Ο Serge Monast ήταν ένας Γαλλοκαναδός δημοσιογράφος, ερευνητής, ποιητής, δοκιμιογράφος και συγγραφέας. Αφιερώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 στο γράψιμο συνωμοσιολογικών βιβλίων πάνω στο θέμα της Νέας Παγκόσμιας Τάξης και μυστικών εταιριών, ιδιαίτερα τους Ιλλουμινάτι. Ο Μοnast Είχε μια εμμονή πάνω στο θέμα της Παγκόσμιας Κυβέρνησης και της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Το 1995 δημοσίευσε ένα έγγραφο με τον τίτλο «Τα Πρωτόκολλα του Τορόντο» -κατ' αντιστοιχία με τα γνωστά «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών»- όπου αποκαλύπτει τη μυστική δραστηριότητα της Μασονικής ομάδας «666», που περιλαμβάνει, όπως υποστηρίζει, όλους τους ισχυρούς αυτού του κόσμου για την εγκαθίδρυση της Νέας Παγκόσμιας Τάξης και τον έλεγχο της συνείδησης των ανθρώπων.
Το 1995 δημοσίευσε ένα έγγραφο με τον τίτλο «Τα Πρωτόκολλα του Τορόντο» -κατ' αντιστοιχία με τα γνωστά «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών»- όπου αποκαλύπτει τη μυστική δραστηριότητα της Μασονικής ομάδας «666», που περιλαμβάνει, όπως υποστηρίζει, όλους τους ισχυρούς αυτού του κόσμου για την εγκαθίδρυση της Νέας Παγκόσμιας Τάξης και τον έλεγχο της συνείδησης των ανθρώπων.
Έχοντας ήδη δεχτεί, όπως ανέφερε, διάφορες οικονομικές πιέσεις και απειλές, και γράφοντας το 1994 για το «Πρόγραμμα των Στρατοπέδων Συγκέντρωσης των Ηνωμένων Εθνών» όπου υποτίθεται θα παραπέμπτονταν τα απειθή στα κελεύσματα της Νέας Παγκόσμιας Τάξης άτομα, επεσήμανε τα εξής:
«Πραγματικά δε γνωρίζω εάν θα ζήσω μετά από αυτή την εργασία μου, γνωρίζοντας όλες τις απειλές σύλληψης και θανάτου μου που έχω λάβει μέχρι τώρα εναντίον μου, αλλά αυτό που θέλω να θυμούνται όλοι εάν μου συμβεί ποτέ το οτιδήποτε, είναι ότι χρησιμοποίησα κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μου για να πολεμήσω την αδικία και ιδιαίτερα αυτή που κρύβεται πίσω από Μία Παγκόσμια Κυβέρνηση.Από τότε που άρχισα να ερευνώ τα ιατρικά και στρατιωτικά θέματα κατέληξα στην παγκόσμια Οικονομική Δύναμη μιας πολύ ειδικής ελίτ ανθρώπων που σχεδιάζουν να εφαρμόσουν ένα είδος μιας «Νέας Παγκόσμιας Τάξης» πάνω στα ελεύθερα έθνη αυτού του κόσμου».
«Κάθε φορά που αντιμετώπισα αυτό το ειδικό θέμα, βρέθηκα να κατατρέχομαι από τις αρχές της κυβέρνησης και της αστυνομίας της χώρας μου. Τη μια μέρα μετά την άλλη, έγινα ένας ανεπιθύμητος εγκληματίας μόνον και μόνον επειδή αναζητούσα τη βασική αλήθεια»!
«Έπρεπε να ζήσω για ένα διάστημα μέσα σε αυτές τις συνθήκες, κλονισμένος να βρεθώ σαν ένας εγκληματίας, χωρίς να έχω διαπράξει κανένα έγκλημα. Μετά έπρεπε να αποφασίσω εάν θα συμβιβαζόμουν για να διασφαλίσω το μέλλον μου και να προστατέψω την οικογένεια μου ή αν θα ακολουθούσα μια ισχυρή στάση εναντίον μιας τέτοιας βασικής αδικίας».
