Το «εξπρές» του Κυπριακού. Οι σοβαρές παγίδες μιας βιαστικής επίλυσης
Το Κυπριακό βρίσκεται στη πιο κρίσιμη φάση της ιστορίας του.
Η όποια απόφαση, εάν προκύψει κάποια από τη Γενεύη όπου βρίσκονται σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις, θα ορίσει το μέλλον του τρισχιλιετούς ελληνικού πολιτισμού του νησιού, αλλά και θα έχει άμεσες συνέπειες για την Ελλάδα.
Την ίδια ώρα, ο διεθνής παράγοντας πιέζει για συμφωνία και τα διεθνή μέσα, σιγοντάρουν με βαρυσήμαντους τίτλους και πολυσέλιδες αναλύσεις.
Έπειτα από 43 χρόνια πρέπει να υπάρξει λύση, υποστηρίζει ο διεθνής παράγοντας, αρκετοί Έλληνες και Κύπριοι πολιτικοί. Συμφωνεί και μια μεγάλη μερίδα πολιτών, η οποία ωστόσο έχει πλήρη άγνοια για την ιστορία, τις συνθήκες και τις συμφωνίες που έχουν διαμορφώσει τη σημερινή κατάσταση στο πολύπαθο νησί.
Αναλυτές τονίζουν ότι είναι μια χρυσή ευκαιρία για την ΕΕ, η οποία έχει υποστεί μια σειρά από ήττες το τελευταίο διάστημα, να αποδείξει ότι διαθέτει τους μηχανισμούς εκείνους που μέσα σε ένα δημοκρατικό πλαίσιο μπορούν να δώσουν τέλος σε μια ιστορική σύγκρουση δεκαετιών, να καταφέρει επιτέλους την πτώση του τελευταίου τείχους στην Ευρώπη.
Στη Γενεύη ο πρόεδρος της Κυπριακή Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης και ο εκπρόσωπος του ψευδοκράτους, ο κ. Μουσταφά Ακιντζί διαπραγματεύονται για την επανένωση του νησιού υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.
Μια συμφωνία ειρήνης στην Κύπρο είναι δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο να επιτευχθεί, δήλωσε ο απεσταλμένος των Ηνωμένων Εθνών Έσπεν Μπαρθ Άιντε
«Είμαστε τώρα στην τελική στιγμή. Είμαστε τώρα στην ώρα της αλήθειας», τόνισε ο Άιντε.
Όμως η αλήθεια, δεν είναι μια εύκολη λέξη και έννοια. Την αναζητούμε στην ιστορία με τη συνδρομή πολιτικών και αναλυτών, ελπίζοντας πως η αλήθεια του μέλλοντός μας δεν θα είναι όμοια με αυτή του παρελθόντος. Για να μην επιβεβαιώσουμε ακόμη μια φορά την τουρκική παροιμία: «Του Ρωμιού η γνώση ύστερα έρχεται».
Ακούγεται παράξενα και φερέλπιδα η εκτίμηση, του κ. Χριστόδουλου Γιαλλουρίδη, καθηγητή Διεθνούς Πολιτικής και διευθυντή του Κέντρου Ανατολικών Σπουδών για τον Πολιτισμό και την Επικοινωνία του Παντείου Πανεπιστημίου, ότι οι ελπίδες για συμφωνία στη Γενεύη είναι περιορισμένες.
Ο λόγος σύμφωνα με δηλώσεις του στη HuffPost Greece, είναι πως υπάρχουν θέματα σε εκκρεμότητα και περισσότερο απ΄όλα ότι η Τουρκία διεκδικεί εγγυήσεις και την παρουσία της στην περιοχή με στρατιωτική βάση στην Κύπρο. Το πιθανότερο, επισημαίνει, είναι πως θα υπάρξει αδιέξοδο.
Το θέμα είναι ποιος θα φορτωθεί την ευθύνη για την αποτυχία της διαπραγμάτευσης, συνεχίζει, ενώ στην ερώτηση γιατί τόση βιασύνη να κλείσει το Κυπριακό τώρα, απαντά πως ο διεθνής παράγοντας θεωρεί πως είναι το πιο εύκολο πρόβλημα της περιοχής και θέλουν μια εύκολη λύση.
