ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ!Αν λάβουμε υπ΄όψιν μας την ρήσιν «οι θέλοντες ευσεβώς ζην διωχθήσονται», τότε τα κατωτέρω είναι κατανοητά πλήρως.
Οι σύγχρονοι συνωμότες, εχθροί της Ορθοδοξίας, στην απόγνωσή τους να φέρουν τον Αντίχριστο μια ώρα αρχύτερα, βάλλουν κατά των τελευταίων προπυργίων με καλοδιαβασμένες ενέργειες.
Πρόκειται για τους γνωστούς Θεομάχους, ενορχηστρωτάς μιας διαβολικής εσκεμμένης απόπειρας κατά της Ορθοδόξου Πίστεως.
Οι εν λόγω κατέχοντες αυτή την “μπαγκέτα”, έχουν ποικιλοτρόπως επιχειρήσει κατά των εναπομεινάντων προπυργίων της Ορθοδοξίας, τόσον στον Ελλαδικό χώρο, όσον και αλλαχού, έχοντας στήσει «τα όργανα» εμπλοκής μέσα από την ίδια την Εκκλησία,
δυστυχώς μιας αντιθέου «ορχήστρας» Ιεραρχών σε μια συντεθειμένη «συμφωνία» που δεν αποπνέει πνευματικό μουσικό αγλάισμα ψυχής, αλλά βαρύ ρόγχο θανάτου.
Βεβαίως, όλα, νομίζουν ότι επιτυγχάνονται απλά με έναν διωγμό. Ωστόσο, πάντα ο διωγμός συνόδευε την Ορθοδοξία από γενέσεώς της. Δεν κατάλαβαν όμως, όπως και οι αναθεματισμένοι του Συναξαριστή ότι: όπου διωγμός, εκεί ο Θεός! Ο συγκεκριμένος διωγμός, αφορά στα δύο τελευταία προπύργια και συγχρόνως Πανάγια προσκυνήματα. Εις μεν τον Βορρά – το Άγιον Όρος και ιδιαίτερα την Ιερά Μονή Εσφιγμένου, εις δε τον Νότο – τα Ιεροσόλυμα και κατά πρόσωπον τον ίδιο τον Πατριάρχη Ειρηναίο!
Όταν ακόμα η Ουνία (που έβλεπε Ελλάδα…), δεν είχε τελειοποιηθεί συνωμοτικά κατά το Παπικό ποθούμενο και δεν είχε διαμορφωθεί στον σημερινό επάρατο Οικουμενισμό, αλλά μόνον ύπουλα διεμήνυε τα πρότυπα πράξεων του Βατικανού με τα συνοδά υπάκουα παραπατήματα του Φαναρίου, εστάλη η περίφημη εγκύκλιος της Πατριαρχικής πράξεως υπ’ αριθμ. 1110/14-12-2002, όπου οι Εσφιγμενίτες μοναχοί κηρύσσονται ως σχισματικοί…!
Αυτή η εγκύκλιος δεν ανάπαυσε μέχρι σήμερα κανέναν Ορθόδοξο, αντιθέτως θεωρείται εισέτι απαράδεκτος τουλάχιστον, προπαντός επειδή απεστάλη στην Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους η οποία με τη σειρά της «πρόθυμη» ανέλαβε την «ευθύνη» απελάσεως της παλαιάς Αδελφότητος. Αυτό απετέλεσε και την σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι του δράματος. Η μεγαλυτέρα όμως αυθαιρεσία καθώς και καταστρατήγησις του Κ.Χ.Α.Ο, έγινε εκ μέρους της Ιεράς Κοινότητος (όπως και το 1821…) αλλά και της Πατριαρχικής Εξαρχίας την 26/08/2005, εκ των Μητροπολιτών: Φιλαδελφείας, Μελίτωνος, Κυδωνίας και Αποκορώνου Ειρηναίου και Σεβαστείας Δημητρίου, όταν αμφότεραι όλως αυθαιρέτως και παρανόμως προέβησαν εις την σύστασιν μιας νέας παρανόμου αδελφότητος! Οπότε αρχίζει ένας πρωτόγνωρος, ξέφρενος αι ανελέητος διωγμός της Ι.Μ. Εσφιγμένου με το δικαιολογητικό ότι συνέτρεχαν οι κύριοι λόγοι α) της διακοπής του μνημοσύνου του Πατριάρχου ως πράττων και λέγων αιρετικά υποτασσόμενος στις εντολές του Πάπα ως λατινόφρων δίκην Ιωάννου Βέκκου και β) η άρνησις της Ι.Μ. Εσφιγμένου στην αποδοχή του πακτωλού των αμυθήτων χρημάτων (αδιανόητα για το βιοτικό επίπεδο αλλά και το αρνησίϋλο πνεύμα των ζηλωτών), από την τρισύπουλον Δύσιν, πράγμα επίσης πρωτάκουστον για λιτοδίαιτους και ρακένδυτους κατά το μάλλον μοναχούς.
