Μετά τη Δαμασκό και την Τεχεράνη στόχος θα αποτελέσει ο Πούτιν και η Ρωσία!

Πώς και γιατί οφείλει η Μόσχα να αιφνιδιάσει με συντονισμένη από μέρους της αποσταθεροποίηση της Τουρκίας;

Γιατί προβληματίζει την Μπίλντερμπεργκ ο συνεκτικός ρόλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Βαλκανική και Ανατολική Ευρώπη.

Οι μύχιες αιτίες της πρόσφατης προπαγάνδας και της σπίλωσης του Ρώσου προέδρου από τα διεθνή κατευθυνόμενα κέντρα της ανομίας.

Γιατί ο Πούτιν προμηνύεται ως το επόμενο θύμα της Μπίλντερμπεργκ;

Γράφει ο Διονύσης Μακρής.

Η μεθοδευμένη και συντονισμένη διεθνής εκστρατεία σπίλωσης του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν και της οικογένειας αυτού από τα ελεγχόμενα από λέσχες (βλ. Μπίλντεμπεργκ), επιτροπές (Τριμερής Επιτροπή) και Συμβούλια (Εξωτερικών Σχέσεων) κέντρα πληροφόρησης σηματοδοτούν και εκδηλώνουν πλέον τις ειλημμένες αποφάσεις της Δύσης για άμεση επέμβαση σε Συρία και Ιράν. Επιπλέον όμως προμηνύουν με σαφήνεια πως ο επόμενος στόχος των διεθνιστών-σιωνιστών και των οίκων ανομίας θα είναι η Ρωσία του Πούτιν.

Μέσα στο πλαίσιο αυτό έχουν ήδη υλοποιήσει εδώ και μια δεκαετία σχέδια συγκεκριμένης προπαγάνδας τόσο στο εσωτερικό των ΗΠΑ, όσο και σε συγκεκριμένους κύκλους της Ε.Ε. τα οποία παρουσιάζουν τον Ρώσο Πρόεδρο ως δικτάτορα, αδίστακτο και αιμοσταγή ηγέτη, φίλο τρομοκρατικών οργανώσεων και επικίνδυνο για την παγκόσμια ασφάλεια. Την προπαγάνδα αυτή τώρα μέσω της απολύτου ελεγχόμενης ρωσικής αντιπολίτευσης από την οικογένεια Ροκφέλερ, (παλαιό γνώριμο χρηματοδότη της επανάστασης των Μπολσεβίκων) μεταφέρουν πλέον με δήθεν σειρά καταγγελιών μέσα στην ίδια τη Ρωσία. Σαφής στόχος τους είναι να δείξουν στον Πούτιν πως είναι ικανοί να του δημιουργήσουν και να καλλιεργήσουν εικόνα αμφισβήτησης του από τον ίδιο το ρωσικό λαό προκαλώντας τριγμούς στο πολιτικό σύστημα διοίκησης.

 

Στην ουσία, του αποστέλλουν μήνυμα εξόδου από το παιχνίδι που διεξάγεται στη Μέση Ανατολή, στο οποίο η Μόσχα αμυνόμενη έπαιξε και παίζει καθοριστικό ρόλο προκαλώντας καθυστέρηση στην υλοποίηση των σχεδίων διάλυσης ισλαμικών καθεστώτων που διάκεινται εχθρικά στην προσπάθεια επιτάχυνσης της παγκοσμιοποίησης και της εγκαθίδρυσης μιας παγκόσμιας κυβέρνησης...

Οι θέσεις άλλωστε του μέλους της Μπίλντεμπεργκ, μεγιστάνα του πλούτου και υποψηφίου για το προεδρικό αξίωμα στις ΗΠΑ Ρόμπνεϊ αλλά και του επίσης μέλους της μιαρής λέσχης Ομπάμα για τον Πούτιν στην ουσία αποδεικνύουν πως ο επόμενος στόχος των οίκων της ανομίας και των συγκεκριμένων μυστικών φατριών μετά τον Σύρο πρόεδρο Άσαντ είναι ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντ. Πούτιν, ο οποίος αναδεικνύεται σε μη αναμενόμενο ισχυρό αντίπαλο στη διεθνή σκακιέρα τους, κάτι που επ’ ουδενί επιθυμούν.

