θα λέγαμε, και όχι ουσία ορθοδόξων χριστιανών.
Συγκεκριμένα ο π. Παΐσιος είχε εκφράσει τότε τη γνώμη πως τα ελληνόπουλα επ’ ουδενί έπρεπε να σπουδάζουν στα πανεπιστήμια της αιρετικής Δύσης γιατί στη συντριπτική πλειονότητά τους μολύνονται.
Και τη μόλυνση χωρίς να το καταλάβουν την κουβαλούν στις αποσκευές τους όταν επιστρέφουν στην ευλογημένη Ελλάδα. Το μικρόβιο μάλιστα της μόλυνσης, τόνιζε έχει λάβει μορφή επιδημίας που απειλεί την ενότητα και συνοχή της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας. Γι’ αυτό, όπως χαρακτηριστικά έλεγε «συνιστώ σε καθηγητές και πολιτικούς που με επισκέπτονται να φροντίσουν να κτίσουν πανεπιστήμια σε πόλεις και χωριά της Ελλάδας για να μην ξενιτεύονται τα παιδιά μας και μολύνονται»!
Νεαρός φοιτητής τότε της Θεολογικής Σχολής και νέος δημοσιογράφος επί των εκκλησιαστικών ζητημάτων, δεν κατάλαβα τα σοφά λόγια του, λόγω της τύφλωσης που προκαλούσε η νεανική υπεροψία και ο εγωισμός. Μάλιστα εξομολογητικά αναφέρω πως παντελώς τα παρεξήγησα και αδυνατώντας να τα ερμηνεύσω ευθαρσώς τα καταδίκασα...
Ο κόσμος αλλάζει, υποστήριζα. Και οι αλλαγές αυτές δεν γίνονται αντιληπτές από τους απομονωμένους αγιορείτες γέροντες. Έτσι τότε προσπέρασα τις προφητικές του ρήσεις. Μάλιστα ούτε καν οι εξηγήσεις που στη συνέχεια έδωσε ο ταπεινός αυτός άγιος ασκητής με ικανοποίησαν. Και αυτό γιατί τότε κουβαλούσα ακριβώς τη μόλυνση που εκείνος με σαφήνεια περιέγραφε.
«Το κακόδοξο και αιρετικό Βατικανό, η φερόμενη ως «Εκκλησία» της Ρώμης παρέκλινε από την Ορθόδοξη Ανατολή, από τη στιγμή που επέλεξε να κατασκευάσει και να φέρει τον τριαδικό Θεό στα ανθρώπινα μέτρα και σταθμά! Όταν επιχειρούμε να ερμηνεύσουμε το Θεό με την ανθρώπινη λογική, τότε μας πιάνει από το ποδάρι ο διάολος και μας χορεύει στους ρυθμούς του. Γι’ αυτό η Δύση μετά το φοβερό ατόπημα της Παπικής κακοδοξίας έγινε κομμάτια και θρύψαλα! Αποκολλήθηκε από την αλήθεια της ορθόδοξης πίστεως! Έχασε δηλαδή την ενότητα προκαλώντας νέες διαιρέσεις!
Και είναι φυσικό επακόλουθο κάθε άνθρωπος κατά το παράδειγμα του Πάπα να επιδιώκει να φτιάξει ένα Θεό στα μέτρα που εκείνος θεωρεί ότι είναι σωστά», έλεγε ο γέροντας. Και πρόσθετε με νόημα: «Αυτό το μικρόβιο έχει λάβει μορφή επιδημίας και καταστρέφει ψυχές, οδηγώντας τες στην απώλεια και στην αθεΐα. Γιατί καλόπαιδο αφού σπουδάζεις τα ιερά γράμματα πρέπει να ξέρεις ότι χωρίς συντριβή και μετάνοια δεν προσεγγίζεται ο Χριστός. Για να γίνεις φίλος του Θεού πρέπει να αποδεχθείς το θέλημά Του και να κόψεις με το μαχαίρι το δικό σου... Αυτό να το θυμάσαι στη ζωή σου. Ο Χριστός ενώνει τα διεστώτα με την κόλλα της μετανοίας».