Η συνέχεια είναι μαύρη και οικτρά από πάσης απόψεως, κυρίως από ηθικής, δογματικής και νομιμοφροσύνης λόγω του ότι ο γενόμενος σκανδαλισμός του απανταχού Χριστεπωνύμου πληρώματος, ήταν απλώς το έναυσμα των συγκρούσεων ήτοι της συνειδήσεως και της λογικής προκειμένου για ομολογία Πίστεως.
Ώ του θαύματος, την ίδια εποχή του 2005, διώκεται παρομοίως και ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Ειρηναίος χάριν κοσμικών, πολιτικών και κοσμοεξουσιαστικών συμφερόντων, ξένων προς την Εκκλησία του Χριστού και άνευ ουδεμίας εγκύρου ΑΠΑΓΓΕΛΙΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ (δεν γνωρίζουμε εάν σε κάποια μικρή Χώρα της Αφρικής θα αιτιολογούσαν μια παρόμοια καθαίρεση)!
Τα γεγονότα του διωγμού εξελίσσονται αμφότερα πλαισιούμενα από αστυνομικά μέτρα και με περιοριστικούς όρους, αλλά με απότοκον συνέπεια την πείνα, στερήσεις, κακουχίες, ανέχειες, ευτελισμούς, με ότι απάνθρωπο συνεπάγεται στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά κυρίως των Θρησκευτικών Ελευθεριών. Και όλα αυτά όχι για κάποια διεκδίκηση αλλά για αυτό που δίκαια ανήκε, σύμφωνα με τα νόμιμα και παραδοσιακά κεκτημένα και όχι με σκανδαλώδεις εκφάνσεις, που εκφράζονται με στυγνή καταπάτηση των Ιερών Κανόνων των Πατέρων της Εκκλησίας και του Κ.Χ.Α.Ο. Πράγματα που μέχρι στιγμής ο πρώτος που αμφισβήτησε είναι ο Πατριάρχης Κων/πόλεως κ. Βαρθολομαίος.
Για την Ιερά Μονή Εσφιγμένου αφ’ ενός, πέρασαν οκτώ (8) ολόκληρα χρόνια αδυσωπήτου διωγμού αλλά υπό την αποκλειστική επίβλεψη, σκέπη και προστασία την Υπεραγία Θεοτόκο και Έφορο του Αγίου Όρους, η οποία θαυματουργεί καθημερινώς και ενθαρρύνει τον ομολογιακό αγώνα των Εσφιγμενιτών μέσα και έξω από το Μοναστήρι. Αφετέρου, στα Ιεροσόλυμα παρατηρείται το φαινόμενο των κοινών σημείων του άδικου διωγμού του Πατριάρχου Ειρηναίου.
