θα εμπλακεί ή όχι η Ελλάδα στον πόλεμο; Σημειώστε μερικά πιόνια της σκακιέρας: Ναμπούκο, Τάφτνεφτ, Γκαζπρόμ, Λουκόιλ,
Μπάσνέφτ, Ρούσνέφτ, Τοτάλ, Εξονμόμπιλ! Ποιος είναι ο «παίκτης» που θα αποφασίσει
αν θα εμπλακεί ή όχι η Ελλάδα στον πόλεμο;
Είναι σαφές ότι η παγκόσμια κοινότητα έχει το σοβαρότερο μερίδιο της ευθύνης σε
ότι αφορά τον “παθητικό” ρόλο, τον οποίον έχει διαδραματίσει στην τραγωδία της
Συρίας.
Παρά το γεγονός ότι οι “εξωχώριοι μισθοφόροι μαχητές της αντιπολίτευσης”
στην Συρία, υποστηρίζουν τον έλεγχο πολλών σημαντικών τμημάτων του Χαλεπίου, και
ενός προαστίου της Δαμασκού, τα στρατεύματα του Άσαντ εξακολουθούν να έχουν το
πάνω χέρι σε όλες τις μάχες.
Έτσι η αντιπολίτευση, η οποία είναι εξοπλισμένη από την Τουρκία, το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία, δεν θα πρέπει να υπολογίζει στην ένοπλη επικράτησή της, δεδομένου ότι δεν μπορεί να αλλάξει την “εξίσωση” στο έδαφος.
Η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής του 2012, σχετικά με την πρόοδο της Τουρκίας σημειώνει «υπήρχε μια μεγάλη συζήτηση σχετικά με το κουρδικό ζήτημα, αλλά καμία πρόοδος προς μια λύση."
Σύμφωνα με την έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το «κουρδικό ζήτημα εξακολουθεί να αποτελεί την βασική “πρόκληση” για τη δημοκρατία της Τουρκίας. !!! Το 2009 το “δημοκρατικό” άνοιγμα, στην Τουρκία, με στόχο την αντιμετώπιση του κουρδικού ζητήματος, μεταξύ άλλων, δεν επετεύχθη."
Η έκθεση σημειώνει επίσης, ότι η τοπική αυτοδιοίκηση στα νοτιοανατολικά της Τουρκίας, έπασχε από μια σειρά εφαρμοστέων πολιτικών απέναντι στους Κούρδους, ένα μεγάλο παράπονο των Κούρδων πολιτικών από το Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP).
Ωστόσο, η έκθεση αποκαλεί επίσης τις δράσεις του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) "τρομοκρατικές επιθέσεις". Αυτό ανταποκρίνεται στις ανησυχίες της Τουρκίας και την ικανοποιεί πολιτικά, παρʼότι η ίδια κατηγορείται συχνά από τα κράτη μέλη της ΕΕ, ότι δεν κάνει αρκετά, για την καταπολέμηση του ΡΚΚ.
Η έκθεση επίσης επικεντρώνεται κυρίως στα αρνητικά σημεία, σύμφωνα με την κυβέρνηση της Τουρκίας και το πρακτορείο ειδήσεων Anadolu.
Ωστόσο, η Επιτροπή σημειώνει ότι «η νομοθεσία, συμπεριλαμβανομένης της σύστασης και της πολιτικής αντιμετώπισης των κοινοβουλευτικών κομμάτων, εξακολουθεί να περιορίζει τη χρήση των γλωσσών εκτός της τουρκικής.
Επίσης, η δικαιοσύνη πήρε μια σειρά από περιοριστικές αποφάσεις σχετικά με τη χρήση των γλωσσών πλην της τουρκικής, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης της κουρδικής γλώσσας στο δικαστήριο σε υποθέσεις οι οποίες αφορούν Κούρδους πολιτικούς και τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. "
Επιπλέον, η έκθεση σημειώνει ότι "τρομοκρατικές επιθέσεις εντάθηκαν όπως και οι στρατιωτικές επιχειρήσεις. Όλες οι τρομοκρατικές επιθέσεις καταδικάστηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η κράτηση των εκλεγμένων πολιτικών και των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εγείρει σοβαρές ανησυχίες.
Σε περιστατικά όπως τα Uludere, με τις δολοφονίες αμάχων, η ΕΕ ζητεί από τις αρχές αποτελεσματικότερη και ταχεία έρευνα, όπως και διαφανή δημόσια έρευνα η οποία θα πρέπει να τηρηθεί αυστηρά και εντός των δημοκρατικών κανόνων.
Σημειώνει, επίσης, ότι η "αλήθεια για εξωδικαστικές εκτελέσεις και βασανιστήρια στα νοτιοανατολικά της Τουρκίας, την δεκαετία του 1980 και του 1990 έχει προσδιοριστεί, σύμφωνα με την νόμιμη διαδικασία. Η προθεσμία παραγραφής των, θα φέρει σύντομα ένα τέλος σε δικαστικές έρευνες για εγκλήματα του παρελθόντος, χωρίς αποτέλεσμα.
Οι νάρκες ξηράς και το σύστημα φρούρησης των χωριών εξακολουθούν να είναι σοβαρές αιτίες για ανησυχία, στην αντιπαράθεση των Κούρδων με το Τουρκικό κράτος.
Η ΕΕ ανησυχεί επίσης για την πρόοδο της νομοθετικής διαδικασίας στην Τουρκία, "προσφέροντας την ευκαιρία να ενισχυθεί η εμπιστοσύνη στην ορθή λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών της Τουρκίας και του κράτους δικαίου, οι έρευνες σε φερόμενα σχέδια πραξικοπήματος τα οποία έχουν επισκιάσει τις πραγματικές δημοκρατικές ανησυχίες σχετικά με το ευρύ πεδίο εφαρμογής τους και τις ελλείψεις δημοκρατικών ευαισθησιών στις δικαστικές διαδικασίες», ανέφερε η επιτροπή.