«Αποφάσισα τελικά να κρατήσω μια τέτοια "στάση" και να σηκώσω τα μανίκια μου όπως πρέπει να κάνει μερικές φορές κάθε άνθρωπος εάν δε θέλει να ζήσει παντοτινά κρυμμένος πίσω από μια ένοχη συνείδηση. Γνωρίζω πράγματι ότι μια μέρα, οποιοσδήποτε αντιμετωπίσει αυτή την επιλογή συμβιβασμού του εαυτού του με τη Δικτατορία της Μίας Μόνον Κυβέρνησης», θα αντιμετωπίσει και την ίδια μάχη μέσα στην ψυχή του. «Γνωρίζοντας ότι βρισκόμαστε όλοι σε μια "κατάσταση πολέμου" από τότε που τα Ηνωμένα Έθνη ανήγγειλαν δημόσια ότι η Παγκόσμια Κυβέρνηση θα πραγματοποιηθεί κατά τα μέσα του 1999, κατάλαβα ότι ο χρόνος δεν ήταν πια για χωρισμό και ανταγωνισμό όλων αυτών που διαφωνούν βαθιά με αυτό το παγκόσμιο σχέδιο».
Ο Serge Monast πέθανε τελικά στο Μόντρεαλ το 1996 από καρδιακή προσβολή. Ο θάνατος του κρίθηκε αμέσως ως ύποπτος στους συνωμοσιολογικούς κύκλους λόγω της καλής γενικά υγείας του.
Θεωρήθηκε ότι δολοφονήθηκε λόγω των ερευνών του και των εμπιστευτικών πληροφοριών που είχε κυκλοφορήσει στο ευρύ κοινό. Λέγεται ότι πολλές από αυτές τις διαβαθμισμένες πληροφορίες του τις είχε λάβει από «μετανιωμένους» πολιτικούς και από «αηδιασμένους» πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών που «κατείχαν ακόμα μια συνείδηση και μια αίσθηση ανθρωπιάς», συχνά ανώνυμα, ή ακόμα από διάφορους συναδέλφους του γύρω στον κόσμο.
Επισημαίνεται επίσης πως η καναδική κυβέρνηση είχε επέμβει επειδή εκπαίδευε τα δυο μικρά παιδιά του στο σπίτι του και όχι στο κρατικό σχολείο και είχε αφαιρέσει απ' αυτόν και τη γυναίκα του την κηδεμονία τους! Στην αρχή οι Αρχές πήραν την οκτάχρονη κόρη του και μετά τον επτάχρονο γιο του εξαιτίας της «ασταθούς ζωής», όπως είπαν, που ζούσε στο σπίτι του! H κόρη του δεν επέστρεψε ποτέ, διότι όπως είπαν οι Αρχές ζούσε σε ένα «ανθυγιεινό οικογενειακό περιβάλλον».
Ο Αμερικανός προτεστάντης πάστορας και διάσημος ερευνητής, Texe Marrs, παρατηρεί: «Πριν από περίπου 9 χρόνια ένας Γαλλο-καναδός δημοσιογράφος με το όνομα Serge Monast με κάλεσε να μου μιλήσει προσεκτικά. Ο Monast δήλωσε ότι είχε στην κατοχή του έγγραφα που αποδείκνυαν την ύπαρξη ενός μυστικού σχεδίου για ένα σύστημα στρατοπέδων συγκέντρωσης σε όλη την έκταση της Βορείου Αμερικής.
Μου τα έστειλε και μετά από μια παράλληλη δική μου έρευνα, πείστηκαν ότι αυτά τα έγγραφα ήταν αυθεντικά και ότι ο Serge Monast έλεγε την αλήθεια, τη φρικιαστική αλήθεια.
«Κάθε φορά που αντιμετώπισα αυτό το ειδικό θέμα, βρέθηκα να κατατρέχομαι από τις αρχές της κυβέρνησης και της αστυνομίας της χώρας μου. Τη μια μέρα μετά την άλλη, έγινα ένας ανεπιθύμητος εγκληματίας μόνον και μόνον επειδή αναζητούσα τη βασική αλήθεια»!