Όμως, στα Πανάγια προσκυνήματα των Ιεροσολύμων άλλος… ενδίδει! Ομολογουμένως μας εξέπληξε ο διορισμένος και επιβληθείς νέος Πατριάρχης Θεόφιλος ο οποίος 22/11/2005, παραδίδει τα κλειδιά της βασιλικής της Γεννήσεως στη Βηθλεέμ, μοναδικό, αποκλειστικό και παλαΐφατο Ιερό Προσκύνημα για τους Ελληνορθοδόξους (όπου ως γνωστόν για λεπτομέρειες κεκτημένων… πέφτει ξύλο) τώρα ευχερώς αλλά υστεροβούλως παραδίδονται σε Ρωμαιοκαθολικούς και Αρμενίους, δηλαδή τους υπούλους Αγιοφωτομάχους με τους οποίους «συνδιαλλασσόμεθα» ήδη και επικοινωνούμε με συμπροσευχές, συλλείτουργα και κοινά Ποτήρια, φεῦ!
Εκτός αυτού, στο θέατρο του παραλόγου που επιτελείται μεταξύ των αδελφών αποδεκτών των κλειδιών και της ιεράς προσεγγίσεως των Εκκλησιών (όπως μας την έχουν υποβάλλει, αν και η Ένωσις έχει ήδη συμβεί από το 1965, όταν μεταξύ Πάπα Παύλου 6ου και Αθηναγόρου ήρθησαν τα αναθέματα και η διακοπή της επικοινωνίας μεταξύ Ανατολής και Δύσεως).
Να δούμε τώρα τι άλλο θα παραδώσουμε, μιας και «μας έκαναν τη χάρη» να ψηφήσουμε το πρωτείο του Πάπα στις 13/10/2007, στη Σύνοδο της Ραβέννας και πρόσφατα στην Κύπρο.
Απεναντίας, ο έγκλειστος ομολογητής Πατριάρχης Ειρηναίος δεν ενέδωσε πουθενά, όχι μόνο σε σιδηρά υλικά ΠΟΥ ΑΝΟΊΓΟΥΝ ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΕΣ… αλλά ούτε σε πνευματικές παραχωρήσεις έστω και αν για αυτές, τον έθεταν εκτός θώκου!
Από την εφημερίδα «Το Παρόν», 08/02/2009, φαίνεται όλη η αλήθεια που αγγίζει τις καρδιές των Ελλήνων, ήτοι το ιερό κίνητρο, για τους συνηγόρους του Πατριάρχη Ειρηναίου να κοινοποιήσουν για πολλοστή φορά ότι η ζωή του κινδυνεύει ποικιλοτρόπως και ότι αν δεν ληφθούν μέτρα έστω για τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματά του, θα εστρέφοντο τότε εναντίον του Ελληνικού Κράτους και της τότε Υπουργού Εξωτερικών κ. Ντόρας Μπακογιάννη στα διεθνή δικαστήρια.
Αν θα μπορούσαμε να διακρίνουμε τα κοινά σημεία διωγμού με την Ιερά Μονή Εσφιγμένου του Αγίου Όρους, τότε θα σκεφτόμασταν επιεικώς με τους κάτωθι υπολογισμούς: α) Αποκλεισμός από τον έξω ελεύθερο (;) κόσμο,
β) Στερήσεις αφαντάστου είδους σε είδη διατροφής, άλλα είδη πρώτης ανάγκης, φάρμακα, καύσιμα, ένδυση, εκκλησιαστικά, εργόχειρα,
γ) Απαγόρευση με αποκλεισμό ιατρού και ιατροφαρμακευτικής περιθάλψεως, εργαστηριακής υποστήριξης για τους υπερήλικες και λοιπούς ασθενούντας,
δ) Απαγόρευση εισόδου-εξόδου, όχι μόνο των προσκυνητών αλλά και παντός μέσου συγκοινωνίας, ακόμα και των ιδίων αυτών Πατέρων και Ιερομονάχων,
ε) Απαγόρευση επικοινωνίας με τις άλλες Ιερές Μονές, με αποκλεισμό παντός μέσου,
στ) Μαζί με τις κατά κόσμον απαγορεύσεις, κατήργησαν και την εν Χριστω αγάπη και αν δεν έχουν αγάπη για τους εν Χριστω αδελφούς, πόσο απίθανο είναι να τους ζητήσουμε να αγαπήσουν και τους εχθρούς κατά την Ευαγγελική ρήση.
