Ήμουν ένα έμβρυο τεσσάρων μόλις μηνών. Δεν πρόλαβα να φτάσω στον όμορφο ή απαίσιο κόσμο σας, καθώς κάποιοι φρόντισαν να με σκοτώσουν. Ποιοι είναι αυτοί; Φυσικά, δεν είναι μόνο οι κουκουλοφόροι που πέταξαν τις μολότοφ και έκαψαν την μητέρα μου με τους συναδέλφους της. Ούτε οι άπληστοι που την ανάγκαζαν, έγκυο γυναίκα, να δουλεύει απογεύματα για έναν μικρό μισθό.
Αναφέρομαι σε όλους αυτούς τους ακριβοπληρωμένους δημοσιογράφους και tv-περσόνες, που από το βήμα που τους έχουν δώσει διαπλεκόμενοι νταβατζήδες όλες τις προηγούμενες μέρες, πούλαγαν επανάσταση και καλούσαν τον κόσμο να κατέβει στους δρόμους.
Αναφέρομαι επίσης σε όλους αυτούς τους πολιτικούς και τους συνδικαλιστές που έχουν αναλάβει εργολαβικά την «επανάσταση» και ονειρεύονται «συγκεκριμένα ποσοστά βίας» για να την πραγματώσουν. Δεν ξέρω αν όλοι αυτοί λυπήθηκαν για τον θάνατό μου.
Μπορώ όμως να πω με σιγουριά ότι το βράδυ που γυρνάνε στα σπίτια τους, που βρίσκονται σε ακριβά προάστια δεν έχουν νιώσει ποτέ τις αγωνίες και τα άγχη της μητέρας μου και των νεκρών συναδέλφων της. Αν υπάρχει κάτι, το οποίο με χαροποιεί για το ότι δεν ήλθα στον κόσμο σας είναι ακριβώς αυτό: Το ότι δεν θα γίνω ποτέ γρανάζι αυτού του συστήματος που πληρώνει και ψηφίζει όλους τους προηγούμενους.
Μπορώ όμως να πω με σιγουριά ότι το βράδυ που γυρνάνε στα σπίτια τους, που βρίσκονται σε ακριβά προάστια δεν έχουν νιώσει ποτέ τις αγωνίες και τα άγχη της μητέρας μου και των νεκρών συναδέλφων της. Αν υπάρχει κάτι, το οποίο με χαροποιεί για το ότι δεν ήλθα στον κόσμο σας είναι ακριβώς αυτό: Το ότι δεν θα γίνω ποτέ γρανάζι αυτού του συστήματος που πληρώνει και ψηφίζει όλους τους προηγούμενους.