Μια πρόσφατη έκθεση της Διεθνούς Ομάδας Κρίσεων, η οποία κυκλοφόρησε στις 11 Σεπτεμβρίου 2012, σημείωσε επίσης, την αύξηση της βίας. Η εδρεύουσα στις Βρυξέλλες ομάδα σημείωσε ότι «ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα πρέπει να αδράξει την ευκαιρία να υπερασπιστεί τις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις τις οποίες θα συναντήσει σε πολλά από τα αιτήματα που εκφράστηκαν από την πλειοψηφία των Κούρδων της Τουρκίας.
Αυτό απαιτεί διαπραγματεύσεις με το PKK, αλλά ο πρωθυπουργός θα πρέπει να συνεργαστεί με τη νόμιμη ηγεσία του κουρδικού κινήματος, να λάβει τα παράπονά τους υπόψη για να αισθανθούν ιδιοκτήτες επί των μεταρρυθμίσεων.
Σύμφωνα με τον κ. Roj Welat, έναν εκπρόσωπο του PKK, η έκθεση της Ομάδας Κρίσεων έχει κάποια θέματα, αλλά «ακόμα έχει αναζητήσεις για κάποιου άλλου είδους λύση στο κουρδικό ζήτημα και έχει ανοικτές προτάσεις. Νομίζω ότι αυτό είναι μία πολύτιμη προσέγγιση.
Ωστόσο, ορισμένοι Κούρδοι ανησυχούν για αυτήν την προσέγγιση της ΕΕ, ειδικότερα μετά την σύλληψη στην Γαλλία του μέλους του Εθνικού Κογκρέσου του Κουρδιστάν (KNK) κ. Adem Uzun στις 10 Οκτωβρίου. Ο κ. Adem Uzun είχε εμπλακεί σε συνομιλίες μεταξύ του Τουρκικού κράτους και του PKK στο Όσλο της Νορβηγίας.
Ένα αυστριακό δικαστήριο αποφάσισε την περασμένη εβδομάδα να απελάσει έναν πρόσφυγα κουρδικής πίσω στην Τουρκία.
Ο κ. Yasal Αλί, 27 ετών, έχει περάσει τις τελευταίες τρεις εβδομάδες υπό κράτηση στην Αυστρία, εν αναμονή της απέλασής του.
Ο Yasal είναι τώρα σε απεργία πείνας για να διαμαρτυρηθεί για την απόφαση του δικαστηρίου.
Ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Αυστρία προσπαθούν να επιστήσουν την προσοχή του κοινού στην περίπτωση Yasal και στην επικείμενη απέλασή του στην Τουρκία.
Οι Τουρκικές αρχές κατηγορούν τον κ. Yasal, και συγκεκριμένα ένας ντόπιος στην περιοχή του Ντέρσιμ, στό Βόρειο Κουρδιστάν, για «συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση».
Πιστεύεται ότι η απόφαση του αυστριακού δικαστηρίου ήταν η απάντηση σε επίσημο αίτημα από την Τουρκία.
Η εν λόγω οργάνωση είναι γνωστή ως το Μαοϊκό Κομμουνιστικό Κόμμα. Ο κ. Yasal απέρριψε τις κατηγορίες εναντίον του, λέγοντας στον δικαστή, «είμαι ένας πολιτικός ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Τελικά η πολιτική της ΕΕ απέναντι στο Εθνικοαπελευθερωτικό Κουρδικό κίνημα είναι απο “υποκριτική” έως “άθλια”, έν ολίγοις.
Με αμείωτη ένταση συνεχίζεται το αντάρτικο του ΡΚΚ στην Τουρκία με την διενέρεια σαμποτάζ στον αγωγό που μετέφερε φυσικό αέριο από το Ιράν στην Τουρκία.
«Οι τρομοκράτες προχώρησαν χθες Σάββατο σε δολιοφθορές στον αγωγό Ντογκουμπαγιαζίτ-Βαν, προκαλώντας προβλήματα στη ροή του φυσικού αερίου», ανακοίνωσαν οι αρχές της επαρχίας Αγκρί.
Οι αντάρτες του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) έχουν επιτεθεί αρκετές φορές στη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων εναντίον του ίδιου αγωγού, αλλά πρώτη φορά όμως η επίθεση ήταν τόσο επιτυχημένη.
Yπενθυμίζεται ότι 28 Τούρκοι στρατιώτες τραυματίστηκαν τη νύχτα της περασμένης Πέμπτης προς Παρασκευή στην Ανατολική Τουρκία από μια επίθεση Κούρδων ανταρτών εναντίον ενός άλλου αγωγού ο οποίος συνδέει επίσης το Ιράν με την Τουρκία.
Πραγματοποιήθηκε επιτυχώς στις 19 Οκτωβρίου 2012, η δοκιμή εκτόξευσης του βαλλιστικού πυραύλου R-29R/SS-N-18 από το ρωσικό υποβρύχιο K-433 Sv. Georgiy Pobedonosets κλάσης Delta III.
Η δοκιμή πραγματοποιήθηκε στην θάλασσα του Okhotsk και ο πύραυλος έπληξε τον στόχο με επιτυχία στο πεδίο δοκιμών Chizha στην χερσόνησο Kanin.
Η προηγούμενη δοκιμή του βλήματος R-29R/SS-N-18 πραγματοποιήθηκε από το ίδιο υποβρύχιο τον Οκτώβριο του 2010.
Από τον 19ο αιώνα, η Ρωσία υπήρξε μία από τις χώρες, την υποστήριξη των οποίων, οι Κούρδοι ηγέτες είχαν προσπαθήσει να κερδίσουν, στους αγώνες τους ενάντια στην περσική και την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Οι Κουρδικές προσπάθειες να προσεγγίσουν την Ρωσία συνεχίστηκαν μέχρι τη δεκαετία του 1960, εν μέρει χάρη στην γεωγραφική εγγύτητά τους.
