Τί δουλειά είχατε κύριοι, Μητσοτάκη και Σαμαρά με πατριώτες-εθνικιστές;;;
Στήνοντας το σκηνικό
Το 1981 έγινε η πρώτη διαμαρτυρία των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου που ζητούσαν ανακήρυξη της περιοχής ως αυτόνομης δημοκρατίας, μέρους της Γιουγκοσλαβίας. Η εξέγερση καταπνίγηκε από κομμουνιστές όλων των εθνικοτήτων ως αντιδραστική.
Το 1983 καταδικάζονται για διάδοση "εθνικιστικού μίσους" μια ομάδα μουσουλμάνων ακτιβιστών με αρχηγό τον Αλίγια Ιζετμπέκοβιτς.
Από το 1986 έως το 1989 ο εθνικισμός αρχίζει να ανεβαίνει στην Σερβία και δημοφιλέστερος πολιτικός της χώρας γίνεται ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς ο οποίος υποστηρίζει ανοικτά ένα εθνικιστικό πρόγραμμα. Μετά από διαμαρτυρίες των Σέρβων του ημιαυτόνομης επαρχίας του Κοσσυφοπεδίου ότι καταπιέζονται από την αλβανική πλειονότητα αποστέλλονται στην περιοχή αστυνομικές δυνάμεις. Τον Μάρτιο του 1989 η Σερβική Βουλή αποφασίζει να μειώσει δραστικά το βαθμό αυτονομίας του Κοσσόβου και της Βοϊβοντίνας. Τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου ο νέος Πρόεδρος της Σερβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς με την ευκαιρία των εορτασμών των 600 χρόνων από τη Μάχη του Κοσσυφοπεδίου εκφωνεί στο χώρο της μάχης λόγο παρουσία ενός εκατομμυρίου Σέρβων υποσχόμενος ότι "κανείς δεν θα τους νικήσει".
Οι Αλβανοί ζητάνε την βοήθεια Κροατών και Σλοβένων.
Οι σχέσεις Σλοβενίας/Σερβίας και Κροατίας/Σερβίας διαρκώς χειροτερεύουν. Το 1990 η Ένωση Γιουγκοσλάβων Κομμουνιστών διασπάται σε εθνικά κόμματα. Διεξάγονται οι πρώτες ελεύθερες εκλογές σε 45 χρόνια. Οι εθνικιστές κερδίζουν σε όλες τις περιοχές.
Η Κροατία αρχίζει να συσσωρεύει κρυφά οπλισμό. Εικόνες από αυτό προβάλλονται στην σερβική τηλεόραση, προκαλώντας την κοινή γνώμη.