Η Τουρκία, προσθέτει, διεκδικεί να θέσει όλη την Κύπρο υπό τον έλεγχό της και η παρεμβατική λειτουργία της είναι απειλή για την υπόσταση της Κύπρου.
«Αυτό δεν πρέπει να γίνει αποδεκτό, αντίθετα πρέπει να γίνει εμφανές και τονισθεί η ιμπεριαλιστική πολιτική της» λέει.
Μάλιστα ο κ. Γιαλλουρίδης, γεννημένος στην κατεχόμενη σήμερα Μόρφου, εκφράζει την αγωνία του για την επιβίωση της Κύπρου ως κρατικής οντότητας αλλά και του Ελληνισμού.
«Αυτό που με ενδιαφέρει δεν είναι η επιστροφή των εδαφών, αλλά η απουσία του τουρκικού ελέγχου, να μην έχει δικαιώματα στην Κύπρο η Τουρκία. Η Κύπρος πρέπει να διεκδικεί την ανεξαρτησία της από τον κλοιό της Τουρκίας», σημειώνει με έμφαση και υπενθυμίζει την περίπτωση της Ίμβρου και της Τενέδου οι οποίες, όπως μας λέει, είχαν αποδοθεί στην Τουρκία ως ημιανεξάρτητες περιοχές με τον ελληνικό πληθυσμό να ξεπερνά το 90%. «Όμως η Τουρκία υπό την καθοδήγηση ακαδημαϊκών προέβη σε ένα πείραμα και έστειλαν βαρυποινίτες να ζήσουν στο νησί. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα άρχισαν οι κλεψιές και οι βιασμοί και σταδιακά οι Έλληνες εγκατέλειψαν τον τόπο τους. Εάν χαθεί η Κύπρος χάνεται ο ελληνισμός».
Η Κύπρος έπρεπε να διεκδικήσει την όποια λύση μετά την αποχώρηση του Αττίλα, καλύτερα να κρατήσουμε το status quo όπως έχει τώρα με την Κυπριακή Δημοκρατία και να παλέψουμε για την αλλαγή των ισορροπιών, έχει δηλώσει επανειλημμένα εκλιπαρώντας να μην υπάρξει μια νέα προδοσία όπως αυτή της Ζυρίχης, να μην οδηγηθεί η Κύπρος στον έλεγχο της Τουρκίας και του βαθέως κράτους της γειτονικής χώρας και των ξένων δυνάμεων που θα μπορούν να εκβιάζουν την Αθήνα συνέχεια.
Όσον αφορά τον διεθνή παράγοντα σε σχέση με το φυσικό αέριο, ο κ. Γιαλλουρίδης με βεβαιότητα λέει ότι δεν τους νοιάζει ποιος θα έχει τον έλεγχο του φυσικού αερίου, αντίθετα επαναλαμβάνει πως εάν χαθεί το κράτος τότε χάνεται και το παιχνίδι.
«Το Κυπριακό κράτος δεν πρέπει να χαθεί, εάν γίνει αυτό χάνουμε το όποιο πλεονέκτημα, χάνουμε το παιχνίδι». Παράλληλα χαρακτηρίζει πως είναι πρωτοφανές να ελέγχεται από ξένες δυνάμεις το νησί, σχολιάζοντας πως αυτό είναι βρετανική ιδέα.
Για τις πιέσεις του διεθνούς παράγοντα να υπάρξει λύση τώρα λέει πως «το ότι πιέζουν οι ξένοι δεν σημαίνει ότι πρέπει να ενδώσουμε. Ας μείνουμε έτσι και να πιέζουμε, να διεκδικούμε λύση αναζητώντας τις κατάλληλες συνθήκες. Χρειάζεται αντίσταση».
