Οι Χριστιανοί επιβαρύνονταν οικονομικά πολύ περισσότερο από τους Μουσουλμάνους, πληρώνοντας πολλούς τακτικούς φόρους, όπως τον κεφαλικό φόρο,
.jpg)
ΕΠΕΙΔΗ το νέο φορολογικό σύστημα αλλά και η εν γένει ζωή των πολιτών της Χώρας μας, όπως αναμένεται να διαμορφωθεί, με βάση τα όσα λέγονται ή γράφονται αό κυβερνητικής πλευράς, απασχολεί πάρα πολύ τους Έλληνες, ας θυμηθούμε ορισμένα πράγματα από τη ζωή των υποδούλων Ελλήνων κατά την οθωμανική περίοδο, ώστε να κάνουμε «εν τω μέτρω του δυνατού» κρίσεις και συγκρίσεις!:
τον φόρο εστίας για τις κατοικίες τους, φόρο για τη χρήση της γης (έγγειος) αλλά και για την αγροτική παραγωγή (δεκάτη). Ο φόρος της δεκάτης ήταν τακτικός φόρος για την αγροτική παραγωγή, τον οποίο επέβαλαν οι Οθωμανοί κατακτητές στους Χριστιανούς υπόδουλους, κυρίως τα πρώτα χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας σε πρώην βυζαντινά εδάφη. Ο φόρος της δεκάτης διατηρήθηκε μέχρι το 1880!..
ΕΠΕΙΔΗ το νέο φορολογικό σύστημα αλλά και η εν γένει ζωή των πολιτών της Χώρας μας, όπως αναμένεται να διαμορφωθεί, με βάση τα όσα λέγονται ή γράφονται αό κυβερνητικής πλευράς, απασχολεί πάρα πολύ τους Έλληνες, ας θυμηθούμε ορισμένα πράγματα από τη ζωή των υποδούλων Ελλήνων κατά την οθωμανική περίοδο, ώστε να κάνουμε «εν τω μέτρω του δυνατού» κρίσεις και συγκρίσεις!:
Οι ιστορικοί ερευνητές αναφέρουν πως αν και θεωρητικά οι Οθωμανοί Σουλτάνοι παραχωρούσαν κάποιες ελευθερίες στους «απίστους» υπηκόους τους, στην καθημερινή ζωή οι περιορισμοί ήταν πολλοί, ιδιαίτερα τους πρώτους αιώνες της Τουρκοκρατίας. Οι Χριστιανοί υποχρεώνονταν να κατοικούν σε φτωχικές συνοικίες των πόλεων και υπηρετούσαν στο στρατό μόνο σε βοηθητικές υπηρεσίες είτε ως ναύτες και οδηγοί. Απαγορεύονταν επίσης οι λιτανείες.
Αλλά και οι σοβαρές δικαστικές υποθέσεις που αφορούσαν Χριστιανούς, εξετάζονταν στα μουσουλμανικά ιεροδικεία και όχι στα εκκλησιαστικά δικαστήρια.
Οι σημαντικότερες διακρίσεις όμως αφορούσαν την κατανομή των φόρων. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ενδιαφερόταν εξαιρετικά για την είσπραξη τους, καθώς στα έσοδα από τη φορολογία στήριζε κατά μεγάλο μέρος τη συντήρηση της.
Οι Χριστιανοί επιβαρύνονταν οικονομικά πολύ περισσότερο από τους Μουσουλμάνους, πληρώνοντας πολλούς τακτικούς φόρους, όπως τον κεφαλικό φόρο, τον φόρο εστίας για τις κατοικίες τους, φόρο για τη χρήση της γης (έγγειος) αλλά και για την αγροτική παραγωγή (δεκάτη).
Ο φόρος της δεκάτης ήταν τακτικός φόρος για την αγροτική παραγωγή, τον οποίο επέβαλαν οι Οθωμανοί κατακτητές στους Χριστιανούς υπόδουλους, κυρίως τα πρώτα χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας σε πρώην βυζαντινά εδάφη. Ο φόρος της δεκάτης διατηρήθηκε μέχρι το 1880.
Σε όλες τις μορφές της γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής επιβαλλόταν φόρος ίσος προς το 10% της αξίας των προϊόντων της συνολικής ακαθάριστης παραγωγής και εισπράττονταν σε είδος ή χρήμα.
Ο φόρος αυτός ήταν η εξαγορά της ιδιοκτησίας, [...] το επί της Τουρκοκρατίας λαμβανόμενον δέκατον δεν ήτο φόρος αλλά δικαίωμα ιδιοκτησίας, διότι κύριος όλης της γης εθεωρείτο ο Σουλτάνος και απαρχής ήτο αντιπρόσωπος του κυρίου της γης
Εκτός από τους τακτικούς, υπήρχαν και έκτακτοι φόροι, καθώς και αγγαρείες.
Οι διακρίσεις σε βάρος των Χριστιανών ήταν πιο έντονες σε απομακρυσμένες περιοχές. Οι τοπικοί διοικητές, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι η κεντρική εξουσία δεν μπορούσε εύκολα να τους ελέγξει, δεν δίσταζαν να τους κακομεταχειρίζονται, ιδίως σε περιόδους ταραχών αλλά και για την ενίσχυση του προσωπικού τους ταμείου.
Οι διακρίσεις σε βάρος των Χριστιανών ήταν πιο έντονες σε απομακρυσμένες περιοχές. Οι τοπικοί διοικητές, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι η κεντρική εξουσία δεν μπορούσε εύκολα να τους ελέγξει, δεν δίσταζαν να τους κακομεταχειρίζονται, ιδίως σε περιόδους ταραχών αλλά και για την ενίσχυση του προσωπικού τους ταμείου.
Τα πιο σκληρά όμως μέτρα που αντιμετώπισαν οι Χριστιανοί, ιδιαίτερα τους πρώτους αιώνες της κατάκτησης, ήταν οι σφαγές και οι αιχμαλωσίες, οι εξισλαμισμοί, το παιδομάζωμα καθώς και η εγκατάσταση τουρκικών και άλλων φύλων σε εύφορα εδάφη, με συνέπεια την αναγκαστική μετακίνηση ελληνικών πληθυσμών στο εξωτερικό ή σε απομονωμένα και ορεινά μέρη στο εσωτερικό!
Οι περισσότεροι υπόδουλοι κατείχαν εκτάσεις γης κυρίως σε άγονες περιοχές ή σε νησιά. Αντίθετα, τα πιο εύφορα κτήματα ανήκαν στο Σουλτάνο και τους Οθωμανούς, κάτι που όπως λένε ορισμένοι πολίτες γίνεται και σήμερα με την οικονομική πολιτική που μας επιβάλλουν οι εταίροι και δανειστές μας στην Ευρώπη και στην πέραν του Ατλαντικού μεριά της γης.
Οι περισσότεροι υπόδουλοι κατείχαν εκτάσεις γης κυρίως σε άγονες περιοχές ή σε νησιά. Αντίθετα, τα πιο εύφορα κτήματα ανήκαν στο Σουλτάνο και τους Οθωμανούς, κάτι που όπως λένε ορισμένοι πολίτες γίνεται και σήμερα με την οικονομική πολιτική που μας επιβάλλουν οι εταίροι και δανειστές μας στην Ευρώπη και στην πέραν του Ατλαντικού μεριά της γης.
.jpg)