Ομολογώ πως ως ένθερμος θιασώτης τότε των υποτιθέμενων θεολογικών διαλόγων είχα ασυνείδητα χαρακτηρίσει ως ακραίο και «συντηρητικό» τον π. Παΐσιο. Και αυτό γιατί ταυτιζόμουν με τις θέσεις εκείνων -μεταξύ αυτών και του νυν Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου- ότι η Ορθοδοξία οφείλει να μεταδώσει την αλήθεια στη Δύση, να βγει από την απομόνωση και να δημιουργήσει γέφυρες που θα ενώσουν τους χριστιανούς...
Στο διάβα όμως των χρόνων κατανόησα πως οι διάλογοι αυτοί είχαν προσβληθεί από την ίδια παπική επιδημία που έσπρωξε στον όλεθρο και την καταστροφή τη Δύση. Αυτήν που με απλά λόγια μου περιέγραψε είκοσι χρόνια πριν ο σοφός αγιορείτης γέροντας. Πρόκειται για την ίδια επιδημία που με σφοδρότητα καταδίκαζε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, συνιστώντας μάλιστα στους χριστιανούς «να καταριούνται τον Πάπα»!
Δυστυχώς η επιδημία αυτή εξαπλώθηκε σήμερα τόσο στην χώρα μας που πρόσβαλε ακόμη και Αρχιεπισκόπους και Ιεράρχες αλλά και πολλούς καθηγητές της Θεολογίας! Θέλησαν και αυτοί με τη σειρά τους, φορώντας το ένδυμα της ιδιοτέλειας και της εκκοσμίκευσης να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Πάπα να φτιάξουν δηλαδή ένα Θεό στα μέτρα τους!!! Θέλησαν να πρωτοπορήσουν προβάλλοντας εν γνώσει η εν αγνοία την εγωιστική ημιμάθεια που οδηγεί πάντα σε αιρετικές δοξασίες.
Όμως, στην προσπάθειά τους αυτή φωτεινοί στύλοι, της αλήθειας και της πίστης, της ορθοπραξίας και της ορθοδοξίας, οι Άγιοι Πατέρες μας ορθώνονταν μπροστά τους εμποδίζοντας τους κάθε φορά να ολοκληρώσουν το ανοσιούργημά τους!
Και ως ανοσιούργημα καλοί μου χριστιανοί νοείται η συνειδητή έκπτωση από την αλήθεια... Έτσι πονηρά σκεπτόμενοι θέλησαν να τους παρακάμψουν προβάλλοντας κατά το παράδειγμα των πολιτικών τον εκσυγχρονισμό μέσω του οποίου θα ολοκλήρωναν το επιχείρημά τους...
Την έκπτωση αυτή από την αλήθεια και τις αξίες την ονόμασαν οι δυστυχείς μετά -πατερική θεολογία. Προκειμένου μάλιστα να την ενισχύσουν και να την επεκτείνουν ίδρυσαν σχολές και ακαδημίες. Προσκάλεσαν καθηγητές, και Αρχιεπισκόπους, για να προσδώσουν το ανάλογο κύρος. Ανέπτυξαν πρωτοβουλίες, διοργάνωσαν σεμινάρια και ημερίδες με στόχο να εξαπλώσουν την λέπρα τούτη στον απλό λαό. Και πως νομίζετε χριστιανοί μου επιδιώκουν να την εξαπλώσουν; Ευελπιστούν οι κα(η)μένοι πως αυτό θα το καταφέρουν μέσω της αντίληψης του ισοπεδωτικού και καταστροφικού, όπως αποδείχθηκε από την πρόσφατη πνευματική -οικονομική κρίση, εκσυγχρονισμού, νοούμενου και με τον εκκλησιαστικό γνωστό όρο της ανεξέλεγκτης «οικονομίας»!