Τον κίνδυνο της εξαφάνισης της Κυπριακής Δημοκρατίας που επισημαίνει ο κ. Γιαλλουρίδης τον υπογραμμίζουν και άλλοι συνομιλητές. Στη διάσκεψη της Γενεύης το σχέδιο που επεξεργάζονται οι εμπλεκόμενοι παίκτες είναι όπως τονίζει στη HuffPost Greece και ο κ. Μαρίνος Σιζόπουλος πρόεδρος του κυπριακού πολιτικού κόμματος ΕΔΕΚ – Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών, οδηγεί στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στη συνέχεια στην τουρκοποίηση του νησιού μέσω της παραμονής των τουρκικών στρατευμάτων, του καθεστώτος των εγγυήσεων, αλλά και του νέου κρατικού μορφώματος που θα είναι υπό τον έλεγχο της Τουρκίας.
«Είναι το σχέδιο Ανάν στη χειρότερη μορφή του» δηλώνει στη HuffPost Greece από τη Γενεύη όπου βρίσκεται στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων, ο κ. Σιζόπουλος, ο οποίος αξίζει να σημειωθεί ότι είναι ο μόνος πολιτικός αρχηγός που κατάγεται από τα κατεχόμενα.
Το κυπριακό κράτος, η Κυπριακή Δημοκρατία, είναι ένα κράτος μέλος της ΕΕ, αναγνωρισμένο από τον ΟΗΕ με όλα τα κυριαρχικά δικαιώματα που απορρέουν από τη νομιμότητα αυτής της οντότητας. Όμως στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ο πρόεδρος Αναστασιάδης δεν είναι σαφές εάν συμμετέχει υπό αυτή την ιδιότητα ή ως εκπρόσωπος της ελληνοκυπριακής κοινότητας, ενώ το νέο κρατικό μόρφωμα, εάν υπάρξει θα αφορά ένα Ελληνοκυπριακό ομόσπονδο κράτος και ένα Τουρκοκυπριακό ομόσπονδο κράτος. Σε αυτή την περίπτωση οι ελληνοκύπριοι θα έχουν απολέσει ότι κεκτημένο έχουν σήμερα.
«Είναι αλήθεια πως δεν είναι σαφές με ποια ιδιότητα συμμετέχει στις διαπραγματεύσεις ο κ. Αναστασιάδης» μας λέει ο κ. Σιζόπουλος. Από την πλευρά του ο κ. Γιαλλουρίδης μας ενημέρωσε πως ο κ. Νίκος Αναστασιάδης δήλωσε ότι συμμετέχει με διπλή ιδιότητα, αυτή του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και του εκπροσώπου της ελληνοκυπριακής κοινότητας.
Ωστόσο όπως μας ενημερώνει ο καθηγητής του Παντείου η τουρκική πλευρά δεν αναγνωρίζει την ιδιότητα του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και ο διεθνής παράγοντας που συμμετέχει στις διαπραγματεύσεις, δεν ακουμπάει το θέμα και δεν δίνει διευκρινίσεις, αφού άλλωστε δεν του έχει ζητηθεί κάτι τέτοιο. Όπως και να έχει, σχολιάζει ο κ. Γιαλλουρίδης ήταν θετική η τοποθέτηση του κ. Αναστασιάδη.
Όμως, αναλυτές λένε για το νέο κρατικό μόρφωμα που μπορεί να προκύψει, ότι θα πρόκειται για ένα κράτος παρωδία, πλήρες ελεγχόμενο από την Τουρκία, χωρίς κυριαρχικά δικαιώματα, χωρίς στρατό, με βρετανικές βάσεις, δυνάμεις του ΟΗΕ και του ΝΑΤΟ. Πρόκειται για κάτι πρωτάκουστο για ένα κράτος μέλος της ΕΕ, λέει ο κ. Σιζόπουλος. Δεν τους ενδιαφέρει εάν στην Κύπρο θα είναι ζουν Έλληνες ή Τούρκοι, σχολιάζει.
Από τη Γενεύη και ο κ. Σιζόπουλος δεν βλέπει να σημειώνεται εντυπωσιακή πρόοδος, έχουν ήδη συζητηθεί τα θέματα Διακυβέρνησης, οικονομίας και την Τετάρτη τεθεί το Εδαφικό. Στις 12 Ιανουαρίου εκτιμά ότι θα συζητηθεί σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών τα θέματα των εγγυήσεων και της ασφάλειας.
