Χανιά- «Βαθύ αίσθημα ταπεινότητας και όχι υπερήφανη επιμονή απαιτεί η ενότητα, ο δικός μας συνεχιζόμενος και επίμονος σκοπός», τόνισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, κηρύσσοντας την έναρξη της Ολομέλειας της Επιτροπής «Πίστης και Τάξης» του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών που διεξάγεται στην Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης, στο Κολυμπάρι. Ο κ. Βαρθολομαίος αναφέρθηκε στην ανάγκη ενότητας των εκκλησιών και εξήγησε ότι, «ταπεινότητα σημαίνει ότι είμαστε ταγμένοι να μαθαίνουμε από τους άλλους, καθώς και να μαθαίνουμε από διαπιστώσεις που έχουν ήδη δοκιμαστεί μέσα στον χρόνο». Επιπλέον, πρόσθεσε, «εννοείται ότι το να επιβάλλουμε τον τρόπο μας -είτε "συντηρητικά" είτε "φιλελεύθερα"- πάνω σε άλλους, είναι αλαζονικό και υποκριτικό! www.greekinsight.com
Ο προσηλυτισμός του π. Βαρθολομαίου για πλήρη ενότητα με τους καθολικούς δεν έχει όρια. Τους τελευταίους μήνες η ελλαδική ορθόδοξη εκκλησία έδειξε φανερά το πρόσωπο της απέναντι στις αιρεσιαρχικές διαθέσεις του πατριάρχη ,υπογράφοντας ένα μεγάλο ποσοστό την ‘ομολογία πίστεως’ κατά του οικουμενισμού. Η ομολογία αυτή ταρακούνησε τον πατριάρχη κάνοντας τον κυριολεκτικά να τρέχει…….απο την μεριά μας του υπενθυμίζουμε τα εξής:Η βασική προβληματική η οποία πρόκειται να μας απασχολήσει είναι αν υπάρχουν σαφή διαχωριστικά όρια μεταξύ της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, η οποία συνεχίζει χωρίς διακοπή και με πληρότητα την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Συμβόλου της Πίστεως, και όλων των άλλων χριστιανικών ομολογιών της Ανατολής και της Δύσης.
Περισσότερο μάλιστα μας ενδιαφέρει σ΄αυτήν την διερεύνηση να αναφερθούμε στις χριστιανικές κοινότητες της Δύσεως, τον Ρωμαιοκαθολοκισμό και τον Προτεσταντισμό υπό τις πάμπολλες διασπάσεις του, διότι για τις χριστιανικές ομολογίες της Ανατολής, την ολιγάνθρωπη του Νεστοριανισμού και την πολυάνθρωπη του Μονοφυσιτισμού ή των Αντιχαλκηδονίων, υπάρχουν αλάθητες αποφάσεις Οικουμενικών Συνόδων και καθολική συμφωνία των Αγίων Πατέρων και της εκκλησιαστικής εν γένει συνειδήσεως, ώστε να είναι αδύνατο και αδιανόητο για μία συνεπή και γνήσια Ορθόδοξη Εκκλησιολογία να θεωρήσει του Μονοφυσίτες ως Ορθοδόξους, γιατί έτσι εξισώνει και ταυτίζει Ορθοδοξία και αίρεση, αλήθεια και πλάνη. Και όμως αυτό το αδιανόητο και αδύνατο για την Εκκλησία των δεκαεννέα αιώνων έγινε δυνατό μετά το γκρέμισμα των ορίων που πέτυχε ο Οικουμενισμός αυτή η παναίρεση του 20ου αιώνα. Δεν υπάρχει πλέον σαφής οροθετική γραμμή που να χωρίζει και να διακρίνει μέχρι που φθάνει η Εκκλησία και που αρχίζει η αίρεση. Κατόρθωσε επί δεκαετίες το κακώς ονομαζόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών» να αλλοιώση τόσο πολύ την εκκλησιολογική αυτοσυνειδησία των Ορθοδόξων, ώστε να μας ταυτίσει και ισοπεδώσει όλους τους Ανατολικούς, εμάς και τους Μονοφυσίτες, να μας πείσει όχι μόνο να στεγαζόμαστε και να συσκεπτόμαστε σε επιτροπές κάτω από την κοινή ονομασία των Ορθοδόξων, αλλά και ουσιαστικώς να μας οδηγήσει με την υιοθέτηση της εκκλησιολογίας των Προτεσταντών σε εκκλησιαστική διακονία με την εκατέρωθεν αναγνώριση των μυστηρίων, όπως εδώ και πολλά χρόνια έχει κάνει το Πατριαρχείο Αντιοχείας, εσχάτως δε για το γάμο των Κοπτών και το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας.