Μέσα στο πλαίσιο αυτό, το οποίο έχει -ας μην κρυβόμαστε- κινητήριο μοχλό τις σκοτεινές στοές της μασονίας κινούνται οι ακραιφνείς μοντέρνοι θιασώτες που έχουν βάλει στόχο και σκοπό, όπως από τις πράξεις τους διαπιστώνεται, να ξηλώσουν το προστατευτικό ένδυμα των Αγίων Πατέρων με το οποίο θωράκισαν επί αιώνες την Αγία Ορθοδοξία. Ένδυμα που έραψαν με την αγιότητά τους και κέντησαν με την αυθεντία που τους προσέδιδαν τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.
Οι αθεόφοβοι, ζήλεψαν ως φαίνεται τη δόξα του αιρεσιάρχη Αρείου και σύγχρονου εκφραστή της νοοτροπίας αυτού, τον Πάπα. Πίστεψαν δηλαδή πως δια του τρόπου τούτου θα ανέλθουν σε εκκλησιαστικά αξιώματα και θέσεις, στα οποία προσδίδουν -μην έχοντας νιονιό κατά την λαϊκή έκφραση- κοσμικό αμιγώς χαρακτήρα!
Σέρνονται οι δυστυχείς εν αγνοία τους, θέλουμε να πιστεύουμε, στην κυριολεξία στο γαϊτανάκι του Αντιδίκου. Γαϊτανάκι το οποίο είθισται να ονομάζουμε ως νοσηρό οικουμενισμό και στο οποίο εν αγνοία του θέλουμε να πιστεύουμε συμμετείχε και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, ο οποίος προσφάτως εκθείασε με δηλώσεις του το βδελυρό έργο της κακοδοξίας! Και η νοσηρότητα τούτου εκδηλώνεται σε όλο της το μεγαλείο στους σκόπιμους και πολιτικά υποκινούμενους διαθρησκειακούς και διαχριστιανικούς διαλόγους. Εξετάζοντας λοιπόν προσεκτικά την μέχρι σήμερα πορεία των διαλόγων αυτών, εύκολα συμπεραίνουμε ότι κυβερνώνται κατά κόρον από τα εγωιστικά πάθη και τις ιδιοτέλειες των συμμετεχόντων... Και τα στοιχεία τούτα παντελώς ξένα με το ορθόδοξο φρόνημα τους οδηγούν σε επικίνδυνους ατραπούς και διαφοροποιήσεις που συνιστούν αίρεση και καταλήγουν στην αθεΐα!
Μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας
«Πύργος ομοφωνίας» η διδασκαλία των Πατέρων
Σε πρόσφατο κήρυγμά του ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως Ιερεμίας έκανε λόγο για την αιρετική επιδημία της μετα- πατερικής θεολογίας. Στο σύντομο περιεκτικό κυριακάτικο κήρυγμα τόνισε μεταξύ άλλων και το εξής: «Εμείς οι Ορθόδοξοι γνωρίζουμε καλά ότι οι άγιοι Πατέρες είναι ενωμένοι και ότι η διδασκαλία τους είναι ένας «πύργος ομοφωνίας» και όχι «πύργος Βαβέλ», διαφωνίας δηλαδή.
Οι προτεστάντες όμως παλαιότερα, τον 19ο αιώνα, διχοτόμησαν τους Πατέρες και τους χώρισαν σε «βιβλίζοντες» και «ελληνίζοντες». Δεν μας πειράζει ο λόγος τους αυτός ο προτεσταντικός. Αιρετικοί είναι και αιρετικά λέγουν. Το κακό όμως είναι ότι η αίρεση αυτή, η πλάνη αυτή, περί χωρισμού των Πατέρων σε δύο παρατάξεις, ήλθε και στον χώρο μας, χωρίς να πολεμηθεί επίσημα και δυναμικά...».
Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος
«Η κακοδοξία διαδίδεται σαν λύμη...»