Αλλά τα “σκαμπανεβάσματα” της εξωτερικής πολιτικής της Μόσχας προς τους Κούρδους, καθώς οι Ρώσοι άρχισαν να προσανατολίζονται στην υποστήριξη των συμφερόντων των στη Βαγδάτη, ήταν και ο βασικός παράγοντας στην στροφή και προώθηση απο τον Κούρδο ηγέτη Μουσταφά Μπαρζανί της προσέγγισής του με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αυτό εντάθηκε όταν οι Σοβιετικοί αποφάσισαν να παρέχουν στην Βαγδάτη βαρύ οπλισμό, στον αγώνα της, ενάντια στην επανάσταση των Κούρδων. Οι δεσμοί ανάμεσα στη Μόσχα και την Βαγδάτη δυνάμωσαν, οδηγώντας τελικά σε μια “φιλία” το 1972, και σε συνθήκη συνεργασίας μεταξύ των δύο, προτρέποντας όμως τούς Κούρδους του Ιράκ να αποστασιοποιηθούν από τη Σοβιετική Ένωση.
Η απόσταση παρέμενε ακόμα και μετά την εξέγερση του 1991 των Κούρδων του Ιράκ κατά του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν.
Μετά την απομάκρυνση του καθεστώτος του Σανταμ Χουσείν το 2003, η Ρωσία δεν μπόρεσε να αποκαταστήσει την προηγούμενη “κατάστασή” της στη χώρα, καθώς ήταν αντίθετη εξ αρχής με τον πόλεμο στο Ιράκ.
Παρά το γεγονός αυτό όμως, η Ρωσία ήταν η πρώτη χώρα η οποία προχώρησε στο άνοιγμα προξενείου στο Ερμπίλ (πρωτεύουσα του αυτόνομου Κουρδιστάν), ακόμη και αυτή η κίνηση δεν οδήγησε στην ενίσχυση των πολιτικών και οικονομικών σχέσεων μεταξύ των δύο πλευρών. Παρά τις πολλαπλές επισκέψεις στο Ερμπίλ από την κεφαλή του υπουργείου εμπορίου της Ρωσίας και του πρώην πρωθυπουργού της, κ. Γεβγκένι Πριμακόφ, οι οποίες συνοδεύτηκαν με την υπογραφή αρκετών συμφωνιών, εν τούτοις δεν προκάλεσαν την άφιξη των ρωσικών εταιρειών στο Κουρδιστάν.
Αυτό προκάλεσε την κατάπληξη και στις δύο πλευρές. Στο Κουρδιστάν λένε ότι οι Ρώσοι ήταν θυμωμένοι με την έναρξη του πετρελαιαγωγού "Nabucco", ο οποίος θα κάνει το Κουρδιστάν να αποτελεί σημαντικό φορέα παροχής πετρελαίου και φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, και ότι αυτό αναμένεται να έχει σοβαρό αντίκτυπο στην τιμή των εξαγωγών φυσικού αερίου της Ρωσίας προς την Ευρώπη.
Στη Ρωσία όμως, πολλές επιχειρήσεις αισθάνονται ότι δεν μπορούν να πάρουν μεγάλα συμβόλαια στο Κουρδιστάν, λόγω της στενής σχέσης μεταξύ Ερμπίλ και την Ουάσιγκτον από το 2003.
Οι Ρωσικές εταιρείες δεν έχουν δραστηριοποιηθεί έντονα, είτε στο Κουρδιστάν είτε ή σε άλλα μέρη του Ιράκ. Όταν ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ επισκέφθηκε την Βαγδάτη τον Μάιο του 2011, επέκρινε την ιρακινή κυβέρνηση για την αδύναμη παρουσία των ρωσικών εταιρειών στη χώρα, λέγοντας ότι το Ιράκ δεν είχε παράσχει την "απαιτούμενη" βοήθεια σε αυτές.
Παρ`όλα αυτά, αξιωματούχοι και από τις δύο πλευρές εξέφρασαν την επιθυμία να ενισχύσουν τις σχέσεις των δύο χωρών.
Πέρυσι το 2011, στην Περιφέρεια του Κουρδιστάν ο Πρόεδρος Μασούντ Μπαρζανί εξέφρασε το καλωσόρισμα της κυβέρνησής του προς τις ρωσικές εταιρείες κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης στο τηλεοπτικό κανάλι Russia Today.
Κάποιες πηγές λένε ότι ο διορισμός ενός Κούρδου ως πρεσβευτή του Ιράκ στη Ρωσία ήταν το αποτέλεσμα της προσπάθειας των Κούρδων για την περαιτέρω ανάπτυξη των δεσμών των με τη Ρωσία.
Από την πλευρά της, η Ρωσία έχει επίσης λάβει ορισμένα μέτρα για να έρθουν πιο κοντά στους Κούρδους. Για παράδειγμα, μια πρόσκληση επιδόθηκε στην Περιφέρεια του Κουρδιστάν και συγκεκριμένα στον Πρωθυπουργό κ. Νετσιρβάν Μπαρζανί για να παραστεί σε μία περιφερειακή διάσκεψη για την ασφάλεια, στη Ρωσία, τον περασμένο Μάιο, αν και ο ίδιος δεν ήταν σε θέση να πάει.
Στα τέλη Μαΐου του 2012, η πρόσκληση προς τον Πρόεδρο Μπαρζανί να επισκεφθεί τη Ρωσία έγινε από μια ρωσική αντιπροσωπεία η οποία επισκέφθηκε επίσημα το Κουρδιστάν.
Στην συνεχιζόμενη σύγκρουση στη Συρία, έχει αφήσει το σημάδι της η επιρροή της Μόσχας στην περιοχή. Η σύγκρουση αυτή είχε ως αποτέλεσμα το ότι ορισμένες ρωσικές εταιρείες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα.
Τέτοια ήταν η περίπτωση της Tatneft, η οποία προσανατολίζεται πλέον προς το Κουρδιστάν για να αντισταθμίσει την όποια απώλεια των δραστηριοτήτων της στη Συρία, καθώς η εταιρεία έχει στείλει εκπροσώπους στο Ερμπίλ τους τελευταίους μήνες.
