Σάββατο 11 Μαρτίου 2017

Ανύπαρκτο το Ισραήλ στο ΝΑΤΟ και με την ισχυρότερη στρατιωτική ενέργεια

Ο Οργανισμός Βορειοατλαντικού Συμφώνου (αγγλικά: Νοrth Αtlantic Τreaty Οrganizatiοn‎, NATO, γαλλικά: Organisation du traité de l'Atlantique Nord‎, OTAN), γνωστός και ως Βορειοατλαντική Συμμαχία,[1]

 είναι στρατιωτική αμυντική συμμαχία χωρών της Δύσης, που έχει σκοπό την ανάπτυξη της συνεργασίας μεταξύ των χωρών-μελών σε διάφορους τομείς (στρατιωτικό, πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, μορφωτικό), την προώθηση των γεωπολιτικών συμφερόντων και την αποτροπή της ένοπλης επίθεσης εναντίον κάποιας χώρας-μέλους από άλλες. Η συμμαχία αυτή υπογράφτηκε τον Απρίλιο του 1949 στην Ουάσινγκτον από 12 χώρες της Ευρώπης και της βόρειας Αμερικής (Βέλγιο, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Δανία, ΗΠΑ, Ισλανδία, Ιταλία, Καναδάς, Λουξεμβούργο, Νορβηγία, Ολλανδία, Πορτογαλία). Το 1952 προσχώρησαν στη συμμαχία η Ελλάδα και η Τουρκία και το 1955 η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Η προσχώρηση της τελευταίας προκάλεσε ως αντίδραση τη σύναψη του συμφώνου της Βαρσοβίας από τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης. Σήμερα, η Βορειοατλαντική Συμμαχία αριθμεί 28 χώρες μέλη.
Το ανώτατο όργανο του ΝΑΤΟ είναι το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο (North Atlantic Council), με έδρα τις Βρυξέλλες στο Βέλγιο. Αποτελεί το κύριο σώμα και αντιπροσωπεύεται από τους υπουργούς Εξωτερικών και Άμυνας των κρατών-μελών. Συνέρχεται δύο φορές το χρόνο, ενώ μία μόνιμη ομάδα είναι το εκτελεστικό του όργανο και συνέρχεται επί εβδομαδιαίας βάσης. Πρόεδρος του συμβουλίου είναι ο Γενικός Γραμματέας (πρώτος γραμματέας εκλέχτηκε ο Άγγλος λόρδος Ισμέι (Ismay) το 1952, ο οποίος και τότε είχε παρατηρήσει σκωπτικά ότι ο σκοπός του ΝΑΤΟ είναι να κρατά τους Αμερικανούς μέσα, τους Ρώσους έξω και τους Γερμανούς κάτω. Μία φορά κάθε δύο χρόνια διεξάγεται η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ, στην οποία μετέχουν οι Αρχηγοί των Κρατών-Μελών (πρόεδροι και πρωθυπουργοί). Άλλο ανώτατο όργανο του ΝΑΤΟ είναι η Στρατιωτική Επιτροπή (Military Committee), η οποία αποτελείται από τους Αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων (Α/ΓΕΕΘΑ) όλων των κρατών-μελών και συνέρχεται δύο φορές το χρόνο, ενώ μία μόνιμη ομάδα είναι το εκτελεστικό όργανο της Στρατιωτικής Επιτροπής και συνέρχεται επί εβδομαδιαίας βάσης.