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η εισήγηση του Μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιεροθέου στην πρόσφατη ημερίδα. «Τον τελευταίο καιρό -είπε- υφέρπει και κυοφορείται μία αιρετική διδασκαλία που υπονομεύει όλο το οικοδόμημα της ορθοδόξου διδασκαλίας. Δεν θα έδινα ιδιαίτερο ενδιαφέρον και προσοχή, αν δεν έβλεπα ότι αυτή η κακοδοξία διαδίδεται σαν λύμη, την οποία συναντώ σε βιβλία και κείμενα, θεολόγων και φιλοσοφούντων, σε άρθρα, σε προφορικές ομιλίες που ακούγονται από ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Δεν κτυπιέται ευθέως η δογματική διδασκαλία της Αγίας Γραφής, των Οικουμενικών Συνόδων, αλλά κυρίως προσβάλλονται ύπουλα οι προϋποθέσεις της ορθοδόξου θεολογίας.
Γράφεται και λέγεται ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας από τον 3ο αιώνα και μετά αλλοίωσαν την αρχέγονη εκκλησιαστική παράδοση.
Η αρχαία Εκκλησία, όπως υποστηρίζεται, ζούσε το μυστήριο της Εκκλησίας στην θεία Ευχαριστία, η οποία θεία Ευχαριστία «αποτελεί εικόνα και προληπτική φανέρωση της εσχατολογικής Βασιλείας του Θεού», όποτε η θεία Ευχαριστία εξομοιώνει, κατά το δυνατόν, τις ιστορικές κατά τόπους χριστιανικές κοινότητες ως «αυθεντική έκφραση της εσχατολογικής δόξας της βασιλείας του Θεού».
Οι απόψεις μπορούν να φαίνονται ως ευλογοφανείς, ουσιαστικά όμως δημιουργούν πρόβλημα, όταν δεν ερμηνεύονται ορθόδοξα τα περί της θείας Ευχαριστίας ως φανερώσεως της Βασιλείας του Θεού, και τα περί της μεθέξεως της εσχατολογικής δόξας της Βασιλείας».
Δ. Τσελεγγίδης:
Η μετα-πατερική θεολογία συνιστά στην ουσία θεομαχία!
«Οι επίδοξοι μεταπατερικοί θεολόγοι, σαφώς δεν έχουν τις προϋποθέσεις της αγιοπατερικής θεολογίας. Γιατί, αλήθεια, πως θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ότι τις έχουν, όταν συμβαίνει να εισηγούνται αυθαδώς την υπέρβαση των Πατέρων της Εκκλησίας, η όταν επιχειρούν να εισαγάγουν στην εκκλησιαστική θεολογική σκέψη μια δυτικού τύπου θεολογική και γνωσιολογική πιθανολογία, που ως προϋπόθεσή της έχει την επιστημονική ακαδημαϊκή θωράκιση και τον θεολογικό στοχασμό;
Αυτή καθεαυτήν, άλλωστε, η έπαρση οδηγεί στην απεμπόλιση της χαρισματικής παρουσίας του Αγίου Πνεύματος, το οποίο εγγυάται την γνησιότητα της ορθοδόξου θεολογίας. Τα επιστημονικά-ακαδημαϊκά κριτήρια που εισηγούνται οι μεταπατερικοί θεολόγοι, ως τεκμήρια της αντικειμενικότητάς τους, δεν συμπίπτουν απαραιτήτως με τα εκκλησιαστικά κριτήρια των θεολογείν ορθοδόξως και απλανώς, όταν μάλιστα τα κριτήρια αυτά χρησιμοποιούνται απροϋποθέτως» ανέφερε μεταξύ των άλλων στην είσήγησή του ο καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης Δ. Τσελεγγίδης. Και πρόσθεσε: «...Αυτό δεν αποτελεί μια εξωτερικού χαρακτήρα πατρομαχία, αλλά κυρίως συνιστά μία θεομαχία, επειδή εκείνο που καθιστά τους Πατέρες της Εκκλησίας όντως Πατέρες, είναι η άκτιστη αγιότητά τους, την οποίαν έμμεσα, αλλά ουσιαστικά παραμερίζουν και ακυρώνουν, με όσα εισηγούνται με την μεταπατερική θεολογία τους.
