Ο Διωγμός των Χριστιανών της Συρίας αναφέρεται σε γεγονότα βίας (απαγωγές, δολοφονίες, εκτοπίσεις κτλ) που συνέβησαν κατά τον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας που άρχισε το 2011 και σε περιοχές που βρέθηκαν υπό τον έλεγχο ακραίων ισλαμιστών, όπως το Χαλέπι.
Κατάσταση πριν τον εμφύλιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εκτιμάται ότι έως τη δεκαετία του 1920 οι χριστιανοί αποτελούσαν περίπου το 30% του πληθυσμού της Συρίας. Το 2015 εκτιμάται ότι αυτό το ποσοστό είναι 10% του πληθυσμού των 22 εκατομμυρίων. Οι σουνίτες μουσουλμάνοι αποτελούν περίπου το 70%, ενώ το υπόλοιπο είναι Αλαουίτες, άλλα ισλαμικά δόγματα και άλλες θρησκείες.
Η μεγάλη πλειοψηφία των χριστιανών ανήκει σε Ανατολικές Εκκλησίες, εκ των οποίων μεγαλύτερη είναι η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία με περίπου 500.000 μέλη. Υπάρχουν επίσης η Αρμενική Αποστολική Εκκλησία με 110-160 χιλ. μέλη και η Συριακή Ορθόδοξη Εκκλησία με περίπου 90 χιλιάδες.[1] Κατά την εκτίμηση ορθόδοξου ιερωμένου της Συρίας που αναπλήρωνε τον απαχθέντα Σύρο επίσκοπο Ιωάννη Ιμπραχήμ, οι χριστιανοί που έφυγαν από τη Συρία κατά τον εμφύλιο ανέρχονται σε περίπου 600.000 άτομα.[2]
