Μια από τις προσφιλείς διπλωματικές τακτικές του Παπισμού είναι τα συχνά ταξίδια των εκάστοτε «Παπών» σε διάφορα μέρη του κόσμου,
με σκοπό να προωθηθούν οι ιμπεριαλιστικοί στόχοι του και να προβληθεί διεθνώς και με κάθε τρόπο η διπλή παγκόσμια εξουσία του «Πάπα»,
πολιτική και εκκλησιαστική, ως αρχηγού κράτους και ως αρχηγού της πιο μεγάλης σε αριθμό πιστών «Εκκλησίας», (περίπου 1.000.000.000 πιστοί), σε σύγκριση με όλες τις άλλες θρησκείες του πλανήτη. Μάλιστα δεν αρκούνται να επισκέπτονται χώρες με πολυπληθείς οπαδούς, όπως λόγου χάρη στις χώρες της Νοτίου Αμερικής, (Αργεντινή, Βραζιλία κ.α.), αλλά και χώρες με ελάχιστο, ή ανύπαρκτο, παπικό πληθυσμό, (π.χ. αραβικές χώρες). Ιδιαιτέρως αρέσκονται να επισκέπτονται Ορθόδοξες χώρες, παρά τον ελάχιστο αριθμό οπαδών των και παρά τις σφοδρές αντιδράσεις των πιστών. Φροντίζουν να καλύπτονται πάντοτε υπό την διπλωματική «ομπρέλα» του «αρχηγού κράτους», και να «προσκαλούνται» από τις πολιτικές αρχές των κρατών, οι οποίες προσδοκούν πολιτικά και διπλωματικά οφέλη από την επίσκεψή των. Αυτό για παράδειγμα συνέβη πριν από 19 χρόνια, το 2001, όταν η τότε πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της χώρας μας προσκάλεσε τον τότε «Πάπα» Ιωάννη – Παύλο τον Β΄ στην Αθήνα.
Τον τελευταίο καιρό διαδίδεται από εφημερίδες και το διαδίκτυο, (χωρίς ωστόσο να έχει επιβεβαιωθεί επισήμως από την πολιτική και εκκλησιαστική ηγεσία της χώρας), ότι ο νυν «Πάπας» κ. Φραγκίσκος θα επισκεφτεί για δεύτερη φορά την Ελλάδα, μετά την πρώτη επίσκεψή του στη Λέσβο το 2016, με αφορμή τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, τους οποίους ήρθε δήθεν για να συμπαρασταθεί. Σύμφωνα με το ιστολόγιο «Βήμα Ορθοδοξίας»: «Διαβάζουμε σε έγκυρη ιταλική εφημερίδα για: ‘Το πιθανό ταξίδι. Ο Πάπας στην Ελλάδα με τον Βαρθολομαίο Α΄ στα βήματα του Παύλου’: ‘Στην Ελλάδα στα βήματα του Αποστόλου Παύλου. Στους τόπους της πρώτης Εκκλησίας μαζί με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Πιθανή στάση και στην Κύπρο’. Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, σύμφωνα με ορθόδοξες και παπικές πηγές, το παπικό ταξίδι θα περιλαμβάνει τους Φιλίππους, πρώτη πόλη του κηρύγματος του Αποστόλου Παύλου στην Ευρώπη. Η προετοιμασία του ταξιδιού άρχισε ήδη από τις 23 Οκτωβρίου του 2019, όταν ο καρδινάλιος Λεονάρντο Σάντρι, υπεύθυνος για τις ανατολικές εκκλησίες, συναντήθηκε με τον υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδος Νίκο Δένδια. Η συνάντηση επαναλήφθηκε τον Νοέμβριο. Στις 18 Νοεμβρίου ο Πάπας Φραγκίσκος παρέλαβε επίσημη πρόσκληση εκ μέρους του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Θα είναι η δεύτερη επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου σε ελληνικό έδαφος μετά την ‘ιστορική επίσκεψη’ μαζί με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο στη Λέσβο τον Ιούλιο του 2016».