Οι παρεμβάσεις της Μόσχας και οι συμφωνίες με χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία, η Νότιο Αφρική κ. ά. αντιτίθενται στα σχέδια της Τριμερούς Επιτροπής για απόλυτο έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας. Από την άλλη η βιομηχανοποίηση της Ρωσίας κατά τα έτη της πολιτικής εξουσίας του Πούτιν -Μεντβέγιεφ και η τροχιά ανάπτυξης της, που την καθιστά απαραίτητο σύμμαχο, κυρίως με την έννοια του προμηθευτή φυσικού αερίου στην ελεγχόμενη Ε.Ε. ενοχλεί τους συγκεκριμένους οίκους της ανομίας. Αυτό κατά κόρον διαπιστώθηκε και στην αρνητική θέση που έλαβε η Ουάσιγκτον στο έργο του αγωγού Μπουργκάς -Αλεξανδρούπολη, το οποίο στοίχισε κατά πολύ στην πολιτική διαδρομή και στην αναγκαστική αδρανοποίηση του Κώστα Καραμανλή!

Αρκετοί θα αναρωτηθούν το γιατί και το πώς άφησαν οι οίκοι ανομίας τον Βλαντιμίρ Πούτιν να εξελιχθεί σχεδόν ανεξέλεγκτα. Δύο είναι οι λόγοι κατά διπλωματικούς αναλυτές. Ο πρώτος είναι ότι φοβήθηκαν ότι τυχόν αποσταθεροποίηση της Ρωσίας, κίνδυνος που υφίστατο κατά την προεδρία του Γιέλτσιν και η ανάπτυξη της ρωσικής μαφίας θα προκαλούσε κλυδωνισμούς λόγω της επέκτασης της και στα νεοσύστατα πρώην κράτη της Σοβιετικής Ένωσης.

 Ο νυν Ρώσος πρόεδρος λοιπόν αποτελούσε για εκείνους το ανάχωμα σε ένα τέτοιο κίνδυνο, μιας και μπορούσε λόγω της υπηρεσίας του στην πάλαι ποτέ KGB (μυστικές ρωσικές υπηρεσίες) να σταθεροποιήσει την πολιτική κατάσταση στη Μόσχα. Εκτιμήθηκε κακώς (γι’ αυτούς) τότε πως η τραγική οικονομική κατάσταση της Ρωσίας θα κρατούσε δέσμιο της Δύσης οιανδήποτε πολιτική εξουσία της Μόσχας. Σ’ αυτό συνηγορούσε άλλωστε και οι διπλωματικές αξιοθαύμαστες κινήσεις του Ρώσου προέδρου προς την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες.

Άλλωστε οι συγκεκριμένοι οίκοι ανομίας μπορούσαν ανά πάσα στιγμή είτε με τη Τσετσενία, είτε με τη Γεωργία ακόμη και με την Ουκρανία να προκαλέσουν ανά πάσα στιγμή προβλήματα στη Μόσχα, έτσι ώστε να διατηρούν υπό καθεστώς ελέγχου τον Ρώσο πρόεδρος και πρώην μυστικό πράκτορα. Εκείνος ωστόσο, κέρδιζε χρόνο στην προσπάθεια εκκαθάρισης του πολιτικού και οικονομικού σκηνικού.

Τα πράγματα άλλαξαν μετά την επέμβαση του Σεβαρνάτζε στην Οσετία. Η Δύση παρά την προπαγάνδα της υπέρ της Γεωργίας κατανόησε ότι ο Ρώσος πρόεδρος δεν ήταν τόσο ευάλωτος , όσο πίστευαν. Γι’ αυτό και άλλαξαν άρδην πολιτική...

Ωστόσο, η ανάπτυξη του οπλικού συστήματος H.A.A.R.P. (Βλ. βιβλίο «Τυφώνας Παγκοσμιοποίηση) αλλά και η είσοδος στην Ατλαντική Συμμαχία χωρών της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης συνέβαλε στο να υπερισχύσουν οι καθησυχαστικές φωνές...

 Η πυραυλική ομπρέλα του ΝΑΤΟ σε Πολωνία, Τσεχία και Τουρκία, η δημιουργία προβλημάτων στη μεταφορά φυσικού αερίου στην Ε.Ε. από την Ουκρανία αλλά και το χτύπημα του H.A.A.R.P. με τις μεγάλες φωτιές στη Σιβηρία, όπου καταστράφηκε εξ ολοκλήρου η σοδειά σε σιτηρά πίστευαν πως θα θωράκιζαν την άμυνα τους και θα αποτελούσαν πλήγμα στον εκκολαπτόμενο νέο παίκτη στην παγκόσμια σκακιέρα.