ζ) Διαβάλλουν και άλλοτε χειροδικούν προς εγγυτέρους εν Χριστω αδελφούς,
η) Ως προς τους εντολοδόχους διώκτας οι οποίοι απολαμβάνουν, τις απονομές τίτλων και διορισμών, ουχί τη επενεργεία του Αγίου Πνεύματος, αλλά ως είθισται να κανονίζονται κατά την πολιτείαν…
θ) Φτάνουμε στο δια ταύτα για την καταδίκην, πολλών κατά το παρελθόν, σήμερα του Μεθοδίου και Ειρηναίου, εις τον δια λιμού, λοιμού και ψυχικού μαρασμού, θάνατον.
ι) Τέλος, δια, ου μη γένοιτο…, απώλεια ζωής των ούτως δεδιωγμένων, χωρίς την δέουσα ιατρική βοήθεια και κυρίως την μη διάγνωση της αιτίας θανάτου… (όπως συνέβη τον τελευταίο καιρό με 17 γεροντάκια της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου).
Βεβαίως παντού ο «Τύπος» βοά, εντός και εκτός των Συνόρων, και ημείς καθευδομεν παρά θειν αλός. Δηλαδή, είναι εύκολο σήμερα να αδιαφορούμε για οτιδήποτε και να δείχνουμε απάθεια ακόμα και στα τραγικά γεγονότα που κάποιοι κοσμοεξουσιασται αρέσκονται να μας στερούν, όχι μόνο το πηγαίο Ορθόδοξο φρόνημα, αλλά και αυτούς ακόμα του Πνευματικούς Πατέρες μας, που εκπορεύονται από αυτό.
Έτσι, παρατηρείται σήμερα το σύνηθες άκουσμα "τι κρίμα;”, που θα ξεστομίσουμε λυπούμενοι σαν να ξεπληρώσαμε το χρέος σε γή και Ουρανό, ή με ένα «πω, πω τι αδικία», «ο καημένος ο Γέροντας τί τραβάει…» και άλλα χλιαρά ευτράπελα, οικτρά παράγωγα ανευθυνότητος. Αυτό που μετράει όμως, είναι η συνομολογία μετά των διωκόμενων Πατέρων και η επικοινωνία μας δια της νοεράς προσευχής, εν όσω ξέρουμε ότι για εμάς πάσχουν και υποφέρουν, φυλακίζονται και ταπεινώνονται παντοιοτρόπως, ΟΛΑ ΓΙΑ ΕΜΑΣ. Εμείς όμως, συνηθίσαμε την ένοχο σιωπή σαν σίγουρη και απρόσωπη μέθοδο υπεκφυγής.
Δυστυχώς, νομίζουμε ότι μόνο το τομάρι μας πονάει πολύ… των άλλων δε βαριέσαι, ας βγάλει κανένας άλλος το φίδι από την τρύπα! Αντί να αρπάξουμε το εκπεφρασμένο σε «βρεμένη σανίδα», κομποσκοίνι, μαζί με την δική μας προσωπική συμμετοχή, μέχρι το πεζοδρόμιο και κάθε μετερίζι. Έστω να προσομοιάσουμε, αν όχι να συσταυρωθώμεν, με τους «μετέπειτα» ΑΓΙΟΥΣ, αλλά «σήμερα» τους εκ του συστάδην μεγάλους αλλά ταπεινούς ομολογητάς της Ορθοδόξου Πίστεως, αυτούς που διώκονται επειδή δεν πρόδωσαν ποτέ, Μεθόδιον και Ειρηναίον.
Αθανάσιος Παπαγεωργίου
Ιατρός-Χειρουργός,
Διδάκτωρ του Παν/μιου Αθηνών
Πρόεδρος του Συλλόγου
«Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος»,
Παιανίας, τηλ. 210-6642641
Παιανίας, τηλ. 210-6642641
