Του Σάββα Καλεντερίδη.Για ποιον χτυπάει η καμπάνα; Για τον Άσαντ, για τον Αχματινετζάν ή για τον Ερντογάν;
Χθες, Πέμπτη, 29 Μαρτίου 2012, τα τουρκικά ΜΜΕ πρόβαλαν μια είδηση, που προβλημάτισε τόσο την τουρκική κοινή γνώμη όσο και την γραφειοκρατία του τουρκικού υπουργείου εξωτερικών.
Πρόκειται για το άρθρο που δημοσίευσε πρώτο το αμερικανικό περιοδικό Foreign Policy με τίτλο «Ο πόλεμος με το Ιράν θα αρχίσει από τον Καύκασο;», όπου αναφέρεται ότι υψηλόβαθμος αμερικανός διπλωμάτης, μιλώντας στον Mark Perry είπε ότι ο πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν παρεχώρησε προς χρήση στην πολεμική αεροπορία του Ισραήλ μια αεροπορική βάση που βρίσκεται στα νότια της χώρας, κοντά στα σύνορα με το Ιράν. Μάλιστα, στην εν λόγω βάση δόθηκε η ονομασία «Αζερμπαϊτζάν».
Ο αμερικανός αξιωματούχος εξέφρασε τους φόβους του ότι η αποκάλυψη ύπαρξης της εν λόγω συμφωνίας είναι δυνατόν να αυξήσει ακόμα περισσότερο την ένταση μεταξύ Τεχεράνης και Τελ Αβίβ, ενώ σύμφωνα με πολιτικούς παρατηρητές, είναι πλέον προφανές ότι σε περίπτωση επίθεσης του Ισραήλ στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, ο πόλεμος εκτός από τη Μέση Ανατολή θα επεκταθεί και στον Καύκασο.Επίσης, Τούρκοι παρατηρητές αναφέρουν ότι η εξέλιξη αυτή θα προκαλέσει σοβαρή κρίση και στις σχέσης Άγκυρας-Αζερμπαϊτζάν, οι οποίες είχαν ήδη διαταραχτεί λόγω της σύσφιξης των σχέσεων Ισραήλ-Αζερμπαϊτζάν τα τελευταία χρόνια σε όλα τα επίπεδα, τη στιγμή που η Άγκυρα τέντωνε το σχοινί των δικών της σχέσεων με το Τελ Αβίβ τόσο, που αν δεν έσπασε, κινδύνεψε να σπάσει.
Όσον αφορά τις αζερο-ισραηλινές σχέσεις, αυτές έχουν φθάσει σε τέτοιο επίπεδο, που εξόργισαν τον ίδιο τον Ερντογάν, όταν έμαθε πριν από ένα μήνα περίπου ότι το Αζερμπαϊτζάν παρήγγειλε από το Ισραήλ οπλικά συστήματα 1,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η οργή του Τούρκου πρωθυπουργού μάλλον θα γίνει ακόμα μεγαλύτερη, όταν αντιληφθεί ότι τα οπλικά συστήματα που θα πληρώσει το Αζερμπαϊτζάν, θα εξυπηρετούν επιχειρησιακές ανάγκες του Ισραήλ, αφού η παραγγελία αφορά μη επανδρωμένα αεροσκάφη τύπου HERON, που θα συλλέγουν πληροφορίες από το ΒΔ Ιράν επ’ ωφελεία του Ισραήλ, και εξελιγμένα αντιαεροπορικά συστήματα, που θα προστατεύουν το Αζερμπαϊτζάν από ενδεχόμενη πυραυλική ή αεροπορική επίθεση, αλλά θα προστατεύουν κυρίως την αεροπορική βάση που παραχώρησε το Αζερμπαϊτζάν στο Ισραήλ.
Επίσης, ένα στοιχείο που εξοργίζει την Άγκυρα, που έχει επενδύσει πολλά στον λεγόμενο τουρκικό κόσμο, είναι η δήλωση του προέδρου του Αζερμπαϊτζάν, Ιλχάμ Αλίεφ, ο οποίος, αναφερόμενος στις σχέσεις της χώρας του με το Ισραήλ είπε: «Οι σχέσεις μας με το Ισραήλ μοιάζουν με παγόβουνο. Αυτές που φαίνονται είναι μόνο το 10% ενώ το υπόλοιπο 90% είναι υπόγειες και δεν φαίνονται».
Την ίδια στιγμή που διακινείται η πληροφορία αυτή σε διπλωματικούς και στρατιωτικούς κύκλους στην Άγκυρα και την Κωνσταντινούπολη, ένα άλλο δημοσίευμα έρχεται να ταράξει τα ήδη ταραγμένα νερά στην Τουρκία.
Η εφημερίδα Ζαμάν δημοσίευσε δηλώσεις του εξόριστου πολιτικού εκ των Κούρδων της Συρίας, Σαλάχ Μπεντρεντίν, σύμφωνα με τον οποίον το καθεστώς Άσαντ, με τη μεσολάβηση του προέδρου του Ιράκ, του γηραιού Κούρδου πολιτικού, Τζελάλ Ταλαμπανί, εξομάλυνε τις σχέσεις του με το ΡΚΚ, το οποίο πλέον δραστηριοποιείται χωρίς κανένα εμπόδιο στο συριακό έδαφος, συνεργαζόμενο στενά με την Ελ Μουχαμπεράτ και τις άλλες υπηρεσίες ασφάλειας και πληροφοριών του συριακού κράτους. Μάλιστα, ο Σαλάχ Μπεντρεντίν, που αντιπολιτεύεται το ΡΚΚ, είπε ότι τη στιγμή αυτή υπάρχουν δυο χιλιάδες αντάρτες του ΡΚΚ στα βουνά Κιουρμέν, που βρίσκονται στην περιοχή Αρφίν, κοντά στα σύνορα με το Βόρειο (τουρκικό) Κουρδιστάν. Είναι προφανές ότι σε περίπτωση που η πληροφορία αυτή είναι σωστή, το ΡΚΚ, που προετοιμάζει την εαρινή του επίθεση, με την κίνησή του αυτή δημιουργεί ένα επί πλέον πρόβλημα στο τουρκικό στρατό και τις άλλες δυνάμεις ασφαλείας, που προετοιμάζονται αναλόγως για την αντιμετώπιση της εαρινής επίθεσης.
Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο για την Τουρκία, αν σκεφθεί κανείς ότι οι εκπρόσωποι των Κούρδων της Συρίας αποχώρησαν από τις συνομιλίες που γίνονται στην Κωνσταντινούπολη, εν όψει της συνόδου των «Φίλων της Συρίας» το προσεχές Σαββατοκύριακο, δηλώνοντας ότι δεν εξασφαλίζονται τα συμφέροντα των συμπατριωτών τους. Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με ανεξάρτητους παρατηρητές, το 75% των δυο εκατομμυρίων Κούρδων της Συρίας πρόσκειται στο κόμμα PYD (Partiya Yekikiya Demokratik, PYD), που αποτελεί την πολιτική πτέρυγα του ΡΚΚ στη Συρία, ενώ το υπόλοιπο 25% είναι μοιρασμένο σε 15 κόμματα και οργανώσεις!
Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με δικές μας κουρδικές πηγές, οι Κούρδοι της Συρίας ήδη έχουν δημιουργήσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για το αυτόνομο Μικρό Νότιο Κουρδιστάν, όπως αποκαλούν τα εδάφη της Συρίας που κατοικούνται στην πλειοψηφία τους από Κούρδους και ότι τηρούν αποστάσεις τόσο από το καθεστώς Άσαντ όσο και από την αντιπολίτευση, επιλέγοντας να εκδηλώσουν τις προθέσεις τους όταν δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες, με βάση πάντα τον μακρόπνοο σχεδιασμό για την ενότητα όλων των Κούρδων. Για όσους αναρωτιούνται τί σημαίνει αυτό για την Τουρκία και όχι μόνο, να υπενθυμίσουμε ότι σε περίπτωση που ιδρυθεί το αυτόνομο Μικρό Νότιο Κουρδιστάν, τότε οι Κούρδοι φθάνουν πολύ κοντά στο μεγάλο τους όνειρο, που είναι η απόκτηση εξόδου στη θάλασσα, που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη βιωσιμότητα του Μεγάλου Κουρδιστάν.
Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με δικές μας κουρδικές πηγές, οι Κούρδοι της Συρίας ήδη έχουν δημιουργήσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για το αυτόνομο Μικρό Νότιο Κουρδιστάν, όπως αποκαλούν τα εδάφη της Συρίας που κατοικούνται στην πλειοψηφία τους από Κούρδους και ότι τηρούν αποστάσεις τόσο από το καθεστώς Άσαντ όσο και από την αντιπολίτευση, επιλέγοντας να εκδηλώσουν τις προθέσεις τους όταν δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες, με βάση πάντα τον μακρόπνοο σχεδιασμό για την ενότητα όλων των Κούρδων. Για όσους αναρωτιούνται τί σημαίνει αυτό για την Τουρκία και όχι μόνο, να υπενθυμίσουμε ότι σε περίπτωση που ιδρυθεί το αυτόνομο Μικρό Νότιο Κουρδιστάν, τότε οι Κούρδοι φθάνουν πολύ κοντά στο μεγάλο τους όνειρο, που είναι η απόκτηση εξόδου στη θάλασσα, που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη βιωσιμότητα του Μεγάλου Κουρδιστάν.
Τέλος, το σκηνικό τρόμου για την Άγκυρα κλείνει με την προοπτική παράτασης της αβεβαιότητας και της αστάθειας στη Συρία για τα επόμενα δυο χρόνια, μετά την υπαναχώρηση της Ουάσιγκτον από το ενδεχόμενο ένοπλης επέμβασης, πιθανόν μετά από συμφωνία με τη Ρωσία (ποιος ξέρει με τί αντάλλαγμα). Και μιλούμε για σκηνικό τρόμου γιατί πέραν του ότι η Άγκυρα αντιμετωπίζει σοβαρότατα προβλήματα με τις εξαγωγές της προς τη Μέση Ανατολή και τον Περσικό Κόλπο, αφού οι δρόμοι μέσω Ιράκ και Συρίας είναι επί της ουσίας κλειστοί για τα τουρκικά φορτηγά, η παράταση της αβεβαιότητας στη Συρία, επεκτείνει την περιοχή δραστηριοποίησης των Κούρδων εκτός από το Νότιο Κουρδιστάν (Βόρειο Ιράκ) και στο υπό δημιουργίαν Μικρό Νότιο Κουρδιστάν. Το γεγονός αυτό, εισάγει νέες παραμέτρους στο «δικό» της Κουρδικό, με αποτέλεσμα να θεωρείται ήδη «νεκρό» το νέο σχέδιο που επεξεργάστηκε η κυβέρνηση Ερντογάν για την επίλυσή του.
Τελικά, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα για ποιον χτυπάει η καμπάνα. Για τον Άσαντ, για τον Αχματινετζάν ή για τον Ερντογάν;
Ακούει κανείς (την καμπάνα) στην Αθήνα και τη Λευκωσία;
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΑκούει κανείς (την καμπάνα) στην Αθήνα και τη Λευκωσία;
hellasontheweb.