«Έπρεπε να ζήσω για ένα διάστημα μέσα σε αυτές τις συνθήκες, κλονισμένος να βρεθώ σαν ένας εγκληματίας, χωρίς να έχω διαπράξει κανένα έγκλημα. Μετά έπρεπε να αποφασίσω εάν θα συμβιβαζόμουν για να διασφαλίσω το μέλλον μου και να προστατέψω την οικογένεια μου ή αν θα ακολουθούσα μια ισχυρή στάση εναντίον μιας τέτοιας βασικής αδικίας».
«Αποφάσισα τελικά να κρατήσω μια τέτοια "στάση" και να σηκώσω τα μανίκια μου όπως πρέπει να κάνει μερικές φορές κάθε άνθρωπος εάν δε θέλει να ζήσει παντοτινά κρυμμένος πίσω από μια ένοχη συνείδηση. Γνωρίζω πράγματι ότι μια μέρα, οποιοσδήποτε αντιμετωπίσει αυτή την επιλογή συμβιβασμού του εαυτού του με τη Δικτατορία της Μίας Μόνον Κυβέρνησης», θα αντιμετωπίσει και την ίδια μάχη μέσα στην ψυχή του. «Γνωρίζοντας ότι βρισκόμαστε όλοι σε μια "κατάσταση πολέμου" από τότε που τα Ηνωμένα Έθνη ανήγγειλαν δημόσια ότι η Παγκόσμια Κυβέρνηση θα πραγματοποιηθεί κατά τα μέσα του 1999, κατάλαβα ότι ο χρόνος δεν ήταν πια για χωρισμό και ανταγωνισμό όλων αυτών που διαφωνούν βαθιά με αυτό το παγκόσμιο σχέδιο».
Ο Serge Monast πέθανε τελικά στο Μόντρεαλ το 1996 από καρδιακή προσβολή. Ο θάνατος του κρίθηκε αμέσως ως ύποπτος στους συνωμοσιολογικούς κύκλους λόγω της καλής γενικά υγείας του.
Θεωρήθηκε ότι δολοφονήθηκε λόγω των ερευνών του και των εμπιστευτικών πληροφοριών που είχε κυκλοφορήσει στο ευρύ κοινό. Λέγεται ότι πολλές από αυτές τις διαβαθμισμένες πληροφορίες του τις είχε λάβει από «μετανιωμένους» πολιτικούς και από «αηδιασμένους» πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών που «κατείχαν ακόμα μια συνείδηση και μια αίσθηση ανθρωπιάς», συχνά ανώνυμα, ή ακόμα από διάφορους συναδέλφους του γύρω στον κόσμο.
Επισημαίνεται επίσης πως η καναδική κυβέρνηση είχε επέμβει επειδή εκπαίδευε τα δυο μικρά παιδιά του στο σπίτι του και όχι στο κρατικό σχολείο και είχε αφαιρέσει απ' αυτόν και τη γυναίκα του την κηδεμονία τους! Στην αρχή οι Αρχές πήραν την οκτάχρονη κόρη του και μετά τον επτάχρονο γιο του εξαιτίας της «ασταθούς ζωής», όπως είπαν, που ζούσε στο σπίτι του! H κόρη του δεν επέστρεψε ποτέ, διότι όπως είπαν οι Αρχές ζούσε σε ένα «ανθυγιεινό οικογενειακό περιβάλλον».
Ο Αμερικανός προτεστάντης πάστορας και διάσημος ερευνητής, Texe Marrs, παρατηρεί: «Πριν από περίπου 9 χρόνια ένας Γαλλο-καναδός δημοσιογράφος με το όνομα Serge Monast με κάλεσε να μου μιλήσει προσεκτικά. Ο Monast δήλωσε ότι είχε στην κατοχή του έγγραφα που αποδείκνυαν την ύπαρξη ενός μυστικού σχεδίου για ένα σύστημα στρατοπέδων συγκέντρωσης σε όλη την έκταση της Βορείου Αμερικής.
Μου τα έστειλε και μετά από μια παράλληλη δική μου έρευνα, πείστηκαν ότι αυτά τα έγγραφα ήταν αυθεντικά και ότι ο Serge Monast έλεγε την αλήθεια, τη φρικιαστική αλήθεια.
