Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2019

Το σχέδιο χειραγώγησης της Θράκης από την Τουρκία

 
Επικίνδυνα ανεξέλεγκτη, από πλευράς προοπτι­κών, είναι η κατάσταση στην Θράκη, την οποία επιβουλεύεται, με επίμονο και μεθοδικό τρόπο, η Τουρκία έχοντας ως “όχημα”  υτλοποίησης της πολιτικής της το Τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής. 
Όπως γράφει στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ο  Νίκος Σίμος, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι είναι παντελής η απουσία του κράτους, η Τοπική Αυτοδιοίκηση πράττει κατά το δοκούν και κοινωνικοί ή και κρατικοί φορείς -μαζί με την Αυτοδιοίκηση-ενεργούν σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Κάτι που πολλές φορές τους εξωθεί, προκειμένου να προωθούνται υποθέσεις τους, ακόμα και να «πηγαίνουν με τα νερά» του τουρκικού προ­ξενείου, το οποίο έχει ένα ιδιαιτέρως παρεμβατικό ρόλο και επιρροή στο συνεχώς διευρυνόμενο μουσουλμανικό στοιχείο!
Χαρακτηριστικό δείγμα της κατάστασης που επικρατεί σε μια ευαίσθητη περιοχή την οποία το κράτος έχει εγκαταλείψει και όπου δεν έχει σχεδιαστεί μια εθνική πολιτική είναι ότι, λ.χ., στον Νομό Ροδόπης, στις εκλο­γές του Σεπτεμβρίου του 2015 είχαν ψηφίσει 62.000 άτομα, εκ των οποίων το 51% ήταν χριστιανοί. Όμως, οι ψήφοι τους διεσπάρησαν σε πολλούς υποψηφίους και κόμματα, ενώ οι ψήφοι των μουσουλμάνων είχαν συγκεκριμένες επιλογές και βγήκε πολιτικά ενισχυμένο το μουσουλμανικό στοιχείο, οι εκπρόσωποι του οποίου, βεβαίως, είτε παίρνουν εντολές από την Άγκυρα είτε, εν πάση περιπτώσει, δεν κωφεύουν στα κελεύσματά της. Υπενθυμίζεται ότι στις έδρες του νομού έχουν εκλεγεί τρεις μουσουλμάνοι υποψήφιοι.

ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟΣ
Αυτό, δε, που πρέπει να ανησυ­χεί την Ελλάδα είναι η πιθανότητα ενός αντιπερισπασμού, ειδικώς στη Θράκη, όπου δρα σχεδόν ανεξέλεγκτο το τουρκικό προξενείο, επιδιώκοντας να παγιώσει στους μουσουλ­μάνους -αλλά ελληνικής ιθαγέ­νειας- κατοίκους της περιοχής κλίμα και συνθήκες τουρκι­κού αλυτρωτισμού. Ειδικότε­ρα η Τουρκία, θέτοντας θέματα Θράκης, εκβιάζει τη Δύση ότι δεν θα διστάσει να μεταφέρει την ένταση στην αυλή της Ε.Ε., αν αμφισβητηθούν τα ανατολι­κά σύνορά της με τη δημιουρ­γία κουρδικού κράτους! Υπενθυμίζεται ότι πριν από δυόμισι χρόνια ο Σύνδεσμος Οπαδών της ποδοσφαιρικής ομάδας Γαλατασαράι στη Θρά­κη, κατευθυνόμενος από το τουρκικό προξενείο στην πε­ριοχή, είχε ζητήσει μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έναν γενικό ξεσηκωμό των μουσουλμάνων της περιοχής -προφανώς κατόπιν συνεννό­ησης με το προξενείο και κατ’ επέκταση με την Άγκυρα.
Στη σχετική ανάρτηση-προσκλητήριο καλούνταν οι μουσουλμάνοι ως Τούρκοι -και όχι ως Έλληνες υπήκοοι, μουσουλ­μανικού θρησκεύματος- να συ­ντηρήσουν τον τουρκισμό και, ουσιαστικώς, να ξεσηκωθούν, διότι καταπιέζονται!