Τα γεγονότα που ακολούθησαν τους διέψευσαν. Και αυτό γιατί η προσέγγιση της Μόσχας με το Πεκίνο, η συνεργασία τους έναντι σε κοινό πλέον εχθρό και η επέκταση αυτής της συνεργασίας με Ιράν, Συρία, Ινδία κ. ά. αποτέλεσε την καλύτερη απάντηση του Πούτιν.

 Με έντεχνο τρόπο άλλωστε μέσω της μη συμμετοχής του στο πολιτικό παιχνίδι εξόντωσης του Λίβυου ηγέτη Καντάφι από τα ίδια κέντρα αλλά και τη μη εμπλοκής του στο Αφγανιστάν κέρδισε τον χρόνο που χρειαζόταν, αφενός μεν για να επανεκλεγεί χωρίς προβλήματα, χρησιμοποιώντας το χαρτί που λέγεται Ορθοδοξία ( βλ. ένθετο) και αφετέρου να ενισχύσει την παρουσία της Ρωσίας στη διεθνή σκηνή, προκαλώντας πονοκέφαλο στους ιθύνοντες της λέσχης Μπίλντεμπεργκ, της Τριμερούς Επιτροπής και του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων...

Τώρα φυσικά ο Ρώσος πρόεδρος έχει κατανοήσει, ιδιαίτερα μετά την πρόσφατη άνετη εκλογική του επικράτηση αλλά και την εκστρατεία συκοφάντησης του ότι δεν μπορεί να ακολουθήσει την ίδια αμυντική κυρίως πολιτική έναντι της λεγομένης αραβικής άνοιξης, η οποία εν ευθέτω χρόνω αναμένεται να καταστεί... ρωσική άνοιξη! 

Έχει συνειδητοποιήσει πώς είναι πλέον ο επόμενος στόχος των μυστικών αυτών σκοτεινών σιωνιστικών φατριών, τόσο αυτός, όσο και οι στενοί συνεργάτες του ακόμη και οι επιστήθιοι φίλοι του και γι’ αυτό παρουσιάζεται ολοένα και πιο επιθετικός στις πολιτικές επιλογές του!

Εισήλθε λοιπόν στο δόγμα που καθιστά ως καλύτερη άμυνα στην προκειμένη περίπτωση την κατά μέτωπο επίθεση. Πέραν λοιπόν των διπλωματικών θέσεων της Μόσχας (βέτο στον ΟΗΕ σέ αποφάσεις κατά της Συρίας και του Ιράν) έχει ήδη προετοιμάσει το στράτευμα στο ενδεχόμενο πολεμικής σύρραξης.

 Μάλιστα φρόντισε ποικιλοτρόπως να αποστείλει μηνύματα πως θα κάνει χρήση ακόμη και των πυρηνικών όπλων αν παραστεί ανάγκη ( βλ. στρατιωτικές ρωσικές ασκήσεις το 2012) Επιπλέον η αποστολή του ρωσικού στόλου στη Μεσόγειο αλλά και οι δηλώσεις υψηλών αξιωματούχων της Μόσχας στήριξης της Δαμασκού και της Τεχεράνης κάνουν σαφές προς τη Δύση και συγκεκριμένα προς τις μιαρές λέσχες και σκοτεινές φατρίες πως κάθε άλλο παρά εύκολο είναι το εγχείρημά τους... Επ’ ουδενί δεν θέλει η Ρωσία να αποτελέσει το επόμενο μεγάλο θήραμα, μετά απ’ αυτό των ΗΠΑ, των συγκεκριμένων ανωτέρω μυστικών φατριών...

Η τεχνητή ακόμη οικονομική κρίση στον ευρωπαϊκό νότο από τις απόλυτα ελεγχόμενες από τις μυστικές αυτές φατρίες του Ροκφέλερ, Ρότσιλντ, Σόρου, Μόργκαν, Κίσσιγκερ, αγορές του παρέχει ένα μοναδικό ανέλπιστο διπλωματικό χαρτί, το οποίο ήδη χρησιμοποιεί (βλ. δανειοδότηση Κύπρου) για να προωθήσει αυτή την επιθετική πολιτική. Τώρα φυσικά η Μόσχα κατανοεί πως οι επόμενες εβδομάδες θα είναι οι πλέον καθοριστικές γι’ αυτήν.

