Η κυρία «Βασούλα», «κατά κόσμον» Βασιλική -Παρασκευή Πεντάκη -Ρύντεν, σε σειρά βιβλίων της, υπό τον τίτλoν «Η αληθινή εν Θεώ Ζωή» και επίτιτλον «Διάλογοι με τον Ιησού», «αποκαλύπτει» εαυτήν. Ιδού ελάχιστα, χαρακτηριστικά κατά την γνώμη μας, αποσπάσματα από τα βιβλία της, τα οποία....
δημοσιεύουμε χωρίς σχόλια:
Σε διάλογο με τον «Ιησού»: «(Βασούλα): Μπορώ να Σ’ ευλογήσω και εγώ; (Ιησούς): Μπορείς. (Βασούλα): Τότε έχε τις ευλογίες μου Ιησού Χριστέ!» (Τετράδια 116, α 77).
Κι αλλού: «(Βασούλα): Του ζήτησα ξανά συγγνώμη και Τον ευλόγησα» (Τετράδια 116, α 195).
Και πιο κάτω: «Σ’ αγαπώ Κύριε και Σ’ ευλογώ. (Ιησούς): Εμείς, εμάς; (Βασούλα): Ναι Κύριε» (αυτόθι, σ. 280).
Σε άλλη συνομιλία: «(Ιησούς): Βασούλα, ευλόγησέ Με και ύμνησέ Με» (Τετρ. 2940, σ. 173).
Γι’ αυτό φαίνεται ο Χριστός μερικές φορές, από την χαρά Του «χαμογελούσε φανερώνοντας τα λακκάκια του» (Τετρ. 4155, σ. 191).
Στις 8. 1. 87 η «Βασούλα» γράφει: «Αποφάσισα να δείξω τα γραπτά σ’ ένα καθολικό ιερέα εδώ. Τα καταδίκασε λέγοντας ότι είναι έργα του διαβόλου κι ότι θα πρέπει να σταματήσω. Ο Ιησούς του είχε ζητήσει, αν ήθελε να σηκώσει το Σταυρό Ειρήνης και Αγάπης μαζί μου. Είπε ότι είναι εκ του πονηρού. Μού έδωσε να διαβάσω τρεις προσευχές: στον Αρχ. Μιχαήλ, στην Παναγία και στην Ιερή Καρδιά του Ιησού. Μού είπε να τις διαβάσω τις επόμενες μέρες και να δει τι θα συμβεί. Το έκανα. Ύστερα άφησα το χέρι μου ελεύθερο να γράψει και επί τέσσερεις μέρες έγραφα: «Εγώ, ο Γιαχβέ σε οδηγώ». Τέσσερεις μέρες στη σειρά» (Τετρ. 116, σ. 80).
Ο «Ιησούς», στην ερώτησή της: «Η καρδιά μετρά περισσότερο από τα ράσα;», απαντά: «Ναι, το σημαντικό είναι η καρδιά». Έτσι, η «Βασούλα» μπορεί να «παίρνει» «από το Χέρι Του τον Άρτο Του» (αυτόθι, σελ. 75 και 156) και τελικά ο «Ιησούς» της λέει: «Έλα, ας αναπαυθούμε ο ένας μέσα στον άλλο» (αυτόθι, σ. 147)
Εξ άλλου, ο «Ιησούς» την «διάλεξε να γίνει ο βωμός Του» (αυτόθι, σ. 187). Ο «Ιησούς» αποκαλύπτει και τα εξής για την «Βασούλα»: «Υπόλοιπό Μου, ενώσου μαζί Μου και ας γίνομε ένα, μαζί, μαζί θ’ αποκαταστήσουμε την Εκκλησία Μου» (Τετρ. 116, σ 224).