Από πολιτική σκοπιά, όλα τα σημάδια δείχνουν ότι το καθεστώς του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ δεν πλησιάζει άμεσα στο τέλος του, και η Ρωσία δεν φοβάται ότι θα χάσει την επιρροή της στην περιοχή. Ορισμένοι όμως ρώσοι στρατηγοί έχουν επισημάνει τη σημασία της περιφέρειας του Κουρδιστάν για την ρωσική εξωτερική πολιτική, μετά την πιθανολογούμενη κατάρρευση του καθεστώτος του Άσαντ.
Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος για τον οποίον η Ρωσία δεν ανησυχεί για τις προσπάθειες του προέδρου του Κουρδιστάν να εξασφαλίσει την υποστήρίξη της συριακής αντιπολίτευσης στο Ερμπίλ, ειδικά απο τα κόμματα της αντιπολίτευσης των Κούρδων.
Η σύμβαση μεταξύ του γίγαντα, της ρωσικής εταιρείας πετρελαίου της Gazprom και της περιφερειακής κυβέρνησης του Κουρδιστάν (KRG), θεωρείται μια σημαντική νίκη για το Ερμπίλ στον αγώνα του με τη Βαγδάτη, για αξιόλογες τιμές του πετρελαίου. Πολιτικά δεν είναι λιγότερο σημαντική από τη σύμβαση με την ExxonMobil.
Η επιμονή των Κούρδων η οποία οδήγησε στην υπογραφή συμφωνιών με ξένες εταιρείες, όπως η ExxonMobil και η Total, ενθαρρύνεται απο αξιωματούχους της Γαλλίας και της Gazprom για να ξεκινήσουν μυστικές συνομιλίες με Κούρδους αξιωματούχους κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών.
Το Ρωσικό Προξενείο στο Ερμπίλ έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο στην επιτυχή ολοκλήρωση της σύμβασης. Στην πραγματικότητα, στην Βαγδάτη δεν αναμένουν ότι οι ρωσικές εταιρείες θα κάνουν κάτι χωρίς να συμβουλευθούν το Ρωσικό προξενείο, ειδικά μετά από τις συμβάσεις με τις ιρακινές αρχές, τις οποίες υπέγραψε η ρωσική Lukoil και Gazprom Neft για να εργαστούν στο νότιο Ιράκ.
Η Βαγδάτη υπέγραψε επίσης συμφωνία με τη ρωσική Bashneft για να συνεργαστούν σε πετρελαιοπηγές, στις περιοχές Σαμάβα και Νατζάφ στο νότιο Ιράκ.
Φαίνεται, όμως, ότι η πολιτική του πετρελαίου της Βαγδάτης και ο τρόπος με τον οποίον ασχολούνται οι ξένες εταιρείες, είναι σημαντικοί λόγοι οι οποίοι, ώθησαν τις επιχειρήσεις αυτές να έρθουν στο Κουρδιστάν.
Η συμφωνία με την Gazprom θα μπορούσε επίσης να ενθαρρύνει μεγαλύτερες ρωσικές πετρελαϊκές εταιρείες, όπως η Russneft να τεθεί στην αγορά του Κουρδιστάν. Τον περασμένο Αύγουστο, η Russneft υπέγραψε μια συμφωνία με την ExxonMobil για την ανάληψη κοινών επιχειρήσεων στο Κουρδιστάν.
Η σύμβαση με την Gazprom θα μπορούσε από μόνη της, να δημιουργήσει μια νέα πραγματικότητα, κατά την οποίαν, θα ήταν δύσκολο για την Βαγδάτη να αντιμετωπίσει συγχρόνως τόσες πολλές εταιρείες.
Και, με τους στενούς δεσμούς μεταξύ της Ρωσίας και του Ιράν, οι Ιρακινοί αξιωματούχοι μπορεί να μην είναι σε θέση να “σταθούν” αρκετά υποστηρικτικά σε ρωσικές εταιρείες, όπως το Ιράν, το οποίο ώς φαίνεται έχει σημαντική επιρροή στις αποφάσεις της Βαγδάτης.
Σε κάθε περίπτωση, η επίσκεψη του ειδικού απεσταλμένου του Ρώσου προέδρου Πούτιν στην Ερμπίλ και η ανακοίνωση της συμφωνίας με την Gazprom θεωρούνται μέρος μιας σημαντικής ώθησης των “θεμάτων” για την περιοχή του Κουρδιστάν.
Αυτή τη χρονική περίοδο, των αυξημένων εντάσεων στην Βαγδάτη.
Πρόκειται για άλλο ένα επίτευγμα για το Κουρδιστάν στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής.
Υπέρ των ειρηνικών και δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων στη Συρία τάχθηκε ο πρόεδρος του Ιράκ Τζαλάλ Ταλαμπανί, εκφράζοντας παράλληλα την αντίθεσή του στο ενδεχόμενο στρατιωτικής επέμβασης από τη Δύση ή την Τουρκία στη χώρα.
Σύμφωνα με πληροφορίες ξένων πρακτορείων, η Βαγδάτη συμφώνησε τον Ιούνιο του 2012 να προμηθεύσει 720.000 τόνους πετρελαίου στη Συρία σε μηνιαίες δόσεις, στα πλαίσια μονοετούς συμβολαίου.
Με βάση το συμβόλαιο, πραγματοποιήθηκαν τον Ιούνιο και τον Ιούλιο δύο παραδόσεις συνολικού ύψους 14 εκατ. δολαρίων, τα οποία η Συρία κατέβαλε τοις μετρητοίς. Από την πλευρά του, το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών δήλωσε ότι οι εξαγωγές αυτές δεν είναι αντίθετες με τις κυρώσεις που έχουν επιβληθεί, αλλά σε κάθε περίπτωση, η συμμετοχή του Ιράκ προκαλεί έκπληξη.
Το “πάζλ” στην διμέτωπη εξέλιξη των γεγονότων στις περιοχές με άμεση σχέση μεταξύ τους όπως η Ν.Α Μεσόγειος, η Μέση Ανατολή και η όμορη περιοχή του ευρύτερου Κουρδιστάν είναι ένας δυναμικά εξελισσόμενος "πόλεμος" ο οποίος δημιουργεί γεωπολιτικές ανισορροπίες.
