Οι Ιταλοί φωτογράφισαν ένα δοχείο που περιείχε περισσότερα από τρία κιλά μάτια Σέρβων
Μετά το πέρας του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και τη διάλυση της Αυστροουγγαρίας, δημιουργήθηκε η Γιουγκοσλαβία, ως ομόσπονδο κράτος, παρά την αντίδραση Κροατών, Βοσνίων και Σλοβένων, οι οποίοι επιθυμούσαν την ανεξαρτησία τους. Στην Κροατία το υπέρ της ανεξαρτησίας κίνημα γρήγορα πήρε εξτρεμιστική μορφή, κατευθυνόμενο υπό τον διαβόητο Άντε Πάβελιτς, αρχηγό της οργάνωσης Ουστάσι.
Υποβοηθούμενοι από τον Μουσολίνι, ο οποίος επεδίωκε τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, εποφθαλμιώντας δαλματικά εδάφη, οι Ουστάσι δολοφόνησαν τον βασιλιά της Γιουγκοσλαβίας Αλέξανδρο, το 1934. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής εισβολής οι Κροάτες που υπηρετούσαν στον Γιουγκοσλαβικό στρατό, είτε λιποτάκτησαν, είτε ενώθηκαν με τους Γερμανούς. Σε αντάλλαγμα, τον Απρίλιο του 1941, Χίτλερ και Μουσολίνι συμφώνησαν στη δημιουργία ενός ανεξάρτητου κροατικού βασιλείου, βασιλιάς του οποίου ορίστηκε ένας ανεψιός του Ιταλού βασιλιά και πρωθυπουργός ανέλαβε ο φανατικός Πάβελιτς.
Αμέσως μόλις έλαβε την αρχή ο Πάβελιτς, με τη στενή συνεργασία της κροατικής Καθολικής Εκκλησίας, υπό τον καρδινάλιο Αλοΐσιο Στέπινατς, άρχισε τον διωγμό των 2.000.000 Σέρβων που ζούσαν στα εδάφη του νέου κροατικού κράτους. Ο διωγμός αυτός, που διήρκεσε μέχρι τις αρχές του 1945, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την εποχή των Ούννων του Αττίλα και της Ιεράς Εξέτασης, ίσως μάλιστα ο Αττίλας και οι ιεροεξεταστές να μπορούν να χαρακτηριστούν πιο φιλάνθρωποι!
Οι Ουστάσι, με τις ευλογίες του Στέπινατς και την ανοχή, τουλάχιστον, του Βατικανού, διέπραξαν απερίγραπτα εγκλήματα κατά των Σέρβων. Ακόμα και λιγότερο φανατικοί Κροάτες, όπως ο πολιτικός Πρβόσλαβ Γκρίζογκονο, δεν άντεξε τόση βαρβαρότητα και απέστειλε επιστολή, το 1942, στον καρδινάλιο Στέπινατς, ζητώντας του να επέμβει -ματαίως βέβαια- για να σταματήσει η σφαγή.
Σφαγές Σέρβων από τους Ουστάσι
Γράφει στην επιστολή του ο Πρβόσλαβ Γκρίζογκονο: «Η σφαγή των Σέρβων άρχισε την πρώτη μέρα της ίδρυσης του ανεξάρτητου κράτους της Κροατίας και συνεχίζεται ως σήμερα. Ο τρόμος δεν συνίσταται μόνο στη δολοφονία. Η σφαγή περιλαμβάνει τα πάντα και τους πάντες, γέρους, γυναίκες, παιδιά. Τα ποτάμια Σάβα και Ντράβα, ο Δούναβης με τους παραποτάμους του έχουν μεταφέρει χιλιάδες πτώματα Σέρβων…
Η περίπτωση της Μιλέβα Μπόζινιτς είναι ιδιαίτερα φρικτή. Το παιδί της ξεριζώθηκε από τα σπλάχνα της. Υπάρχει επίσης η περίπτωση των ψητών κεφαλιών (Σέρβων) στη Βοσνία, των γεμάτων με σερβικό αίμα δοχείων, η περίπτωση Σέρβων που υποχρεώθηκαν να πιούνε το ζεστό αίμα των συγγενών τους που είχαν δολοφονηθεί… Έγιναν βιασμοί ακόμα και στα ιερά των ορθοδόξων εκκλησιών. Στην πόλη Πέτρινια ένα παιδί υποχρεώθηκε να βιάσει τη μητέρα του…
Υπάρχουν λεπτομερείς αναφορές για τα εγκλήματα. Οι Ιταλοί και οι Γερμανοί έμειναν έκπληκτοι από τα εγκλήματα αυτά…Οι Ιταλοί φωτογράφισαν ένα δοχείο που περιείχε περισσότερα από τρία κιλά μάτια Σέρβων, έναν Κροάτη που φορούσε ένα κολιέ από μάτια Σέρβων, έναν άλλο Κροάτη, από το Ντουμπρόβνικ, που φορούσε μια ζώνη με κρεμασμένες γλώσσες Σέρβων…
Δεν υπάρχουν ανάλογες περιπτώσεις στην ευρωπαϊκή ιστορία. Θα πρέπει να προστρέξουμε στην Ασία, την εποχή του Ταμερλάνου ή του Τζένγκινς Χαν…για να συναντήσουμε παρόμοια κατάσταση» (Μάρκο Αουρέλιο Ριβέλλι, “Ο Αρχιεπίσκοπος της Γενοκτονίας”, Εκδόσεις Προσκήνιο, Αθήνα 2000).
Το κολαστήριο του Γιασένοβατς
Αξίζει να σημειωθεί, επίσης, ότι διοικητής του μεγαλύτερου στρατοπέδου εξόντωσης των Σέρβων, των Εβραίων και των Τσιγγάνων, στο Γιασένοβατς, όπου δολοφονήθηκαν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας και φύλου, ήταν ένας καθολικός ιερέας, ο Μίροσλαβ Μαϊστόροβιτς, o οποίος, προσωπικά, έσφαξε εκατοντάδες.
Στο στρατόπεδο διεξάγονταν “διαγωνισμό” ταχείας σφαγής, με νικητή τον Κροάτη που, σε δεδομένο χρονικό διάστημα, θα έσφαζε τους περισσότερους. Πρωταθλητής αναδείχτηκε ένας Κροάτης φρουρός, ο οποίος, εντός έξι περίπου ώρες, έσφαξε, 1386 Σέρβους. Παρόλα αυτά, το 1998 το Βατικανό ανακήρυξε τον Στέπινατς άγιο, ενώ και ο Άντε Πάβελιτς προστατεύτηκε από το Βατικανό.
Ο Πάβελιτς το 1945, μετά από περιπλάνηση στην Ισπανία του Φράνκο και στην Αργεντινή του Περόν, ο Πάβελιτς, θα πεθάνει ήσυχος και πάμπλουτος, στον Άγιο Δομίνικο, προστατευόμενος από τον δικτάτορα Τρουχίγιο. Συνολικά οι Κροάτες εξόντωσαν, με φρικτά βασανιστήρια, τουλάχιστον 700.000 Σέρβους, 50.000 Εβραίους και 30.000 Τσιγγάνους.