Ξέρει καλά πως η ισχυροποίηση των δυνάμεων του Άσαντ και η μεταφορά του πολέμου από το κουρδικό ΡΡΚ μέσα στην Τουρκία, που απειλείται με εσωτερική πολιτική και στρατιωτική αποσταθεροποίηση, επιταχύνουν τις ενέργειες για επέμβαση της Δύσεως στη Συρία. Η σοσιαλιστική κυβέρνηση της Γαλλίας πρωτίστως και η Γερμανία λόγω των επικείμενων εκλογών δευτερευόντως προλειάνουν το έδαφος για στρατιωτική επέμβαση. Κάτι τέτοιο που φημολογείται πως προγραμματίζεται να γίνει αμέσως μετά τις αμερικανικές εκλογές και την εγκατάσταση στο Λευκό Οίκο ενός εκ των δύο ελεγχόμενων μελών της λέσχης Μπίλντεμπεργκ (Ομπάμα ή Ρόμπνεϊ)!

Η σταδιακή ενεργοποίηση εξάλλου κατά τους καλοκαιρινούς μήνες του H.A.A.R.P. στον ευρωπαϊκό νότο και στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου προμηνύει ραγδαίες εξελίξεις τους αμέσους προσεχείς μήνες στην ευαίσθητη περιοχή μας!

Το προνόμιο του αιφνιδιασμού

Η όλη διαμορφωθείσα πολιτικο-οικονομική κατάσταση προσδίδει στον Ρώσο πρόεδρο τη μοναδική ευκαιρία του αιφνιδιασμού, την οποία εκτιμούμε πως δεν πρέπει με κανένα τρόπο να απωλέσει. Διαφορετικά για τον ίδιο και την χώρα του το παιχνίδι θα είναι παντελώς χαμένο.

 Και συγκεκριμένα μια εκτεταμένη αναγκαία πλέον και κατά την προσωπική μας άποψη επιβεβλημένη από τη Μόσχα σύρραξη με την Τουρκία, η οποία ηγείται σήμερα των λεγομένων αντικαθεστωτικών δυνάμεων κατά του Άσαντ και δεν παύει να αποτελεί το μέσο της Δύσης για την μεταφορά του πολέμου στον Καύκασο θα αποσυντονίσει τους πάντες και θα αποτελεί βαρύ και καίριο πλήγμα στους οίκους των ανομιών, που δεν έχουν μάθει να αιφνιδιάζονται, αφού πιστεύουν πως δύνανται ως «θεοί επί της γης» να κινούν με ακρίβεια τα νήματα με απώτερο στόχο να ιδρύσουν στον πλανήτη μια αντίστοιχη παγκόσμια πολιτική κυβέρνηση αντίστοιχη μ’ αυτή την οικονομική που ήδη έχουν εξασφαλίσει μέσα από τα πιόνια τους στις λεγόμενες αγορές!

Στο χέρι του είναι να λειτουργήσει με ανάλογο τρόπο που λειτούργησε ο αυτοκράτορας και Μέγας Άγιος Κωνσταντίνος αλλάζοντας τα δεδομένα και χτυπώντας τη διεθνή διαφθορά και διαπλοκή, έννοιες που ταυτίζονται ολοκληρωτικά με τη δράση της λέσχης Μπίλντερμπεργκ και των δορυφόρων αυτής.

Αξιοσημείωτο είναι ότι ο μακαριστός άγιος γέροντας Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος είχε προφητεύσει πριν από είκοσι σχεδόν χρόνια πως τα αναμενόμενα γεγονότα που θα αλλάξουν τον παγκόσμιο χάρτη θα ξεκινήσουν από τον πόλεμο στη Συρία. Το ίδιο είχε αναφέρει με διαφορετικό τρόπο και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, κάνοντας λόγο για τα λιγότερα δυνατά για την Ελλάδα δεινά όταν ο πόλεμος ξεκινήσει από κάτω...