Ακόμη η «Βασούλα» ένεκα της ιδιαζούσης σχέσεώς της με τον «Ιησού» μπορεί να ευλογεί και τον κόσμον. Έτσι στις 23 Μαρτίου 1989, Μ. Πέμπτη, «ευλόγησε» την πόλη GARABANDAL, αφού προηγουμένως εκκλησιάστηκε στον Ρωμαιοκαθολικό ναό και βρήκε θαυματουργικά στο δωμάτιο του ξενοδοχείου της το άγαλμα της Παναγίας Φατιμά, που την «συνοδεύει σε όλες της τις συγκεντρώσεις», και έβαλε στα χέρια του αγάλματος ένα «ροδάριο» που είχε από το Medjugorge και αφού την «ξύπνησε» στις 8 π. μ. η Αγία Θηρεσία (Τετρ. 2940, σ. 96).
Με την αγάπη της «Βασούλας» προς τον «Ιησού» θα σωθούν ακόμη και οι ψυχές στο «καθαρτήριο», οι οποίες «περίμεναν να μεγαλώσει» η «Βασούλα»: «Με το να με αγαπάς διακαώς,. . . αρπάζονται από το καθαρτήριο πυρ. . . . Πόσο εξαρτώνται από σένα! Αχ, Βασούλα, θα τις βοηθήσεις;» (Τετρ. 116, σ. 227).
Η «Βασούλα» έχει υψηλό προορισμό: «Θεέ μου, εγώ προσωπικά είμαι βαφτισμένη Ελληνορθόδοξη. Σε ποιους αναφέρεσαι Κύριέ Μου; Στους καθολικούς ή στους προτεστάντες, σε αιρέσεις ή σε άλλες θρησκείες; Αν τολμώ και Σε ρωτώ, είναι γιατί υπάρχουν. (Ιησούς): Ω, Βασούλα, Βασούλα, είμαι Ένας, Εγώ ο Θεός είμαι Ένας. Τα παιδιά Μου δημιουργήθηκαν από το Χέρι Μου. Γιατί είναι όλα τα παιδιά Μου σκορπισμένα; Επιθυμώ την Ενότητα, θέλω όλα τα παιδιά Μου να ενωθούν. Είμαι Ένας Θεός και πρέπει να καταλάβουν ότι η Αγία Τριάδα είναι Μονάδα! Το Άγιο Πνεύμα, ο Άγιος Πατέρας και ο Ιησούς Χριστός ο Υιός, οι τρεις μαζί είναι Ένας. (Τετρ.. 116, σ. 146).
Η «ένωση», θα γίνη, βεβαίως, μέσω «του Πέτρου», δηλαδή του Πάπα της Ρώμης: «(Ιησούς): Στο Μήνυμά Μου ζητώ να ενωθούν οι Εκκλησίες Μου. . . . . Διάλεξα τον Πέτρο να είναι ο φύλακάς σας, να σας φυλάει μέσα στην Αλήθεια ως την Επιστροφή Μου, αλλά οι άνθρωποι Με παρήκουσαν. Διαιρέθηκαν ανακηρύσσοντας δικούς τους κανόνες. Αληθινά σάς λέγω, μην ακούτε εκείνους που αντιτίθενται στον Πέτρο, τον Πέτρο των Αμνών Μου, που είναι σήμερα ο Ιωάννης Παύλος Β’, γιατί είναι ο εκλεκτός Μου και ο αγαπημένος της Ψυχής Μου. Μην ακούτε εκείνους που τον καταδικάζουν, έχουν πλανηθεί. . . . . . να γυρίσετε όλοι στον Πέτρο και να γίνετε ένα, όπως ο Πατέρας κι Εγώ είμαστε Ένα» (Τετρ. 2940, σ. 45).
Ο χώρος δεν επιτρέπει να επεκταθούμε περισσότερο. Όμως νομίζουμε ότι αξίζει να μεταφέρουμε ακόμη μερικά αποσπάσματα: «4 Αυγούστου 1989: Χθες, ξύπνησα στη μέση της νύχτας και αντιλήφθηκα ότι το Άγιο Πνεύμα προσευχόταν για μένα το Πιστεύω. . . . . αντιλήφθηκα ότι η Φωνή του Αγίου Πνεύματος, προσευχόταν την προσευχή στον Αρχάγγελο Μιχαήλ» (Τετρ. 2940, σ. 162).