ΑΝΗΣΥΧΙΑ
Χαρακτηριστικές της γενικότε­ρης ανησυχίας των επαϊόντων για την επεκτακτική πολιτική της Τουρκίας στον βαλκανικό χώρο είναι οι απόψεις του Αμε­ρικανού ιστορικού και ειδικού σε θέματα Μέσης Ανατολής Ντάνιελ Πάιπς, ο οποίος αναφορικώς με τα όσα συμβαίνουν στη Βαλκανική έχει διατυπώ­σει την άποψη ότι «η περιοχή των Βαλκανίων έχει ιδιάζουσα θέση στην τουρκική φαντα­σίωση, καθώς είναι η περιοχή όπου η οθωμανική αυτοκρα­τορία έφερε τον ισλαμισμό. Η βαθιά τουρκική επιρροή στην περιοχή συμβολίζεται από τη λέξη Βαλκάν, που στα τουρκικά σημαίνει Βουνό…
Η Άγκυρα θα διοχετεύσει σημαντικά ποσά για να αποκτήσει θρησκευτική και πολιτική επιρροή στη Νοτι­οανατολική Ευρώπη… Ο Ερντογάν και είναι ικανός και επιθυ­μεί να αποσταθεροποιήσει τα Βαλκάνια. Το Ισλάμ προσφέρεται ως εργαλείο -με το κτίσιμο τζαμιών, χειραγώγηση των ιμάμηδων-, ενώ και οι εκλογές με μουσουλμάνους υποψηφίους αποτελούν ένα άλλο ικανό ερ­γαλείο…».
Ήδη όσον αφορά το σκέλος των εκλογών ως εργαλείου τουρκι­κής επιρροής κάναμε νύξη πιο πάνω, για την περίπτωση της Θράκης. Ως προς το εξίσου επι­κίνδυνο θέμα της διεύρυνσης της τουρκικής επιρροής μέσω της χειραγώγησης των ιμά­μηδων, όπως έχει επισημάνει ο πρώην υπουργός Ευριπίδης Στυλιανίδης, που κατάγεται από τη Θράκη, πρώτιστος στό­χος της Τουρκίας είναι η δη­μιουργία ενός αιρετού πολιτικοθρησκευτικού ηγέτη στην περιοχή. Δηλαδή, ενός εκλεγ­μένου μουφτή που θα έχει ευ­θεία αναφορά στο υπουργείο των Εξωτερικών της Τουρκίας και θα μπορεί να χρησιμοποιεί τη θρησκευτική συνείδηση ως εργαλείο τουρκοποίησης των δύο άλλων εθνοτικών ομάδων της θρησκευτικής μουσουλμα­νικής μειονότητας, δηλ. των Πομάκων και των Ρομά, χρη­σιμοποιώντας το δίκτυο των ιμάμηδων, του οποίου θα προΐσταται. Ο στόχος αυτός διευ­κολύνεται από την αντίληψη που έντεχνα προωθείται ως δήθεν προοδευτική και από μέ­ρος της ελληνικής πλευράς, για την κατάργηση των δικαιοδοτικών αρμοδιοτήτων του νόμιμου μουφτή, δηλ. της επονομα­ζόμενης «σαρία».
Το καθεστώς σεβασμού της θρησκευτικής ελευθερίας στη Θράκη εδράζεται στη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923, στη μακροβιότερη δηλαδή Διεθνή Συνθήκη.
Το ξένο ενδιαφέρον και η τουρκική εμπλοκή
Η ΕΞΥΠΝΗ ιδιαιτερότητα της Συν­θήκης της Λωζάννης -παρατηρεί ο κ. Στυλιανίδης- έγκειται στο γεγονός ότι υιοθετεί ένα ιδιότυπο μοντέλο της «σα­ρία», που δεν έχει όμως καμία σχέση με το ακραίο πρότυπο άλλων ισλαμικών χωρών. Επί της ουσίας, αποδέχε­ται στην Θράκη τον ρόλο του μουφτή, όχι μόνο ως θρησκευτικού αρχηγού αλλά και ως καδή, δηλαδή δικαστή οι­κογενειακού και κληρονομικού δικαί­ου, άρα και ως δημόσιας Αρχής που σύμφωνα με το ελληνικό θεσμικό πλαί­σιο διορίζεται από το κράτος.