Το κόμμα του κ. Σιζόπουλου ζητεί κατάργηση και όχι αναθεώρηση των εγγυήσεων, δεν είναι δυνατόν μια χώρα μη μέλος της ΕΕ να είναι εγγυήτρια δύναμη, άλλωστε η Τουρκία δεν έχει υλοποιήσει καμία από τις διεθνείς συμφωνίες που έχει υπογράψει, εδώ αμφισβητεί ακόμη και τη Συνθήκη της Λωζάνης, λέει ο κ. Μαρίνος Σιζόπουλος. Αποχώρηση των στρατευμάτων πριν από τη λύση και είναι κατηγορηματικά αντίθετο στην όποια μεταβατική περίοδο. Λύση αφού τηρηθούν όλα τα συμφωνηθέντα, τονίζει ο επικεφαλής του ΕΔΕΚ. Όσον αφορά στο να τεθεί η όποια λύση σε δημοψήφισμα, θέτει ως προϋπόθεση να γίνει πρώτα απογραφή των τουρκοκυπριών από τον ΟΗΕ ώστε να αποκλειστούν οι έποικοι.
Μια μικρή - μεγάλη ιστορία
Όμως ο κίνδυνος για τον κ. Σιζόπουλο είναι ο κίνδυνος τουρκοποίησης του νησιού και υπενθυμίζει το σχέδιο του Νιχάτ Ερίμ που συντάχθηκε το 1956 κατ΄εντολή του τότε πρωθυπουργού της Τουρκίας Ατνάν Μεντερές και στο οποίο στηρίχθηκαν οι μακροχρόνιες επιδιώξεις της Τουρκίας στο κυπριακό ζήτημα. Με το σχέδιο αυτό, τέθηκαν οι βάσεις για τη διχοτόμηση του νησιού. Όμως από το 1950, όπως δήλωσε σε εκδήλωση του Άρδην που παρακολούθησε η HuffPost Greece, η Τουρκία αποφάσισε ότι δεν μπορεί να είναι ένα μεγάλο περιφερειακό κράτος ξηράς και για το λόγο αυτό έπρεπε να αποκτήσει θαλάσσια έξοδο για να ισχυροποιήσει το γεωστρατηγικό της ρόλο. Αυτή η έξοδος μπορούσε να γίνει προς το Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο. Αυτό το καταφέρνουν με την έκθεση του Νιχατ Ερίμ, όμως το 1955 με την παραβίαση των Σερβών και της Λωζάνης, έπειτα από λάθη της τότε ελληνικής κυβέρνησης, κατέστησε τον εαυτό της, ενδιαφερόμενο μέρος στο Κυπριακό μέσω από τη συμμετοχή της στη τριμερή διάσκεψη του Λονδίνου.
Όμως ο κίνδυνος για τον κ. Σιζόπουλο είναι ο κίνδυνος τουρκοποίησης του νησιού και υπενθυμίζει το σχέδιο του Νιχάτ Ερίμ που συντάχθηκε το 1956 κατ΄εντολή του τότε πρωθυπουργού της Τουρκίας Ατνάν Μεντερές και στο οποίο στηρίχθηκαν οι μακροχρόνιες επιδιώξεις της Τουρκίας στο κυπριακό ζήτημα. Με το σχέδιο αυτό, τέθηκαν οι βάσεις για τη διχοτόμηση του νησιού. Όμως από το 1950, όπως δήλωσε σε εκδήλωση του Άρδην που παρακολούθησε η HuffPost Greece, η Τουρκία αποφάσισε ότι δεν μπορεί να είναι ένα μεγάλο περιφερειακό κράτος ξηράς και για το λόγο αυτό έπρεπε να αποκτήσει θαλάσσια έξοδο για να ισχυροποιήσει το γεωστρατηγικό της ρόλο. Αυτή η έξοδος μπορούσε να γίνει προς το Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο. Αυτό το καταφέρνουν με την έκθεση του Νιχατ Ερίμ, όμως το 1955 με την παραβίαση των Σερβών και της Λωζάνης, έπειτα από λάθη της τότε ελληνικής κυβέρνησης, κατέστησε τον εαυτό της, ενδιαφερόμενο μέρος στο Κυπριακό μέσω από τη συμμετοχή της στη τριμερή διάσκεψη του Λονδίνου.