Το «διπλωματικό χαρτί» της Ορθοδοξίας έναντι της παγκοσμιοποιήσεως

 Ο σοφός λαός λέγει πως αυτό που φοβάσαι τελικά το παθαίνεις! Ο φόβος λοιπόν των σατανικών λεσχών για τη δυναμική της Ορθόδοξης Εκκλησίας να λειτουργεί με μοναδικό τρόπο στην αδελφοσύνη και στην προσέγγιση των λαών της Βαλκανικής και της ευρύτερης Ανατολικής Ευρώπης καταστρέφοντας τα σχέδια τους για Παγκόσμια κυβέρνηση αναμένεται να γίνει πραγματικότητα.

Και αυτό γιατί πολλοί πλέον είναι αυτοί -μεταξύ αυτών και ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν- πως η Ορθοδοξία μπορεί να αποτελέσει το συνεκτικό κρίκο που θα αναστείλει για αιώνες τα μοχθηρά σχέδια της παγκοσμιοποίησης.

Μάλιστα όταν απ’ αυτήν απομονωθούν τα στοιχεία αυτά που επιχειρούν να της επιβάλουν πρότυπα αντίστοιχα μ’ αυτά του Βατικανού και ταυτόχρονα ενισχυθεί η κατήχηση στο λειτουργικό πλαίσιο που καθορίζεται από τις αναλλοίωτες αλήθειες της Ορθόδοξης πίστεως τότε θα έχουμε φθάσει ένα βήμα πριν τη νέα παγκόσμια αναλαμπή της Ορθοδοξίας, γεγονός που θα επαληθεύσει την ανάλογη προφητεία του αγίου αγιορείτη γέροντα Παϊσίου. Και αρνητικά στοιχεία αποτελούν λ.χ. η ξένη προς την Ορθοδοξία ιδέα περί αναβίωσης της Μεγάλης Ρωσίας, περί τρίτης Ρώμης, περί αλλαγής του Status quo στο Άγιο Όρος, οι διοικητικές πρωτοκαθεδρίες κ.ο.κ.

Τη δυναμική αυτή της Ορθόδοξης πίστης διαπίστωσε ποικιλοτρόπως η Δύση με τελευταία επεισόδια θα λέγαμε το ρόλο της παρουσίας της Τιμίας Ζώνης της Παναγίας μας στη Ρωσία λίγες εβδομάδες πριν τις εκλογές που στοίχισε την άδικη προφυλάκιση του αρχιμανδρίτη γέροντα ηγουμένου της Μονής Μεγίστης Βατοπεδίου Εφραίμ...

Ως αναχώματα στη δυναμική αυτή της Ορθοδοξίας δύνανται να εκληφθούν η επεκτατική πολιτική του Φαναρίου και ο προσανατολισμός του σε ένα νοσηρό οικουμενισμό που στην ουσία αποτελεί το θρησκευτικό χαλί του διεθνισμού των σατανικών λεσχών και μιαρών επιτροπών. Δεν περνά απαρατήρητο το γεγονός ότι οι ομιλίες του νυν Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου σε διεθνή φόρουμ ομοιάζουν κατά πολύ με τις θέσεις, σκέψεις και προσανατολισμούς των μελών της Τριμερούς Επιτροπής περί επιβολής του διεθνισμού... Οι ομοιότητες είναι τέτοιες που κάποιοι υποστηρίζουν ότι μπορεί να αποτελεί και μέλος της!

Η προσέγγιση λ.χ. του Οικουμενικού Πατριαρχείου με την αιρετική αντιχριστιανική κατ’ ουσία θρησκευτική κοινότητα των Λατίνων διχάζει και διασπά στην παρούσα φάση το χριστεπώνυμο πλήρωμα, κάτι που λειτουργεί ενισχυτικά στα σχέδια των γνωστών σιωνιστικών οικογενειών. Βέβαια οι αναγκαίοι διπλωματικοί ελιγμοί της Κωνσταντινούπολης δικαιολογούνται κυρίως στο ότι βρίσκεται σε εχθρικά διακείμενο έδαφος. Ως εκ τούτου απαραίτητες κρίνονται και οι ανάλογες πολιτικές και θρησκευτικές ισορροπίες!

Αυτό φυσικά δεν έχει να κάνει με τις εγωπάθειες και την προσήλωση σε εφήμερες παράλογες δόξες του ή των πρωταγωνιστών της πολιτικής τούτης... και την απομάκρυνση από το δρόμο της θυσίας και της αγιότητας που αποτελεί τη μοναδική πύλη που οδηγεί στην στεφάνωση από τον Ιησού Χριστό.

Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012