Πίνακας περιεχομένων

 [Απόκρυψη

Δομές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η κύρια έδρα του ΝΑΤΟ βρίσκεται στη Boulevard Léopold III/Leopold III-laan, B-1110 Brussels, η οποία βρίσκεται στο Χάρεν, τμήμα του δήμου της πόλης των Βρυξελλών.[2] Ένα νέο κτήριο της έδρας της είναι, από το 2010, υπό κατασκευή σε κοντινή απόσταση και αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι το 2015.[3] Ο σχεδιασμός είναι μια προσαρμογή του αρχικού βραβευμένου συστήματος σχεδιασμένου από τον Μισέλ Μοσεσιάν και την ομάδα του, ενώ ο ίδιος έχει ένα σχέδιο εταιρικής σχέσης με την Skidmore, Owings & Merrill.[4]
Το προσωπικό στο Αρχηγείο αποτελείται από τις εθνικές αντιπροσωπείες των χωρών μελών και περιλαμβάνει πολιτικά και στρατιωτικά γραφεία συνδέσμου και αξιωματικούς ή διπλωματικές αποστολές και διπλωμάτες των χωρών εταίρων, καθώς και το Διεθνές Επιτελείο (International Staff) και το Διεθνές Στρατιωτικό Επιτελείο (International Military Staff) πλαισιωμένο από το προσωπικό των μελών των ενόπλων δυνάμεων των κρατών μελών.[5] Μη κυβερνητικές ομάδες πολιτών έχουν επίσης προάγει την υποστήριξη του ΝΑΤΟ, σε γενικές γραμμές κάτω από το έμβλημα του κινήματος Ατλαντικού Συμβουλίου/Ομοσπονδίας Ατλαντικού Συμφώνου (Atlantic Council/Atlantic Treaty Association).

Συμβούλιο ΝΑΤΟ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]



Λογότυπο του ΝΑΤΟ
Όπως κάθε συμμαχία, το ΝΑΤΟ διοικείται από τα 28 κράτη-μέλη της. Ωστόσο, η Βορειοατλαντική Συνθήκη (North Atlantic Treaty) και άλλες συμφωνίες περιγράφουν πώς οι αποφάσεις πρέπει να γίνονται στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Κάθε ένα από τα 28 μέλη του στέλνει μια αντιπροσωπεία ή αποστολή στην έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες.[6] Το ανώτερο μόνιμο μέλος της κάθε αντιπροσωπείας είναι γνωστό ως Μόνιμος Αντιπρόσωπος (Permanent Representative) και είναι γενικά ένας ανώτερος δημόσιος υπάλληλος ή ένας έμπειρος πρεσβευτής (και κάτοχος διπλωματικού αξιώματος). Αρκετές χώρες έχουν διπλωματικές αποστολές στο ΝΑΤΟ μέσω των πρεσβειών στο Βέλγιο.
Από κοινού, τα μόνιμα μέλη αποτελούν το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο (North Atlantic Council, NAC), ένα σώμα που συνεδριάζει τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα και έχει ενεργή διακυβέρνηση και εξουσίες λήψης αποφάσεων στο ΝΑΤΟ. Κατά καιρούς, το Συμβούλιο συνεδριάζει επίσης σε συναντήσεις υψηλότερου επίπεδο με τη συμμετοχή υπουργών εξωτερικών, υπουργών άμυνας ή αρχηγών κρατών ή κυβερνήσεων (HOSG) και σε αυτές τις συνεδριάσεις γενικά λαμβάνονται σημαντικές αποφάσεις σχετικά με τις πολιτικές του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι το Συμβούλιο έχει την ίδια αρχή και εξουσίες λήψης αποφάσεων, καθώς και οι αποφάσεις του έχουν το ίδιο καθεστώς και την εγκυρότητα, σε οποιοδήποτε επίπεδο. Διασκέψεις κορυφής του ΝΑΤΟ αποτελούν επίσης ένα επιπλέον χώρο για τη λήψη αποφάσεων σε σύνθετα θέματα, όπως η διεύρυνση.
Οι συνεδριάσεις του Βορειοατλαντικού Συμβουλίου πραγματοποιούνται υπό την προεδρία του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ και, όταν πρέπει να ληφθούν αποφάσεις, η οποιαδήποτε ενέργεια έχει συμφωνηθεί με βάση την ομοφωνία και κοινή συμφωνία. Δεν υπάρχει καμία ψηφοφορία ή απόφαση με πλειοψηφία. Κάθε έθνος εκπροσωπείται στο τραπέζι του Συμβουλίου ή σε οποιαδήποτε από τις δευτερεύουσες επιτροπές στις οποίες διατηρεί την πλήρη κυριαρχία και την ευθύνη για τις δικές της αποφάσεις.

Συμμετοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επισκόπηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χάρτης μελών του ΝΑΤΟ στην ΕυρώπηΧάρτης συνεργασιών του ΝΑΤΟ διεθνώς
Major NATO affiliations in Europe.svgNATO partnerships.svg
  
Χώρες μέλη 
  
Μελλοντικά μέλη 
  
Ξεχωριστές συνθήκες 
  
Συνεργασία για την ειρήνη 
  
Μεσογειακός διάλογος 
  
Πρωτοβουλία συνεργασίας της Κωνσταντινούπολης 
  
Διεθνείς εταίροι[απόκρυψη]
Flag of Albania.svg Αλβανία
Flag of Belgium.svg Βέλγιο
Flag of Bulgaria.svg Βουλγαρία
Flag of Canada.svg Καναδάς
Flag of Croatia.svg Κροατία
Flag of the Czech Republic.svg Τσεχία
Flag of Denmark.svg Δανία
Flag of Estonia.svg Εσθονία
Flag of France.svg Γαλλία
Flag of Germany.svg Γερμανία
Flag of Greece.svg Ελλάδα
Flag of Hungary.svg Ουγγαρία
Flag of Iceland.svg Ισλανδία
Flag of Italy.svg Ιταλία
Flag of Latvia.svg Λετονία
Flag of Lithuania.svg Λιθουανία
Flag of Luxembourg.svg Λουξεμβούργο
Flag of the Netherlands.svg Ολλανδία
Flag of Norway.svg Νορβηγία
Flag of Poland.svg Πολωνία
Flag of Portugal.svg Πορτογαλία
Flag of Romania.svg Ρουμανία
Flag of Slovakia.svg Σλοβακία
Flag of Slovenia.svg Σλοβενία
Flag of Spain.svg Ισπανία
Flag of Turkey.svg Τουρκία
Flag of the United Kingdom.svg Ηνωμένο Βασίλειο
Flag of the United States.svg Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Flag of Bosnia and Herzegovina.svg Βοσνία-Ερζεγοβίνη
Flag of Macedonia.svg πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας
Flag of Montenegro.svg Μαυροβούνιο
Flag of Armenia.svg Αρμενία
Flag of Azerbaijan.svg Αζερμπαϊτζάν
Flag of Bosnia and Herzegovina.svg Βοσνία-Ερζεγοβίνη
Flag of Georgia.svg Γεωργία
Flag of Kazakhstan.svg Καζακστάν
Flag of Moldova.svg Μολδαβία
Flag of Montenegro.svg Μαυροβούνιο
Flag of Ukraine.svg Ουκρανία
Flag of Armenia.svg Αρμενία
Flag of Austria.svg Αυστρία
Flag of Azerbaijan.svg Αζερμπαϊτζάν
Flag of Belarus.svg Λευκορωσία
Flag of Bosnia and Herzegovina.svg Βοσνία-Ερζεγοβίνη
Flag of Finland.svg Φινλανδία
Flag of Georgia.svg Γεωργία
Flag of Ireland.svg Ιρλανδία
Flag of Kazakhstan.svg Καζακστάν
Flag of Kyrgyzstan.svg Κιργιστάν
Flag of Macedonia.svg πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας
Flag of Malta.svg Μάλτα
Flag of Moldova.svg Μολδαβία
Flag of Montenegro.svg Μαυροβούνιο
Flag of Russia.svg Ρωσία
Flag of Serbia.svg Σερβία
Flag of Sweden.svg Σουηδία
Flag of Switzerland.svg Ελβετία
Flag of Tajikistan.svg Τατζικιστάν
Flag of Turkmenistan.svg Τουρκμενιστάν
Flag of Ukraine.svg Ουκρανία
Flag of Uzbekistan.svg Ουζμπεκιστάν
Flag of Algeria.svg Αλγερία
Flag of Egypt.svg Αίγυπτος
Flag of Israel.svg Ισραήλ
Flag of Jordan.svg Ιορδανία
Flag of Mauritania.svg Μαυριτανία
Flag of Morocco.svg Μαρόκο
Flag of Tunisia.svg Τυνησία
Flag of Bahrain.svg Μπαχρέιν
Flag of Kuwait.svg Κουβέιτ
Flag of Qatar.svg Κατάρ
Flag of the United Arab Emirates.svg Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα
Flag of Afghanistan.svg Αφγανιστάν
Flag of Australia.svg Αυστραλία
Flag of Colombia.svg Κολομβία
Flag of Iraq.svg Ιράκ
Flag of Japan.svg Ιαπωνία
Flag of Mongolia.svg Μογγολία
Flag of Pakistan.svg Πακιστάν
Flag of New Zealand.svg Νέα Ζηλανδία
Flag of South Korea.svg Νότια Κορέα

