Εισήλθαμε στην τροχιά της μεγάλης αλλαγής του πλανήτη. Αυτό ακριβώς σηματοδοτεί μία σειρά χαρούμενων και εξαίσιων γεγονότων που θα επαναφέρουν στον αποστατούντα, από τον τριαδικό Θεό, σύγχρονο άνθρωπο την ελπίδα της σωτηρίας, ώστε να προγεύεται και πάλι από τη γη τα πλούσια πνευματικά εδέσματα του Παραδείσου. Ο Πατέρας μας Θεός και Δημιουργός του Σύμπαντος κόσμου θα κάνει τη γη όμορφη και θα βάλει το θεμέλιο λίθο της Ορθοδοξίας πανηγυρικά σ’ όλη πλέον την οικουμένη. Ήδη, ο ουρανός παιανίζει πως οι διαδικασίες έχουν εδώ και καιρό ξεκινήσει... Η γέννηση του Χριστού άλλαξε την ανθρωπότητα. Γέμισε το έργο του Παντοκράτορα και Δημιουργού για να μάθει ο κόσμος πως τον ουρανό θα τον φθάσεις, αφού ασπαστείς την τριαδική πίστη. Γιατί είναι αλήθεια ότι οι ημέρες αυτές είναι γεμάτες από μυστηριακή χαρά, η οποία θα απλωθεί από τη ρίζα της Ορθοδοξίας σ’ όλη την οικουμένη.
Γι’ αυτό καλοί μου σύνδουλοι χαρείτε όσο ποτέ άλλοτε τον ερχομό του Χριστού μας και λυτρωτή κάθε ανθρώπινης ψυχής. Χαρείτε τα ευλογημένα Χριστούγεννα γιατί ο ερχομός του Θεανθρώπου μέσα μας θα απαλλάξει από τον θάνατο. Ενώστε τη φωνή σας μ’ αυτή των ασωμάτων δυνάμεων και ψάλτε με την καρδιά σας τον αγγελικό ύμνο «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία. Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος».
Γιατί αυτές ιδίως οι ημέρες είναι οι ημέρες που ο κάθε πιστός ψάχνει μέσα του να βρει τη χορδή που τραγουδά την αναγέννησή του. Εμπρός λοιπόν, όλοι μαζί να γίνουμε βρέφη. Και με την αγνότητα του βρέφους να εισέλθουμε ταπεινά στην φάτνη της Βηθλεέμ και να γίνουμε ένα με τον γεννηθέντα Κύριό μας.
Να συνειδητοποιήσουμε τάχιστα δηλαδή την εντολή που ο Ίδιος ο Χριστός έδωσε στο Φαρισαίο διδάσκαλο Νικόδημο. «Αμήν, αμήν λέγω σοι εάν μη τις γεννηθή άνωθεν ου δύναται ιδείν την βασιλείαν του Θεού» (Ιωάνν. 3, 5). Γιατί καλέ μου άνθρωπε εάν δεν ξαναγεννηθείς εν πνεύματι και αληθεία είσαι στην κυριολεξία χαμένος. Και εύλογα θα αναρωτηθείτε πως θα γίνει τούτο; Το πρώτο σκαλί της προετοιμασίας της εν Χριστώ αναγεννήσεώς μας είναι φτιαγμένο από τον πόθο κάθε ανθρώπινης ψυχής να επιστρέψει στην οδό της αληθείας, να γνωρίσει τον Ιησού Χριστό, να συνομιλήσει μαζί Του και να Τον προσκυνήσει όπως οι ποιμένες... Για να πατήσουμε όμως σταθερά σ’ αυτό το σκαλί και να παραμείνουμε ακλόνητοι μέχρι να οδεύσουμε στο δεύτερο σκαλοπάτι της κλίμακας (σκάλας) χρειάζεται να φορούμε τα ενδύματα της μετάνοιας. Αυτά ράβονται με τις κλωστές που ετοιμάζονται στον αργαλειό της εξομολόγησης. Απαιτείται να ενδυθούμε τα ενδύματα που ετοιμάζονται αποκλειστικά στον αργαλειό αυτό, από τις πνευματικές αόρατες δυνάμεις, τους ασωμάτους αγγέλους και τους μυριάδες των μελών της ουράνιας πολιτείας. Στο βεστιάριο των ενδυμάτων προβάλλονται τα σπάργανα. Ένδυμα που ενδύεται η διψασμένη ψυχή για να πορευτεί προς την πηγή της ζωής. Είναι λευκού λαμπερού χρώματος, σαν αυτό των αγγέλων και έχει κεντηθεί με τις διαφανείς κλωστές της αγνότητας, ενώ στις άκρες του ως κρόσσια κρέμεται η ανιδιοτέλεια που κατασκευάζεται από την άδολη αγάπη προς τον συνάνθρωπο... Τα κρόσσια τούτα έχουν στις άκρες τους μικρά κουδουνάκια, τα οποία αρμονικά κουδουνίζουν, σαν να συνοδεύουν τους αγγέλους στο δοξολογικό αδιάλειπτο τραγούδι τους προς το Δημιουργό Πατέρα.