Σχετικό είναι και το δημοσίευμα στην εφημερίδα «Στύλος Ορθοδοξίας»: «Κυβέρνηση και Εκκλησία, (Οικουμενικό Πατριαρχείο και Αρχιεπισκοπή), σε συνεργασία με την Ουάσιγκτον και το Βατικανό προετοιμάζουν πυρετωδώς επίσημη επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου στην Ελλάδα μέσα στο 2020. Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες η επίσκεψη θα έχει ως απώτερο στόχο και σκοπό την ανάπτυξη του θρησκευτικού τουρισμού και ειδικά του προγράμματος στα βήματα του Αποστόλου Παύλου. Η επίσπευση στην εφαρμογή του σχεδίου φέρεται να αποτελεί πρόταση του Αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα Τζ. Πάϊατ, που αποβλέπει στην άμεση κάλυψη των κενών, που παρατηρούνται στα προσκυνήματα από την απουσία των Ρώσων προσκυνητών. Στην ουσία, όμως, στοχεύει στην περαιτέρω δυτικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, μέσω της προώθησης του οικουμενισμού και των οικονομικών στοιχείων που την συνοδεύουν… Το άνοιγμα των ορθοδόξων προσκυνημάτων σε προσκυνητές της Παπικής και προτεσταντικής θρησκευτικής κοινότητας ευελπιστούν πως θα αποτελέσει τη βάση αφομοίωσης των δυτικών μοντέλων διαβίωσης από τους Έλληνες… Αυτό σημαίνει απομάκρυνση από την Ορθόδοξη Ρωσία και προσέγγιση προς το Βατικανό και εν γένει τη Δύση….Δεν αποκλείεται, εάν υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες να πραγματοποιηθεί και επίσκεψη αστραπή του Πάπα Φραγκίσκου στο Άγιο Όρος, σε συγκεκριμένη Αγιορείτικη Μονή… η αδελφότητα της οποίας ταυτίζεται απολύτως με την πολιτική του Οικουμενικού Πατριαρχείου»!
Κατ’ αρχήν κανείς δεν είναι αντίθετος στην επίσκεψη του οιουδήποτε στη χώρα μας, διότι αυτό υπαγορεύει η δημοκρατική μας ελληνορθόδοξη Παράδοση. Εξ’ άλλου ο Ορθόδοξος λαός μας διακρίνεται για την παραδοσιακή ευγένειά του, τα φιλόξενα αισθήματά του και τον απόλυτο σεβασμό του στην ελευθερία της συνείδησης του οιουδήποτε. Επίσης προς το πρόσωπο τού «Πάπα» Φραγκίσκου δεν έχουμε κάποιο προσωπικό μίσος. Αντίθετα μάλιστα τον αγαπούμε, ως εικόνα του Θεού και προσευχόμαστε για την μετάνοια και την σωτηρία του.
Ωστόσο στην περίπτωση της επισκέψεώς του στην Ελλάδα τα πράγματα αλλάζουν, δεν είναι τόσο απλά. Ο κ. Φραγκίσκος δεν θα έρθει ως απλός αρχηγός κράτους, όπως όλοι οι αρχηγοί κρατών, ή ως απλός προσκυνητής των «βημάτων του Αποστόλου Παύλου», οπότε στην περίπτωση αυτή θα ήταν ευπρόσδεκτος. Δεν θα έρθει μετανοημένος για τις δεκάδες αιρετικές διδασκαλίες που επισώρευσε ο Παπισμός ανά τους αιώνες και για τους ποταμούς αίματος των ομολογητών της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Δεν θα έρθει για να απαρνηθεί το δαιμονικό πρωτείο εξουσίας εφ’ όλης της Εκκλησίας, την αποδοχή του οποίου απαιτεί από τους πάντες. Δεν θα έρθει για να ζητήσει συγνώμη για τα διαχρονικά εγκλήματα του Παπισμού, όπως αναφέραμε, εις βάρος της Ορθοδοξίας και της ανθρωπότητος γενικότερα, για τα οποία θα γίνει λόγος παρά κάτω με πολλή συντομία.
Θα έρθει αμετανόητος, κουβαλώντας πάνω του όλες τις πλάνες και τις αιρέσεις του Παπισμού, με πρώτη και κυριότερη το φρικτό και δαιμονικό πρωτείο, ως ο «αντιπρόσωπος (vicarius) του Χριστού στη γη», προκειμένου να κατοχυρώσει και έμπρακτα την οικουμενική του αναγνώριση, ακόμη και από τούς Ορθοδόξους. Αυτή τη φορά μάλιστα θα έρθει με περισσότερο «αέρα» και έπαρση σε σχέση με την προηγούμενη επίσκεψή του, διότι δυστυχώς η «Σύνοδος» της Κρήτης, η οποία κάθε άλλο παρά Ορθόδοξη Σύνοδος ήταν, έχει αναγνωρίσει τον Παπισμό ως αληθή «Εκκλησία». Είναι λοιπόν υπερβέβαιο, ότι πέρα από τις τιμές αρχηγού κράτους τις οποίες θα του αποδώσει η πολιτική ηγεσία της χώρας, θα του αποδοθούν και ύψιστες εκκλησιαστικές τιμές ως αρχηγού της «Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας», τόσο από τον Οικουμενικό Πατριάρχη, όσο και από τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών.