Ιδρυτικά μέλη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χώρες που εισήλθαν στο ΝΑΤΟ μετά από την ίδρυσή του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εισήλθαν στο ΝΑΤΟ μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου:


Οι χώρες μέλη του NATO στην Ευρώπη

Ευρωατλαντική συνεργασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για την επαύξηση της συνεργασίας έχει καθιερωθεί ένα διπλό πλαίσιο μεταξύ των 28 μελών του NATO και των 21 λεγόμενων συνεταίρων (partner countries):
  • Το πρόγραμμα Συνεργασία για την Ειρήνη (PfP) ιδρύθηκε το 1994 με βάση τις διμερείς σχέσεις μεταξύ κάθε χώρας και του ΝΑΤΟ. Η κάθε χώρα PfP επιλέγει το βαθμό συνεργασίας. Το εν λόγω πρόγραμμα θεωρείται η λειτουργική πτέρυγα της Ευρωατλαντικής Συνεργασίας.
  • Το Συμβούλιο Ευρωατλαντικής Συνεργασίας (EAPC) ιδρύθηκε στις 29 Μαΐου 1997, για το συντονισμό και διάλογο μεταξύ όλων των συμμετεχόντων 49 συνολικά χωρών ΝΑΤΟ και PfP.
Οι 22 χώρες PfP είναι:
Πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες:
  1. Flag of Armenia.svg Αρμενία
  2. Flag of Azerbaijan.svg Αζερμπαϊτζάν
  3. Flag of Belarus.svg Λευκορωσία
  4. Flag of Georgia.svg Γεωργία[8]
  5. Flag of Kazakhstan.svg Καζακστάν
  6. Flag of Kyrgyzstan.svg Κιργιζία
  7. Flag of Moldova.svg Μολδαβία
  8. Flag of Russia.svg Ρωσία
  9. Flag of Tajikistan.svg Τατζικιστάν
  10. Flag of Turkmenistan.svg Τουρκμενιστάν
  11. Flag of Ukraine.svg Ουκρανία
  12. Flag of Uzbekistan.svg Ουζμπεκιστάν
Χώρες, που αν και στρατιωτικά ουδέτερες, κατείχαν καπιταλιστικές οικονομίες στον Ψυχρό Πόλεμο:
  1. Flag of Austria.svg Αυστρία
  2. Flag of Finland.svg Φινλανδία
  3. Flag of Ireland.svg Ιρλανδία
  4. Flag of Switzerland.svg Ελβετία
  5. Flag of Sweden.svg Σουηδία
Χώρες, που αν και στρατιωτικά ουδέτερες, είχαν σοσιαλιστικές οικονομίες στον Ψυχρό Πόλεμο:
  1. Flag of Bosnia and Herzegovina.svg Βοσνία και Ερζεγοβίνη
  2. Flag of Macedonia.svg ΠΓΔΜ
  3. Flag of Serbia.svg Σερβία
  4. Flag of Montenegro.svg Μαυροβούνιο
  • Flag of Malta.svg Μάλτα εισήλθε στο πρόγραμμα "Συνεργασία για την ειρήνη" το 1994. Με την αλλαγή της κυβέρνησης το 1996 αποχώρησε. Για το λόγο αυτό η Μάλτα δε συμμετέχει στις δραστηριότητες της Ευρωπαϊκής Πολιτικής για την Ασφάλεια και για την Άμυνα (European Security and Defence Policy ή ESDP), οι οποίες κάνουν χρήση των πληροφοριών του ΝΑΤΟ.
  • Flag of Cyprus.svg Κύπρος επίσης δε μετέχει στις δραστηριότητες της Ευρωπαϊκής Πολιτικής για την Ασφάλεια και για την Άμυνα (European Security and Defence Policy ή ESDP), οι οποίες κάνουν χρήση των πληροφοριών του ΝΑΤΟ. Αυτό γίνεται επειδή η Τουρκία αντιτίθεται στην ένταξη του νησιού στο πρόγραμμα "Συνεργασία για την ειρήνη" εξαιτίας του κυπριακού ζητήματος και την εμπλοκή του ΝΑΤΟ το 1974.

Η αποχώρηση της Γαλλίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

A map of France with red and blue markings indicating air force bases as of 1966.