Στη συνέχεια απέκτησε δικαιώματα στην Κύπρο μέσα από τις συμφωνίες της συνθήκης της Ζυρίχης και του Λονδίνου το 1957 όταν οι Βρετανοί εκχώρησαν τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής στις ΗΠΑ και διατήρησαν την Κύπρο ως δικό τους στρατηγικό στόχο και χώρο και η Τουρκία αποκτά εγγυητικά και επεμβατικά δικαιώματα. Από το 1963, συνεχίζει ο Σιζόπουλος υπήρχαν συστηματικές προσπάθειες διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας με πρώτο το Σχέδιο Άτσεσον και η πορεία αυτή συνεχίζεται και φτάνει στο πραξικόπημα το 1974 και την τουρκική εισβολή. Όλα αυτά τα χρόνια η Τουρκία εκβίαζε με το σύνθημα της διχοτόμησης. «Ένωση εσείς, διχοτόμηση εμείς».
Ο κίνδυνος της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και τα σχέδια της Τουρκίας
Ο κ. Σιζόπουλος σημειώνει ότι η Τουρκία δεν ήθελε ούτε διχοτόμηση, ούτε και ένωση, αλλά ήθελε τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, γιατί τόσο η διχοτόμηση, όσο και η διπλή ένωση έφερνε την Ελλάδα στο μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας και η Άγκυρα ήθελε να αποφύγει με κάθε τρόπο την όποια παρουσία της Ελλάδας στην ανατολική Μεσόγειο για να μπορεί να επεκτείνει το δικό της γεωστρατηγικό της έλεγχο στην περιοχή.
Σύμφωνα με την ανάλυση του κ. Μαρίνου Σιζόπουλου με αυτό το τρόπο η Τουρκία μπορούσε να ελέγχει το ελληνοκυπριακό μέρος μέχρι που να της δοθεί η δυνατότητα, είτε μέσω αλλοίωσης του πληθυσμού, είτε μέσω άλλου τρόπου να προσαρτήσει ολόκληρη την Κύπρο. «Αυτός ο τουρκικός στόχος παραμένει αναλλοίωτος και σήμερα».
Για τον κ. Σιζόπουλο το πιο ισχυρό διαπραγματευτικό όπλο του ελληνισμού στην Κύπρο είναι η ενίσχυση και η διατήρηση της κρατικής υπόστασης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτό, σύμφωνα με τον ίδιο επιχειρήθηκε να ανατραπεί με το σχέδιο Ανάν το 2004.
Σήμερα επιχειρείται το νέο πολιτειακό μόρφωμα να μην είναι λειτουργικό, ο ξένος παράγοντας θέλει να έχει την κηδεμονία και όπως και στο παρελθόν να αποκλείσει τον ρωσικό παράγοντα από την περιοχή.