Σε κάποια συνάντηση καταγράφεται ο εξής διάλογος: «Ιησού, νομίζω ότι πρέπει να βιαστούμε. (Ιησούς): Πού; (Βασούλα): Στο ισόγειο, να κοιτάξω το φούρνο. (Ιησούς): Έλα, πάμε. 16 Μαΐου 1987» (Τετρ. 116, σ. 174). Την 1η Οκτωβρίου 1987 η «Βασούλα» γράφει για τον «Ιησού»: «Ήταν σαν να είχε μια ξαφνική ιδέα και σταμάτησε για να μου δείξει τους αστραγάλους μας δεμένους μαζί» (αυτόθι, σ. 272).
Κλείνομε το παρόν σημείωμα με ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από τις «αποκαλύψεις» της «Βασούλας». Στο κεφάλαιο «Μήνυμα Ενότητας» της 14ης Οκτωβρίου 1991 γράφει: «Δεν θέλω διαχειριστές μέσα στον οίκο Μου. Ενοποιήστε, για χάρη Μου, την εορτή του Πάσχα» και συνεχίζει: «Είμαι ορθόδοξη και μοιράζομαι τα πάντα με τους καθολικούς αδελφούς μου, και δεν διαφοροποιούμαι στο Όνομά Σου όταν είμαι μαζί τους, ούτε κι αυτοί μου φέρονται διαφορετικά απ’ ότι στους δικούς τους. Γνωρίζω επίσης ότι πολλοί απ’ αυτούς πηγαίνουν στις Ελληνικές ή Ρωσικές Ορθόδοξες εκκλησίες. . . » (Τετρ. 4155, σ. 283-284).
Είναι πάντως αξιοσημείωτο ότι η Επιτροπή για το δόγμα (Congregazione per la dotrina) του Βατικανού εξέδωσε ανακοίνωση εναντίον της «Βασούλας». Πολλά μπορεί κανείς να βρει στο άρθρο του Ρωμαιοκαθολικού π. Francois Dermine, Καθηγητού στο Πανεπιστήμιο της Bologna, με τον τίτλο: «Εκείνα τα ύποπτα μηνύματα της Βασούλας Ρύντεν» (περιοδικό Religioni e Sette nel mondo, έτος 1996, Νο1, σελ. 130-136), στο οποίο αποδίδονται βαριές κατηγορίες στην «Βασούλα». Ο ίδιος έχει γράψει και βιβλίο με τον τίτλον: «Βασούλα Ρύντεν, κριτική έρευνα», στο οποίον υποστηρίζει ότι η «Βασούλα» είναι «μια γνήσια προφήτιδα της «Νέας Εποχής», καθόσον, όπως υποστηρίζει ο ίδιος, παρουσιάζει δύο ουσιώδη χαρακτηριστικά αυτού του ρεύματος: την διακήρυξη της «νέας εποχής» (τάξεως) και την χρήση «τεχνικών» που χρησιμοποιεί για την «επικοινωνία της με τον Ιησού», που δεν απέχουν από την «αυτόματη γραφή». Ο ίδιος υποστηρίζει ότι η ίδια λέει μεν ότι είναι καθολική, αλλά κατ αυτόν ευρίσκεται «σε έδαφος ουδέτερο και απαράδεκτο» παρ’ όλον ότι φέρεται να «αισθάνεται το καθήκον να προσέρχεται σε όλα τα μυστήρια της Καθολικής εκκλησίας» (περιοδικό ως αν. , σ. 131 και 134).
Λυπούμεθα γιατί ελάχιστοι έστω κληρικοί της Ορθοδόξου Εκκλησίας έχουν παρευρέθη σε ομιλίες της «Βασούλας» δίδοντας της έτσι «πιστοποιητικά Ορθοδοξίας».
Εμείς δημοσιεύουμε επί του παρόντος το ως άνω κείμενο και καλούμε τον αναγνώστη να βγάλει μόνος του τα συμπεράσματα.
