Μέχρι πριν λίγες εβδομάδες, η Σύρτη- εκτός από ιδιαίτερη πατρίδα και τελευταίο, όπως αποδείχθηκε, οχυρό του συνταγματάρχη Καντάφι - ήταν η πιο πλούσια κατά κεφαλή πόλη της Λιβύης, με σύγχρονες υποδομές και υψηλό βιοτικό επίπεδο για την πλειοψηφία των κατοίκων της.
Μετά την πτώση της Τρίπολης, ωστόσο, έξω από το πρώην ψαροχώρι συγκεντρώθηκαν ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις του Μεταβατικού Συμβουλίου, που άρχισαν - χρησιμοποιώντας βαρύ πυροβολικό και αξιοποιώντας, με τον πιο φονικό τρόπο, την καταιγιστική αεροπορική υποστήριξη των βομβαρδιστικών του ΝΑΤΟ - την συστηματική ισοπέδωση της παραλιακής πόλης, προκειμένου να εξοντώσουν τους τελευταίους πιστούς στον Καντάφι μαχητές και φυσικά τον ίδιο τον «Αδελφό Ηγέτη» της πάλαι ποτέ Τζαμαχιρίας.
Όσοι κάτοικοι μπόρεσαν, έφυγαν τρέχοντας, εγκαταλείποντας το βιος τους: πολλοί πέρασαν τις τελευταίες δύο εβδομάδες σε πρόχειρους καταυλισμούς μέσα στην έρημο, περιμένοντας το πέρας των εχθροπραξιών για να επιστρέψουν. Ήταν οι τυχεροί: δεκάδες χιλιάδες άλλοι άμαχοι εγκλωβίστηκαν ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά και είδαν την πόλη τους να βομβαρδίζεται ανηλεώς από αέρα, ξηρά και θάλασσα.
«Δεν υπάρχει ούτε ένα κτίριο που να μην έχει υποστεί ζημιές από βόμβες, ρουκέτες ή ριπές αντιαεροπορικών όπλων. Αλλά και όσα σπίτια δεν επλήγησαν λεηλατήθηκαν άγρια από άτακτες ομάδες οπλοφόρων. Πρόκειται για πολιτική καμένης γης», αναφέρει σοκαρισμένος ο ανταποκριτής του BBC, Γουάιρ Ντέιβις, που κάνει λόγο για δεκάδες πτώματα μαχητών του Καντάφι που παραμένουν άταφα στους κεντρικούς δρόμους. Πολλοί είχαν εκτελεσθεί με συνοπτικές διαδικασίες, μετά την πτώση της πόλης - τα χέρια τους δεμένα πίσω από την πλάτη.
Η Σύρτη σήμερα είναι μια πόλη- φάντασμα: τα δίκτυα ηλεκτροδότησης, ύδρευσης και αποχέτευσης έχουν καταστραφεί ολοκληρωτικά, τα αποθέματα τροφίμων και φαρμάκων έχουν εξαντληθεί εδώ και μέρες, ενώ δεν γλίτωσαν από τις βόμβες ούτε τα νοσοκομεία της πόλης. Στο μεταξύ, η λεηλασία συνεχίζεται: ανταποκριτές αναφέρουν ότι οι «απελευθερωτές» της πόλης επιστρέφουν στην Βεγγάζη, την Τρίπολη και την Μισράτα μέσα σε οχήματα φορτωμένα με πάσης φύσεως αγαθά, προϊόντα λεηλασίας.
Ένας ανταποκριτής του Reuters ανέφερε χαρακτηριστικά πως παρακολούθησε μια ομάδα μαχητών να πολυβολεί με βαριά όπλα ένα χρηματοκιβώτιο καταστήματος επί 15 λεπτά (!), προκειμένου να το παραβιάσουν. Είναι δε σύνηθες οι ομάδες αυτές να πυρπολούν τα σπίτια και τα καταστήματα μετά την λεηλασία τους - αφού είναι φανερή η διάθεση να «τιμωρηθούν παραδειγματικά» οι κάτοικοι για την υποστήριξη που πρόσφεραν στον πατριώτη τους Καντάφι. Δεν είναι λίγοι μάλιστα οι πολέμαρχοι που δηλώνουν ανοιχτά πως η Συρτη δεν πρέπει να ανοικοδομηθεί, αλλά να αφεθεί ως έχει, σαν «ανοιχτό μνημείο για τα θύματα του Καντάφι»!
Στην πραγματικότητα, βέβαια, η Συρτη καταστράφηκε , προς παραδειγματισμό - όχι απλά με την ανοχή, αλλά με την ενεργή συμμετοχή των ΝΑΤΟ-ικών δυνάμεων. Και μάλιστα προς παραδειγματισμό όχι μόνον των λιγοστών πια «Κανταφικών», αλλά και όσων Λιβύων - ανεξαρτήτως ιδεολογίας - τολμήσουν να αντισταθούν από εδώ και πέρα στα σχέδια αναδιανομής του πετρελαϊκού και άλλου πλούτου της χώρας, που ήδη εξυφαίνονται στο παρασκήνιο μεταξύ των νέων αρχόντων και των ξένων «προστατών» τους στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ και τον αραβικό κόσμο. Ένα σκληρότατο, βίαιο μήνυμα, που δεν απευθύνεται βέβαια μόνο στους Λιβύους, αλλά και στους εξεγερμένους γείτονες τους στην Αίγυπτο και την Τυνησία…
Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που το μεγάλο θέμα της συνεχιζόμενης καταστροφής της Σύρτης και των θηριωδιών που διέπραξαν εκεί οι «επαναστάτες» από την Βεγγάζη και την Τρίπολη πέρασε «στα ψιλά» των μεγάλων ΜΜΕ- σε αντίθεση με την άγρια δολοφονία του Καντάφι, που μονοπώλησε για μέρες τα πρωτοσέλιδα και τα κεντρικά δελτία ειδήσεων. Είναι χαρακτηριστικό πως η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον δεν είπε λέξη για τον βομβαρδισμό της πόλης κατά την επίσκεψη της στην Τρίπολη, δίνοντας ουσιαστικά πλήρη άφεση αμαρτιών στις δυνάμεις του Μεταβατικού Συμβουλίου.
Για οποιονδήποτε γνώστη του Διεθνούς Δικαίου βέβαια, ανεξαρτήτως του τι πιστεύει ή όχι για τον Καντάφι και τους οπαδούς του, αυτό που συνέβη στην Σύρτη δεν είναι τίποτε λιγότερο από έγκλημα πολέμου - και μάλιστα έγκλημα πολέμου που πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη του ΝΑΤΟ υπό την αιγίδα του ΟΗΕ! Δεν πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε ότι το ούτως ή άλλως νομικά διάτρητο ψήφισμα 1973, που έδωσε στους «πρόθυμους» του ΝΑΤΟ την δυνατότητα δημιουργίας ζωνών απαγόρευσης πτήσεων για την προστασία του άμαχου πληθυσμού, δεν προέβλεπε πουθενά την μετατροπή των ξένων πιλότων σε δύναμη υποστήριξης των συγχρόνων «κατσαπλιάδων» από την Βεγγάζη, ώστε να ισοπεδώσουν και να λεηλατήσουν με την ησυχία τους όσο το δυνατόν πιο ξεκούραστα μια πόλη 100.000 ανθρώπων…