Ο κ. Μαρίνος Σιζόπουλος μιλάει για τον κίνδυνο να γίνει διασύνδεση του εδαφικού με το θέμα της ασφάλειας και της εκ περιτροπής προεδρίας και άλλων θεμάτων διακυβέρνησης του κράτους και δεύτερον να οδηγηθούν οι συνομιλίες σε μια πενταμερή, όπως ήθελε η Τουρκία, με στόχο ακριβώς την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Το ερώτημα που θέτει είναι πως είναι δυνατόν σήμερα ένα διεθνές πρόβλημα όπως το Κυπριακό, εισβολής, συνεχιζόμενης κατοχής, παραβίασης πολιτικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εθνοκάθαρσης, να επιχειρηθεί να επιλυθεί με απουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας.Τι σημαίνει σε μια διάσκεψη που θα παρευρίσκονται οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις και οι δύο κοινότητες και η ΕΕ ίσως να παρευρίσκεται με την ιδιότητα του παρατηρητή. Σημαίνει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία μετατρέπεται σε κοινότητα όπως η τουρκοκυπριακή; ή ότι αναβαθμίζεται η τουρκοκυπριακή σε επίπεδο πολιτικής οντότητας. Και τη νέα συμφωνία ποιος θα την υπογράψει; Η Κυπριακή Δημοκρατία ή το νέο πολιτειακό μόρφωμα που θα προκύψει;
Επιπλέον τονίζει ότι υπάρχει πρόβλεψη να υπάρχει μια μεταβατική περίοδος με ένα ενδιάμεσο κράτος που θα είναι η γέφυρα μεταφοράς των αρμοδιοτήτων της Κυπριακής Δημοκρατίας στο νέο μόρφωμα.
Κράτος; Ποιο κράτος
Για τη Διακυβέρνηση ο κ. Σιζόπουλος περιγράφει ένα ζοφερό σενάριο. Για παράδειγμα το υπουργικό συμβούλιο προβλέπεται ότι θα απαρτίζεται από επτά ελληνοκύπριους υπουργούς και τέσσερις τουρκοκύπριους. Για οποιαδήποτε απόφαση θα πρέπει να ψηφίζει τουλάχιστον ένας τουρκοκύπριος. Εάν δεν ψηφίσει η απόφαση δεν υιοθετείται. Σε περίπτωση μη υιοθέτησης απόφασης θα συστήνεται μια επιτροπή από τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο (ελληνοκύπριο και τουρκοκύπριο) και από δύο υπουργούς (δύο ελληνοκύπριοι και δύο τουρκοκύπριοι) θα προσπαθήσουν να βρουν λύση και εάν δεν τα καταφέρουν θα γίνει κλήρωση για να εξαιρεθεί ο ένας από τους τέσσερις για να πάρουν οι τρεις την απόφαση. Δηλαδή το 18% των τουρκοκυπριών μετατρέπεται σε πλειοψηφία και θα παίρνει αποφάσεις για σημαντικά ζητήματα. Το ίδιο θα συμβεί και στο νομοθετικό σώμα και στο Ανώτατο Δικαστήριο το ίδιο ΄θα γίνεται και όταν δεν επιτυγχάνεται λύση θα στέλνει εκπρόσωπο το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Για τη Διακυβέρνηση ο κ. Σιζόπουλος περιγράφει ένα ζοφερό σενάριο. Για παράδειγμα το υπουργικό συμβούλιο προβλέπεται ότι θα απαρτίζεται από επτά ελληνοκύπριους υπουργούς και τέσσερις τουρκοκύπριους. Για οποιαδήποτε απόφαση θα πρέπει να ψηφίζει τουλάχιστον ένας τουρκοκύπριος. Εάν δεν ψηφίσει η απόφαση δεν υιοθετείται. Σε περίπτωση μη υιοθέτησης απόφασης θα συστήνεται μια επιτροπή από τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο (ελληνοκύπριο και τουρκοκύπριο) και από δύο υπουργούς (δύο ελληνοκύπριοι και δύο τουρκοκύπριοι) θα προσπαθήσουν να βρουν λύση και εάν δεν τα καταφέρουν θα γίνει κλήρωση για να εξαιρεθεί ο ένας από τους τέσσερις για να πάρουν οι τρεις την απόφαση. Δηλαδή το 18% των τουρκοκυπριών μετατρέπεται σε πλειοψηφία και θα παίρνει αποφάσεις για σημαντικά ζητήματα. Το ίδιο θα συμβεί και στο νομοθετικό σώμα και στο Ανώτατο Δικαστήριο το ίδιο ΄θα γίνεται και όταν δεν επιτυγχάνεται λύση θα στέλνει εκπρόσωπο το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Με λίγα λόγια, αυτό που τονίζουν αναλυτές και φοβούνται και αρκετοί Ευρωπαίοι πολιτικοί είναι ότι η Τουρκία θα μπορεί να επηρεάζει τις πολιτικές αποφάσεις όχι μόνο της Κύπρου αλλά και της ΕΕ.