Τελικά οι οικονομικές συμφωνίες μεταξύ των εταιρειών πετρελαίου, Ρωσικών και Δυτικών θα προκρίνουν τις ανακατανομές στην ευρύτερη περιοχή του Κουρδιστάν, της Ν.Α Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.
Οι συμφωνίες δυστυχώς επιβάλλονται τις περισσότερες φορές με την δύναμη των όπλων, αγνοώντας την βούληση των λαών, το δικαίωμά τους για αυτοδιάθεση !!!
Το τί επιπτώσεις θα έχει τώρα αυτός ο "πόλεμος" στην χώρα μας εξαρτάται από την βούληση ….. της κ. Άγγελα Μέρκελ !!!
Έτσι η αντιπολίτευση, η οποία είναι εξοπλισμένη από την Τουρκία, το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία, δεν θα πρέπει να υπολογίζει στην ένοπλη επικράτησή της, δεδομένου ότι δεν μπορεί να αλλάξει την “εξίσωση” στο έδαφος.
Η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής του 2012, σχετικά με την πρόοδο της Τουρκίας σημειώνει «υπήρχε μια μεγάλη συζήτηση σχετικά με το κουρδικό ζήτημα, αλλά καμία πρόοδος προς μια λύση."
Σύμφωνα με την έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το «κουρδικό ζήτημα εξακολουθεί να αποτελεί την βασική “πρόκληση” για τη δημοκρατία της Τουρκίας. !!! Το 2009 το “δημοκρατικό” άνοιγμα, στην Τουρκία, με στόχο την αντιμετώπιση του κουρδικού ζητήματος, μεταξύ άλλων, δεν επετεύχθη."
Η έκθεση σημειώνει επίσης, ότι η τοπική αυτοδιοίκηση στα νοτιοανατολικά της Τουρκίας, έπασχε από μια σειρά εφαρμοστέων πολιτικών απέναντι στους Κούρδους, ένα μεγάλο παράπονο των Κούρδων πολιτικών από το Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP).
Ωστόσο, η έκθεση αποκαλεί επίσης τις δράσεις του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) "τρομοκρατικές επιθέσεις". Αυτό ανταποκρίνεται στις ανησυχίες της Τουρκίας και την ικανοποιεί πολιτικά, παρʼότι η ίδια κατηγορείται συχνά από τα κράτη μέλη της ΕΕ, ότι δεν κάνει αρκετά, για την καταπολέμηση του ΡΚΚ.
Η έκθεση επίσης επικεντρώνεται κυρίως στα αρνητικά σημεία, σύμφωνα με την κυβέρνηση της Τουρκίας και το πρακτορείο ειδήσεων Anadolu.
Ωστόσο, η Επιτροπή σημειώνει ότι «η νομοθεσία, συμπεριλαμβανομένης της σύστασης και της πολιτικής αντιμετώπισης των κοινοβουλευτικών κομμάτων, εξακολουθεί να περιορίζει τη χρήση των γλωσσών εκτός της τουρκικής.
Επίσης, η δικαιοσύνη πήρε μια σειρά από περιοριστικές αποφάσεις σχετικά με τη χρήση των γλωσσών πλην της τουρκικής, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης της κουρδικής γλώσσας στο δικαστήριο σε υποθέσεις οι οποίες αφορούν Κούρδους πολιτικούς και τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. "
Επιπλέον, η έκθεση σημειώνει ότι "τρομοκρατικές επιθέσεις εντάθηκαν όπως και οι στρατιωτικές επιχειρήσεις. Όλες οι τρομοκρατικές επιθέσεις καταδικάστηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η κράτηση των εκλεγμένων πολιτικών και των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εγείρει σοβαρές ανησυχίες.
Σε περιστατικά όπως τα Uludere, με τις δολοφονίες αμάχων, η ΕΕ ζητεί από τις αρχές αποτελεσματικότερη και ταχεία έρευνα, όπως και διαφανή δημόσια έρευνα η οποία θα πρέπει να τηρηθεί αυστηρά και εντός των δημοκρατικών κανόνων.
Σημειώνει, επίσης, ότι η "αλήθεια για εξωδικαστικές εκτελέσεις και βασανιστήρια στα νοτιοανατολικά της Τουρκίας, την δεκαετία του 1980 και του 1990 έχει προσδιοριστεί, σύμφωνα με την νόμιμη διαδικασία. Η προθεσμία παραγραφής των, θα φέρει σύντομα ένα τέλος σε δικαστικές έρευνες για εγκλήματα του παρελθόντος, χωρίς αποτέλεσμα.
Οι νάρκες ξηράς και το σύστημα φρούρησης των χωριών εξακολουθούν να είναι σοβαρές αιτίες για ανησυχία, στην αντιπαράθεση των Κούρδων με το Τουρκικό κράτος.
Η ΕΕ ανησυχεί επίσης για την πρόοδο της νομοθετικής διαδικασίας στην Τουρκία, "προσφέροντας την ευκαιρία να ενισχυθεί η εμπιστοσύνη στην ορθή λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών της Τουρκίας και του κράτους δικαίου, οι έρευνες σε φερόμενα σχέδια πραξικοπήματος τα οποία έχουν επισκιάσει τις πραγματικές δημοκρατικές ανησυχίες σχετικά με το ευρύ πεδίο εφαρμογής τους και τις ελλείψεις δημοκρατικών ευαισθησιών στις δικαστικές διαδικασίες», ανέφερε η επιτροπή.
Μια πρόσφατη έκθεση της Διεθνούς Ομάδας Κρίσεων, η οποία κυκλοφόρησε στις 11 Σεπτεμβρίου 2012, σημείωσε επίσης, την αύξηση της βίας. Η εδρεύουσα στις Βρυξέλλες ομάδα σημείωσε ότι «ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα πρέπει να αδράξει την ευκαιρία να υπερασπιστεί τις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις τις οποίες θα συναντήσει σε πολλά από τα αιτήματα που εκφράστηκαν από την πλειοψηφία των Κούρδων της Τουρκίας.