Χάρτης των αεροπορικών βάσεων του NATO στη Γαλλία πριν την αποχώρηση της Γαλλίας το 1966 από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ.
Στις 21 Φεβρουαρίου του 1966, ο Γάλλος πρόεδρος Σαρλ ντε Γκωλ ανακοίνωσε την αποχώρηση της Γαλλίας από το ΝΑΤΟ.
"Τίποτα δεν μπορεί να συντηρήσει αμετάβλητη μια συνθήκη που δεν ανταποκρίνεται στις επικρατούσες συνθήκες", δήλωσε μπροστά σε χίλιους περίπου δημοσιογράφους ο Σαρλ ντε Γκωλ, ξετυλίγοντας το νήμα της πολιτικής του φιλοσοφίας για τη διεθνή θέση της Γαλλίας: "Αλλιώς, τέτοιες συνθήκες, απογυμνωμένες από κάθε ουσία, δεν θα είναι, όταν έρθει η ώρα να εφαρμοστούν, τίποτα παραπάνω από χαρτιά για τα αρχεία... Οι δυτικές χώρες δεν απειλούνται σήμερα από τις ανατολικές, όπως συνέβαινε στα πρώτα χρόνια μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οργανώθηκε μια Ευρώπη - αμερικανικό προτεκτοράτο κάτω από τον μανδύα του ΝΑΤΟ. Από την άλλη πλευρά, οι συγκρούσεις στις οποίες εμπλέκονται οι ΗΠΑ -προχτές στην Κορέα, χτες στην Κούβα, αύριο στο Βιετνάμ- χάρη στην περίφημη αρχή της κλιμάκωσης, κινδυνεύουν να πάρουν διαστάσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε γενική σύγκρουση. Σε μια τέτοια περίπτωση, η Γαλλία, της οποίας η ΝΑΤΟϊκή στρατηγική συμπίπτει αναγκαστικά με εκείνη των ΗΠΑ, θα εμπλεκόταν σε μια σύγκρουση την οποία η ίδια δεν θα είχε επιδιώξει... Πάνω απ' όλα, η απόφαση της Γαλλίας να είναι υπεύθυνη για το πεπρωμένο της είναι ασυμβίβαστη με έναν αμυντικό οργανισμό στον οποίο η χώρα έχει θέση υποτακτικού".
Και η πρακτική κατάληξη: η Γαλλία, αν και παρέμεινε στο πολιτικό σκέλος της συμμαχίας, αποχώρησε από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ και έθεσε την 1η Απριλίου 1967 ως ύστατο όριο για τη μεταφορά από το γαλλικό έδαφος των ΝΑΤΟϊκών βάσεων, που φιλοξενούσαν περί τους 37.000 ΝΑΤΟϊκούς στρατιώτες και πολιτικούς υπαλλήλους. Ακόμα, πρόσθεσε σε τόνο πολεμικού τελεσίγραφου, ο Σαρλ ντε Γκωλ, από 1ης Ιουνίου 1967 απαγορεύεται η διέλευση ΝΑΤΟϊκών αεροσκαφών από το γαλλικό ουρανό, εκτός εάν έχει δοθεί ειδική άδεια από τις γαλλικές αρχές, ισχύος όχι μεγαλύτερης του ενός μήνα. Σε περίπτωση πτήσεων χωρίς άδεια, τα ΝΑΤΟϊκά αεροπλάνα θα αντιμετωπίζονταν σαν εχθρικά και θα καταρρίπτονταν χωρίς δισταγμό.
Στις 7 Μαρτίου του 1966 ο Σαρλ ντε Γκωλ απηύθυνε επιστολή προς τον Αμερικανό πρόεδρο Λίντον Τζόνσον, στην οποία του εξήγησε τους λόγους της γαλλικής κίνησης: η αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στον κόσμο είχε ελαττώσει τον κίνδυνο πολέμου στην Ευρώπη. Η Γαλλία, η οποία είχε ήδη από εξαετίας καταστεί ατομική δύναμη, απέβλεπε πλέον στην "πλήρη άσκηση της κυριαρχίας της", η οποία ήταν αδύνατον να επιτευχθεί όσο υπήρχαν ξένες δυνάμεις στο έδαφός της.