Όμως εδώ τίθεται το καυτό ερώτημα: Η απόδοση εκκλησιαστικών τιμών, (αντί ελέγχων), σε έναν αιρεσιάρχη είναι σύμφωνη με την Ορθόδοξη Παράδοσή μας; Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας ουδέποτε στο παρελθόν τίμησε αιρεσιάρχες. Αντίθετα μάλιστα συγκροτούσε Συνόδους, στις οποίες ήλεγχε τις κακοδοξίες των και τους απέκοπτε από το σώμα της Εκκλησίας. Και το έκανε αυτό όχι από μίσος, αλλά από αληθινή αγάπη, με σκοπό να συναισθανθούν την πλάνη τους και να μετανοήσουν. Επομένως η απόδοση εκκλησιαστικών τιμών στον «Πάπα» Φραγκίσκο, σε έναν αμετανόητο αιρεσιάρχη, προσβάλλει και ακυρώνει στην πράξη σειρά Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων, που καταδίκασαν τον Παπισμό ως αίρεση. Προσβάλλει επίσης και ακυρώνει τους αγώνες των μεγάλων αντιπαπικών αγίων της Εκκλησίας μας, όπως ο Μέγας Φώτιος, ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός κ.α. Υποδεχόμενοι τον Πάπα με ύψιστες εκκλησιαστικές τιμές, δείχνουμε στην πράξη ότι δεν τον αγαπούμε αληθινά, διότι δεν τον βοηθούμε να μετανοήσει. Αντίθετα μάλιστα, γινόμαστε αιτία να σκληρύνεται όλο και περισσότερο στην αμετανοησία.
Πέραν αυτών, η επίσκεψη του Πάπα θα έχει και πολλές άλλες τραγικές συνέπειες για την Ορθόδοξη πατρίδα μας και γενικότερα για την Ορθοδοξία. Θα απαριθμήσουμε μερικές:
α) Θα προκαλέσει για μια ακόμη φορά βαρύτατο σκανδαλισμό του πιστού λαού του Θεού. Θα αμβλύνει το Ορθόδοξο αισθητήριό του και θα επιφέρει στη συνείδηση του σύγχυση των ορίων μεταξύ Εκκλησίας και αιρέσεως.
β) Θα προωθήσει τον λαϊκό Οικουμενισμό, διότι θα δοθεί παγκοσμίως, σε Ορθοδόξους και ετεροδόξους, η εντύπωση, ότι με τον Παπισμό είμαστε μια Εκκλησία και δεν μας χωρίζει τίποτε.
γ) Θα βαθύνει ακόμη περισσότερο το εξ’ αιτίας του αντικανονικού και ακύρου ουκρανικού Αυτοκεφάλου δημιουργηθέν πανορθόδοξο σχίσμα, πράγμα το οποίο θέλει διακαώς ο «Πάπας». Ήδη στο προηγούμενο άρθρο μας κάναμε λόγο για την αμοιβαία προσπάθεια Φαναρίου και Βατικανού για την «ένωση των Εκκλησιών», μέσω των ουνιτών της Ουκρανίας και των σχηματικών του Επιφανίου.
δ) Με την ψευδή εικόνα που δίνουμε προς τα έξω, ότι με τους παπικούς είμαστε ένα, μια Εκκλησία, αποθαρρύνουμε όσους από τους παπικούς θέλουν να απαρνηθούν τον Παπισμό και να γίνουν Ορθόδοξοι.
ε) Ενθαρρύνουμε και νομιμοποιούμε την παράνομη και ύπουλη προσηλυτιστική δράση της Ουνίας, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες χώρες.
