Η Εκκλησία δεν εισάγει ούτε υποστηρίζει κάποιο κοινωνικοπολιτικό σύστημα. Υπακούει στους κυβερνήτες και προσεύχεται γι’ αυτούς.
Πάντοτε όμως αρνείται να υποταχθεί σε όσα εξ αυτών προσπαθούν να παρεμποδίσουν ή να ελέγξουν το πνευματικό Της έργο. Διδάσκει επίσης με στεντόρεια φωνή πως είναι αδύνατον να οργανωθεί και να κυβερνηθεί ένα κράτος εάν δεν ζητήσουν οι άνθρωποι την βοήθεια του Βασιλέως των βασιλευόντων και δεν διέπονται από τις ηθικές επιταγές του Χριστιανισμού.
Ο ιδεολογικός αθεϊσμός λαμβάνοντας την εξουσία στις λεγόμενες «χώρες του ανατολικού μπλοκ», θέλησε όχι απλώς να υποτάξει το έργο της Ορθοδόξου Εκκλησίας αλλά να ξεριζώσει ακόμη και αυτό το θρησκευτικό συναίσθημα από τις καρδιές των ανθρώπων. Τόσο μεγάλη ήταν η έπαρση των υλιστών οι οποίοι μεθυσμένοι από την απολυταρχική εξουσία τους έφθασαν στο σημείο να ειδωλοποιήσουν τους εαυτούς τους. Βία, αλληλοπαρακολούθηση και αλληλοκατάδοση των πολιτών, ακόμη και των μελών μιας οικογενείας. Το όλο κλίμα ήταν τελείως ασταθές και απέπνεε μια διαρκή ανασφάλεια η οποία γεννούσε αδυσώπητο μίσος για το κάθε τι.
Υπάρχουν πλήθος κειμένων- ντοκουμέντων που δίνουν ελάχιστη γεύση από την πικρία και τον πόνο αυτών των καταστάσεων. Άλλα πάλι περιγράφουν θαυμαστά γεγονότα, πραγματικές ηλιαχτίδες μέσα στο πηχτό σκοτάδι της δικτατορίας του αθεϊσμού. Κάποια από αυτά δημοσιεύονται παρακάτω. Όχι ασφαλώς για να αντιπολεμήσουν όσους με λύσσα πολέμησαν την Εκκλησία, αλλά ως αναγκαία διδασκαλία για όλους- άρχοντες και αρχομένους.