"Πραγματικά, μας είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι η Γαλλία, που είχε μέχρι σήμερα μοναδική συμβολή στην ασφάλεια και την ανάπτυξη της Δύσης, θα απέχει για πολύ καιρό των κοινών μας προσπαθειών και των ευθυνών της Ατλαντικής Συμμαχίας. Σαν παλιός φίλος και σύμμαχος, θα μπορεί πάντα να βρει τη θέση της να την περιμένει, έως ότου αποφασίσει να αναλάβει και πάλι τον ηγετικό ρόλο που της αρμόζει", ανέφερε ο πρόεδρος των ΗΠΑ στην απαντητική του επιστολή.
Αλλά και οι τελευταίες ελπίδες των Αμερικανών εξανεμίστηκαν στη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες στο διάστημα 6-9 Ιουνίου του 1966[9]. Η αποχώρηση της Γαλλίας από το ΝΑΤΟ έθεσε συν τοις άλλοις και σοβαρά λογιστικά προβλήματα. Πάνω από 30.000 Αμερικανοί και Καναδοί πέραν των υπολοίπων που προέρχονταν από τις ευρωπαϊκές ΝΑΤΟϊκές χώρες, έπρεπε να αναδιαταχθούν σε νέες στρατιωτικές βάσεις στη Γερμανία, τη Μεγάλη Βρετανία, το Βέλγιο και την Ολλανδία. Το ίδιο και 800.000 τόννοι πολεμικού υλικού έπρεπε να απομακρυνθούν από τη Γαλλία και να μεταφερθούν σε αποθήκες άλλων νατοϊκών χωρών, ενώ έπρεπε να μεταφερθούν και τα κυριότερα επιτελικά όργανα του ΝΑΤΟ, τα οποία είχαν έδρα τη Γαλλία.
Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1966 το Συμβούλιο Μονίμων Αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ αποφάσισε να μεταφερθεί από το Παρίσι στο προάστιο Καστό των Βρυξελλών το Ανώτατο Αρχηγείο των Συμμαχικών Δυνάμεων (SHAPE). Στη Στουτγκάρδη μεταφέρθηκε το Ανώτατο Αρχηγείο των αμερικανικών δυνάμεων που στάθμευαν στην Ευρώπη (EUCOM). Δεδομένου ότι η Γαλλία παρέμεινε στο πολιτικό σκέλος του ΝΑΤΟ και δεν είχε αντίρρηση να παραμείνει στο Παρίσι η έδρα του Συμβουλίου του ΝΑΤΟ, το θέμα της μεταφοράς της προκάλεσε εντονότατες συζητήσεις μεταξύ των συμμάχων και απειλούσε να προκαλέσει κρίση στις σχέσεις τους.
Οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία απαίτησαν την άμεση μεταφορά της έδρας του Συμβουλίου, ενώ η Ιταλία, ο Καναδάς, η Δανία και η Πορτογαλία ζήτησαν να παραμείνει στο Παρίσι, ώστε να διευκολύνεται ψυχολογικά ενδεχόμενη μελλοντική επιστροφή της Γαλλίας στο ΝΑΤΟ. Τελικά, κάτω από την ασφυκτική πίεση της Ουάσινγκτον, στις 16 Οκτωβρίου αποφασίστηκε ομόφωνα η μεταφορά της έδρας του Συμβουλίου στις Βρυξέλλες[10].
Στις 16 Οκτωβρίου του 1967 εγκαινιάστηκαν στις Βρυξέλλες οι νέες κτιριακές εγκαταστάσεις του ΝΑΤΟ και οι σημαίες των χωρών-μελών και της Συμμαχίας κυμάτισαν για πρώτη φορά στο στρατηγείο. Νωρίτερα, στις 31 Μαρτίου του 1967, εγκαινιάστηκε το στρατηγείο του SHAPE στη βελγική πόλη Καστό. Κατά την έπαρση της σημαίας του ΝΑΤΟ έσπασε η τροχαλία του ιστού και μέχρι να διορθωθεί, τη σημαία κρατούσαν ευλαβικά δύο αξιωματικοί, ένας Ολλανδός και ένας Αμερικανός[11].
Στις 11 Μαρτίου του 2009 ο τότε Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζύ ανακοίνωσε επίσημα την επιστροφή της χώρας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ.