στ) Υποδεχόμενοι τον Πάπα, αμνηστεύουμε και διαγράφουμε από την ιστορική μας μνήμη τα διαχρονικά εγκλήματα του Παπισμού εις βάρος της Ορθοδοξίας και γενικότερα των ατόμων και των λαών διά μέσου των αιώνων. Εγκλήματα για τα οποία δεν μετανόησαν έμπρακτα, ούτε ο νυν Πάπας, ούτε οι προκάτοχοί του. Απαριθμούμε μερικά:
Οι εκάστοτε «Πάπες» απέδειξαν στο διάβα των αιώνων τα πλέον ανθελληνικά τους αισθήματα και προθέσεις. Το Γένος μας μόνο μίσος και εκδίκηση έχει να θυμάται από το Βατικανό. Με τις φοβερές και φονικές σταυροφορίες διέλυσαν την χριστιανική αυτοκρατορία μας, την ένδοξη Ρωμανία και επιτάχυναν και διευκόλυναν την οθωμανική προέλαση και κατάκτηση της Ορθόδοξης Ανατολής. Όταν κατά την διάρκεια της Δ΄ Σταυροφορίας, το 1204, οι Φράγκοι κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη, με τις ευλογίες του «Πάπα» Ιννοκεντίου του Γ΄, επιδόθηκαν σε τέτοιους βανδαλισμούς, καταστροφές, αρπαγές και λεηλασίες, ώστε δεν έχουν ιστορικό προηγούμενο. Κατά την διάρκεια της Φραγκοκρατίας τον 13ον αιώνα, οι Ορθόδοξοι Έλληνες υπέφεραν τα πάνδεινα από τους παπικούς, με τις ευλογίες και εντολές των εκάστοτε Παπών.
Δεν έκαναν σχεδόν τίποτε για να αποτρέψουν την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης, (1453), από τους Τούρκους.
Στα τετρακόσια χρόνια της οθωμανικής δουλείας ουδεμία κίνηση έγινε από το Βατικανό για την απελευθέρωσή μας, παρά τις αμέτρητες εκκλήσεις για βοήθεια. Αντίθετα μάλιστα, εκμεταλλεύονταν την τουρκική καταπίεση, σύναπτε συνθήκες με την Υψηλή Πύλη, για να προστατεύει τους παπικούς υπηκόους της και το χειρότερο: για να μπορεί να κάνει ελεύθερα προσηλυτισμό μέσω της πληθώρας των φανατικών μισιοναρίων του. Ας σημειωθεί πως οι συμπαγείς παπικοί πληθυσμοί στην οθωμανική αυτοκρατορία, (π.χ. Κυκλάδες), δεν γνώρισαν τουρκική σκλαβιά!
Κατά την περίοδο της Ελληνικής Επαναστάσεως ουδεμία βοήθεια, ούτε καν λεκτική στήριξη, υπήρξε προς το αγωνιζόμενο Έθνος μας από το Βατικανό. Μάταια παρακαλούσε ο ηρωικός Επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός τον τότε «Πάπα» να βοηθήσει, έστω διπλωματικά, την Ελλάδα!
Όταν κατά την καταστροφή της Μικράς Ασίας ο Κεμάλ Ατατούρκ έσφαζε και ρήμαζε και γινόταν εκεί όργιο γενοκτονίας του Ποντιακού και Μικρασιατικού Ελληνισμού, ο «Πάπας» συνέχαιρε τον Κεμάλ Ατατούρκ.
Για την άνανδρη εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο το 1974 και για τις πρωτοφανείς θηριωδίες των δεν βρήκε να πεί ούτε ένα λόγο συμπαραστάσεως ο «Πάπας» προς τους δοκιμαζομένους Κυπρίους αδελφούς μας.
Ουδεμία φωνή διαμαρτυρίας υπήρξε από το Βατικανό κατά την άνανδρη και δόλια επίθεση του φασιστικού ιταλικού κράτους κατά της πατρίδος μας το 1940. Μια πληθώρα στρατιωτικών παπικών «ιερέων» στήριζαν τους φασίστες Ιταλούς εισβολείς στο μέτωπο της Αλβανίας και τους συνόδευσαν στην κατακτημένη Ελλάδα. Είναι επίσης γνωστό ότι το Βατικανό ζητούσε από τους Έλληνες παπικούς να «σημαδεύουν» τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους, ώστε να μην βομβαρδίζονται από τα ιταλικά αεροπλάνα (π.χ. στην Πάτρα)!
Τέλος δεν είδαμε την παραμικρή, (αν όχι οικονομική), τουλάχιστον διπλωματική στήριξη της χώρας μας στην οικονομική κρίση των τελευταίων ετών. Μόνο κάποια σπασμωδικά «κροκοδείλια δάκρυα», χύθηκαν, για το θεαθήναι!