Αυτό απαιτεί διαπραγματεύσεις με το PKK, αλλά ο πρωθυπουργός θα πρέπει να συνεργαστεί με τη νόμιμη ηγεσία του κουρδικού κινήματος, να λάβει τα παράπονά τους υπόψη για να αισθανθούν ιδιοκτήτες επί των μεταρρυθμίσεων.
Σύμφωνα με τον κ. Roj Welat, έναν εκπρόσωπο του PKK, η έκθεση της Ομάδας Κρίσεων έχει κάποια θέματα, αλλά «ακόμα έχει αναζητήσεις για κάποιου άλλου είδους λύση στο κουρδικό ζήτημα και έχει ανοικτές προτάσεις. Νομίζω ότι αυτό είναι μία πολύτιμη προσέγγιση.
Ωστόσο, ορισμένοι Κούρδοι ανησυχούν για αυτήν την προσέγγιση της ΕΕ, ειδικότερα μετά την σύλληψη στην Γαλλία του μέλους του Εθνικού Κογκρέσου του Κουρδιστάν (KNK) κ. Adem Uzun στις 10 Οκτωβρίου. Ο κ. Adem Uzun είχε εμπλακεί σε συνομιλίες μεταξύ του Τουρκικού κράτους και του PKK στο Όσλο της Νορβηγίας.
Ένα αυστριακό δικαστήριο αποφάσισε την περασμένη εβδομάδα να απελάσει έναν πρόσφυγα κουρδικής πίσω στην Τουρκία.
Ο κ. Yasal Αλί, 27 ετών, έχει περάσει τις τελευταίες τρεις εβδομάδες υπό κράτηση στην Αυστρία, εν αναμονή της απέλασής του.
Ο Yasal είναι τώρα σε απεργία πείνας για να διαμαρτυρηθεί για την απόφαση του δικαστηρίου.
Ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Αυστρία προσπαθούν να επιστήσουν την προσοχή του κοινού στην περίπτωση Yasal και στην επικείμενη απέλασή του στην Τουρκία.
Οι Τουρκικές αρχές κατηγορούν τον κ. Yasal, και συγκεκριμένα ένας ντόπιος στην περιοχή του Ντέρσιμ, στό Βόρειο Κουρδιστάν, για «συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση».
Πιστεύεται ότι η απόφαση του αυστριακού δικαστηρίου ήταν η απάντηση σε επίσημο αίτημα από την Τουρκία.
Η εν λόγω οργάνωση είναι γνωστή ως το Μαοϊκό Κομμουνιστικό Κόμμα. Ο κ. Yasal απέρριψε τις κατηγορίες εναντίον του, λέγοντας στον δικαστή, «είμαι ένας πολιτικός ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Τελικά η πολιτική της ΕΕ απέναντι στο Εθνικοαπελευθερωτικό Κουρδικό κίνημα είναι απο “υποκριτική” έως “άθλια”, έν ολίγοις.
Με αμείωτη ένταση συνεχίζεται το αντάρτικο του ΡΚΚ στην Τουρκία με την διενέρεια σαμποτάζ στον αγωγό που μετέφερε φυσικό αέριο από το Ιράν στην Τουρκία.
«Οι τρομοκράτες προχώρησαν χθες Σάββατο σε δολιοφθορές στον αγωγό Ντογκουμπαγιαζίτ-Βαν, προκαλώντας προβλήματα στη ροή του φυσικού αερίου», ανακοίνωσαν οι αρχές της επαρχίας Αγκρί.
Οι αντάρτες του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) έχουν επιτεθεί αρκετές φορές στη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων εναντίον του ίδιου αγωγού, αλλά πρώτη φορά όμως η επίθεση ήταν τόσο επιτυχημένη.
Yπενθυμίζεται ότι 28 Τούρκοι στρατιώτες τραυματίστηκαν τη νύχτα της περασμένης Πέμπτης προς Παρασκευή στην Ανατολική Τουρκία από μια επίθεση Κούρδων ανταρτών εναντίον ενός άλλου αγωγού ο οποίος συνδέει επίσης το Ιράν με την Τουρκία.
Πραγματοποιήθηκε επιτυχώς στις 19 Οκτωβρίου 2012, η δοκιμή εκτόξευσης του βαλλιστικού πυραύλου R-29R/SS-N-18 από το ρωσικό υποβρύχιο K-433 Sv. Georgiy Pobedonosets κλάσης Delta III.
Η δοκιμή πραγματοποιήθηκε στην θάλασσα του Okhotsk και ο πύραυλος έπληξε τον στόχο με επιτυχία στο πεδίο δοκιμών Chizha στην χερσόνησο Kanin.
Η προηγούμενη δοκιμή του βλήματος R-29R/SS-N-18 πραγματοποιήθηκε από το ίδιο υποβρύχιο τον Οκτώβριο του 2010.
Από τον 19ο αιώνα, η Ρωσία υπήρξε μία από τις χώρες, την υποστήριξη των οποίων, οι Κούρδοι ηγέτες είχαν προσπαθήσει να κερδίσουν, στους αγώνες τους ενάντια στην περσική και την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Οι Κουρδικές προσπάθειες να προσεγγίσουν την Ρωσία συνεχίστηκαν μέχρι τη δεκαετία του 1960, εν μέρει χάρη στην γεωγραφική εγγύτητά τους.
Αλλά τα “σκαμπανεβάσματα” της εξωτερικής πολιτικής της Μόσχας προς τους Κούρδους, καθώς οι Ρώσοι άρχισαν να προσανατολίζονται στην υποστήριξη των συμφερόντων των στη Βαγδάτη, ήταν και ο βασικός παράγοντας στην στροφή και προώθηση απο τον Κούρδο ηγέτη Μουσταφά Μπαρζανί της προσέγγισής του με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αυτό εντάθηκε όταν οι Σοβιετικοί αποφάσισαν να παρέχουν στην Βαγδάτη βαρύ οπλισμό, στον αγώνα της, ενάντια στην επανάσταση των Κούρδων. Οι δεσμοί ανάμεσα στη Μόσχα και την Βαγδάτη δυνάμωσαν, οδηγώντας τελικά σε μια “φιλία” το 1972, και σε συνθήκη συνεργασίας μεταξύ των δύο, προτρέποντας όμως τούς Κούρδους του Ιράκ να αποστασιοποιηθούν από τη Σοβιετική Ένωση.