Γενικοί γραμματείς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γενικοί Γραμματείς[12]
#ΌνομαΧώραΔιάρκεια
1Ίσμεϊ ΧέιστινγκςFlag of the United Kingdom.svg Ηνωμένο Βασίλειο4 April 1952 – 16 Μαΐου 1957
2Πωλ Ανρί ΣπάακFlag of Belgium.svg Βέλγιο16 Μαΐου 1957 – 21 April 1961
3Ντερκ ΣτίκερFlag of the Netherlands.svg Ολλανδία21 April 1961 – 1 Αυγούστου 1964
4Μανίλο ΜπρόζιοFlag of Italy.svg Ιταλία1 Αυγούστου 1964 – 1 Οκτωβρίου 1971
5Τζόσεφ ΛουνςFlag of the Netherlands.svg Ολλανδία1 Οκτωβρίου 1971 – 25 Ιουνίου 1984
6Πήτερ ΚάρινγκτονFlag of the United Kingdom.svg Ηνωμένο Βασίλειο25 Ιουνίου 1984 – 1 Ιουλίου 1988
7Μάνφρεντ ΒέρνερFlag of Germany.svg Γερμανία1 Ιουλίου 1988 – 13 Αυγούστου 1994
Σέρτζιο ΜπαλαντσίνοFlag of Italy.svg Ιταλία13 Αυγούστου 1994 – 17 Οκτωβρίου 1994
8Βίλυ ΚλάεςFlag of Belgium.svg Βέλγιο17 Οκτωβρίου 1994 – 20 Οκτωβρίου 1995
Σέρτζιο ΜπαλαντζίνοFlag of Italy.svg Ιταλία20 Οκτωβρίου 1995 – 5 Δεκεμβρίου 1995
9Χαβιέ ΣολάναFlag of Spain.svg Ισπανία5 Δεκεμβρίου 1995 – 6 Οκτωβρίου 1999
10Τζωρτζ ΡόμπερτσονFlag of the United Kingdom.svg Ηνωμένο Βασίλειο14 Οκτωβρίου 1999 – 17 Δεκεμβρίου 2003
Αλεσάντρο Μινούτο ΡίτζοFlag of Italy.svg Ιταλία17 Δεκεμβρίου 2003 – 1 Ιανουαρίου 2004
11Γιάπ ντε Χόοπ ΣέφερFlag of the Netherlands.svg Ολλανδία1 Ιανουαρίου 2004 – 1 Αυγούστου 2009
12Άντρες Φογκ ΡάσμουσενFlag of Denmark.svg Δανία1 Αυγούστου 2009 – 30 Σεπτεμβρίου 2014
13Γενς ΣτόλτενμπεργκFlag of Norway.svg Νορβηγία1 Οκτωβρίου 2014 —
Κατάλογος αναπληρωτών Γενικών Γραμματέων[13]
#ΌνομαΧώραΔιάρκεια
1Γιόνκερ βαν ΒρέντεμπουχFlag of the Netherlands.svg Ολλανδία1952–1956
2Μπάρον Άντολφ ΜπέντικFlag of the Netherlands.svg Ολλανδία1956–1958
3Αλμπερίκο ΚασάρντιFlag of Italy.svg Ιταλία1958–1962
4Γκουίντο Κολόνα ντι ΠαλιάνοFlag of Italy.svg Ιταλία1962–1964
5Τζέιμς Α. ΡόμπερτςFlag of Canada.svg Καναδάς1964–1968
6Οσμάν ΟλκάιFlag of Turkey.svg Τουρκία1969–1971
7Πάολο Πάνσα ΤσεντρόνιοFlag of Italy.svg Ιταλία1971–1978
8Ρινάλντο ΠετρινιάνιFlag of Italy.svg Ιταλία1978–1981
9Έρικ ντα ΡινFlag of Italy.svg Ιταλία1981–1985
10Μαρτσέλο ΓκουίντιFlag of Italy.svg Ιταλία1985–1989
11Αμεντέο ντε ΦράνσιςFlag of Italy.svg Ιταλία1989–1994
12Σέρτζιο ΜπαλαντζίνοFlag of Italy.svg Ιταλία1994–2001
13Αλεσάντρο Μινούτο ΡίτζοFlag of Italy.svg Ιταλία2001–2007
14Κλαούντιο ΜπισονιέροFlag of Italy.svg Ιταλία2007–2012
15Αλεξάντερ ΒέρσμποουFlag of the United States.svg Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής2012–
Προσωρινός

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%91%CE%A4%CE%9F