Τι να πούμε για Ιερά Εξέταση, τη νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου, με τη σφαγή 29000 Γάλλων Ουγενότων, την συστηματική εξόντωση Ορθοδόξων διά της Ουνίας στην Ανατολική Ευρώπη, τη γενοκτονία 880.000 Σέρβων Ορθοδόξων αδελφών μας κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου; Γενοκτονία για την οποία όχι μόνον δεν έδειξε την παραμικρή μετάνοια το Βατικανό, αλλά αντιθέτως μάλιστα, «αγιοποίησε» τον αυτουργό αυτής της γενοκτονίας, στυγνό εγκληματία και δολοφόνο Καρδινάλιο του Ζάγκρεμπ Αλουΐσιο Στέπινατς. Τα έχουμε ήδη σχολιάσει σε παλαιότερες ανακοινώσεις μας.
Ωστόσο τα εγκλήματα του Βατικανού συνεχίστηκαν και στα νεώτερα χρόνια.
Στις 17.6.1993 ο τότε Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου αποκάλυψε με άρθρο του στην εφημερίδα «Τα Νέα» πως «στην διάλυση της Γιουγκοσλαβίας συνεργάστηκε το Βατικανό με την Γερμανία». Ο πολιτικός και πρώην Υπουργός Εθνικής Αμύνης Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος «απεκάλυψε στην Δυτικοευρωπαϊκή Ένωση ότι η παπική τράπεζα I.D.R έστειλε στον Κροατικό στρατό 2.000.000 δολλάρια για την αγορά όπλων, που θα χρησιμοποιηθούν εναντίον των Ορθοδόξων Σέρβων».1 Εντυπωσιακή είναι και η ανατριχιαστική αποκάλυψη του πρώην Υπουργού Γ. Ρωμαίου, ότι σε επίσκεψη διπλωματών στο Βατικανό κατά τον πόλεμο της Βοσνίας, ο «Πάπας» τους συνέστησε: «Αφοπλίστε τους Σέρβους ή εξοπλίστε τους Μουσουλμάνους».2 Επίσης έγινε γνωστό ότι «ο ‘Πάπας’ Βενέδικτος ο ΙΣΤ΄ δέχτηκε τον σχισματικό επίσκοπο των Σκοπίων ως αρχηγό της ανύπαρκτης Εκκλησίας της Μακεδονίας», και «απηύθυνε χριστουγεννιάτικες ευχές στη Μακεδονική γλώσσα, ενεργών εναντίον των εθνικών συμφερόντων μιάς Ορθόδοξης χώρας, της Ελλάδος.»3
Για όλα τα παραπάνω αντορθόδοξα εγκλήματα του Βατικανού, ή τις ανθελληνικές ενέργειές του, δεν ακούσαμε από τον λαλίστατο κ. Φραγκίσκο ούτε ίχνος συγνώμης, ούτε την παραμικρή μεταμέλεια. Πως λοιπόν να του επιτρέψουμε να έρθει και να τον υποδεχτούμε με εκκλησιαστικές τιμές, με το βεβαρυμμένο ποινικό μητρώο του Παπισμού που τον συνοδεύει; Πώς να τον υποδεχτούμε, αφού δεν έχει μετακινηθεί από τις πλάνες του παπισμού ούτε στο ελάχιστο, ενώ παραμένει πιστός στην ανθελληνική γραμμή του Βατικανού και δεν αποκηρύσσει το εγκληματικό παρελθόν του; Τον Πάπα οφείλουμε να τον υποδεχθούμε μόνον «ιματισμένον και σωφρονούντα», μετανοημένο, όπως ο άσωτος υιός της παραβολής και όχι αμετανόητο και επηρμένο.
Επομένως έχουμε καθήκον και υποχρέωσή να αντιδράσουμε με οποιοδήποτε νόμιμο μέσο και πολιτισμένο τρόπο στην επίσκεψη του κ. Φραγκίσκου στην ποτισμένη με αίματα αγίων και ηρώων της πατρίδας μας! Ας έρθει ως απλός προσκυνητής, διαφορετικά ως «Πάπας», είναι ανεπιθύμητος! Η Ελλάδα μας, όπως και όλες οι Ορθόδοξες χώρες δεν ανήκουν στην «ελέω Θεού» δικαιοδοσία του, διότι για μας το ολέθριο παπικό δόγμα του πρωτείου εξουσίας αποτελεί κατάφωρη κακοποίηση της Ευαγγελικής Διδασκαλίας και φρικτή ύβρη κατά του Θεού!
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