Η μεταπατερική θεολογία, σύμφωνα με τα κριτήρια της Εκκλησίας που προαναφέραμε, είναι απόδειξη επηρμένης διανοίας. Γι’ αυτό και είναι αδύνατη η εκκλησιαστική νομιμοποίησή της. Η εκκλησιαστική θεολογία είναι ταπεινή και πάντοτε «επόμενη τοις αγίοις πατράσι»... οι επίδοξοι μεταπατερικοί θεολόγοι, γνωρίζουν πολύ καλά, ότι η διδασκαλία των Αγίων Πατέρων θέτει σαφή όρια, τα οποία είτε δεν τους ευνοούν προσωπικώς, είτε εμποδίζουν τους στρατηγικούς στόχους, οι οποίοι υπηρετούν τον αγαπημένο τους Οικουμενισμό. Αυτή είναι η αλήθεια...»
π. Θεόδωρος Ζήσης
Τέκνο του Παπισμού η μετα-πατερική θεολογία
«...Λυπούμεθα, διότι ο Παπισμός, ο Προτεσταντισμός και ο Διαφωτισμός, που εμείωσαν πρώτοι τους Αγίους Πατέρες, απέκτησαν καλούς μαθητάς και οπαδούς και εκ των Ορθοδόξων, κυρίως μεταξύ των υποστηρικτών της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, στους οποίους ανήκει και η προκαλέσασα την συζήτησιν «Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών του Βόλου», με το πατρομαχικό της συνέδριο για την «μεταπατερική» και «συναφειακή» Θεολογία. Γιατί άραγε παραμερίζουν και υπερβαίνουν τους Πατέρες οι σύγχρονοι Πατρομάχοι; Για τον ίδιο λόγο που αντέδρασε και ο παπικός θεολόγος Ιωάννης της Ραγκούσης λίγο πριν από την Σύνοδο της Φερράρας -Φλωρεντίας, όταν οι ορθόδοξοι Πατριάρχες εδέσμευαν δια επισήμων γραμμάτων τους εκπροσώπους των, να ακολουθήσουν όσα οι Πατέρες στις οικουμενικές συνόδους και στα συγγράμματά τους όριζαν. Αν είχε τηρηθή αυτό, δεν θα φθάναμε στην τελική προδοσία και αποστασία της πίστεως. Επειδή λοιπόν και τώρα με τον Οικουμενισμό σχεδιάζεται παρόμοια και χειρότερη αποστασία, θεωρούν ότι μέγα εμπόδιο στα σχέδιά τους είναι οι Πατέρες της Εκκλησίας και θέλουν να τους υπερβούν. Αποτελεί πάντως και αυτό περιφανή νίκη των Αγίων Πατέρων, διότι αποδεικνύει ότι οι «μεταπατερικοί» θεολόγοι δεν μπορούν να διαλεχθούν και να αντιμετωπίσουν την διδασκαλία τους και αλλάζουν δρόμο ξεπερνώντας τους» επεσήμανε μεταξύ των άλλων ο π. Θεόδωρος Ζήσης, καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης.
Η επέλαση του Φραγκισμού και του Παπισμού και μετά των Προτεσταντισμών, δημιούργησε την σημερινή Ευρώπη του Οικουμενισμού και των Οικουμενιστών μας μεταπατερικών θεολόγων, με την οποίαν ουδεμία (πνευματική) σχέση έχουμε. Μόνο εάν αναφανεί κάποια κίνηση μετανοίας στη σημερινή «Δύση» και αληθινή αναζήτηση της προ του σχίσματος ταυτότητός της, αλλά και διάθεση για δυναμική «επιστροφή» σ᾽ αυτήν, θα είμεθα πρόθυμοι να αγκαλιάσουμε ενθέρμως και να στηρίξουμε αυτήν την προσπάθεια, για την επανασυνάντηση όλων μας εντός της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, που συνεχίζεται αστασίαστα στην Πατερική Ορθοδοξία, στην οποία θέλουμε με την χάρη του Θεού να κινούμεθα και να ζούμε (πρβλ. Πραξ. 17,28).
Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2012