Η απόσταση παρέμενε ακόμα και μετά την εξέγερση του 1991 των Κούρδων του Ιράκ κατά του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν.
Μετά την απομάκρυνση του καθεστώτος του Σανταμ Χουσείν το 2003, η Ρωσία δεν μπόρεσε να αποκαταστήσει την προηγούμενη “κατάστασή” της στη χώρα, καθώς ήταν αντίθετη εξ αρχής με τον πόλεμο στο Ιράκ.
Παρά το γεγονός αυτό όμως, η Ρωσία ήταν η πρώτη χώρα η οποία προχώρησε στο άνοιγμα προξενείου στο Ερμπίλ (πρωτεύουσα του αυτόνομου Κουρδιστάν), ακόμη και αυτή η κίνηση δεν οδήγησε στην ενίσχυση των πολιτικών και οικονομικών σχέσεων μεταξύ των δύο πλευρών. Παρά τις πολλαπλές επισκέψεις στο Ερμπίλ από την κεφαλή του υπουργείου εμπορίου της Ρωσίας και του πρώην πρωθυπουργού της, κ. Γεβγκένι Πριμακόφ, οι οποίες συνοδεύτηκαν με την υπογραφή αρκετών συμφωνιών, εν τούτοις δεν προκάλεσαν την άφιξη των ρωσικών εταιρειών στο Κουρδιστάν.
Αυτό προκάλεσε την κατάπληξη και στις δύο πλευρές. Στο Κουρδιστάν λένε ότι οι Ρώσοι ήταν θυμωμένοι με την έναρξη του πετρελαιαγωγού "Nabucco", ο οποίος θα κάνει το Κουρδιστάν να αποτελεί σημαντικό φορέα παροχής πετρελαίου και φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, και ότι αυτό αναμένεται να έχει σοβαρό αντίκτυπο στην τιμή των εξαγωγών φυσικού αερίου της Ρωσίας προς την Ευρώπη.
Στη Ρωσία όμως, πολλές επιχειρήσεις αισθάνονται ότι δεν μπορούν να πάρουν μεγάλα συμβόλαια στο Κουρδιστάν, λόγω της στενής σχέσης μεταξύ Ερμπίλ και την Ουάσιγκτον από το 2003.
Οι Ρωσικές εταιρείες δεν έχουν δραστηριοποιηθεί έντονα, είτε στο Κουρδιστάν είτε ή σε άλλα μέρη του Ιράκ. Όταν ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ επισκέφθηκε την Βαγδάτη τον Μάιο του 2011, επέκρινε την ιρακινή κυβέρνηση για την αδύναμη παρουσία των ρωσικών εταιρειών στη χώρα, λέγοντας ότι το Ιράκ δεν είχε παράσχει την "απαιτούμενη" βοήθεια σε αυτές.
Παρ`όλα αυτά, αξιωματούχοι και από τις δύο πλευρές εξέφρασαν την επιθυμία να ενισχύσουν τις σχέσεις των δύο χωρών.
Πέρυσι το 2011, στην Περιφέρεια του Κουρδιστάν ο Πρόεδρος Μασούντ Μπαρζανί εξέφρασε το καλωσόρισμα της κυβέρνησής του προς τις ρωσικές εταιρείες κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης στο τηλεοπτικό κανάλι Russia Today.
Κάποιες πηγές λένε ότι ο διορισμός ενός Κούρδου ως πρεσβευτή του Ιράκ στη Ρωσία ήταν το αποτέλεσμα της προσπάθειας των Κούρδων για την περαιτέρω ανάπτυξη των δεσμών των με τη Ρωσία.
Από την πλευρά της, η Ρωσία έχει επίσης λάβει ορισμένα μέτρα για να έρθουν πιο κοντά στους Κούρδους. Για παράδειγμα, μια πρόσκληση επιδόθηκε στην Περιφέρεια του Κουρδιστάν και συγκεκριμένα στον Πρωθυπουργό κ. Νετσιρβάν Μπαρζανί για να παραστεί σε μία περιφερειακή διάσκεψη για την ασφάλεια, στη Ρωσία, τον περασμένο Μάιο, αν και ο ίδιος δεν ήταν σε θέση να πάει.
Στα τέλη Μαΐου του 2012, η πρόσκληση προς τον Πρόεδρο Μπαρζανί να επισκεφθεί τη Ρωσία έγινε από μια ρωσική αντιπροσωπεία η οποία επισκέφθηκε επίσημα το Κουρδιστάν.
Στην συνεχιζόμενη σύγκρουση στη Συρία, έχει αφήσει το σημάδι της η επιρροή της Μόσχας στην περιοχή. Η σύγκρουση αυτή είχε ως αποτέλεσμα το ότι ορισμένες ρωσικές εταιρείες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα.
Τέτοια ήταν η περίπτωση της Tatneft, η οποία προσανατολίζεται πλέον προς το Κουρδιστάν για να αντισταθμίσει την όποια απώλεια των δραστηριοτήτων της στη Συρία, καθώς η εταιρεία έχει στείλει εκπροσώπους στο Ερμπίλ τους τελευταίους μήνες.
Από πολιτική σκοπιά, όλα τα σημάδια δείχνουν ότι το καθεστώς του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ δεν πλησιάζει άμεσα στο τέλος του, και η Ρωσία δεν φοβάται ότι θα χάσει την επιρροή της στην περιοχή. Ορισμένοι όμως ρώσοι στρατηγοί έχουν επισημάνει τη σημασία της περιφέρειας του Κουρδιστάν για την ρωσική εξωτερική πολιτική, μετά την πιθανολογούμενη κατάρρευση του καθεστώτος του Άσαντ.
Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος για τον οποίον η Ρωσία δεν ανησυχεί για τις προσπάθειες του προέδρου του Κουρδιστάν να εξασφαλίσει την υποστήρίξη της συριακής αντιπολίτευσης στο Ερμπίλ, ειδικά απο τα κόμματα της αντιπολίτευσης των Κούρδων.