Η συμμετοχή μας στην εκ σπαργάνων δοξολογία του γεννηθέντος Υιού και Σωτήρα μας είναι το πρώτο στάδιο της εν Χριστώ αναγέννησής μας. Γιατί μόνο με την ανωτέρω φασκιά (σπάργανα) ενδεδυμένοι εισερχόμαστε στο σπήλαιο της θεογνωσίας από όπου ακτινοβολεί το φως το της γνώσεως. Το βρέφος βαδίζει προς την κλινική του πλουσίου. Εκεί άγγελοι ανεβαίνουν και κατεβαίνουν με τις άρπες τους και η ραψωδία γεμίζει ολάκερο τον πλανήτη. Και εκεί θα ακούσουμε τον υμνωδό να ψάλλει: «την απαρχήν των Εθνών, ο ουρανός σοι προσεκόμισε, τω κειμένω νηπίω εν φάτνη, δι’ αστέρος τους Μάγους καλέσας’ ους και κατέπληττεν, ου σκήπτρα και θρόνοι, αλλ’ εσχάτη πτωχεία’ τις γαρ ευτελέστερον σπηλαίου; Τι δε ταπεινότερον σπαργάνων; Εν οις διέλαμψαν ο της Θεότητός σου πλούτος. Κύριε δόξα σοι».
Φέροντας τη νηπιακή πνευματική φορεσιά της προσωπικής εν Χριστώ αναγέννησης οδεύουμε προς το εκτυφλωτικό φως της γνώσεως με οδηγό το ίδιο άστρο που οδήγησε τους Μάγους από χιλιόμετρα μακρυά στο σπήλαιο του Άνακτος του ουρανού. Κλίνουμε ευλαβικά γόνυ προσκυνήσεως στο τόπο «ένθα οδεύει ο αστήρ» στον Ήλιο της Δικαιοσύνης. Έτσι ο βασιλιάς γεννήθηκε μέσα στην παρθενική και ευωδιαστική παρέα με τα ζώα. Το παχνί είναι η βασιλική σουϊτα. Οι Μάγοι έρχονται να δώσουν τα δώρα τους και έτσι ο ουρανός αγάλλεται. Εκεί ο πιστός νιώθει έντονα και το πρώτο σκίρτημα ενώπιον του μέγιστου και παραδόξου θαύματος που τελείται... σήμερα. Σκίρτημα πρωτοφανούς αγαλλίασης που εκπορεύεται εκ της Εδέμ που η Βηθλεέμ άνοιξε. Τότε αφουγκραζόμαστε τους Αρχάγγελους φύλακες να προτρέπουν «δεύτε λάβωμεν τα του Παραδείσου ένδον του Σπηλαίου».
Μα να ήδη βρεθήκαμε γονατιστοί μπουσουλώντας όπως τα βρέφη στο δεύτερο σκαλοπάτι της εν Χριστώ κλίμακας αναγέννησης. Ο Χριστός ζεσταίνεται από τα χνώτα των ζώων και η μητέρα μας Παναγιά ανακουφίζεται ξέροντας πως ο γιος της θα είναι ο Υιός του Θεού. Και να εκεί «εφάνη ρίζα απότιστος, βλαστάνουσα άφεσιν’ εκεί ευρέθη φρέαρ ανόρυκτον, ου πιείν Δαυίδ πριν επεθύμησεν’ εκεί Παρθένος τεκούσα βρέφος, την δίψαν έπαυσεν ευθύς, την του Αδάμ και του Δαυίδ... Δυό άγγελοι ένας εκ δεξιών και ένας εξ αριστερών σε σηκώνουν, πιάνοντάς σου από τα χέρια, που ήδη καθάρισες με το απολυμαντικό ουράνιο υγρό που αντλείται από τις πηγές της αφέσεως, τις πηγές της θείας εξομολόγησης. Ένας άλλος άγγελος φέρει από το βεστιάριο ένα πορφυρό ένδυμα, το οποίο σε συνοδεύει στα πρώτα βήματα της αναγέννησής σου. Ονομάζεται πίστη. Είναι κεντημένο με κλωστές ανιδιοτέλειας που συλλέγεις από την αγαπητική άδολη προσέγγιση του πλησίον και στις άκρες του φέρει και αυτό κρόσσια, που κατασκευάζονται από το θυσιαστικό πνεύμα προς τον συνάνθρωπο. Τα κρόσσια τούτα φέρουν την ονομασία μαρτύριο και μαρτυρία... έννοιες που συνοδεύουν τον εν Χριστώ αναγεννηθέντα εκπεσόντα άνθρωπο καθιστώντας τον εν δυνάμει βασιλιά. Πάλλονται δε ρυθμικά προσθέτοντας στο δοξολογικό τραγούδι του τριαδικού Θεού τις απαραίτητες χαρμόσυνες νότες που προαναγγέλλουν τον ερχομό του Κυρίου μέσα μας.
Είναι απαραίτητο εφόδιο για να διαβείς το τρίτο και τελευταίο σκαλοπάτι της εν Χριστώ κλίμακας αναγέννησης και να βρεθείς μπροστά στην Πύλη της σωτηρίας, την πηγή της ορθοδόξου θεολογίας. Εκεί όπου σε περιμένει ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ως οικοδεσπότης. Εκεί όπου είναι στρωμένη η τράπεζα της Θείας Ευχαριστίας. Το τρίτο αυτό σκαλοπάτι της αναγέννησής σου καλέ μου σύνδουλε σε ενδύει με το ένδυμα της αγιότητας, το ένδυμα του νυμφώνος που σε καθιστά και με τη βούλα, όπως λένε ουρανοπολίτη.
Η γέννηση του Χριστού είναι και δική μας αναγέννηση. Εμπρός λοιπόν δούλεψε για να δεις τον Χριστό μέσα σου. Όλοι μαζί περιμένουμε τον Μεσσία Χριστό για να μας διδάξει πως να Τον βρούμε. Ο Παράκλητος κοντά μας.
Συντάκτης: Συντακτική ομάδα Στύλου Ορθοδοξίας
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