Για το τι διακυβεύεται μας μίλησε και ο πολιτικός αναλυτής και επικεφαλής του κινήματος Άρδην κ. Γιώργος Καραμπελιάς.
«Αυτό που διακυβεύεται μεσοπρόθεσμα είναι η παρουσία του ελληνισμού στην Κύπρο και μια λύση που θα οδηγήσει σε διάλυση της κυπριακής δημοκρατίας αναπόφευκτα θα οδηγήσει και σε σταδιακή τουρκοποίηση της Κύπρου, ενώ η οικονομική ανασφάλεια που θα προκύψει θα οδηγήσει τους ελληνοκύπριους να φύγουν από τον τόπο τους και να έρθουν στην Ελλάδα. Πρόκειται για μια μέθοδο που έχουν εφαρμόσει επανειλημμένα οι Τούρκοι» λέει ο κ. Καραμπελιάς και συνεχίζει λέγοντας πως τώρα η Ελλάδα ως εγγυήτρια δύναμη έχει παρουσία στο νησί, εάν όμως πάψουν να υφίστανται οι εγγυήσεις τότε οι Τούρκοι θα είναι παρόντες και η Ελλάδα θα είναι απούσα, αποκόπτεται και θα μείνουν μόνο οι Εγγλέζοι και οι Τούρκοι.
Στο ερώτημα πώς θα γίνει αυτό, μας εξηγεί ότι τα τουρκικά στρατεύματα είναι δίπλα, μόλις 45 ναυτικά μίλια και επανέρχονται ότι ώρα θέλουν. Άλλωστε οι Τούρκοι έχουν θέσει ζήτημα στρατιωτικών βάσεων και όλη η συζήτηση γίνεται επί των βάσεων. Ο συσχετισμός θα είναι ανισομερής.
Επίσης σύμφωνα με τον κ. Γιώργο Καραμπελιά, στο νέο πολιτειακό μόρφωμα υπάρχει πρόνοια στο Σύνταγμα όταν ένας τουρκοκύπριος υπουργός διαφωνεί επί της λήψης μια απόφασης τότε η απόφαση αυτή δεν μπορεί να ληφθεί. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι διαδικασίες στο υπουργικό συμβούλιο θα λαμβάνονται υπό την πίεση της Τουρκίας.
Επιπλέον, συνεχίζει, η εκ περιτροπής προεδρία σημαίνει ότι αναγνωρίζεται σε μια μειονότητα να έχει περιτροπής πρόεδρο και με αυτό τον τρόπο θα παρευρίσκεται, από το παράθυρο, η Τουρκία στην ΕΕ, άρα θα μπορούν να θέτουν βέτο. Μόνο η Γερμανοί έφεραν αντιρρήσεις και γιαυτό οι Τούρκοι δεν θέλουν την ΕΕ στην διαπραγμάτευση.
Διαβάστε επίσης:
Ακόμη προβλέπεται η συμμετοχή ξένου δικαστή όταν δεν καθίσταται εφικτό να ληφθεί μια απόφαση, αυτό δεν είναι ανεξάρτητο κράτος, είναι κωμωδία, επισημαίνει ο κ. Καραμπελιάς και συνεχίζει με το εδαφικό και την επιστροφή των περιουσιών λέγοντας πως από τη στιγμή που δεν μπαίνει ο όρος της επιστροφής όλων των περιουσιών τότε αναγνωρίζονται οι έποικοι, ενώ όσοι δεν έχουν υπηκοότητα αναγνωρίζονται ως ξένοι υπήκοοι εργαζόμενοι και κάποια στιγμή θα πάρουν και αυτοί υπηκοότητα.
Είναι στρατηγικής σημασίας η σχέση Ελλάδας - Κύπρου. Τα δύο κράτη ήταν δύο ψήφοι στην ΕΕ κάτι πολύ σημαντικό, αυτό κινδυνεύει να αλλάξει, σχολιάζει ο ίδιος.