Η σύμβαση μεταξύ του γίγαντα, της ρωσικής εταιρείας πετρελαίου της Gazprom και της περιφερειακής κυβέρνησης του Κουρδιστάν (KRG), θεωρείται μια σημαντική νίκη για το Ερμπίλ στον αγώνα του με τη Βαγδάτη, για αξιόλογες τιμές του πετρελαίου. Πολιτικά δεν είναι λιγότερο σημαντική από τη σύμβαση με την ExxonMobil.
Η επιμονή των Κούρδων η οποία οδήγησε στην υπογραφή συμφωνιών με ξένες εταιρείες, όπως η ExxonMobil και η Total, ενθαρρύνεται απο αξιωματούχους της Γαλλίας και της Gazprom για να ξεκινήσουν μυστικές συνομιλίες με Κούρδους αξιωματούχους κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών.
Το Ρωσικό Προξενείο στο Ερμπίλ έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο στην επιτυχή ολοκλήρωση της σύμβασης. Στην πραγματικότητα, στην Βαγδάτη δεν αναμένουν ότι οι ρωσικές εταιρείες θα κάνουν κάτι χωρίς να συμβουλευθούν το Ρωσικό προξενείο, ειδικά μετά από τις συμβάσεις με τις ιρακινές αρχές, τις οποίες υπέγραψε η ρωσική Lukoil και Gazprom Neft για να εργαστούν στο νότιο Ιράκ.
Η Βαγδάτη υπέγραψε επίσης συμφωνία με τη ρωσική Bashneft για να συνεργαστούν σε πετρελαιοπηγές, στις περιοχές Σαμάβα και Νατζάφ στο νότιο Ιράκ.
Φαίνεται, όμως, ότι η πολιτική του πετρελαίου της Βαγδάτης και ο τρόπος με τον οποίον ασχολούνται οι ξένες εταιρείες, είναι σημαντικοί λόγοι οι οποίοι, ώθησαν τις επιχειρήσεις αυτές να έρθουν στο Κουρδιστάν.
Η συμφωνία με την Gazprom θα μπορούσε επίσης να ενθαρρύνει μεγαλύτερες ρωσικές πετρελαϊκές εταιρείες, όπως η Russneft να τεθεί στην αγορά του Κουρδιστάν. Τον περασμένο Αύγουστο, η Russneft υπέγραψε μια συμφωνία με την ExxonMobil για την ανάληψη κοινών επιχειρήσεων στο Κουρδιστάν.
Η σύμβαση με την Gazprom θα μπορούσε από μόνη της, να δημιουργήσει μια νέα πραγματικότητα, κατά την οποίαν, θα ήταν δύσκολο για την Βαγδάτη να αντιμετωπίσει συγχρόνως τόσες πολλές εταιρείες.
Και, με τους στενούς δεσμούς μεταξύ της Ρωσίας και του Ιράν, οι Ιρακινοί αξιωματούχοι μπορεί να μην είναι σε θέση να “σταθούν” αρκετά υποστηρικτικά σε ρωσικές εταιρείες, όπως το Ιράν, το οποίο ώς φαίνεται έχει σημαντική επιρροή στις αποφάσεις της Βαγδάτης.
Σε κάθε περίπτωση, η επίσκεψη του ειδικού απεσταλμένου του Ρώσου προέδρου Πούτιν στην Ερμπίλ και η ανακοίνωση της συμφωνίας με την Gazprom θεωρούνται μέρος μιας σημαντικής ώθησης των “θεμάτων” για την περιοχή του Κουρδιστάν.
Αυτή τη χρονική περίοδο, των αυξημένων εντάσεων στην Βαγδάτη.
Πρόκειται για άλλο ένα επίτευγμα για το Κουρδιστάν στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής.
Υπέρ των ειρηνικών και δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων στη Συρία τάχθηκε ο πρόεδρος του Ιράκ Τζαλάλ Ταλαμπανί, εκφράζοντας παράλληλα την αντίθεσή του στο ενδεχόμενο στρατιωτικής επέμβασης από τη Δύση ή την Τουρκία στη χώρα.
Σύμφωνα με πληροφορίες ξένων πρακτορείων, η Βαγδάτη συμφώνησε τον Ιούνιο του 2012 να προμηθεύσει 720.000 τόνους πετρελαίου στη Συρία σε μηνιαίες δόσεις, στα πλαίσια μονοετούς συμβολαίου.
Με βάση το συμβόλαιο, πραγματοποιήθηκαν τον Ιούνιο και τον Ιούλιο δύο παραδόσεις συνολικού ύψους 14 εκατ. δολαρίων, τα οποία η Συρία κατέβαλε τοις μετρητοίς. Από την πλευρά του, το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών δήλωσε ότι οι εξαγωγές αυτές δεν είναι αντίθετες με τις κυρώσεις που έχουν επιβληθεί, αλλά σε κάθε περίπτωση, η συμμετοχή του Ιράκ προκαλεί έκπληξη.
Το “πάζλ” στην διμέτωπη εξέλιξη των γεγονότων στις περιοχές με άμεση σχέση μεταξύ τους όπως η Ν.Α Μεσόγειος, η Μέση Ανατολή και η όμορη περιοχή του ευρύτερου Κουρδιστάν είναι ένας δυναμικά εξελισσόμενος "πόλεμος" ο οποίος δημιουργεί γεωπολιτικές ανισορροπίες.
Τελικά οι οικονομικές συμφωνίες μεταξύ των εταιρειών πετρελαίου, Ρωσικών και Δυτικών θα προκρίνουν τις ανακατανομές στην ευρύτερη περιοχή του Κουρδιστάν, της Ν.Α Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.
Οι συμφωνίες δυστυχώς επιβάλλονται τις περισσότερες φορές με την δύναμη των όπλων, αγνοώντας την βούληση των λαών, το δικαίωμά τους για αυτοδιάθεση !!!
Το τί επιπτώσεις θα έχει τώρα αυτός ο "πόλεμος" στην χώρα μας εξαρτάται από την βούληση ….. της κ. Άγγελα Μέρκελ !!!
