Η κανονικότητα της αποτείχισης από τους αιρετικούς επίσκοπους.Αποτείχιση η ενδεδειγμένη στάση των πιστών έναντι των αιρετικών επισκόπων.
Στο ζήτημα αυτό οι πατέρες δείχνουν συγκεκριμένη βαρύτητα και σημασία. Η μνημόνευση του συγκεκριμένου επισκόπου δηλώνει την υπάρχουσα ‘κοινωνία’ των πιστών με τον επίσκοπο η άλλο αξίωμα .
Με το μνημόσυνο του ονόματος κάποιου επισκόπου οι πιστοί που μετέχουν στην συγκεκριμένη λατρευτική σύναξη ταυτίζονται μαζί του! Αυτό σημαίνει στην περίπτωση αυτή οτι η έκφραση του επισκόπου μεταφέρεται και στους πιστούς. Αν σε περίπτωση ο επίσκοπος είναι αιρετικός αιρετικοί είναι και οι πιστοί που εξακολουθούν να μετέχουν στην σύναξη, έστω και αν αυτοί έχουν ορθόδοξο φρόνημα !Η θεολογική αυτή τοποθέτηση των πατερώνν της εκκλησίας εξηγεί το γεγονός ότι οι πιστοί κατα τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους πρόσεχαν και έδιναν ιδιαίτερη σημασία στα ονόματα επισκόπων οπου μνημόνευαν στους ναούς.
Αν άκουγαν να μνημονεύεται όνομα αιρετικού επίσκοπου έφευγαν απευθείας από την εκκλησία για να μην θεωρηθούν οτι συμφωνούν με το φρόνημα του αιρετικού επισκόπου.
Περι Αποτειχίσεως σας παραπέμπουμε εν συντομία στους παρακάτω Άγιους Πατέρες: Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός , Άγιος Υπάτιος, Γεννάδιος Σχολάριος κ.α
Εν συνεχεία ο 10ος αποστολικός κανόνας ορίζει ότι ακόμα και αν κάποιος περιορίσει την κοινωνία σε κατ’οικον ιδιωτική προσευχή με κάποιον αιρετικό, αυτός αφορίζεται. Λέει << Εί τις ακοινωνήτω, ΄καν έν όικω συνεύξηται, ούτος αφοριζέσθω >>