Επίσης, κάνει αναφορά στη σύγκρουση Αιγύπτου και Τουρκίας και στο ρόλο της Κύπρου και της Ελλάδας, λέγοντας ότι ο ρόλος των δύο ελληνικών κρατών ενισχύει τον ελληνισμό ως παράγοντα στην Μέση Ανατολή, το αντίθετο, συνεχίζει ο κ. Καραμπελιάς, σμικραίνει δραματικά την Ελλάδα και αρχίζει ο δρόμος για τη σταδιακή συρρίκνωση του ελληνικού κράτους. Είναι η τελευταία παρουσία του ελληνισμού στη Μέση Ανατολή, μόνο λαοί που θέλουν να αυτοκτονήσουν μπορούν να κάνουν τέτοιες κινήσεις, υπογραμμίζει ο κ. Καραμπελιάς για τις επιπτώσεις στήριξης μια συμφωνίας με τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά.
Για το ρόλο του διεθνούς παράγοντα ο κ. Γιώργος Καραμπελιάς, σχολιάζει πως οι ΗΠΑ πλέον δεν έχουν καλές σχέσεις με τον Ερντογάν και θέλουν μέσω του πετρελαίου και του φυσικού αερίου οι αγωγοί να περάσουν από την Τουρκία και όχι από την Κρήτη, με τον τρόπο αυτό, εξηγεί, θέλουν να «δέσουν» την Τουρκία στη Δύση, άρα της προσφέρουν Κύπρο και Ελλάδα ως αντάλλαγμα για τις ήττες που η γειτονική χώρα υπέστη στα ανατολικά.
Το ίδιο ισχύει και για την ΕΕ, αφού και αυτή θέλει την Τουρκία, έναν μεγάλο εταίρο και σημαντικό παράγοντα, δεδομένου και το προβλήματος με το προσφυγικό. Πρόκειται για μια ενιαία στρατηγική, όμως υπάρχουν δυνάμεις στην ΕΕ που αντιδρούν όπως ο Φιγιόν και η Λεπέν που είναι αντίθετοι στη στρατηγική «να κρατήσουμε την Τουρκία».
Όλα αυτά οδηγούν στην υποβάθμιση (περαιτέρω) της Ελλάδας στη γεωπολιτική σκακιέρα.
Ωστόσο ο κ. Καραμπελιάς πιστεύει ότι το «παιχνίδι» μπορεί να το γυρίσει η Ελλάδα, καθώς έχουν αλλάξει τα διεθνή δεδομένα. Η Τουρκία, λέει, έχει ηττηθεί σε όλα τα μέτωπα, με τους τζιχαντιστές αλλά και με την αδυναμία επίλυσης του ζητήματος με τους Κούρδους, όπως και με την ήττα που υπέστη στη Συρία στην προσπάθειά της να ρίξει τον Ασάν. Τελικά κατέληξε να αναγνωρίσει το καθεστώς Ασάντ, με το να υποχρεωθεί και να αποδεχθεί την επικυριαρχία της Ρωσίας.
Επίσης η αντίθεση με την Αίγυπτο σημαίνει ότι βρίσκεται σε αντίθεση με τον αραβικό ύ παράγονται, αφού η Αίγυπτος είναι η σημαντικότερη αραβική χώρα.
Τέλος, στη Συρία ο Άσαντ θα κρατηθεί σε μια συμμαχία όπου την πλειοψηφία των δυνάμεων την έχουν οι χριστιανοί, οι οποίοι είναι περισσότεροι από τους Αλεβίτες και στο επόμενο κράτος θα παίζουν σημαντικό ρόλο στη διακυβέρνηση της χώρας. Όλα αυτά μπορεί να τα αξιοποιήσει η Ελλάδα συν του ό,τι το Ισραήλ δεν είναι διατεθειμένο να δεχθεί μια τουρκοποίηση της Κύπρου. Ακόμη και αποδυναμωμένη η Ελλάδα, εάν καταφέρει και έχει σταθερή πλεύση θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις, καταλήγει ο κ. Γιώργος Καραμπελιάς.