Οι αποφάσεις ωστόσο του μουφτή ως ιεροδίκη δεσμεύονται από το ότι δεν πρέπει να έρχονται σε αντίθεση με το ελληνικό σύνταγμα και τους νόμους, ούτε με το ευρωπαϊκό δίκαιο. Αυτός ο συνδυασμός μέχρι σήμερα, παρά τις κάποιες περιορισμένες εξαιρέσεις, συνέβαλε στο να εμπεδώνεται το αί­σθημα θρησκευτικής ελευθερίας των Μουσουλμάνων εντός μιας Δυτικής χώρας που έμπρακτα σέβεται την θρη­σκευτική τους παράδοση.
Τέλος, όσον αφορά την παρατήρηση του Αμερικανού ειδικού ότι ένα άλλο εργαλείο της Τουρκίας είναι η διοχέτευση μεγάλων ποσών στις χώρες της Βαλκανικής, επισημαίνεται ότι ειδικώς στην περιοχή της Θράκης η Άγκυρα προσφέρει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους μουσουλμάνους Έλληνες πολίτες με αντίτιμο έως 50 ευρώ ενώ και στον χώρο της Παιδείας μέσω ειδικής ΜΚΟ διεκδικείται η δί­γλωσση εκπαίδευση έτσι ώστε στη συ­νέχεια να προσελκύονται οι απόφοι­τοι των Λυκείων της περιοχής από τουρκικά πανεπιστήμια.
Το ενδιαφέρον στοιχείο της όλης κα­τάστασης στην περιοχή είναι ότι, ενώ το ελληνικό κράτος αδρανεί, κατ’ επα­νάληψη έχει εκδηλωθεί ξένο διπλωματικό και επιχειρηματικό ενδιαφέρον, για την ευαίσθητη αυτή περιοχή της Θράκης, όπου, όπως είχαν αποκαλύψει σε προηγούμενο ρεπορτάζ τους τα «Π», οι Ηνωμένες Πολιτείες στήνουν στρατιωτική βάση στην Αλε­ξανδρούπολη, καθώς και πλατφόρμα μεταφοράς προς την Ευρώπη αμερι­κανικού σχιστολιθικού αερίου. Ειδι­κότερα, το ενδιαφέρον αυτό επιδιώ­κει να ανιχνεύσει πόσο θεμελιωμένες είναι οι ελληνικές ανησυχίες για την επιβουλή από τουρκικής πλευράς της Θράκης, ειδικώς μετά την τοποθέτη­ση Ερντογάν, περί απαίτησης-αιτήματος για αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης, που έχει προσδιορίσει τι ανήκει σε κάθε χώρα από εδαφικής πλευράς.
Ελληνικοί διπλωματικοί κύκλοι διετύπωναν -όχι δημοσίως, πάντως- την ανησυχία τους για το ενδεχόμενο μήπως η διαμόρφωση των συνθηκών στην περιοχή, αλλά και γενικότερα η εξέλιξη των ελληνοτουρκικών σχέσε­ων -ειδικώς το τελευταίο διάστημα, που η φραστική, τουλάχιστον, τουρκι­κή επιθετικότητα έχει ενταθεί- έχει να κάνει και με «καραμπόλες».
«Καραμπόλες» στο πλαίσιο της διαμόρφωσης ενός νέου ευρωπαϊκού χάρτη στην ευρύτερη περιοχή της Νο­τιοανατολικής Ευρώπης. Υπό αυτήν την έννοια έχει και τη συγκεκριμένη σκοπιμότητά της η ελληνική αντίδραση στην προσπάθεια των Σκοπιών να οικειοποιηθούν εθνολογικά εθνική κληρονομιά της χώρας μας, αφού οι «μαύρες τρύπες», που άφησε πίσω της η ταραχώδης περίοδος με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, τη δεκαετία του ’90, επηρεάζουν και σήμερα την προοπτική των εξελίξεων.
Πηγή: Εφημερίδα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ»-Νίκος Σίμος